„My zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, natomiast dla powołanych − i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą.”
1 List do Koryntian 1,23-24

Wieża telewizyjna w Berlinie zalicza się do najwyższych wolnostojących budowli w Europie. Podczas budowy w październiku 1969 roku, była ona niemiecką dumą. Jednak pewne zjawisko tłumiło całą radość z tego przedsięwzięcia: kiedy promienie słoneczne padały na wieżę, na wielkiej kuli pojawiał się cień krzyża. Nikt nie przewidział wcześniej tego słonecznego odbicia. Kiedy zaczęto zajmować się przyczyną tego niezwykłego zjawiska, stwierdzono, że powodem tego stanu rzeczy jest obecność w konstrukcji „kolców” w formie piramidy.

Następnie próbowano wyeliminować występujące tam krzyżowe załamanie, korzystając z pomocy licznych ekspertów. Oczekiwany skutek tych działań nigdy nie został osiągnięty.

Nie jest tajemnicą, że komunistyczne ideologie nie były przychylne chrześcijańskiej wierze. Ciekawe jest, że już apostoł Paweł mówił o tym, że ludzie będą gorszyć się krzyżem uważając go za głupstwo.

To prawda, że Ewangelia jest bezkompromisowa i nie schlebia ludziom. Mówi nam, że przekraczając przykazania Boże jesteśmy winni i zgubieni. Nasze własne wysiłki nie doprowadzą nas do prawdziwej społeczności z Bogiem. Tylko Jezus Chrystus, który umarł w zastępstwie za nas, grzeszników, może nas nią obdarzyć. To proste przesłanie ewangelii kruszy dumę człowieka. Szczęśliwy jest każdy, kto je przyjmuje.

Dobry Zasiew - 28.10.2022

Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije…

Te słowa Pana Jezusa wskazują na konieczność przyjścia do Niego. On jest źródłem wody żywej.
Nie można Go pomijać, lekceważyć.

Jest wiele innych fragmentów mówiących o przyjęciu Pana Jezusa, przyjściu do Niego.

Mat.11, 28-30 “Przyjdźcie do mnie wszyscy….”
J. 1,12 „Ci, którzy Go przyjęli….”
Obj. 3,20 „Stoję u drzwi i kołaczę….”
J. 14,6 „Ja jestem drogą, prawdą i życiem…”
Obj. 22,17 „…A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.”

Czy można pozostać obojętnym wobec takiego wołania?

Rz.10,9-13 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz….”

A.

„Piotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę.

[Syn Boży], który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.”
Dzieje Apostolskie 10,34; List do Galacjan 2,20

Jezus interesuje się mną

Ewangelia Jana przedstawia Pana Jezusa jako Syna Bożego. Każdy, kto ją czyta zauważy, jak często Pan rozmawia z pojedynczymi osobami i się o nie troszczy.

W trzecim rozdziale znajdujemy spotkanie z Nikodemem, w czwartym z kobietą z Samarii, w piątym ze sparaliżowanym człowiekiem przy sadzawce Betezda, w ósmym z cudzołożnicą, a w dziewiątym z człowiekiem niewidomym od urodzenia. Te spotkania pokazują wyraźnie, jak wiele zainteresowania poświęca Wszechmogący Syn Boży pojedynczym osobom – także Tobie i mnie.

Pan Jezus nie zwraca uwagi na różnice w pozycji społecznej, narodowości czy rasie, które dla ludzi są tak często bardzo istotne. On wie, że każdy człowiek niezbędnie Go potrzebuje: zarówno uczony w zakonie, jak i kobieta, która żyła w grzechu, Żyd oraz obcokrajowiec.

Jezus zwraca się również i dzisiaj do każdego, ponieważ wie, iż każdy z nas ma wiele problemów, które jedynie On sam jest w stanie rozwiązać. Nikodem je miał, a ich rozwiązania szukał w wypełnianiu dobrego i sprawiedliwego zakonu żydowskiego. Wkładał w to mnóstwo energii, jednakże w niczym mu to nie pomogło. Kobieta z Samarii szukała pełni życia i miłości, łudząc się, że nowi mężczyźni otworzą nowe perspektywy – jej dusza była jednak wypełniona coraz głębszą pustką. Wszystkie te osoby, znajdujące się w różnych sytuacjach w życiu i posiadające różne problemy, tylko w Chrystusie znalazły ostateczną odpowiedź na swoje pytania i najskrytsze potrzeby.

