Podtrzymywane dzięki karmieniu

"Jak mię posłał Ojciec, który żyje, a Ja przez Ojca żyję, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie". J 6,57

Żyjemy dzięki naszej jedności z Synem Boga.

Jako Bóg-Człowiek i Pośrednik, Pan Jezus żyje dzięki Ojcu, który Go posłał, i w ten sam sposób my żyjemy dzięki Zbawicielowi, który nas ożywił. On, który jest źródłem naszego życia, jest również Tym, który je w nas zachowuje. Życie jest podtrzymywane poprzez odżywianie.

Musimy podtrzymywać duchowe życie poprzez duchowy pokarm, a tym pokarmem jest Pan Jezus. Nie Jego życie lub śmierć, Jego urząd lub dzieło czy Słowo, ale On sam, który to wszystko w sobie zawiera. Karmimy się więc samym Jezusem.

To zostało nam zapewnione w Wieczerzy Pańskiej, ale tak naprawdę cieszymy się tym, kiedy rozmyślamy o naszym Panu, wierzymy w Niego osobiście, przyjmujemy Go z miłością i upodabniamy się do Niego dzięki mocy wewnętrznego życia.

Wiemy, co to znaczy „karmić się Jezusem”, ale nie potrafimy tego opisać słowami – czy to w mowie, czy w piśmie.

Najmądrzejsze, co możemy zrobić, to zastosować to w praktyce i karmić się Nim coraz więcej i więcej. Jesteśmy usilnie proszeni o to, by karmić się obficie – a kiedy Jezus będzie naszym pokarmem i napojem, będzie to dla nas nieskończenie pożyteczne.

Panie, dziękuję Ci, że to, co jest niezbędne do mojego nowego życia, jest zarazem moją największą radością. Zatem w tej chwili się Tobą karmię.

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"
15 października

Pielęgnujcie łaskę – to czyni świętych atrakcyjnymi

"Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła niegodziwość, zło się przy Tobie nie utrzyma, pyszni odejdą sprzed Twych oczu, nieprawym powiesz swoje: nie!"
(Ps 5:5-6)

Słowo Boże niezwykle prosto naucza nas, że działanie łaski w sercu osoby wierzącej odwróci je od grzechu i skieruje ku świętości: "Objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi. Poucza nas ona, abyśmy wyrzekli się bezbożności oraz świeckich żądz i żyli w obecnym wieku rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie. Wzywa nas również do czekania na spełnienie się cudownej nadziei i objawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawcy, Jezusa Chrystusa" (Tt 2:11-13).

Nie potrafię sobie wyobrazić, jak mogłoby to zostać jaśniej powiedziane!

Ta sama zbawiająca łaska poucza wierzącego w jego wnętrzu, a jej nauczanie ma zarówno wymiar negatywny, jak i pozytywny. Negatywny, bo uczy wyparcia się bezbożności i światowych pożądliwości. A pozytywnie uczy nas żyć wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie w tym doczesnym świecie.

Człowiek o szczerym sercu nie będzie miał z tym żadnych trudności.

Musi tylko sprawdzać swe skłonności, by odkryć, czy bardziej, czy mniej przejmuje się grzechem w swym życiu, odkąd łaska rozpoczęła w nim swe dzieło. Wszystko, co osłabia jego nienawiść do grzechu, można natychmiast uznać za fałszywe wobec Biblii, Zbawiciela i jego własnej duszy.

Cokolwiek czyniące świętość atrakcyjniejszą, a grzech nieznośniejszym można uznać za prawdziwe!

A. W. Tozer, "Wieczory z Bogiem" 9PAŹDZIERNIKA

Uwielbić Jezusa Chrystusa

"On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi". J 16,14

Nawet Duch Święty nie może lepiej uwielbić Pana Jezusa niż poprzez pokazanie nam, kim On jest. On sam bowiem jest najlepszą rekomendacją samego siebie. Nie ma lepszego sposobu uczczenia Go niż Jego własnym złotem.

