​Znowu powraca temat pewności zbawienia. Pozwólcie więc, że zamieścimy kilka artykułów na ten temat. Warto zapoznać się z nimi, aby nie negować niepotrzebnie nauki o nieutracalności zbawienia i nie wrzucać jej do jednego wora z tzw. "tanią łaską".
Łaska nigdy nie jest przyzwoleniem na grzech (Rz. 6).
Łaska nigdy nie jest tania, bo została okupiona drogocenną krwią naszego Pana i Zbawiciela, Boga Jezusa Chrystusa. Nie możemy spoufalać się z tym. Zawsze jesteśmy wdzięczni i chwalmy Pana z dziękczynieniem.

Bezpieczeństwo w Bogu, świadomość Jego miłości do nas, to stan, który jest początkiem Bożej pracy nad nami, abyśmy byli zdolni do wydawania owocu. 
"W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały w miłości." 1 J. 4, 18
"I chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności." Efez 5,2

Oddajemy nasze życie Bogu, zawierzamy Chrystusowi, gdyż wiemy, że bez Niego nic nie możemy uczynić (J. 15, 5).
"Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza." Rzym 12,1

Są takie znamienne słowa w Biblii:
"Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." Rzym 8,1
Nie ma potępienia... Chwała Panu!


Z pozdrowieniami JW Pomoc


Przeczytajcie artykuły na ten temat ze strony Gotquestions:

oraz:

Drodzy, list Matki (byłego Świadka Jehowy), który pisze do swego Syna (aktywnego ŚJ), jest także jej świadectwem. 

Przeczytajcie:

KOCHANE DZIECKO, na pewno zastanawiasz się dlaczego nie chcę być Świadkiem Jehowy?
Bo chcę być czysta wobec BOGA I PANA JEZUSA CHRYSTUSA. Nie zakładali Oni żadnej religii.
Gal 5/1; Dzieje 15/10 Jezus zachęca aby być wolnym. Najważniejsze być wolnym w CHRYSTUSIE, NASZYM PANU Gal 3/27 1Kor 1/ 2
 
1. Po 5 latach obserwacji przekonałam się, że wszystkie religie, ugrupowania, organizacje, łącznie ze ŚJ, gdzie drastycznie fałszuje się  SŁOWO BOŻE Obj. 22/18,19, ukrywa przestępstwa i wiele innych spraw, a co bardzo bolesne zachęca się do nienawiści wobec bliskich - to ludzkie postanowienia /sekty/.

2. Organizacja była bardzo bliska memu sercu. Dzisiaj nie mogę się pogodzić, że tak zostałam oszukana, na dodatek zabrano mi kochane dziecko, poprzez wygodne dla kogoś doktryny niebiblijne. BÓG jest miłością - założycielem rodziny.

3. Powt. Prawa 18/20-22 mowa o fałszywym proroku - nic się nie spełniło i wiele innych zapowiedzi. Końce świata itd. BÓG nie może kłamać Tyt. 1/2

4. Jana 8/32  14/6  Kto jest drogą i prawdą. Nie ma mowy w Biblii, że CK jest ustanowione drogą do zbawienia. Zbawienie jest z łaski Ef 2/8,9. Jest jeszcze wiele wersetów w Biblii przeciwnych doktrynom CK. Czytaj synu Biblię ze zrozumieniem, bez strażnic i publikacji
/pozostawię to twojemu sumieniu/

5. Bez względu na to, jak mnie potraktujesz - już ko końca życia będę podążała za Panem Jezusem Chrystusem Mat 1/21 Dzieje 1/8  4/12.
 
Czczenie i szacunek matce to wymaganie BOŻE Wyj 20/12 Mat 15/4 19/19 Mar 7/10  Luk 18/20 bez względu na wyznanie. Ja odeszłam z organizacji, nie od BOGA. Jestem „odstępcą”, jak mnie nazwałeś, ale od organizacji i jej nauk, niezgodnych z Biblią i jestem z tego dumna, że pokonałam strach. Zrobiłam to z miłości do BOGA.

Kim jesteś w  oczach BOGA, nie do mnie należy ocena.
Nie będę domagała się szacunku, miłości i wdzięczności - mam swoją godność i szacunek dla siebie.
Zawsze będziesz dla mnie KOCHANYM DZIECKIEM. Żyję nadzieją, że kiedyś Cię odzyskam. Modlę się o Was. Masz sumienie i sam zdecydujesz komu być posłusznym, BOGU czy CK. Ja mam  czyste sumienie, wychowałam Cię godnie, tak jak warunki mi umożliwiały.
BÓG jest  miłością i sprawiedliwością, odpłaci wg uczynków każdemu Heb 2/2  Mat 7/1,2. Wolałabym abyś w oczach BOGA uzyskał opinię dobrego, opiekuńczego syna.
 

 MATKA

​P.S. Dziękujemy za to świadectwo

Serdecznie zapraszamy na coroczną konferencję dla byłych i obecnych Świadków Jehowy organizowaną przez Apollos,org.pl
Konferencja odbędzie się w Bydgoszczy dnia 15.06.2019
Szczegóły poniżej i na stronie: ​http://apollos.org.pl

Witajcie!

Dla każdego narodzonego z Ducha brata lub siostry Chrystusa, jest rzeczą oczywistą, że należeć możemy tylko do Chrystusa jeśli jest On sam Bogiem bo przecież należeć można tylko do Boga a nigdy do anioła.
Nie dla wszystkich jest to jednak oczywiste.
Niektóre religie chrześcijańskie uważają, że Jezus Chrystus nie jest Bogiem, ale zaledwie archaniołem Michałem - pierwszym stworzeniem bożym a nie Bogiem.
Czy to nauka biblijna?
Po przykładzie księgi Daniela oraz listu Judy, dowiemy się, że Pan nasz Jezus Chrystus absolutnie nie jest archaniołem Michałem a sam Michał odpowiada pozycji np. archanioła Gabriela.

Daniela 8:15-19,
"A gdy ja, Daniel, miałem to widzenie i starałem się je zrozumieć, wtedy stanął przede mną ktoś, kto wyglądał jak mężczyzna. (16) I słyszałem głos ludzki nad rzeką Ulaj, który tak wołał: Gabrielu, wyjaśnij mu to widzenie. (17) I przyszedł na miejsce, gdzie stałem, a gdy przyszedł, zląkłem się i padłem na twarz. Wtedy rzekł do mnie: Zważ, synu człowieczy, że widzenie dotyczy czasu ostatecznego. (18) A gdy on mówił ze mną, padłem nieprzytomny twarzą na ziemię; lecz on dotknął się mnie i postawił mnie na nogi,(19) i rzekł: Oto ja objawię ci, co się będzie dziać pod koniec czasu gniewu, bo widzenie dotyczy końca czasu".

