Krzyż Chrystusa - centrum wszystkiego

 „Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata”.     List do Galacjan 6:14

„Nie ma nic, co mogłoby się równać z krzyżem Jezusa Chrystusa. Tam dobro stoczyło walkę ze złem. Pytanie, jakie każdy musi z sobie zadać, brzmi: czy stoję po stronie świata, który odrzucił Chrystusa czy po stronie Chrystusa, którego odrzucił świat? Krzyż jest jednocześnie dowodem sprawiedliwości Bożej względem grzechu, jak i jego niepojętej miłości gotowej przebaczyć grzesznikowi. Dla każdego, kto wierzy, oznacza uniknięcie sądu oraz początek nowego życia, które otrzymuje z chwilą, gdy uchwyci się zbawienia. Tam, na Golgocie, poprzez ukrzyżowanie Zbawiciela został popełniony największy z grzechów i jednocześnie to właśnie tam grzech został przebłagany. Im więcej przyglądamy się krzyżowi, tym lepiej rozumiemy, że jest on w centrum wszystkiego.

Ewangelia, która ukazuje winę człowieka i jednocześnie ogłasza zbawienie dla każdego, kto wierzy w moc i doskonałość ofiary Chrystusa, nazwana została przez apostoła Pawła „słowem o krzyżu” (1 Kor. 1,18). To słowo jest, jak mówił apostoł, „głupstwem dla tych, którzy giną”. Tacy ludzie niekoniecznie zaprzeczają faktowi historycznemu, jakim jest śmierć  Jezusa Chrystusa na Golgocie, ale odmawiają mu prawdziwego znaczenia i wartości. Dla nich jest to najwyżej śmierć jakiegoś męczennika, jakich świat widział wielu. Nie wierzą w skuteczność Jego ofiary w kwestii przebłagania grzechów i nie uznają Jezusa jako Syna Bożego, który jako odwieczny Bóg stał się człowiekiem, by móc umrzeć za moje i Twoje grzechy. Oby żaden z naszych Czytelników nie myślał w ten sposób i nie musiał z tego powodu ponieść sądu Bożego.

„Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha  Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży  ciąży na nim” (Ew. Jana 3:36). "

Tekst zaczerpnięto z „Dobry Zasiew” 11.01.2017 r.


Gdy mówimy o Panu Jezusie Chrystusie, każdy z tzw. wierzących w Boga przyznaje, że wierzy w Syna Bożego. Jednak zacytowany tu werset z Jana 3,36 uzmysławia nam, że jeśli nie słuchamy Syna - nie ujrzymy żywota i ciąży na nas gniew Boży.  Na czym polega to słuchanie Syna?  Przede wszystkim musimy usłyszeć i zrozumieć „język”, w którym Chrystus do nas przemawia.  To „inna mowa”. Inna dlatego, że dotyczy spraw niebiańskich, a nie ziemskich. Dotyczy nas i naszej przyszłości.
Świadkowie Jehowy mówią, że znają Jezusa, że w Niego wierzą. Nie przeczę. Jednak ta „znajomość” ogranicza się tylko do wąskiej grupy ludzi, tj. 144 000, którzy uznają, że jako jedyni mają zbawienie w Chrystusie. A co z resztą wierzących Świadków? Czy do Nich nie dotarł „język”, „mowa” Bożego Syna? Jeśli nie pokładają swojego zbawienia w Chrystusie, to znaczy, że Go nie słyszą i co za tym idzie nie mogą słuchać, kiedy przemawia do Nich z kart Pisma Świętego. Nic dziwnego i to jest przykre, że obecnym „pismem świętym” dla Świadków Jehowy jest „duchowy pokarm” na kartach czasopisma Strażnica.  Poza tym warto zauważyć, że drugim czasopismem wiodącym w organizacji jest broszurka „Przebudźcie się!”  Chociażby ze względu na tę wymowną nazwę warto skorzystać z tej rady : „Przebudź się śpiący i powstań  z martwych a zajaśnieje ci Chrystus” ( Ef. 5:14 PNŚ).

​
Barbara