Oto stoję u drzwi i kołaczę. Obj. 3, 20

Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. 
Dziś muszę się zatrzymać w twoim domu.
Księga Objawienia 3:20; Ewangelia Łukasza 19:5

Jezus u mnie w domu

Jak bardzo słowa Pana Jezusa: „Dziś muszę się zatrzymać w twoim domu” przemawiają do naszych serc! Jakie miejsce zajmuje On w naszym życiu?

Czy zawsze jest chętnie widziany w naszym domu czy spotykamy się z Nim tylko w niedzielę, poza naszym domem? Czy nasz dom znajduje się w takim stanie, że wolimy, aby nie miał On do niego wstępu? Czy jest On gościem, którego podejmujemy, gdy tylko potrzebujemy porady albo pomocy i o którym zapominamy, gdy dobrze się nam wiedzie? Czy zwracamy się do Niego tylko z przyzwyczajenia – rano i wieczorem lub przed posiłkami? Albo może – jak On tego pragnie – cieszymy się z Jego obecności w każdej chwili, dzielimy z Nim radości i smutki, sukcesy i niepowodzenia, zwycięstwa i porażki?

Zadajmy sobie szczerze to pytanie: Czy są w moim domu pomieszczenia, do których nie chcę Mu oddać klucza? Może od poddasza, na którym kotłują się moje myśli, moja gorycz i niezadowolenie? A może od szuflady z pieniędzmi, aby nie widział, jak egoistycznie się z nimi obchodzę? Albo może od mojej biblioteki, szafki z płytami DVD? A może nie chcę Mu zdradzić hasła do mojego smartfona?

Jeżeli kocham Pana Jezusa jako mojego Zbawiciela i uznaję Go moim Panem, z radością otworzę przed Nim cały dom i dam Mu przystęp do najbardziej ukrytych zakamarków mojego serca.

Rozważanie biblijne z kalendarza chrześcijańskiego "Dobry Zasiew" z dnia 31 maja 2017.