Gdy po tych wydarzeniach, ponownie Gabriel został wysłany do Daniela to ten rozpoznał go.

Daniela 9:21-23,
"Gdy więc jeszcze mówiłem i modliłem się, oto nagle w czasie ofiary wieczornej przyleciał do mnie ów mąż Gabriel, którego przedtem oglądałem w widzeniu. (22) Przybył i rzekł do mnie: Danielu, oto wyszedłem, aby ci dać jasne zrozumienie. (23) Gdy zacząłeś zanosić błaganie, wyszło słowo, a ja przyszedłem, aby ci je oznajmić, bo jesteś bardzo miły; uważaj więc na słowo i zrozum widzenia!"

Ale w innym wydarzeniu opisanym dalej w 10 rozdziale to nie był Gabriel, ale zupełnie inna, nowa postać, której Daniel nigdy wcześniej nie widział. Daniel opisał ją szczegółowo i nie mówi jak poprzednio że to Gabriel którego widział wcześniej dwukrotnie. Gdyby ta osoba była Gabrielem, to jej opis byłby w 8 rozdziale a nie w 10. 
Ale ponieważ jest to całkiem inna osoba i wspaniała w swym wyglądzie to Daniel opisał ją w szczegółach i nie nawiązuje w żaden sposób do Gabriela.

Daniela 10:4-7,
"A dwudziestego czwartego dnia pierwszego miesiąca byłem nad brzegiem Wielkiej Rzeki, to jest Tygrysu. (5) A gdy podniosłem oczy i spojrzałem, oto był mąż, ubrany w szatę lnianą, a biodra miał przepasane pasem ze złota z Ufas. (6) Ciało jego było podobne do topazu, oblicze jego jaśniało jak błyskawica, a oczy jego jak pochodnie płonące, ramiona i nogi jego błyszczały jak miedź wypolerowana, a dźwięk jego głosu był potężny jak wrzawa mnóstwa ludu. (7) Tylko ja, Daniel, widziałem to zjawisko, a mężowie, którzy byli ze mną, nie widzieli tego zjawiska; lecz padł na nich wielki strach, tak że pouciekali i poukrywali się."

Nie był to również archanioł Michał - ponieważ ta wyżej wymieniona, potężna osoba mówi o Michale jako o innej osobie:

Daniela 10:13,
"Lecz książę anielski królestwa perskiego sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, lecz oto Michał, jeden z pierwszych książąt anielskich, przyszedł mi na pomoc, dlatego ja zostawiłem go tam przy księciu anielskim królestwa perskiego".

Skoro ta osoba to nie Gabriel ani nie Michał (bo Michała przecież wymienia jako inną postać a nie siebie),to kim ona jest?
Może nim być tylko i wyłącznie Jezus Chrystus. 
Dlaczego?
Dlatego, że taki sam opis Jezusa Chrystusa jak w księdze Daniela znajdujemy w księdze Objawienia.

Objawienie 1:13-17,
"...a pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; (14) głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, (15) a nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód.(16) W prawej dłoni swej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku. (17) Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni,"

Objawienie 2:18,
"A do anioła kościoła w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia, a jego stopy podobne są do mosiądzu".

Objawienie 19:12,
"Jego oczy były jak płomień ognia, a na jego głowie było wiele koron. I miał wypisane imię, którego nikt nie zna, tylko on sam".

Oczy jak płomień ognia, jak pochodnie płonące to jeden z wyjątkowych rzeczy, wyróżniających Stwórcę od stworzenia. Ani Gabriel, ani Michał ani żadni inni aniołowie-stworzenia nie mają oczu jak płomień ognia. Za opisami z Daniela 10:5-6, Objawienie 1:13-17 kryją się głębsze, duchowe przesłania - każda wymieniona rzecz z opisu ma duchowe znaczenie.

Ojciec posłał Syna do Daniela, tak jak wiele lat wcześniej posłał Syna do Abrahama, do Izraelitów i innych osób. Daniel w 10 rozdziale nie widział Gabriela, ale jak wskazuje np 13 werset nie był to również Michał.

Ale również m.in nowotestamentowy list Judy pokazuje, że Jezus Chrystus to nie Michał.

Judy 9 werset,
"Lecz archanioł Michał, rozprawiając z diabłem, spierał się o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wypowiedzieć przeciwko niemu bluźnierczego oskarżenia, ale powiedział: Niech cię Pan skarci".

" Tymczasem archanioł Michał, gdy z diabłem wiódł spór i układał się o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wypowiedzieć bluźnierczego sądu, lecz rzekł: Niech cię Pan potępi".(Biblia Warszawska)

Archanioł mówiąc o Panu, mówił o SYNU.
Skąd taka pewność?
Ano stąd, że Panem z ramienia Ojca jest Jezus Chrystus i to właśnie Jemu Ojciec powierzył WSZELKI SĄD w tym również nad Szatanem.
Bóg Ojciec sam nikogo nie sądzi!
Zobaczmy:

Mateusza 25:41-44,
"Potem powie i do tych, którzy będą po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla diabła i jego aniołów........ Wtedy i oni mu odpowiedzą:Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym albo spragnionym, albo obcym, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy tobie? " - Oczywiście fragment dotyczy Jezusa Chrystusa jako sędziego.

Skoro Pan Jezus będzie sprawiedliwie potępiał ludzi, którzy okażą się winni, to również będzie szatan przez Niego potępiony. I jak potępieni nazywają Zbawcę Panem tak też Michał nazywał Go Panem - i słusznie bo Chrystus jest również Stwórcą aniołów a sam nie jest stworzeniem - mówi o tym chociażby m.in list do Hebrajczyków 1 i 2 roździał. 
Zobaczmy dalej:

Jana 5:22,
"Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz cały sąd dał Synowi "

CAŁY SĄD - więc i nad Szatanem, z ust Pana Jezusa wyjdzie wyrok w stosunku również do szatana : "potępiam cie ". Potępienie jest jednym z aspektów sądu.
Kontekst listu Judy przedstawia Chrystusa jako Pana czyli grecki Kyrios:

List Judy 4 werset - "zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa".