Pocieszyciel pokazuje nam to, co sam otrzymał od naszego Pana Jezusa. My nigdy nie widzimy niczego w odpowiednim świetle, dopóki On nam tego nie objawi. On zna sposób na otwarcie naszych umysłów oraz na otwarcie przed nami Pisma i poprzez ten podwójny proces pokazuje nam naszego Pana.

Sztuką jest właściwe przedstawienie sprawy, a umiejętność tą w najwyższym stopniu posiadł Duch Prawdy. On pokazuje nam istotę rzeczy. Ci, którzy doświadczyli niebiańskiego objawienia, wiedzą, że jest to wielki przywilej.

Szukajmy oświecenia przez Ducha Świętego – nie dla zaspokojenia naszej ciekawości czy nawet nie dla osobistej pociechy, ale by uwielbić Pana Jezusa. Obyśmy mieli Jego właściwy obraz, ponieważ zbyt niskie wyobrażenia o naszym drogim Panu przynoszą Mu ujmę. Obyśmy tak żywo odczuwali Jego obecność, dzieło i chwałę, żeby nasze serce i dusza wykrzykiwały ku Jego czci! Tam, gdzie serce jest ubogacone przez nauczanie Ducha Świętego, będzie też uwielbiony Zbawiciel i to ponad wszelkie wyobrażenie. Przyjdź, Duchu Święty, Niebiańskie Światło, i pokaż nam Jezusa, naszego Pana!

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"

Służcie jedni drugim w miłości.

List do Galacjan 5,13

Miłość jest zawsze gotowa do usługiwania – przez to w pewnym sensie przygotowuje innym drogę. Ona rozumie, iż należy usunąć przeszkody z drogi, by inni się nie potknęli. Nie żąda podziękowania, ponieważ sama potrafi tylko dawać. Ubogaca każdego, kto przyjmuje jej dary.

To wielka radość ją spotkać. Ona pozdrawia nas bardzo serdecznie, a jeśli to możliwie, po imieniu. Zawsze ma przygotowane dobre, pocieszające słowo. Chętnie towarzyszy nam w drodze – przy każdej pogodzie, niezależnie od tego, czy ta druga osoba jest uprzejma, czy też nie. Pomaga nosić ciężary współtowarzyszowi – nie tylko te znajdujące się na rękach, ale i na sercu.

Miłość słucha ochoczo i cierpliwie. Potrafi milczeć. Z jej ust nie wychodzi żadne słowo, które w jakiś sposób zlekceważyłoby słuchającego. Nigdy nie mówi nic złego o nieobecnych. Jest taktowna, dostojna, ale przy tym i skromna. Nie rzuca się w oczy, a zarazem nie może pozostać niezauważona.

Miłość stale chodzi ze swoim wielkim Mistrzem do „prywatnej szkoły” – najlepszej, jaka w ogóle istnieje. Jest z Nim w bardzo bliskich stosunkach. Jemu, który powiedział: „uczcie się ode mnie”, potrafi czytać w myślach. Nic więc dziwnego, że jest do Niego tak bardzo podobna: łagodna i pokorna, kawałek nieba.

Jakże wspaniale jest pełnić służbę miłości! Jakaż radość dla Pana, który jej się może przyglądać!

„Służcie jedni drugim w miłości”. Jedni drugim. Nikt nie jest wykluczony. Również i mnie dotyczy to słowo. Panie, dopomóż mi, abym pilnie naśladował miłość i ćwiczył się w niej, ku Twojej czci i ku radości innych!

Dobry Zasiew - 27.09.2020

"Obmyśliliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, żeby sprawić to, co się dziś dzieje, aby zachować tak wielki lud". (Rodzaju 50:20, UBG)

Bracia Józefa zamyślali zło swoim niegodziwym i zdradzieckim czynem (sprzedaniem brata do niewoli), ale Bóg obrócił to w dobro (Rodzaju 45:5-8; 50:20).