Jezus Chrystus interesuje się również i Tobą – tak, Tobą całkiem osobiście! On pragnie Cię zbawić i pomóc Ci! On jedynie ma moc rozwiązać problemy, z którymi nikt inny nie jest w stanie sobie poradzić.

Dobry Zasiew - 17.10.2022

„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie.”
‭‭Mateusza‬ ‭11:28-30‬ ‭UBG‬‬

„Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony.”
‭‭Rzymian‬ ‭10:9‬ ‭UBG‬‬

„Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”
‭‭Rzymian‬ ‭10:13‬ ‭UBG‬‬

O Kim tutaj mowa?

Psalm 50 mówi:
„Wzywaj Mnie w dniu utrapienia, Ja cię uwolnię”

Mowa o Bogu Najwyższym YHWH

W Rzymian 10, 13 natomiast czytamy:
„Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”

Mowa o Panu Jezusie, Zbawicielu świata.

Kogo mamy wzywać? Do Kogo się zwracać? Kto daje wybawienie?

Jest jeden Bóg. Pamiętaj o tym. Dwóch Bogów być nie może. Nie możesz myśleć, ze Pan Jezus jest mniejszym Bogiem. Pismo wyraźnie wskazuje, ze Bogiem jest Ojciec i Bogiem jest Syn, jednocześnie jest jeden Bóg. Nie bój się, nie musisz wszystkiego rozumieć, przyjmij po prostu to, co mówi Biblia.
Wezwij imienia Pana Jezusa, On cię uwolni.

A.

Ewangelizacja Polcon 2022 Zakopane
Pastor Chris z Teksasu
​Przeslanie ewangelizacyjne

Strach i poczucie winy, to silne narzędzia manipulacji. Dobrze wiedzą o tym ci, którzy chcą panować nad ludźmi, nad wiernymi. Wykorzystują oni swój autorytet i władzę, aby zastraszać.
Tymczasem, Chrzescijanie do wolności są powołani (Gal.5,13), po miłości rozpoznamy prawdziwych chrześcijan (J.13,35), prawdziwa miłość usuwa lęk (1 J.4,18).
Zastanów się, drogi Przyjacielu, czy jesteś we właściwym miejscu?
Czy Twoja organizacja nie wykorzystuje technik manipulacji, aby trzymać Cię w ryzach?
Masz wybór, przyjdź do Chrystusa (Mat.11,28-30).
Zawsze masz wybór.

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Gdy go ujrzałem, padłem do nóg Jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.

Ewangelia Jana 20,29; Objawienie Jana 1,17-18

JEZUS CHRYSTUS ŻYJE!

Tomasz, jeden z dwunastu apostołów, nie był razem z uczniami, kiedy Zbawiciel w dniu swego zmartwychwstania pojawił się w śród nich, dając im niezbity dowód, że zmartwychwstał i żyje. Uczniowie powiedzieli Tomaszowi: „Widzieliśmy Pana“. Lecz on przyjął to z niedowierzaniem. Może myślał, że w stanie silnego napięcia mieli jakąś wizję. Nie mógł uwierzyć w zmartwychwstanie ciała swego Pana. „Jeżeli nie ujrzę na rękach jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę“ – oznajmił Tomasz.

Dziś także jest wielu ludzi podobnych do Tomasza. Nasz rozum niełatwo akceptuje fakt, że poza naszym widzialnym światem istnieje inna rzeczywistość: niewidzialny świat Boga. Lecz są ludzie, którzy wierzą, że Jezus Chrystus, który niegdyś zmarł na krzyżu, żyje. Rozmawiają z Nim, ponieważ On żyje, jak gdyby stał przed nimi. Wiedzą, że nie ma to nic wspólnego z ludzkim urojeniem, że w przyszłości wszyscy ludzie Go zobaczą i że śmierć ludzi zbawionych nie jest końcową stacją, lecz bramą wiodącą do wspaniałości i chwalebnej rzeczywistości w obecności Boga.

Osiem dni później Pan Jezus ukazał się Tomaszowi. A Tomasz? Z czcią mógł tylko powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój!“ Tak, Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał. Kto z wiarą mu zaufa, doświadczy tej radości i szczęścia, o czym mówi zacytowany dzisiaj werset biblijny.