Judy 5 werset - "Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli" - werset ten to dalsza część Judy 4 werset, więc mowa jest o PANU- PANU JEZUSIE który wyprowadził Izraelitów z Egiptu.

Judy 9 werset - tak jak wyżej ukazane, archanioł Michał wskazując na PANA wskazał na PANA JEZUSA.

Judy 14 werset - "przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych" - oczywiście mowa o PANU JEZUSIE to samo powiedział apostoł Paweł : "przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi jego świętymi" 1 TESALONICZAN 3:13.

Judy 17 werset - "przypomnijcie sobie słowa wypowiedziane przez apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa".

Judy 21 werset - "zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu ".

Judy 25 werset - "jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego"

Jedyny Bóg, nie wyklucza że Bóg to również Syn, bo słowo jedyny jest używane również do Syna w wielu przypadkach np jedyny Pan z Judy 4 werset, ale to nie wyklucza że i Ojciec jest Panem. Podobnie gdy Ojciec jest nazywany w 25 wersecie jedynym Bogiem to nie wyklucza Syna.

Jana 20:28,29
"Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. (29) Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli."

Więc te przesłania nie są ani przeciwko Ojcu, ani przeciwko Synowi ale przeciwko bożkom pogańskim. Ojciec jest Panem i Bogiem i Syn jest Panem i Bogiem - jak mąż i żona - dwa ciała stają się jednym ciałem, tak Ojciec i Syn - dwie osoby są jednym Bogiem - gdzie słowo Bóg wtedy oznacza wg mnie rodzinę, pewien związek lub rozpoznawczy tytuł coś jak u ludzi nazwisko - np Jan Kowalski i jego syn Piotr Kowalski - dwie różne osoby ale to samo nazwisko, taka sama natura ludzka. Trzeba analizować kontekst bo słowo Bóg ma wiele znaczeń, czasem np Bóg jest synonimem Boga Ojca ale słowo Pan często w odniesieniu do Syna oznacza YHVH więc wszystko się uzupełnia i zazębia :)


Marcin Broda

Minęły święta, wokół których pojawiały się przeróżne, czasem przykre, komentarze na fb JW Pomoc Warszawa.  Teraz, jak zauważyłam, wyłonił się inny problem, mianowicie krzyży w kościele, m.in. ewangelicznych chrześcijan. Dyskusje te prowokują świadkowie Jehowy, którzy wyszli z organizacji i mają potrzebę wielbić Boga nadal. Jednak kością niezgody są pewne nauki czy zwyczaje jakie panują w innych społecznościach ewangelicznych, z którymi Oni nawiązują kontakt.

W pełni rozumiem zachowanie świadków Jehowy, bo sama nim byłam przez ponad 30 lat swego życia. Wiem jak bardzo indoktrynacja u świadków Jehowy wryła się w moją psychikę i jak ciężko mi było wychodzić z tego strażnicowego uzależnienia. Może podzielę się tym, jak ja reagowałam na krzyż, który był/jest w kościele ewangelicznych chrześcijan.

Kiedy zostałam zaproszona przez jednego z naszych Braci, byłego świadka Jehowy, do pewnej chrześcijańskiej społeczności, pierwsza moja obserwacja polegała na oglądaniu miejsca zgromadzania się wierzących, a dokładnie co wisi na ścianie. Chodziło mi o krzyż, ale nikomu o tym nie mówiłam, byłam wszak gościem. Ku mojemu zdziwieniu nie było tam krzyża, nie ma go do tej pory, po 8 latach odwiedziłam gościnnie tę społeczność teraz na nabożeństwie noworocznym. Zatem w Warszawie są takie społeczności. Przyznaję, że jak na tamte czasy czyli 8 lat wstecz, kiedy to było moje pierwsze zetknięcie się z ludźmi ewangelicznie wierzącymi, kwestia krzyża była dla mnie znacząca. Miałam taki wewnętrzny spokój, mogłam uważniej posłuchać kazań, wsłuchać się w modlitwy i piękne pieśni ze śpiewnika Pielgrzyma. Tak się składa, że miałam sporo znajomych wśród byłych świadków, którzy wcześniej wyszli z organizacji niż ja i zapraszali mnie do różnych społeczności. W następnej, do której mnie zaprosił kolega (nie był świadkiem) poszłam też z ciekawości i bardzo ostrożnie podeszłam do drzwi dużej sali, gdzie odbywały się nabożeństwa, wypatrując krzyża na ścianie. Był, ale taki delikatny, nieduży, z jasnego drewna, bez pasyjki, gdzieś z boku, więc nie rozpraszał uwagi. Myślałam, że będzie gorzej ale było w porządku i mogłam się skupić na kazaniu, pieśniach, modlitwach. Jakby tego było mało zostałam kiedyś zaproszona, a właściwie ugoszczona przez Braci ewangelicznie wierzących z Torunia, którzy mieli mieszkanie na terenie kościoła. Kościół był w remoncie, użyczono mi na cztery dni mieszkania na pierwszym piętrze, gospodarze przenieśli się do swojego dawnego, a ja miałam cały teren kościelny do dyspozycji. Dlaczego o tym piszę? Otóż musiałam przechodzić obok kaplicy na parterze ( sali, gdzie były nabożeństwa) i mało tego, że miałam trochę strachu ze względu na duży obiekt, to w kaplicy wisiał chyba największy krzyż, jak to się mówi od góry do dołu, w dodatku z ciemnego drewna,  na frontowej ścianie, zamiast krzeseł były ławy podobne do tych co w kościele katolickim. Dla kogoś, kto już dawno wyszedł ze struktur kościoła katolickiego i ponad 30 lat był pod wpływem indoktrynacji świadków Jehowy, takie zderzenie się z „innym światem duchowym” to szok. Ja dostawałam palpitacji serca jak przechodziłam obok tej kaplicy i zerkałam na ten olbrzymi krzyż.   W innych społecznościach czegoś takiego nie było. Zderzenie, rozmyślanie, czas – powoli oswoiłam się z tym, że tak jest w kościołach ewangelicznych. Taka była moja wędrówka po kościołach 8 lat temu. Teraz, jak nie widzę krzyża, zastanawiam się co to za ludzie, czy aby wierzący.