Wszelkie, nawet najbardziej niepomyślne okoliczności Stwórca potrafi wykorzystać dla dobra Swoich wybranych. (Rzymian 8:28-39).

A cierpienia uczą wytrwałości i nasza wierność pomimo wiejących zimnych wichrów w twarz, rodzi w nas wypróbowaną wiarę, silniejszą nadzieję, intensywniejszą miłość oraz wytrwałość i podobieństwo do Chrystusa (Rzymian 5:3-5; Jakuba 1:2-4; 1 Piotra 1:6-7; 4:17-19).

Każde cierpienie dziecka Bożego ma swój początek, ale i koniec. Uciski w tym świecie nic nie znaczą w porównaniu z nadchodzącą chwałą (Rzymian 8:18; 2 Koryntian 4:17). Radość zbawionych w nowym niebie i nowej ziemi będzie tak wielka, że zapomną o wszystkich, nawet najstraszniejszych utrapieniach (Izajasza 65:17). Pan Jezus zwyciężył świat, więc z Nim także my go zwyciężymy (Ew. Jana 16:33; 1 Jana 5:4-5).

Nie poddawaj się, Droga Siostro, Drogi Bracie. Pan jest z Tobą!

Uwierz w to, że Pan Bóg Wszechmogący wyprostuje te wszystkie sprawy, które stanowią przedmiot Twojej troski.

Szukaj Jego prowadzenia! Bo wszyscy ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi (Rzymian 8:14-17).


Szymon M.

„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rz.10,17

Słuchaj z nami Słowa Bożego.
Z modlitwą, prośbą do Boga, aby prowadził, przemawiał, pokazywał sprawy ważne, wskazywał Prawdę o Sobie. Potrzebujemy Jego prowadzenia, aby Słowo Boże stało się dla nas Żywym Słowem.

Czy masz odwagę powiedzieć:
„Boże, nawet jeśli to zburzy moje dotychczasowe wierzenia, proszę, burz fałszywe doktryny i prowadź do właściwego poznania Ciebie. Amen”.
To wielka odwaga, czy jesteś odważny?

Ewangelia Mateusza, Uwspółcześniona Biblia Gdańska

"Czy Murzyn może odmienić swoją skórę a pantera swoje pręgi? A czy wy, przywykli do złego, możecie dobrze czynić?"
Jr 13:23

Czy wiedzieliśmy już dawniej, że w Biblii można znaleźć i takie prawdy? Większość ludzi przekonana jest, że Biblia mówi, iż należy czynić dobrze i dążyć do poprawy. A tu czytamy, że wcale nie możemy się poprawić ani zmienić. Murzyn mimo najlepszych chęci nie może zmienić koloru swojej skóry.
A pantera nie może zmienić sierści. „I tak samo” – mówi Słowo Boże – „my nie możemy się zmienić”.

Czy to rzeczywiście prawda? No cóż, każdy z nas przecież próbował już się zmienić. Nasza droga usiana jest drobnymi postanowieniami, które nie zostały zrealizowane. Jesteśmy Murzynami, którzy nie mogą odmienić swojej skóry. Nie możemy się zmienić.

Jednakże jest jeszcze druga droga zwiastowania: zmienić nas może Bóg. On swemu Synowi kazał umrzeć na krzyżu, abyśmy z Jezusem „umarli grzechowi”, aby ukrzyżowany z Nim został „nasz stary człowiek”. Bóg podarował Ducha Świętego, by przemienił nas gruntownie.
Jezus nie powiedział: „Ty musisz się zmienić”, ale: „Musicie się narodzić z góry” (J 3:7). Jezus nie mówi: „Ty musisz sam siebie zmienić”, ale: „Oto wszystko czynię nowe” (Obj 21 :5). On to czyni.

