CEL, KTORY WYKRACZA POZA GRANICE

Ewangelia Jana 5,19 „Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie może nic czynić sam od siebie, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Co bowiem on czyni, to i Syn czyni tak samo”.
Ewangelia Jana 17,21 „Aby wszyscy byli jedno, jak ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni byli w nas jedno, aby świat uwierzył, że ty mnie posłałeś”.

Jezus jest naszym przykładem. Powinniśmy podążać Jego śladami. Co było potrzebne, aby Jezus Chrystus pokochał nas osobiście? Potrzebny był brak angażowania się w swoje własne pragnienia. Szatan próbuje zmusić nas do myślenia o sobie, przed otrzymaniem od Boga miłości poświęcającej siebie, która wypełniłaby Jego pragnienie, abyśmy my mieli tę samą miłość (Flp 2,2).
Jezus Chrystus mógł zareagować na wszystkie ziemskie prześladowania i demoniczne ataki, ale zniósł wstyd z powodu postawionej przed Nim radości: sposobności, by dać światu poświęcającą siebie miłość. Jego jedynym pragnieniem jest kochać, a Jego miłość nie jest w żaden sposób uzależniona od odpowiedzi.
Chrystus, raz po raz, przychodził, by dotykać ludzi swoją osobistą miłością. Reagowali na Niego strachem, stykając się z Nim w gniewie, nienawiści, niewierze i wyśmiewając Go. Jak mógł kontynuować swoją służbę, skoro nie miał ziemskiego wsparcia, zgody i zachęty? Był wspierany i upoważniony z Nieba, w porozumieniu z Ojcem i zachęcany z powodu wiary w plan.
Jego plan wykraczał poza końcowy rezultat, jakim byłoby zaakceptowanie Jego służby. Jego plan polegał na tym, aby być jedno z Ojcem, bez względu na wynik. Miłość Chrystusa nie zatrzymała się na deklaracji i oczywistym stanie człowieczeństwa. Jego miłość wykracza poza poznanie i obmywa stopy, nawet winnego, tym osobistym dotykiem miłości. Chrystus daje nam wieczne przekonanie o swojej osobistej miłości. Flp 2,2 „Dopełnijcie mojej radości, bądźcie tej samej myśli, mając tę samą miłość, będąc zgodni i jednomyślni”.

Księga Liczb 31-33