Nie zrozumcie mnie źle. Tak jak wspomniał Szymon (w dyskusjach na fb), w kościele nie ma kultu krzyża, nikt przed nim nie klęka, nie adoruje, nie stroi kwiatami, nie całuje, nie odmawia litanii. Jest, bo faktycznie przypomina nam kim jesteśmy, Kim dla nas jest Pan Jezus Chrystus, jak zmarł męczeńską śmiercią na krzyżu. Kilka miesięcy temu na pewnym forum rozgorzała dyskusja na temat krzyża. Im więcej czytałam co piszą inni (przeciwnicy krzyża), jak się o nim wyrażają, jak pogardliwie mówią, że  to „kawałek drewna” i  najlepiej go wyrzucić z kościoła albo braci, tym bardziej zaczęłam zwracać uwagę na krzyż, który wisi. Ktoś chciał go obrzydzić niechrześcijańskimi epitetami, ale dla niektórych wierzących, to coś więcej. Mimo, że nie ma kultu krzyża, jednak nie miałabym odwagi „plunąć” i pogardliwie powiedzieć – to kawałek nie znaczącego drewna. Teraz patrząc na krzyż, bardziej rozważam męczeńską śmierć Mojego Pana. Nie mam w domu takiego wizerunku, niemniej nie dziwię się już, że jest w kościołach chrześcijańskich i nie próbuję na siłę forsować swojego poglądu.

Na początku krzyż może być „przeszkodą” dla świadka Jehowy. Okazuje się jednak, że nie tylko krzyż, zatem problem tkwi w czym innym. Musimy zdrowieć z uzależnienia strażnicowego, a to wymaga czasu. Nie wolno nam zniewalać innych wierzących swoimi wierzeniami, skoro sami chcemy być wolni. Jesteśmy często gośćmi w innej społeczności, gdzie są takie, a nie inne zwyczaje. Nie oczekujmy, że pastor, starsi tego kościoła czy wierzący naginać się będą do oczekiwań świadków Jehowy, którzy opuszczają organizację. Skoro w organizacji nie mogliśmy zostać ze względu na inne postrzeganie „prawdy” i sami wiemy, że za tzw. „bunt” przeciwko CK jest wykluczenie, nie oczekujmy, że gdzie indziej będziemy traktowani wyjątkowo. Niestety, niektórzy z byłych świadków Jehowy, nie potrafią tego przyjąć do wiadomości i nie raz widzę „focha”, oburzenie, że nie jest tak samo w kwestii krzyża, jak to było w organizacji. Nie będzie tak samo, bo to inna wspólnota ludzi wierzących. Albo to przyjmiemy do wiadomości albo będziemy się dręczyć.

Wychodząc z organizacji ze względu na Pana Jezusa staliśmy się tym samym wolni w Chrystusie. Ewangelicznie Wierzący bez indoktrynacji strażnicowej  też są wolni w Chrystusie, zgromadzają się w swojej społeczności, podają pomocną dłoń każdemu, kto doznaje ostracyzmu przez członków organizacji.

Jeśli dla nas na pierwszym miejscu będzie Zbawiciel - Nasz Pan Jezus Chrystus, to inne, niedogodne dla byłego Świadka Jehowy tematy, jak chociażby krzyż w kościele, nie przyćmią prawdziwego celu zgromadzania się wierzących. Da nam to wolność w samodzielnym myśleniu, pozwoli dojrzewać w swoim czasie bez rózgi nad głową, podejmiemy swoją nieprzymuszoną decyzję w jakiej społeczności chrześcijańskiej chcemy wzrastać. Jeśli dla byłego świadka Jehowy „krzyż” nadal  jest problemem, są społeczności, m.in. domowe, gdzie takiego wizerunku nie ma.
Warto jednak zastanowić się nad tym, co tak naprawdę jest problemem, bo może problem tkwi w nas samych, a dyskusje są tylko pretekstem aby poprzestawać na swoim i nie próbować zrozumieć innego punktu widzenia w kontrowersyjnej sprawie.

​
Barbara
 

Kochani!
​
Na ten Nowy 2019 Rok życzymy Wam pokoju i miłości, które wypływają z zawierzenia Panu Jezusowi Chrystusowi. Niech każdy dzień będzie świętem dla Was ze względu na Niego, niezależnie od tego, jak układają się Wasze sprawy, bo kto Jemu zawierzył, nie będzie zawstydzony - jak mówi Pismo.
Wierność Jego trwa na wieki.

Pozdrawiamy Was i błogoslawimy w imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa.

​
JW Pomoc

Jesteśmy tuż przed Nowym Rokiem. Zaledwie kilka godzin dzieli nas od 2019. Zanim jednak wejdziemy w czas noworocznych życzeń, chcemy podzielić się z Wami refleksjami naszej Siostry w Chrystusie, Basi, która spędziła sporo swego życia w organizacji, a teraz pomaga byłym SJ.
Pozdrawiamy Was!

​JW Pomoc

​
Rozterki Bożonarodzeniowe – refleksja

Ze względu na liczne emocje jakie zauważyłam w dyskusjach, nie zamieściłam mojej wypowiedzi przed „świętami”. Jednak w dalszym ciągu żyjemy w atmosferze świątecznej, przed nami Nowy Rok, wspólne spędzenie czasu, życzenia błogosławieństwa Bożego na kolejne dni naszego życia.

Wiem, że temat obchodzenia czy nie obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia to coroczny i gorący temat dyskusyjny. Każda ze Stron, będąca za albo przeciw, ma poniekąd trochę racji, bo rzeczywiście Pismo nie podaje konkretnej daty narodzin Chrystusa i nie akcentuje tego faktu, jako wydarzenia, które należy świętować. Nie zgadzam się jednak z takim maniakalnym powtarzaniem, że Ewangelicznie Wierzący, którzy obchodzą Święto Narodzenia Pańskiego przez sam ten fakt celebrują pogańskie zwyczaje. Jak zauważyłam kością niezgody jest to, że niektórzy Wierzący akcentują Narodziny Chrystusa ale przyjęli na tę okoliczność datę pogańskiego ongiś święta, kiedy to - dawno, dawno, dawno temu, za górami, za lasami - poganie świętowali, tańcowali, radowali się by uwielbić swojego boga. Poganie cieszyli się swoimi bogami, chrześcijanie zwracają uwagę na Zbawiciela Pana Jezusa Chrystusa. Czy gdyby Święta BN były w innym czasie np. na przełomie września/października, to też byłyby takie dywagacje? Kto wtedy byłby bardziej „poprawny politycznie”?