Dobry Zasiew - 17.07.2022

Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia jego.
1 List Jana 2,12

Już we wczesnych dniach chrześcijaństwa istniało ryzyko, że wierzący popadną w niepewność co do przebaczenia ich grzechów pod wpływem fałszywych nauczycieli. Nawet dzisiaj żyją szczerzy chrześcijanie, którzy nie są pewni, czy Bóg naprawdę przebaczył im wszystkie grzechy, zarówno przeszłe jak i przyszłe, i czy to przebaczenie obejmuje całą wieczność. Dzisiejszy werset przekonuje nas, że jesteśmy dziećmi Bożymi właśnie dlatego, ponieważ odpuszczone są nam grzechy. Zapewnienie tego boskiego przebaczenia leży w słowach „dla imienia jego”. Odpuszczenia nie dostępuje się na podstawie czegoś, co możemy uczynić, ale wyłącznie na podstawie tego, co uczynił Pan Jezus. Wszystkie religie świata obiecują człowiekowi niepewną możliwość osiągnięcia wiecznego zbawienia przez uczynki, nawołując: Czyń to, czyń tamto – czyń, czyń i jeszcze raz czyń. Prawdziwe chrześcijaństwo zawiera się w jednym słowie – uczynione. Pan Jezus zawołał pod koniec trzech godzin ciemności na krzyżu: „Spełniło się!” On miał prawo tak powiedzieć. Do Jego dzieła nic nie można dodać.

W słowach „dla imienia jego” zawarta jest cała Jego wspaniałość i zachwyt Boga dla Osoby swego umiłowanego Syna. On jest prawy i bez grzechu, i On odpowiedział za wszystkie nasze grzechy przed Bogiem. Bóg był w pełni zadowolony z Jezusa Chrystusa i Jego ofiary. Każdy, kto zrozumiał swój zgubiony stan oraz absurdalność swoich własnych wysiłków przypodobania się Bogu i uchwycił się wiarą Jego dokonanego na krzyżu dzieła zbawienia, może radośnie wyznać: „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze” (Psalm 103,12) oraz: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5,1). Może mieć tę radosną pewność, że Bóg nigdy już nie wspomni jego grzechów. On wybaczył nam je „dla imienia jego”. Czy Ty możesz radować się codziennie z tego, że Bóg przebaczył i Twoje grzechy?

Dobry Zasiew - 10.07.2022

I przyszedł do niego trędowaty (...). A Jezus zdjęty litością, wyciągnął rękę swoją, dotknął się go i rzekł mu: Chcę, bądź oczyszczony!
Ewangelia Marka 1,41

Pan Jezus współczuje

W przypadkach, w których Biblia opisuje zarażonych trądem, chodzi o chorobę o nazwie „lepra”. Podczas niestrudzonej służby na ziemi, Pan Jezus regularnie miał do czynienia z tą (wówczas nieuleczalną) chorobą. W tamtych czasach trędowaci zostawali wygnani spośród otoczenia i byli skazani na beznadziejny byt, na „umieranie na raty”, w kompletnej izolacji.

Pewnego razu właśnie taki trędowaty odważył się przyjść do Pana Jezusa. Upadł przed Nim na kolana i błagał Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (Mar.1,40). W tym krótkim opisie z Ewangelii Marka można wyraźnie odczuć pytanie stawiane w myślach przez tych, którzy stoją dookoła, a które zapewne brzmiało: „Jak ten trędowaty w ogóle może się ważyć tak postąpić?”.

Pan Jezus jednak wyciągnął do niego rękę i dotknął się go. Nie uczynił tego automatycznie, pomimo że tak wielu ludzi uzdrawiał. Słowo Boże mówi wyraźnie, że był „zdjęty litością” wobec dramatycznego położenia tego trędowatego. Straszny stan tego człowieka poruszył Pana Jezusa do głębi serca.

Czy ta choroba jest nieuleczalna? Bogu dzięki – nie, ponieważ istnieje Ktoś, kto potrafi ją uleczyć – Jezus, Syn Boży. On dotyka trędowatego i mówi: „Chcę, bądź oczyszczony!”. Co stało się potem? „I natychmiast zszedł z niego trąd, i został oczyszczony” – czytamy dalej.

Trąd w Biblii ma jednak daleko głębsze znaczenie. Przedstawia nam wyniszczający brud grzechu. Z tego brudu nie potrafimy sami siebie oczyścić. Jezus Chrystus widzi jednak wyraźnie tę naszą nędzę i do głębi Go to porusza. On też może i pragnie nas zupełnie oczyścić. Jak to jest możliwe? Jeśli przyjdziemy do Niego – jak ów trędowaty – i wyznamy przed Nim swoją winę, wtedy On nam pomoże: oczyści i uwolni nas od wszelkich grzechów

Dobry Zasiew - 28.06.2022

Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Wtedy Jezus znowu powiedział: (…). Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.

