WYPEŁNIONY JEGO ZDOLNOŚCIĄ

List do Efezjan 4,28 „Kto kradł, niech więcej nie kradnie, ale raczej niech pracuje, czyniąc własnymi rękami to, co jest dobre, aby miał z czego udzielać potrzebującemu”.

Chrześcijaństwo to praca w skupieniu. Wewnętrzne wypełnienie życia przychodzi przez wiarę w obietnicę, ale przekazanie treści na zewnątrz wymaga inwestycji. Twoje zaopatrzenie na to, by obdarować innych życiem to nie jest praca, ale detale uprawy, które mają dać innym zdolność do tego życia, to (owocna) praca. Jeśli weźmiemy wołu do naszej komory, czeka nas praca karmienia, pojenia i zaspokajania jego potrzeb. Zabiera ci to całe życie; a kiedy inwestujesz w niego energię, jego życie przejmuje ciebie.
Jako chrześcijanin jesteś ponaglany przez miłość do bycia wiernym. Nie jesteś już dłużej posłany przez legalizm, aby wypełnić zlecenie, ale jesteś skupiony na ponaglającym zobowiązaniu, które własnym wyrazem życia powierza innych Chrystusowi. Absorbuje cię to, że inni są w stanie zgubienia i to jaki mają potencjał do życia.
Każdy może mieć wołu i hodować go. Miłość, która nas zachowuje, zachowuje pewność świadectwa. Odpowiedź, jaką dajemy w trudzie pracy, pozwala uwolnić Bożą zdolność do wypełnienia powierzonej odpowiedzialności. Kiedy strzeżemy i zachowujemy Chrystusa, On czyni nas światłem. Jesteśmy w zgodzie z tronem, a życie na tronie czyni nas światłością świata. Stajemy się istotą tego, kim jest Chrystus poprzez zbiorowe Ciało. Ciało zachowuje pewność świadectwa dzięki stałości swojego życia w Nim. Żyjemy w sukcesie miłości. Jakość tej miłości utrzymuje nas i zachowuje naturę miłości jako świadectwo. Kiedy trwamy w Jego miłości, On jest odpowiedzialny przed nami za wypełnienie nas swoimi zdolnościami.

Księga Wyjścia 35-37