Do kogo pójdziemy?

„Wtedy Jezus rzekł do dwunastu: Czy i wy chcecie odejść? Odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie! Do kogo pójdziemy?  Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” (Ew. Jana  6:67-69).

Zapewne uczniowie Jezusa należeli do tych szczęśliwych, którzy bezpośrednio z ust swego Mistrza poznawali cudowne prawdy Boże. Czy kłócili się o „trójcę”, duszę „nieśmiertelną czy śmiertelną” albo kiedy będzie pochwycony kościół – przed, w trakcie, czy po wielkim ucisku?

Owszem, byli zainteresowani tym, czy  „w tym czasie”  Pan Jezus przywróci królestwo Izraelowi.  Gdyby to było takie istotne, nie usłyszeliby słów „nie wasza to rzecz”,  „ale, weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was i będziecie mi świadkami....aż po krańce ziemi.” (Dz.Ap.1:6-8).

Żeby być świadkiem Naszego Pana Jezusa Chrystusa, najpierw musimy do Niego przyjść.

Wiele osób wychodzących z organizacji pozostaje niejako na rozdrożu. Mimo, że wielu  z Nich wychodzi ze względu na Pana Jezusa, w niedługim czasie zapominają, co było Ich celem. Zaczynają się dyskusje, wertowanie stron internetowych, poszukiwanie następnej „prawdziwej” religii, gdy tymczasem Boże Słowo nadal stoi „odłogiem”, zamiast wziąć je do ręki, zamknąć się w „komorze” i czytać co Pan do nas mówi przez Swego Ducha.

Z ubolewaniem obserwuję, że wiele szczerych ludzi zamiast przyjść do Pana Jezusa Chrystusa, wikłają się w bezowocne dysputy, które burzą i tak nikłą wiarę. Wychodzi na wierzch nasza niedoskonałość, skłonność do tego, by udowodnić drugiemu, że teraz to JA mam rację, bo więcej poczytałem/am. Niektórzy wracają do niewoli „Niewolnika”.

Czy i Wy chcecie odejść? – pyta Nasz Pan.
 
​
Barbara