Nowy człowiek... Kogo wywyższa?

Kogo wielbimy, Kogo wywyższamy?
Czy siebie i swoje dążenia?
Co staje się najważniejsze?
Czy nasze plany są na pierwszym miejscu?

To nie moja osoba jest wywyższona, ale Chrystus jest wywyższony. To nie ja jestem Bogiem, ale Bóg jest we mnie. Mnie jest coraz mniej, wcale nie ma, moja stara natura została przybita do krzyża, przeminęła, jest nowy człowiek. Żyję już nie ja, ale Chrystus we mnie. Ja jestem w Chrystusie.

Nowy człowiek staje się częścią naszego Pana, trwa w Nim, wzrasta, jest wkorzenionym, wrośniętym w Niego.

Chodzi o decyzję oddania siebie Chrystusowi, zawierzenia Mu tak, żeby mógł działać w naszym życiu i zmieniać nas, abyśmy stawali się podobni do Niego. On nie zrobi tego bez naszego TAK. Tu potrzebne jest wyznanie: „Kto w sercu uwierzy, a ustami wyzna…”( Rz. 10, 9-10). Przemiana ta następuje z wewnątrz na zewnątrz, nie odwrotnie. To nie nasze starania. Chodzi o zejście z tronu, złożenie korony przed Chrystusem, powiedzenie: „Już nie ja tu (czyli w moim życiu) rządzę”.

Mamy wolną wolę, nie musimy tego robić, ale możemy.
W ten właśnie sposób rozumiem werset:
„Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla mnie, znajdzie je”. Mat. 10, 39

Stracić swoje życie dla Jezusa Chrystusa – oddać Mu je całkowicie, przyjąć Jego wolę, Jego rozwiązania, Jego decyzje, nawet wtedy, gdy wydają nam się niewłaściwe, niesprawiedliwe, niedobre. On widzi dalej i wie lepiej, i – co najważniejsze – jest dobry i „współdziała ku dobremu z tymi, którzy Go miłują” (Rz. 8, 28). Nie ma się czego bać. (Niesamowite, Paweł siedząc w więzieniu wielbił Boga, śpiewał psalmy Dz. 16, 25). „Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz. 8, 31)
Taka modlitwa do Jezusa jest początkiem fascynującej drogi, tzw. chodzenia z Bogiem.
 
Oto kilka cytatów na ten temat:

…nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, 2 Kor. 3,5.

mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas. 2 Kor. 4, 7.

… trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. J. 15, 4-5

Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta.  Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu;  lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta. A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność. My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.  2 Kor. 3, 14-18.

nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył. W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich. Kol. 3, 9-11

Na to rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim.  J. 6, 53-56


​Ania