Drodzy Wierzący w Pana Jezusa, którzy nie obchodzicie Świąt Bożego Narodzenia. Na początku dyskusji na stronie JW Pomoc Warszawa, Bracia w poszczególnych punktach napisali, jak zapatrują się na Święto Bożego Narodzenia. Waszym zdaniem jest to mylne założenie, bo całkiem inne od Waszego, ale czy Oni nie mają prawa tak rozumieć? Czy chcecie podważyć szczerość tych wypowiedzi, na siłę dopatrywać się drugiego dna, krętactwa, manipulacji? Poza tym co to za pytania – pokaż w Biblii czy chrześcijanie powinni obchodzić te święta czy nie? Oducz się oczekiwania na gotową odpowiedź, nie wymagaj aby inni pokazywali palcem, sam czytaj, rozważaj i postępuj zgodnie ze zrozumieniem jakie Pan daje Ci na owy czas. Nawet jak błądzisz, albo masz rację, to każdy jest na innym poziomie zrozumienia Bożego Słowa.

Język jest mały ale zapala duży ogień. To co zauważyłam u byłych Świadków Jehowy - nadal pozostał u niektórych bezduszny osąd, krytyka w stosunku do innych. Typowe narzucanie wierzeń, a co bywa niepokojące, to niekiedy „śledzenie” tych co są wolni w Chrystusie. Tak co niektórzy „nakręcili” się aby bić Braci w wierze, czy to innych byłych świadków czy innych ewangelicznie wierzących, że zastanawiam się, czy jest jeszcze w Waszych sercach miejsce na miłosierdzie. Przecież nikt Was nie zmusza do obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia i nikt Was z tego nie rozlicza. Za parę dni nie będzie „problemu”, dni przelecą, ludzie wrócą do swoich zajęć. Pozostanie zaś u Wierzących niesmak, a może nawet zagniewanie. W organizacji źle, ale i poza nią dla niektórych też źle. Czy mam rozumieć, że w tym czasie „pościcie” w odosobnieniu, nie robicie zakupów, nie jecie, nie pijecie, z nikim się nie widzicie aby przypadkiem ktoś Was nie posądził, że kupując cokolwiek albo siedząc z rodziną czy znajomymi przy wspólnym stole, tym samym świętujecie Boże Narodzenie albo Nowy Rok?

Wyszedłeś z organizacji by być wolnym w Chrystusie? Bądź zgodny w swym sumieniu. Nie obciążaj go jednak grzechem oszczerstwa względem Tych, co mają inne zrozumienie od Twojego.


Barbara

Wiele osób pyta o Święta Bożego Narodzenia. Jak podchodzimy do nich? Jaki jest dla nas ten czas? Dlaczego nie ignorujemy faktu narodzin Jezusa Chrystusa, ale cieszymy się Jego przyjściem na ziemię i robimy to w tym czasie, co wszyscy inni Chrześcijanie?
Zazwyczaj byli Świadkowie Jehowy bardzo ostrożnie podchodzą do Świąt lub negują je. Mają do tego prawo. Nie mają jednak prawa do osądzania innych. Często zdarza się niestety, ze to robią. Przykre to…
 
W kilku punktach postaramy się wyjaśnić, jak widzimy kwestię Świąt Bożego Narodzenia.
 
1. Narodziny Pana Jezusa są dla Chrześcijanina niezmiernie istotne. Gdyby nie Jego przyjście na ziemię, Jego miłość do nas i ofiara, jaką poniósł, bylibyśmy nadal zgubieni.
 
2. Bóg Ojciec nie pozwolił pozostawić faktu narodzin Jego Syna bez echa. Posłał mędrców, aby złożyli mu pokłon i dary. Poinformował pasterzy, aby ciesząc się i śpiewając oddali hołd Zbawicielowi. Symeon prorokował nad Nim, prorokini Anna także. Wszystko to jest opisane w Biblii we wszystkich Ewangeliach.
 
3. Mamy wolność w Chrystusie. Każdy dzień jest dla nas świętem. Oczywiście, dobrze wiemy, ze Pan Jezus narodził się, ale przede wszystkim był z nami, nauczał, poniósł męczeńską śmierć na krzyżu i zmartwychwstał. Jest z nami teraz i zawsze będzie. Mamy Mu dziękować za wszystko i we wszystkim. Teraz - i nie ma to związku z rzeczywistym czasem Jego narodzin, gdyż tego nie znamy - teraz dziękujemy Mu za Jego przyjście. Dziękujemy Ojcu, ze posłał na świat Syna (J.14,6). Cieszymy się po prostu tak samo, jak prości pasterze posłani przez Boga. Światłość przyszła na świat. Immanuel - Bóg z nami. Taka wielka miłość!
 
4. Obchodzimy te święta także dlatego i przede wszystkim, że narodziny Pana Jezusa świadczą o pełni Jego człowieczeństwa. Mógł przecież pojawić się na ziemi jako osoba dorosła. Jednak zgodnie z proroctwami narodził się z dziewicy i był w pełni człowiekiem. Doświadczył wszystkiego, czego doświadcza zwykły człowiek od urodzenia, wszystkiego, z wyjątkiem grzechu. Sikał w pieluchy, bawił się zabawkami i być może dostawał od czasu do czasu klapsa za dziecięce psoty. Dojrzewał jak każdy młodzieniec, uczył się. Pamiętajmy, że chociaż był Bogiem, to zostawił tę godność w niebie i polegał wyłącznie na Ojcu. Nie uczynił ani jednego cudu samodzielnie, tylko jak mówił: czynię to, co czyni mój Ojciec. Kochał życie, bał się bólu i śmierci, dlatego po ludzku wołał do Ojca: jeżeli to możliwe, zabierz ten kielich ode mnie.
 
5. Dlatego obchodzimy urodziny Pana Jezusa, bo bez nich nie byłoby drogocennej dla nas ofiary na krzyżu, a my płonęlibyśmy w piekle na wieki. Dziękujemy Bogu za cud Jezusa Chrystusa, że Bóg zechciał zniżyć się do poziomu człowieka, Stwórca stał się podobny do stworzenia we wszystkim oprócz grzechu i dlatego może współczuć nam we wszystkich słabościach.
 
