KOMU WARUNKOWE KOMPLEMENTY?

List do Rzymian 10,10 „Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu”.

Wielu ludzi usiłuje ustanowić wiarę, zamiast ją przyjmować przez Boże delegowane życie. Z powodu dumy i buntu wobec autorytetu tworzą słowa, aby zademonstrować wiarę. Ktoś może przez jakiś czas oszukiwać innych takim pokazem, ale nigdy nie dozna wiecznego wpływu, gdy dotknie szaty, którą ty nosisz w swoim życiu duchowym. Słowa bez mocy to wyznanie bez Chrystusa. Jedynym sposobem dawania innym świadectwa wiary jest przyjęcie wiary względem siebie. Nie możesz wierzyć w Boga całym sercem, dopóki nie przyjmiesz łaski w bezwarunkowej miłości, wiedząc, że Bóg dokonał przemiany.
Wielu ludziom łatwo przychodzi prawienie komplementów o Chrystusie, ale trudno im wyznawać Chrystusa w wierze. Komplementy towarzyszą rzeczom przyjemnym dla zmysłów. Wyznanie przychodzi w zgodności ze Słowem i wolą Ojca. Podobasz się Bogu bez zewnętrznej gratyfikacji i dlatego jesteś zadowolony ze swojego życia. Komplementy sugerują, że jesteśmy zewnętrznie ugodowi, ale wyznanie przynosi nam wewnętrzną przemianę.
Wiara przychodzi przez Ducha, kiedy rozważamy myśli Boga. Jesteśmy zachowani poprzez treść naszego własnego wyznania. Ludzie, którym trudno jest zachować Słowo w obliczu pokusy i według nich nie jest ono adekwatne do pokonania jej; tacy ludzie słysząc to, co było konieczne, aby mieć wiarę poprzez objawienie Ducha, nie słuchali tego rzetelnie sercem.

Księga Wyjścia 32-34