I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.

Ewangelia Jana 14,6; Ewangelia Jana 10,7.9; Dzieje Apostolskie 4,12

Pewnego razu w studiu radiowym przeprowadzano wywiad z młodą parą. Tematem był ich ślub, który odbywał się w trzech miejscach: w urzędzie, meczecie i kościele. Pan młody objaśniał dziennikarce, że muzułmańskie wesele było bardzo krótkie i nie przysporzyło żadnych problemów, a chrześcijańska część również przebiegła bez utrudnień. W obydwu miejscach zadbano jedynie o to, żeby imię Jezusa Chrystusa nie było wymieniane. Pani młoda dodała jeszcze, że przecież generalnie chodzi o to samo − mianowicie o tego samego Boga.

Jednak zacytowane powyżej wersety z Biblii wskazują wyraźnie na to, że tylko przez Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, można otrzymać zbawienie i zobaczyć w Nim Boga Stwórcę. Nasuwa się więc zasadnicze pytanie: „W jakim nastawieniu do Boga jest człowiek, który świadomie lekceważy Syna Bożego jako jedyną drogę do zbawienia?”. Z kolei apostoł Jan pisze: „Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca” (1 Jana 2,23).

Może ktoś zapyta: A dlaczego nie można żyć bez Jezusa? − czy On faktycznie jest tak istotny? Absolutnie TAK, ponieważ tylko On jest jedynym posłanym przez Boga Zbawicielem. Tylko On może rozwiązać kwestię grzechu dla wszystkich tych, którzy w Niego wierzą.

Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga.

(1 List Piotra 3,18)

Dobry Zasiew - 24.06.2022

„Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.”
Ewangelia Jana 6,35

Jeśli masz jedzenie w lodówce, w szafie coś do ubrania, a do tego dach nad głową, to powodzi ci się lepiej niż 75% ludności świata. Czy potrzeba nam więcej? Jeśli chodzi o rzeczy materialne, to właściwie nie. Ale „czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mat. 6,25). Tak, życie ludzkie nie przejawia się tylko w sferze fizycznej, ale przede wszystkim w duchowej, niematerialnej: myślimy, czujemy i wyznajemy pewne wartości. To właśnie odróżnia nas od zwierząt.

Każdy zdrowy człowiek ma potrzeby emocjonalne, takie jak: poczucie bezpieczeństwa, akceptacji, miłości itd. Do tego dochodzą potrzeby duchowe: zrozumienie otaczającego nas świata, a przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na pytanie: „Skąd pochodzę i dokąd zmierzam?”. Posiadamy także odczucia w sferze moralności, które są pewnego rodzaju sygnałami wysyłanymi przez nasze sumienie.

Wszystkie te potrzeby wymagają zaspokojenia. Ostatecznie każdy człowiek pragnie być szczęśliwym. Jednak podobnie jak rzeki wpływające do morza nie powodują, że podnosi się jego poziom (por. Kazn. Sal. 1,7), tak samo człowiek nigdy nie nasyci się rzeczami ziemskimi. Zauważył to już mądry król Salomon, który mimo że mógł pozwolić sobie na wszystko, powiedział: „Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem” (Kazn. Sal. 1,14).

Wyrażenie „pod słońcem” – to klucz do rozwiązania tej zagadki. Tak długo, jak człowiek szuka swojego szczęścia tu na tej ziemi, „nie nasyci się”. Jego własna religijność również mu tego nie da. Prawdziwego zaspokojenia potrzeb doświadczy tylko ten, kto zapragnie, by odwieczny Bóg był jego źródłem.

Dobry Zasiew - 23.06.2022

Żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma syna, ma żywot.
1 List Jana 5,11.12

W Słowie Bożym słowo śmierć ma trzy różne znaczenia. Fizyczna śmierć jest nam wszystkim dobrze znana. Oznacza ona odłączenie się duszy od ciała. Kiedy Biblia mówi: „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (Hebr. 9,27), to ma na myśli właśnie śmierć fizyczną.

