TCHNIENIE DUCHA

Ewangelia Łukasza 8,4-8 „A gdy zeszło się wielu ludzi i z różnych miast przychodzili do niego, powiedział w przypowieści: Siewca wyszedł siać swoje ziarno. A gdy siał, jedno padło przy drodze i zostało podeptane, a ptaki niebieskie wydziobały je. Inne padło na skałę, a gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne zaś padło między ciernie, ale ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. A jeszcze inne padło na dobrą ziemię, a gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. To powiedziawszy, zawołał: Kto ma uszy do słuchania, niech słucha”.

Kontynuując przypowieść z Ewangelii Łukasza, r. 8, dochodzimy do trzeciego słuchacza. Ten usłyszał Słowo i poszedł naprzód, ale nigdy nie przyniósł owocu. Okryty naturalną szczerością, wyglądał na oddanego. Pierwszy rzut oka na zewnętrzną powierzchowność nigdy nie odsłoni zwiedzonego serca. Po pewnym czasie wzrost zła wewnątrz musi objawić swoje owoce. Nikt nie może ukryć się przed Bogiem, ani też ostatecznie nie może ukryć się przed światem. Dopóki człowiek nie wkroczy pod okrycie krwi Chrystusa, jest duchowo nagi przed wszystkimi, z powodu prawa grzechu i śmierci. Każdy będzie wiedział, jaką cenę płacisz z powodu jej skutków w twoim ciele. Jeśli dusza nie jest zdrowa, ciało fizyczne nie prosperuje.
Wielu ludzi pojawia się przed Bogiem jako ciernista ziemia. Zanim pozwolą Duchowi Bożemu zasiać ziarno objawienia, ciernie już tam są, gotowe, by zadusić jego życie. Kiedy ci ludzie słuchają kazania, mają w głowie inne myśli. Niewiele zyskują z nabożeństwa, ponieważ ich serce jest wypełnione cierniami. Czują, że mogą doceniać wartość obietnic Kanaanu, a jednocześnie nadal doświadczać udziału w Egipcie. Zamiast pozwalać Słowu, aby ich używało, starają się dostosować Słowo do dobrej części Drzewa poznania. Słuchają Słowa z całą szczerością i zdolnością do dostosowania się, ale bez kontaktu z ukrzyżowaniem, które zmienia Adama z dobrego w martwego.

Księga Wyjścia 25-27