Byłem kiedyś prawie sparaliżowany przez ischias. Chodziłem zgięty i nic mi nie pomagało. Pojechałem więc do uzdrowiska, gdzie były lecznicze wody. Musiałem tam po prostu leżeć spokojnie w leczniczej kąpieli. I wyzdrowiałem. I tak mogą też zrobić ci, którzy przyszli do wniosku, że ich życie powinno się zmienić. Trzeba oddać się Jemu, który wszystko czyni nowym.

Panie! Uzdrów mnie, a będę zdrowy! Amen.

Wilhelm Busch, "365 razy On" 8 września

„Rzekł do niego Piłat: Co to jest prawda?”
Ewangelia Jana 18,38

Jakże aktualne są to słowa! Często słyszymy pytanie: „Kto tu właściwie ma rację?”. Ludzie poszukują odpowiedzi, powołując się na Mahometa, Buddę i innych twórców wielkich religii świata. Do przywódców religijnych zalicza się też Pana Jezusa, jakby On był – podobnie jak oni – tylko człowiekiem. Słyszymy o Nim: „Naturalnie, był wielkim człowiekiem i wzorem dla innych, ale...”.

Pan Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który istnieje od zawsze. Przyszedł na ziemię jako prawdziwy człowiek, a mimo to pozostał wiecznym Bogiem. Przyszedł z nieba, aby wykonać wielkie dzieło odkupienia – uratować grzeszników, zasługujących na potępienie, do których należymy Ty i ja. Jeśli ktoś to odrzuca lub traktuje obojętnie, ten już jest zgubiony i nic nie jest w stanie mu pomóc.

Jezus Chrystus nie był twórcą żadnej religii. Biblijne chrześcijaństwo nie jest ludzkim wymysłem, jedną z wielu wymyślonych przez człowieka dróg, mających prowadzić do Boga. Pan Jezus jest objawieniem żywego Boga. On mógł powiedzieć o sobie: „Kto mnie widział, widział Ojca” oraz „Ja jestem prawdą” (Jana 14,6.9).

Czy Mahomet nakarmił pięć tysięcy ludzi pięcioma chlebami jęczmiennymi i dwiema rybami? Czy Budda przywrócił wzrok ślepo narodzonemu? Czy Konfucjusz wskrzeszał zmarłych? Wszyscy oni pomarli, ale Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel świata, zmartwychwstał w mocy, którą sam posiadał, dlatego powiedział: „Jam jest zmartwychwstanie i żywot” (Ewangelia Jana 11,25).

Uwierz w to, że dla Ciebie dokonał On dzieła pojednania! Ukórz się przed Nim i wyznaj Mu swoje grzechy! Kto wierzy w Niego, ma życie wieczne.

Dobry Zasiew - 14.08.2020

Przyjdź do Pana Jezusa (Mat.11,28-30).
Potrzebujesz Jego ochrony, w Nim znajdziesz bezpieczeństwo.
Nikt, żadna organizacja nie da Ci pokoju, jaki da Ci Bóg w Osobie Syna Bożego.
On sam to obiecał.
Arką wybawienia nie jest organizacja, jest nią Jezus Chrystus. Nie przyprowadzaj więc ludzi do organizacji, stań się uczniem Chrystusa, a potem przyprowadzaj ludzi do Niego.
Organizacja należy do świata, a w nim nie znajdziesz pokoju. Pokój ma tylko Bóg.
Jeśli wierzysz słowom Biblii, przyjmij słowa o pokoju, jakie wypowiedział Pan Jezus. Nie zwlekaj, Twoje serce nie musi się bać.

Czy głoszenie „innego” Jezusa, to to samo, co głoszenie „innej” Ewnagelii?

Głoszenie innej ewangelii to także głoszenie innego Jezusa. Przed jednym i drugim przestrzegał Ap. Paweł:

"Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością." II Kor 11,4

To jest poważne. Tego nie można bagatelizować.

"Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty!
Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś zwiastuje ewangelię odmienną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty!" Gal 18-9

Czy można pochwalić Świadków Jehowy w takim razie? Czy jest za co?
Oczywiście. Są (w większości) szczerzy i gorliwi, ale czy to ma znaczenie w kwestii zbawienia, skoro jest napisane:

"Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale gorliwość nierozsądną;
Bo nie znając usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu.
Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy." Rz. 10, 2-4

Sama gorliwość i szczerość, jak widać nie wystarczą. Treść przesłania jest najważniejsza, a ta w wydaniu Świadków Jehowy jest niebiblijna.

Drogi Przyjacielu, pomysl o tym...

Kilka przepięknych fragmentów Bożego Słowa na temat Bożej Miłości. Ku pokrzepieniu.

Byli Świadkowie Jehowy często mówią, ze jesteśmy zbyt radykalni mówiąc, ze w organizacji nie ma Chrystusa. Mówią, ze On jest, tylko jest go zbyt mało.
Odpowiadamy:
Problem nie polega na tym, że Pana Jezusa jest w organizacji zbyt mało, ale że to INNY Chrystus, nie ten biblijny.
Jeżeli to INNY Chrystus, to czy Go będzie mało, średnio, czy dużo, ma drugorzędne znaczenie.
Kto bowiem głosi INNĄ ewangelię i INNEGO Jezusa, niech.......
Dalej padają bardzo mocne słowa, czy wiesz, jakie?

Kościół w życiu chrześcijanina jest czymś niezmiernie ważnym. Wspólnota dodaje sił, ludzie modlą się o siebie nawzajem i pomagają sobie. Wspierają się.
Czy znasz taki Kościół?
Czym w ogóle jest Kościół?
Wielu chrześcijan myśli, ze kościół ro budynek. W niedziele idą do kościoła, żeby uczestniczyć w ceremonii. To nie o to chodzi.
Kościół to Ciało Chrystusa, On buduje go i wzmacnia, przydaje ludzi i daje konkretne myśli do serc oraz zadania do wykonania. Kościół jest drogocenny. Bóg nabył go własną krwią (Dz.20,28)
Być częścią Kościoła to wielka łaska i przywilej.
Po miłości rozpoznajemy, pamiętacie?
Na salach królestwa jak jest?
Jesteś tam szczery? Możesz rozmawiać o swoich watpliwościach i obawach? Masz prawo zwrócić się do starszego i przedstawić swoje zrozumienie danego tematy lub fragmentu Biblii? A jeśli powinie Ci się noga, nie boisz się, ze ktoś Cię podkabluje?
Spokojnie to przemysl,
Przyjdź do Kościoła.
Tam poznasz inną rzeczywistość.
Chciej poznawać Chrystusa i oddać Mu życie.
Nie wiesz, jak?
Nie szkodzi. Zadzwon, napisz, przyjdź.
Zacznij szukać.
Poproś Boga o prowadzenia.
To nie musi być akurat Misja Łaski, może Bóg wyznaczy Tobie inne miejsce, ale wiedz, ze potrzebujesz Chrystusa i Kościoła. To jest pewne.

Bez względu na to, co mówią Twoi guru, Biblia jasno przedstawia, ze zbawienie jest tylko w Chrystusie i nie ma innego dla nas imienia, w którym zbawienia możemy szukać.
Zastanawiam się, dlaczego ten tekst (Dz.4,12) nie rozwiewa wszystkich wątpliwości Świadków Jehowy odnośnie tego, jak fałszywymi naukami są karmieni?
Dziwi mnie to, jak można przekręcać przesłanie Pisma Świętego mając tak dobitne wersety przed oczami?
To ciekawe, ze pomimo tego, ze w Biblii jest napisane o imieniu Jezus, Świadkowie Jehowy ciagle będą mówić - Jehowa.
Czyżby autorytet ciała kierowniczego stał ponad autorytetem Biblii?

