Pan mój i Bóg mój! (J. 20, 28)

Świadkowie Jehowy nie uznają Pana Jezusa za Boga,
Niektórzy są w stanie powiedzieć jedynie, że jest bogiem przez małe „b”, mniejszym od Ojca. 
Jeden z nich napisał kiedyś w dyskusji ze mną: "Tylko, że SJ wierzą... w boskość Jezusa. Nie wierzą tylko, że ta boskość jest równa Jehowie, Jego Ojcu." 

Jest to nauka niezgodna z Biblią.  Iz 44, 6.  Bóg jest jeden.

Wierzyć w większego Boga i mniejszego boga to nic innego, jak politeizm.
Olimp też jest pełen bogów, z czego Zeus jest największy…

Dlaczego uznanie Pana Jezusa Bogiem jest takie ważne?
Dopóki nie uznamy Go bowiem za Boga równego Ojcu, nie będziemy czuli potrzeby, aby zgiąć przed Nim swoje kolana, modlić się do Niego i wzywać Jego imienia. 
Przed Bogiem bowiem powinniśmy się uniżyć i oddać Mu hołd. 
A także: pomocny nam (słabym) może być tylko Bóg, i to taki Bóg, który we wszystkim może nam współczuć, który może nas zrozumieć, ponieważ sam stał się człowiekiem i wszystkiego doświadczył (nie przestając być Bogiem, oczywiście). 

Gdzie jest potwierdzenie w Piśmie, że Jezus Chrystus jest Bogiem? 
Jest wiele fragmentów, które o tym mówią. 
Chciałabym tutaj skupić się na jednym z nich. 
Chodzi o wyznanie Tomasza: Pan mój i Bóg mój! (J. 20, 28) 
ŚJ uważają, że Jezus jest Panem, ale nie jest Bogiem (albo, że jest jakimś małym bogiem). 
Tomasz jednak powiedział do zmartwychwstałego Jezusa: 
- Jesteś moim Panem, jesteś moim Bogiem! 

Powiedział to autorytatywnie i deklaratywnie. Amen i kropka. 
Tam nie ma słowa "może", albo zapytania "czy?" 
Tomasz powiedział: 
- Jezu, teraz zrozumiałem, że jesteś Panem i Bogiem, bądź moim Panem i moim Bogiem! 
Uwierzyłem w Ciebie. 

My także możemy/mamy/musimy uwierzyć w Jezusa. Pismo mówi o tym wielokrotnie. Taki jest plan Boży, tajemnica Chrystusowa, którą głosił Paweł i dla której był więźniem (Kol. 4, 3); taka jest Dobra Nowina. 

Co to znaczy uwierzyć w Jezusa? 
To znaczy uznać Go swoim Panem (Pan mój) - Panem swojego życia, i Bogiem w swoim życiu (Bóg mój). 

Czy Jezus zgodził się na nazwanie Siebie przez Tomasza Panem i Bogiem? 
Co na to wyznanie odpowiedział? 
Czy gdyby Bogiem nie był, nie powinien był zabronić Tomaszowi tytułowania Go w ten sposób?
Czy nie powinien wtedy wskazać na Ojca i powiedzieć „Bogu oddaj pokłon”?
Nie zrobił tego.
Dlaczego przyjął chwałę przynależną TYLKO Bogu?
Dlaczego nie przestrzegł Tomasza np. tak: 
"Nie mów tak do mnie, bo urągasz mojemu Ojcu, jesteś bałwochwalcą" ? 

Odpowiedź Pana Jezusa na słowa Tomasza była następująca:
Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. J. 20, 29 

Jezus nie tylko się zgodził z wyznaniem Tomasza, ale jeszcze powiedział o nas wszystkich, którzy uwierzyliśmy w Niego, że szczęśliwi jesteśmy, bo choć nie widzieliśmy Go, ale uwierzyliśmy i dzięki tej wierze mamy życie w Jego imieniu (J. 20, 31) 

Każdy z nas stoi przed wyborem, każdy może stanąć przed Panem Jezusem i powiedzieć do Niego za ap. Tomaszem: 
Pan mój i Bóg mój!


Ania