Śmierć duchowa to stan wszystkich ludzi, którzy nie uwierzyli lub jeszcze nie uwierzyli w Syna Bożego i nie są narodzeni na nowo z mocy Ducha Bożego. Umarły duchowo człowiek – może z punktu widzenia innych ludzi być żywy, aktywny i prowadzić atrakcyjne lub wypełnione po brzegi rozrywką i dostatkiem życie. Jednakże dla Boga jest on umarły, pogrążony w swoich grzechach i przez to w mocy śmierci, prowadzącej stopniowo zawsze na jedno i to samo miejsce – miejsce wiecznego potępienia i odłączenia od Boga. Sam Bóg, źródło życia, nie urzeczywistnia wprost swego działania w egzystencji człowieka w tym stanie.

W tym sensie należy też rozumieć werset z Listu do Efezjan, w którym chodzi o wcześniejsze życie ludzi, którzy stali się potem wierzący: „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze,

w których niegdyś chodziliście według modły tego świata (...) dalecy od życia Bożego” (Efez. 2,1.2; 4,18). Duchowa śmierć oznacza odłączenie od Boga. W tym stanie znajdują się także wszyscy, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Sam Bóg troszczy się jednak nieustannie o wyprowadzenie człowieka z tego stanu.

Śmierć wieczna (druga śmierć – por. Obj. 21,8) jest nieodwołalnym losem każdego człowieka, który jest martwy duchowo i w takim stanie przejdzie do wieczności. Taka osoba zostanie już na wieczność ostatecznie oddzielona od Boga – od Jego życiodajnej mocy, od Jego chwały, od Jego zdolności ratowania i obdarzania stanem wiecznej pełni szczęśliwości. Jednak Bóg nie chce, aby ludzie trafili do tego miejsca nieustających cierpień. To dlatego jeszcze dziś, On znów pokazuje nam drogę, która pozwala uniknąć wiecznej śmierci, a odziedziczyć życie wieczne:

Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony.

Dzieje Apostolskie 16,31

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny.

Ewangelia Jana 3,36


Dobry Zasiew - 30.05.2022

„Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu, a pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”
List do Filipian 4,6.7

Gdy gnębią Cię troski

Troski „czują się” wszędzie jak u siebie. Nie ma takiego kontynentu, kraju, miejscowości czy domu, gdzie by one nie mieszkały. Troski nie są przypisane do konkretnego czasu. Są obecne w trudnych chwilach, ale potrafią też zmącić najpiękniejsze momenty naszego życia. Nikt ich nie lubi i każdy je zna.

Jednak dzieci Boże nie muszą troszczyć się o nic! Żadna bieda nie musi nas przygniatać, żadna myśl dręczyć. Posiadamy przecież taką przystań, gdzie zawsze możemy przybyć z naszymi troskami – a jest nią przystań u Boga. Kiedy w naszym sercu mnożą się troski, powinniśmy uczynić je przedmiotem prośby, którą przyniesiemy Bogu. Marcin Luter napisał: „Wyrzucajcie je całymi garściami. Nawet gdyby wasze puste worki miały być pełne niedostatków. Wszystkie te troski wyrzucajcie!”.

Kto tak wszystko z siebie zrzuca, może doświadczać tego, co Bóg nam chce podarować − Jego pokoju. Bóg panuje niewzruszony na swoim tronie. Nic nie jest w stanie nim wstrząsnąć, żadne wydarzenie we wszechświecie zaniepokoić, nic przerazić. A najwspanialsze w tym wszystkim jest to, że to, co odnosi się do wielkiego Boga, może też stać się prawdą dla „małych” ludzi na ziemi. I my możemy mieć pokój! Nawet wtedy, gdy statek naszego życia buja się w sposób budzący obawy na falach prób i doświadczeń, i gdy sztormowy wiatr wieje nam w twarz.

Gdy przyniesiemy Bogu nasze troski, On da nam swój pokój. Cóż za wspaniała zamiana! Najczęściej okoliczności wcale się nie zmieniają od razu, kiedy się pomodlimy, ale my się zmieniamy. Kiedy przepełniona bólem z powodu bezdzietności Anna wylała przed Bogiem swoją rozgoryczoną duszę, jej twarz się odmieniła, a ona sama odeszła w pokoju (por. 1 Sam. 1,17.18). I ty możesz również tego doświadczyć.

Troski są jak fotel bujany: wprawiają nas wprawdzie w ruch, ale nie posuwają nas nic do przodu.

Dobry Zasiew - 25.05.2022