Wielu Świadków Jehowy wychodzi z fałszywego założenia, ze Syn nie może być równy Ojcu, gdyż Ojciec nadaje Synowi będącemu na ziemi (Słowo ciałem się stało - J.1,14) Autorytet.

Jest tutaj kilka rzeczy do rozważenia:

1. Ojciec i Syn są równi w bóstwie, gdyż jest napisane, ze w Panu Jezusie zamieszkała cała pełnia boskości, Bóg w całej pełni (Kol.1,19; 2,9)

2. Syn przyszedł na ziemię, do swej własności (J.1,11) jako człowiek, uniżył się, wyparł samego siebie, odłożył swoją Boskość (Fil.2,6-8) i stal się nawet mniejszym od aniołów (Hebr.2,7-9)

3. Boska natura Ojca i Syna jest taka sama, podobnie jak w przypadku człowieka, który zradza człowieka, natura jest ta sama. Syn został zrodzony jako jednorodzony Syn Boży, nie stworzony (J.1,18).

4. Ojciec i Syn są jedno (J.10,30). Kto widział Syna, widział Ojca (J.14,9), kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma Ojca (1 J.2,23) . Kto nie czci Syna, nie czci Ojca (J.5,23).

5. Pomiędzy Ojcem i Synem istnieje zależność. Syn jest posłuszny Ojcu we wszystkim (posłuszeństwo Jezusa jest przeciwieństwem nieposłuszeństwa Adama), Ojciec przekazał Synowi wszystko - J.3,35 (łącznie z wszelkim sądem - J.5,22). Dla nas Syn jest pośrednikiem (1 Tym.2,5), orędownikiem (1 J.2,1), Panem (Dz.10,36; Rz.10,9). Nikt do Ojca nie może przyjść inaczej, jak tylko przez Niego (J.14,6).

6. To, ze Pan Jezus działał na ziemi z mocy Ojca, jest oczywiste, gdyż odłożył swoją boskość i nie korzystał z niej, dlatego tez mówił, ze wszystko czyni tak, jak Ojciec czynił i wskazywał na Ojca. Tym samym wskazywał także na swój autorytet, ale Żydzi i tak tego nie rozumieli (J.10,33). Tak samo, jak nie rozumieją tego teraz Świadkowie Jehowy.

7. W Synu jest życie i prawda (J.14,6; Ef.4,21). On jest Zmartwychwstaniem (J.11,25). Drogą dla nas (J.14,6). Innej po prostu nie ma. Tak wyznaczył Bóg i kwestionowanie tego jest stawaniem przeciwko Bogu.

8. Słowa „Ojciec jest większy ode mnie (J.14,28)” Jezus wypowiadał będąc na ziemi człowiekiem. Jako Zmartwychwstały mówi o Sobie - Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, Początek i Koniec (Obj.1,8; 21,6; 22,13).

9. Jemu, na równi z Bogiem Ojcem oddają pokłon wszyscy w niebie (Obj.5,13).

10. Jest napisane, ze każde kolano zegnie się uznając Boga JHWH (Iz.45,23), równocześnie jest napisane, ze każde kolano zegnie się na imię Jezusa (Fil.2,10). Tak samo z imieniem - w ST tetragram, który jest tłumaczony na „Jestem, który jestem” (2 Mojz.3,14) odnosi się do Boga, w NT jest napisane, ze nie dano ludziom innego imienia, jak imię Jezusa (Dz.4,12), a On sam mówi o sobie „Ja Jestem” (J.8,24; 13,19; 18,6) wskazując tym samym, ze jest Bogiem. Jest wiele innych tego typu analogii pieniędzy Starym, a Nowym Testamentem. Wszystkie wskazują na Pana Jezusa.