6. Nie czcimy choinki, nie czcimy pogańskich bóstw. Wielbimy Chrystusa, pamiętając, że nie pozostał dziecięciem, ale dorósł, nauczał, umarł i zmartwychwstał, a Jego grób jest pusty!
 
7. Czas Świąt, to czas z Bogiem i rodziną, przyjaciółmi, braćmi i siostrami w Chrystusie. Czas wspólnego budowania i rozmyślania nad Bożym planem zbawienia. Czas dziękczynienia.
 
Pamiętajmy wszyscy o słowach z Pisma:
„Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” J.1,9
„Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.” Kol.2,16-17

1) Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże. (2) Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. (3) I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, (4) a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, (5) aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. (6) My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; (7) ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, (8) której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali. (9) Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. (10) Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. (11) Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. (15) Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. (16) Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej. (1 list do Koryntian 2:1-16, Biblia Warszawska)

Po ostatniej rozmowie z aktywnym świadkiem, który sprytnie tłumaczył sobie iż wszelkie zmiany doktrynalne to tylko wychodzenie z błędnego zrozumienia i jaśniejsze pojmowanie Słowa, nasunął mi się ten werset.

Dziękuje Bogu za to, że pokazał mi Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. Dziś wiem, jak bardzo jest On nam potrzebny.


​Edek

Wstrząsający reportaż o Świadkach Jehowy.
Prawdziwe i szokujące historie, ogromne dramaty...
Nie można oglądać tego obojętnie. Nie można przerwać w połowie.
Polecajcie dalej!
 
Ci, którzy jesteście skrzywdzeni - nie jesteście sami!
Ci, którzy wierzycie w organizacje - przebudźcie się! Nie o takich owocach mówił Pan Jezus.

​Link:

1 Księga Samuela 9: 27
„....Zatrzymaj się na chwilę, a ja ci wyjawię słowo Boże”.

„Bar szybkiej obsługi, droga szybkiego ruchu, szybkie sposoby na budowę domu z gotowych elementów....Wszystko musi dziać się szybko. Telefon nieustannie dzwoni, klienci domagają się natychmiastowych odpowiedzi. Wszędzie ta napierająca zmienność bodźców i wrażeń. Nic dziwnego, że wielu stało się ofiarą tego pędu – są nerwowi, nadpobudliwi. Dyktatura pośpiechu niszczy nas. Nie pozostaje ani minuta, aby odetchnąć. Rozmyślanie i cisza są w naszym społeczeństwie rzadkością. Wszyscy jednak wiemy, że nie wychodzi to nam na dobre.
Już prawie czterysta lat temu znany matematyk i filozof, Blaise Pascal, powiedział, że „całe nieszczęście człowieka bierze się stąd, że nie może spokojnie zostać w jednym pokoju”.
Najgorsze jest to, że w tym całym pośpiechu zapominamy o Bogu i o wieczności. Nie możemy na to pozwolić. Musimy słuchać głosu naszego stwórcy, dlatego powinniśmy się zatrzymać i zarezerwować sobie czas, by posłuchać, co Bóg ma nam do powiedzenia. Znajdźmy czas na czytanie Biblii!
Kto uważnie czyta Słowo Boże, odczuwa wyraźnie, że ono osobiście zwraca się do jego serca. Bóg poprzez Słowo przemawia do nas bezpośrednio. Widzimy wówczas, że nie chodzi o innych, ale o mnie konkretnie – o moje własne błędy, o moją winę, o moje zagubienie, o moje zbawienie, moją przyszłość i moją wieczność.
Każdy powinien w spokoju zastanowić się nad Bożym poselstwem. Jest ono zbyt ważne, abyśmy słuchali go tylko jednym uchem. Zasługuje na naszą niepodzielną uwagę.” - Tekst z kalendarza „Dobry Zasiew”, 12.03.2018 r.

Zacytowałam ten fragment, bo jest odzwierciedleniem tego, czego niejednokrotnie doświadczamy my sami.
Pośpiech, brak czasu dla innych, pewnego rodzaju egoizm, to cechy naszych dni widoczne niestety w naszym osobistym życiu.

Co zastępuje nam relacje z naszym bratem, siostrą w wierze, z naszym bliźnim – sąsiadem, koleżanką/kolegą z pracy, ze szkoły?... najczęściej fora społecznościowe, na nie mamy zawsze czas, w dzień i w nocy. Wstajemy i patrzymy na zegarek - co nowego dziś na forum, na facebooku, jaka dyskusja, kto napisał, co napisał, dlaczego to napisał? 
Nie chodzi o to, aby nie korzystać z takiej formy komunikacji z innymi i „pogadania” sobie, wszystko jest bowiem dla ludzi. 
Problem zaczyna się wtedy, gdy mieszkając w jednym mieście, nie znajdujemy w ciągu tygodnia, dwóch, miesiąca, przysłowiowych 5 minut na spotkanie z drugą, bliską nam osobą, tłumacząc – nie mam czasu. Czy aby na pewno? Może warto wtedy niejako „zatrzymać się” i pomyśleć, a gdzie tak naprawdę nam śpieszno? No, oczywiście pędzimy na „randkę” do portali społecznościowych, na różne fora dyskusyjne, tam nie można się spóźnić, tam trzeba koniecznie pogadać pod przyjętym nickiem, co ciekawe, nie zawsze wiadomo z Kim......

Cóż więcej komentować? Zatrzymaj się i popatrz na tych co są wokół Ciebie, w realu. Jakie masz z Nimi relacje? 

Powyższy tekst z Biblii zawiera głęboką myśl. My MUSIMY SIĘ ZATRZYMAĆ, ABY POSŁUCHAĆ BOGA. To o wiele ważniejsze, niż tylko pogaduszki, czasem jałowe, z innymi. Jako wierzący ludzie szczególnie na to powinniśmy zwrócić uwagę, bo czym się „karmimy”, o tym mówimy, jak napisano w Piśmie „ z obfitości serca mówią usta”. Ja wiem, że mówienie o Bogu, życie według Bożych zasad nie zawsze jest dobrze postrzegane, przykre to, gdy tych co uważają się za wierzących zaczyna „świerzbić” nasze bogobojne życie, uważają je bowiem za legalizm, wszak dzisiaj to wolność tyle, że nie zawsze według Bożych mierników. 

