Mit DOBREGO CZŁOWIEKA

„Albowiem nie wstydzę  się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy , najpierw Żyda, potem Greka”  (Rzym. 1:16).

„Ludzie mieli tysiące  lat, aby dowieść, że w głębi swego serca SĄ DOBRZY.  Jednakże ta dobra  cząstka  ludzkiej duszy, w której Bóg mógłby znaleźć upodobanie, po prostu nie istnieje. Również i wszystkie  znane szlachetne myśli  człowieka oraz jego wzniosłe czyny nie są ostatecznie wolne od skazy i grzechu. Stąd to wstrząsające  stwierdzenie Słowa Bożego z Listu do Rzymian: „Nie masz , kto by  czynił  dobrze, nie masz ani jednego” (Rzym. 3:12).

Saul, późniejszy apostoł Paweł, musiał o tym wiedzieć. Jako dawny faryzeusz dobrze orientował się we wszystkich Bożych postanowieniach, które On przekazał ludowi Izraela. Nikt też nie mógł wykazać jakichkolwiek uchybień w jego życiu (Filip.3:6). Lecz jego gorliwość dla spraw zakonu nie powstrzymała go nawet przed tym, by prześladować uczniów Pana, a tym samym Chrystusa, nie mając przy tym żadnych wyrzutów sumienia! Był nawet przekonany, że to co czyni, podoba się Bogu. Dlatego musiało się wydarzyć coś zupełnie nadzwyczajnego, aby tego zaślepionego człowieka doprowadzić do upamiętania. Tak, zdarzenie takie miało miejsce w drodze do Damaszku, gdy oślepiające objawienie Pana Jezusa z nieba powaliło go nagle na ziemię.

To „damasceńskie wydarzenie” nie tylko zmieniło całkowicie jego życie, lecz również osobistą ocenę jego dotychczasowego życia. Gdy potem pisze, że Chrystus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, dodaje słowa : „z których ja jestem pierwszy” (1 Tym. 1:15).

Człowiek, który dojdzie do tego punktu, nie wstydzi się  już ewangelii, lecz wstydzi się swego wcześniejszego życia bez Boga. Stara się odtąd rozgłaszać tę dobrą nowinę o ratującej Bożej łasce, aby jeszcze wielu mogło przeżyć swoje „damasceńskie wydarzenie” – punkt zwrotny na drodze ku Bogu.”        

Tekst z „Dobry Zasiew” 2017r.



Właśnie ten „punkt zwrotny” jest istotny dla każdego z nas. Życie  apostoła Pawła pokazuje jak ślepa gorliwość może być szkodliwa, ba, może się przyczynić nawet do naszej zguby w drodze do Boga według naszego rozumowania. Czyż możemy zarzucić Pawłowi brak gorliwości w służeniu Bogu? Na pewno nie i sam Pan widział Jego gorliwość. Gdyby nie Boże działanie, Boża nadprzyrodzona moc, Paweł sam z siebie nie poznał by Pana Jezusa, mimo tego, że był wykształconym faryzeuszem, znał Pisma.

Dzisiaj też niejeden Świadek Jehowy może się pochwalić znajomością Biblii, widzimy to, gdy biegle odnajduje wersety, skacze z tematu na temat. Jednak przyglądając się bliżej, widzimy, że jest „ubogi” w Chrystusie, bo Go nie poznał tak, jak opisuje Pismo. W swojej prostocie serca zaufał ludziom mającym lepsze „duchowe rozeznanie”. Jednak to co robi dla Boga zostaje zauważone przez naszego Ojca i Jego Syna Pana Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Oto stoję u drzwi i kołaczę, jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię  do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” (Obj.3:20).

Drogi Świadku Jehowy, również dzisiaj Pan Jezus puka do drzwi Twego serca, nie zatykaj zatem uszu, zaufaj i otwórz serce by poznać bliżej Swojego Zbawiciela, o którym czasami sam głosisz, bo być tylko DOBRYM CZŁOWIEKIEM  to  MIT, a to nie doprowadzi Cię do zbawienia.

​
Barbara