11. O Panu Jezusie jest napisane, ze jest „kamieniem obrazy i skałą potknięcia” (Ps.118,22; 1 P.2,6), to znaczy, ze można się o Niego potknąć, przeoczyć coś istotnego, czegoś nie zauważyć. Żydzi potykali się o Niego, gdyż w Niego nie uwierzyli, nie uznawali Go jako Pana i Boga. Tak samo Świadkowie Jehowy dzisiaj potykają się.

12. Sam Jezus jako Zmartwychwstały akceptuje nazwanie siebie przez Ap. Tomasza Panem i Bogiem (J.20,28). Więcej - przyjmuje hołd należny tylko Bogu (porównaj z Obj.22,9, gdzie Jan pada przed aniołem na twarz, a ten mówi „nie rób tego!”). Pan Jezus mówi do Tomasza, ze uwierzył, bo Go ujrzał, błogosławieni jednak ci, co nie widzieli, a uwierzyli (czyli np. my chrzescijanie współcześnie)

Każdy z tych punktów można osobno omawiać, każdy z nich jest bardzo istotny.

Drogi Przyjacielu,
proszę, przemysl je po kolei. Zrob to dla siebie i swojej rodziny.

Początek drogi dla każdego zwiedzionego człowieka, to Jezus Chrystus. On jest drogą (J. 14,6), do Niego mamy przychodzić (Mat.11,28-30), na Niego mamy patrzeć idąc przez życie (Hebr. 12, 1-2), o Nim mamy myśleć (Hebr. 12, 3), w Nim pokładać nadzieję (Ef. 1, 12; Fil. 2, 19), w Nim także mamy zobaczyć pełnię boskości (Kol. 1, 19; 2,9) i w końcu - Wszechmocnego Boga (J. 1, 1; Mat. 28, 18).
Jest taki znamienny fragment w Biblii:

„Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta.
Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu;
Lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta.” 2 Kor. 3, 14-16 BW

Zasłona leży na sercach, zostaje zdjęta tylko w Chrystusie, gdy człowiek nawraca się do Pana.

Kilka słów do Świadka Jehowy, który w pełni ufa swojej organizacji i słucha we wszystkim „niewolnika”:

Jeżeli Ojciec wywyższył Syna (Hebr. 5, 4-5), dlaczego Ty tego nie robisz?
Jeżeli Ojciec otoczył Syna tą chwałą, jaką On miał zanim świat powstał (J. 17,5), dlaczego Ty tego nie czynisz?
Jeżeli Ojciec uwielbił Syna (jw), dlaczego Ty Go nie wielbisz?

Czy wiesz, że Ojciec powiedział do Syna: „Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek stóp twoich.” Hebr. 1, 13b Czy rozumiesz, co to znaczy?
Czy wiesz, że Ojciec oddał wszystko w ręce Syna (J.3, 35), dlaczego więc Ty Mu ujmujesz?
Czy wiesz, że imię Jezusa jest ponad wszelkie imię (Fil. 2,9), a On sam ma wszelką moc (czyli inaczej wszechmoc) Mat. 28,18)?
Czy wiesz, że jest ustanowionym dla nas ludzi, pośrednikiem (1 Tym. 2,5)?
Czy wiesz i rozumiesz, co to znaczy?

Powtórzę –
1. Imię ponad wszelkie imię, wszechmoc…
2. Pośrednik – ktoś kto jest dla nas Kimś, kto prowadzi do Ojca. Prowadzić może jedynie wtedy, kiedy się do Niego zwrócisz, inaczej nie jest dla Ciebie pośrednikiem, nie pośredniczy w Twojej sprawie…

Mówisz, że Jezus Chrystus nigdy nie wskazywał na siebie?
To nieprawda.

Powiedział:
„Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” J. 14.6b
„…wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!” J. 14:1b
„Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.” J. 11:25
„Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim.” J.3, 36
„To jest dzieło Boże: wierzyć w tego, którego On posłał.” J. 6, 29
„Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.” J. 6, 35b
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie.” J. 6, 53b
„Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.” J. 6, 54

Apostołowie?
Ciągle wskazywali na Chrystusa. Mam cytować?

