Grzech. 1 J.2,1

Wszyscy, którzy uważamy się za ludzi wierzących, jesteśmy zgodni, ze grzech jest sprawą niezmiernie poważną. Jesteśmy martwi z powodu grzechu i potrzebujemy przebaczenia. Nie ma zbawienia bez oczyszczenia.
Pytania pojawiają się wraz z pogłębianiem tematu. Czy grzech trzeba wyznać i Komu/komu? Czy oddając swoje życie Chrystusowi i prosząc o przebaczenie, zyskujemy zbawienie? Jeśli tak, to jak to w ogóle możliwe, przecież nadal grzeszymy?
Spróbujmy porozmawiać na ten temat.
Czy wyznanie grzechu jest konieczne?
Absolutnie tak. Uświadomienie sobie swojego upadłego stanu i swojej bezsilności wobec grzechu jest początkiem nawrócenia. Potrzeba Zbawiciela. Sam nic nie wskóram. Tylko On, Jezus Chrystus może mi pomóc.
Komu więc grzech ma być wyznany?
Księdzu? Starszemu na komitecie sądowniczym lub podczas wizyty „duszpasterskiej”? Obcemu człowiekowi, który rości sobie prawo do bycia szafarzem dusz?
Nie.
Grzech musi być wyznany Bogu. Tylko Bóg ma bowiem prawo odpuszczenia grzechów.
Dlatego właśnie Żydzi prześladowali Jezusa, ze czynił się równym Bogu, m.in. przebaczając grzechy. To w ich mniemaniu było bluźnierstwo. Nie wierzyli bowiem w Niego, nie przyjęli Go jako Mesjasza.
Fragment z Ewangelii Jana 20,23, którym posługują się Katolicy na poparcie słuszności praktykowania spowiedzi usznej - „Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.”- w ogóle jej nie dotyczy. Mamy przebaczać sobie nawzajem. Nie chować urazy, być miłosiernymi. Jeśli bowiem my nie przebaczymy, Bóg Ojciec tez nam nie wybaczy. Mówi o tym Ewangelia Mateusza 6,12:
„I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom”, a także 1 List Jana rozdział. 2.
Ktoś powiedział, przecież i tak potem grzeszysz, wiec jak możesz mówić, ze jesteś zbawiony? Potrzebujesz księdza.
Nie.
Potrzebuję Zbawiciela i Jego prowadzenia. Owszem, grzeszę, ale moim Panem jest Jezus, mam Jego opiekę. Mam ciągły dostęp do tronu laski, aby móc uzyskać pomoc w stosownej porze, mam Orędownika w niebie. Sam Bóg stoi po mojej stronie. To daje poczucie bezpieczeństwa. Stałości ponad okolicznościami.
Zaufanie do Boga. To jest klucz.




„I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje.
A oto niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: Ten bluźni.” Mat.9,2-3


„Kto mówi, że jest w światłości, a brata swojego nienawidzi, w ciemności jest nadal.
Kto miłuje brata swego, w światłości mieszka i nie ma w nim zgorszenia.
Kto zaś nienawidzi brata swego, jest w ciemności i w ciemności chodzi, i nie wie, dokąd idzie, gdyż ciemność zaślepiła jego oczy.
Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia jego.
Piszę wam, ojcowie, gdyż znacie tego, który jest od początku. Piszę wam, młodzieńcy, gdyż zwyciężyliście złego.
Napisałem wam, dzieci, gdyż znacie Ojca. Napisałem wam, ojcowie, gdyż znacie tego, który jest od początku. Napisałem wam, młodzieńcy, gdyż jesteście mocni i Słowo Boże mieszka w was, i zwyciężyliście złego.” 1 J.2.9-14


„Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania.
Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu.
Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” Hebr.4,14-16


„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.” 1 Jana 2,1