Chciałabym zacytować fragment pewnej pieśni.

Dokąd idziesz, dokąd biegniesz
Tak Ci czasu ciągle brak
Dokąd śpieszysz, o czym myślisz
Co w Twym życiu wartość ma.

Nie masz czasu na modlitwę
Chociaż wokół pełno zła
I upadasz w tej gonitwie
Z pokusami walczysz sam.

Dokąd idziesz……….

Ucisz się i skłoń kolana
Pomyśl dziś o życiu swym
Póki żyjesz szukaj Pana
Jutro możesz spóźnić się.

Dokąd idziesz……….

Prędko życie Twe przeminie
I przed Panem staniesz raz
Czy On będzie znał Twe imię
Czy odwróci swoją twarz?

Dokąd idziesz………

Jezus dziś na Ciebie czeka
Aby dać zbawienie ci
Idź do Niego i nie zwlekaj
Z Nim szczęśliwe będą dni.

Dokąd idziesz, dokąd biegniesz
Tak Ci czasu ciągle brak
Dokąd śpieszysz, o czym myślisz
Co w Twym życiu wartość ma?

W moim przypadku właśnie ta pieśń była tym, co skłoniło mnie do zastanowienia się nad swoim życiem i relacją z innymi, to był pierwszy krok abym zaczęła słuchać Boga. Dziękuję Bogu za to narzędzie, bo mimo tego, że jako Świadek Jehowy przez długie lata „czytałam” Biblię, nie nawiązałam tak naprawdę z moim Bogiem bliskiej relacji „Ojciec - dziecko”. Ja musiałam się zatrzymać, wtedy jeszcze nie wiedziałam co mi się przydarzy wkrótce, ale o tym opiszę tak w skrócie.

To, co mi się wydarzyło tego dnia, a było to latem 2010r., wywarło wpływ na moje dalsze życie. Kilka miesięcy wcześniej, jeszcze zima (luty), zaproszono mnie do pewnej chrześcijańskiej społeczności na nabożeństwo. Poszłam z ciekawości bo byłam jeszcze Świadkiem Jehowy, a to znaczy, że samo pójście do innego kościoła stawiało mnie w bardzo złym świetle jako osobę nie zachowującą lojalności względem organizacji. Otworzyły mi się oczy, że w ogóle są wierzący ludzie, bo będąc w organizacji, wszystko co było poza nią to „świat”, od którego miałam trzymać się z daleka. Byłam Świadkiem Jehowy 31 lat i pod wpływem przyjmowanych nauk ukształtowałam swoją wiarę, sposób zachowania i obcowania z osobami z tzw. „świata”. Byłam uprzejma (a jakże) ale brakowało mi empatii i czasu dla bliźnich. Zawsze gdzieś pędziłam, śpieszyłam się nie wiem gdzie i po co, po prostu cała Ja. 
Pieśni ze Śpiewnika Pielgrzyma, które słyszałam na nabożeństwie, wywarły na mnie duże wrażenie, miały sens i docierały głęboko do mojego serca. Bracia, widząc jak bardzo chcę słuchać tych pieśni, postarali się aby sporo ich nagrać na płytę i podarowali mi w prezencie.

Pewnego dnia wieczorem robiłam ważne zapiski potrzebne do pracy zawodowej i w między czasie słuchałam nagrań z płyty. Nagle słyszę… dokąd idziesz, dokąd biegniesz, tak ci czasu ciągle brak!.. nie masz czasu na modlitwę!.. Zamarłam z długopisem w ręku i powiedziałam do siebie - przecież ta pieśń jest o mnie! te słowa są do mnie!..zaczęłam słuchać i powoli sens tych słów zaczął do mnie docierać. Przydarzyło mi się coś, co przypomniało mi tę pieśń.
Pojechałam na kilka dni urlopu do Gdańska. Jak nigdy nic, następnego dnia po przyjeździe, postanowiłam skorzystać z okazji i odwiedzić salon fryzjerski. Ponieważ nie pamiętałam dokładnie pod który numer mam się udać szłam sobie chodnikiem i obserwowałam kolejne domy. Przechodziłam akurat obok kiosku ruchu, ktoś tam stał przy okienku ale też jakaś starsza Pani, obok której przechodziłam i usłyszałam Jej głos jak mówiła do mnie „ czy mogłaby mi pani kupić chleb?” Ja na to: nie, dziękuję! i szybko pobiegłam do przodu zła, że może jakaś bezdomna mnie zaczepia. W pewnym momencie zaczęłam myśleć – ta Pani nie wyglądała na bezdomną, w obszarpanym stroju, kobietę, to była po prostu starsza Pani. Może za szybko zareagowałam? Może rzeczywiście potrzebowała pomocy, a ja Ją zignorowałam? Poruszyło to moje sumienie więc zawróciłam ale tej osoby już nie było. Nie mogła odejść daleko (pomyślałam), może jest w sąsiednim sklepie, rozglądałam się wokoło, zajrzałam do kilku pobliskich sklepów, nie było tej Pani... 
Idąc dalej przypomniałam sobie pieśń, która poruszyła wcześniej moje serce, zatrzymałam się na chodniku i z żalem w sercu zaczęłam modlić się do Boga… „Boże ja wiem, że jestem niecierpliwa, że nie słucham ludzi, że zawsze gdzieś pędzę i nic wokoło mnie nie obchodzi, jest mi przykro że nie pomogłam tej kobiecie…Boże pomóż mi naprawić ten błąd”. Nadmieniam, że to zdarzenie miało miejsce ok. godziny 10-tej rano. 

Wieczorem ok. 20-tej wracałam po całym dniu do rodziny, byłam już trochę zmęczona. Przechodząc obok innego sklepu zauważyłam kątem oka, że ktoś stoi po mojej lewej stronie, a potem idzie razem ze mną. Jak to było moim zwyczajem chciałam ten fakt zignorować i pędzić do przodu ale odwróciłam się w tę stronę i zobaczyłam kobietę (to była inna Pani), która porusza ustami ale ja w ogóle Jej nie słyszałam. Przystanęłam więc, patrzę na Nią i w pewnym momencie słyszę „ czy mogłaby pani kupić mi chleb? ”. Przypomniałam sobie poranną sytuację, moją modlitwę i odpowiedziałam - „ tak, a czy coś jeszcze pani kupić?” Na to kobieta - „może tylko coś do chleba”. Odpowiedziałam – „dobrze, proszę poczekać, wejdę do sklepu”.
Gdy weszłam do sklepu (kobieta stała na zewnątrz) miałam takie uczucie aby tej kobiecie kupić dużo więcej niż chleb i coś do chleba. Rozpierała mnie radość, że mogę pomóc. W sercu pomyślałam, kupię Jej tyle artykułów aby starczyło chociaż na trzy dni i z pełnymi torbami wyszłam. Kobieta widząc to krzyknęła „ ale dużo!.. bo wie pani ja za trzy dni będę dopiero miała pieniądze, bardzo pani dziękuję”. Odpowiedziałam - „proszę mi nie dziękować ale niech imię Jezusa będzie uwielbione”. Tak?- zapytała. Tak- odpowiedziałam.