Dlaczego więc Ty masz czelność temu zaprzeczać?
Kto Ci dal prawo stawać przeciwko Chrystusowi?
Czy naprawdę myślisz, że „autorytet” organizacji może Cię autoryzować?
Co Ci to pomoże, jak staniesz przed Chrystusem, a na pewno każdy stanie…

Moje kolana zginają się przed Chrystusem (Fil. 2,9-11), staję przed Nim i mówię: „Pan mój i Bóg mój” (J. 20, 28), jest On moim Panem i Zbawicielem (Rz. 10, 9-13). Znam własną nędzę i odczuwam wielką potrzebę Boga w moim życiu. Śmierć nie jest mi straszna. Wiem, do Kogo idę.

Jak jest z Tobą?
Prawdziwa wolność jest tylko w Chrystusie. Przyjdź do Niego (Mat. 11, 28-30).

„Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.” J. 8:36

​Stary i Nowy Testament stanowią całość. Są Bożym Słowem dla nas. W obu Księgach jest mowa o oddawaniu czci Bogu. Jest On Bogiem zazdrosnym (V Mojz. 4,24), nie pozwala czcić nikogo poza Sobą. Tymczasem, kiedy porównamy teksty Starego i Nowego Testamentu mówiące o „zginaniu kolan przed Bogiem”, zobaczymy, że starotestamentowe fragmenty (Iz. 45, 23) tłumaczone są w Nowym Przymierzu (Rz. 14, 11) i odnoszą się do Jezusa Chrystusa (Fil. 2, 9-11).

Zaprzeczyć temu nie można. Taki jest kontekst. Proszę, poniżej pomocne fragmenty:
Iz. 45:
22) Do mnie się zwróćcie, wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione, bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego. (23) Przysiągłem na siebie, z moich ust wyszła prawda, słowo niezmienne, że przede mną będzie się zginać wszelkie kolano, będzie przysięgał wszelki język, (24) mówiąc: Jedynie w Panu jest zbawienie i moc, do niego przyjdą ze wstydem wszyscy, którzy się na niego gniewali.

Ps. 22:
(28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan. (29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami. (30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu.

Rz. 14:
11) Bo napisano: Jakom żyw, mówi Pan, ugnie się przede mną wszelkie kolano i wszelki język wyznawać będzie Boga. (12) Tak więc każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu.

Fil. 2:
(9) Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, (10) aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią (11) i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
 
Świadkowie Jehowy bardzo chcą pomniejszyć Chrystusa. Wyrządzają tym samym sobie i innym, którzy za nimi podążają, wielką krzywdę, pozostają bowiem poza zbawieniem.
Na moje pytanie: „Czy Twoje kolana zgięły się przed Chrystusem?”, nie dostaję prostej odpowiedzi, tylko pokrętne tłumaczenia.
Proszę o jedyne „tak lub nie”.
Niestety, organizacja nie pozwala powiedzieć „Tak!”, no ale przecież powiedzieć „nie” też do końca nie można, bo Biblia mówi, że każdy swoje kolana zegnie…, więc otrzymuję pokrętne i wymyślne odpowiedzi.

Jest prosty sprawdzian wiary w Jezusa Chrystusa, dostępny dla każdego z nas – Ewangelia Jana 20, 28, wyznanie Ap. Tomasza.
Stań przed Panem Jezusem i powiedz do Niego: „Jesteś moim Panem, jesteś moim Bogiem. Amen.”
​
Możesz to zrobić, przechodzą te słowa przez Twoje gardło i wierzysz w nie całym swoim sercem?
Tak? Chwała Bogu!
Nie? Szukaj Boga w Chrystusie, bo jeszcze Go nie znalazłeś.