To było moje pierwsze doświadczenie, kiedy to z serca wykrzyknęłam te słowa o Panu Jezusie. Do dziś zadaję sobie pytanie, czy to było przypadkowe wydarzenie? Czy ja, Świadek Jehowy, sama z siebie oddałam chwałę Jezusowi, skoro nikt w zborze mnie tego nie uczył? Skąd wówczas wiedziałam, żeby tej Pani kupić żywności akurat na trzy dni? To wydarzenie było punktem zwrotnym w moim życiu, jeszcze nie byłam osobą nawróconą, co najwyżej uczęszczałam na nabożeństwa, gdzie dużo mówiono o Jezusie jako o moim Panu i Zbawicielu.

Ta sytuacja pomogła mi zrozumieć, że w życiu musimy się „zatrzymać” aby usłyszeć głos Boga. Pan wie, kto jest Jego i przyjdzie czas, że zapuka do naszych „drzwi”. Do tej pory, będąc w organizacji przez większość swojego życia myślałam, że dobrymi uczynkami zaskarbię sobie Bożą łaskę aby żyć w Królestwie Bożym tu na ziemi, bo przecież niebo nie było dla mnie, tak wierzyłam. Rzeczywistość okazała się inna. Przyszedł czas – mój czas spotkania z Panem i zobaczyłam kim jestem, co naprawdę mam w sercu, gdzie błądzę i co mi było potrzebne do prawdziwego nawrócenia. Dalszą historię pokrótce opisałam w innym świadectwie.


​Barbara

W Ewangelii według Mateusza 23:23,24 są zapisane słowa Syna Bożego:
"Biada wam uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty, z kopru i z kminu, a zaniedbaliście to co ważniejsze w zakonie, sprawiedliwość, miłosierdzie i wierność. (...) Ślepi przewodnicy! Przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda".
​
Ciało Kierownicze zadbało o symboliczne dziesięciny z kopru, mięty i kminu - wprowadziło nic niewarty dla Świadków Jehowy owoc z działalności kaznodziejskiej. Co miesiąc głosiciele wpisują, ile rozpowszechnili publikacji, ile godzin poświęcili na służbę kaznodziejską, czy też ile dokonali odwiedzin i ile prowadzili studiów biblijnych. Z drugiej strony wielu Świadków Jehowy zaniedbuje np okazywanie miłosierdzia czy sprawiedliwości. Przez stronienie od krewnych, którzy słusznie odeszli od tej chorej organizacji. Inny przykład. Tłumacze Nowego Świata przetłumaczyli poprawnie mało istotne słowa w mało istotnych wersetach. W ten sposób przecedzili komara. Z drugiej strony połykają (według Prawa Mojżeszowego) nieczystego wielbłąda. Setki wersetów tak poprzekręcali, że odebrali oni boskość Panu Jezusowi i Duchowi Świętemu. To jest karygodne. Przykładów można by mnożyć i mnożyć. Nie warto należeć do takiej religii, która bardzo przypomina chorych duchowo faryzeuszy. Módlmy się, by inni z pomocą Ducha Bożego opuścili tę organizację.
 
Brat Ryszard

​"Kim jesteś Panie Jezu?"

To pytanie stawiało i stawia wiele osób na całym świecie. Żył kiedyś człowiek, którym targały podobne wątpliwości i oczekując w więzieniu na wyrok w sprawie swego życia zadał to pytanie Panu Jezusowi, posyłając do Niego swych uczniów. Tym człowiekiem był Jan Chrzciciel. "O dokonaniach Chrystusa usłyszał uwięziony Jan. Posłał on do Jezusa swoich uczniów z takim zapytaniem: Czy to Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy spodziewać się innego? Idźcie i donieście Janowi- odpowiedział im Jezus - o tym co widzicie i słyszycie: Niewidomi odzyskują wzrok, kulejący chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim głoszona jest dobra nowina - szczęśliwy jest ten, kto się do Mnie nie zrazi." Mat. 11: 2-6

Jezus odpowiedział Janowi odsyłając go do dwóch miejsc Starego Testamentu, gdyż gdyby odpowiedział rodowitym Żydom wprost zostałby natychmiast ukamienowany, a Jego celem był krzyż dla odkupienia naszych grzechów.

Iz 35: 2-6 "Niech bujnie zakwitnie i da upust radości. Niech woła, szczęśliwy, na wiwat! Bo obdarzą ją chwałą Libanu, majestatem Karmelu i Szaronu - zobaczą one chwałę Pana, majestat naszego Boga! Wzmocnijcie ręce opuszczone z niechęcią, posilcie omdlałe kolana! Mówcie do targanych niepokojem: Bądźcie mocni, przestańcie się lękać! Oto wasz Bóg! Nadchodzi już pomsta, zbliża się On z odpłatą! Przychodzi aby was zbawić! Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy niesłyszące usłyszą. Chromy podskoczy jak jeleń i radośnie zawoła niemy, gdyż na pustyni wytryśnie woda, a na stepie popłyną potoki."

Drugie miejsce na, które wskazał Pan to Iż. 61:1 „Duch Wszechmocnego Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym ogłosił dobrą wieść ubogim, posłał mnie abym opatrzył tych, których serca są złamane, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, więźniom mroków przejrzenie."

W ten sposób Jan otrzymał odpowiedź i Jezus powiedział mu przez to "przeczytaj i zobacz kto przychodzi i komu mają towarzyszyć znaki". Należy zwrócić uwagę na słowa z Mt 11:6 "A błogosławiony jest ten kto się mną nie zgorszy". W wypowiedzi tej Jezus mówi o zgorszeniu jakim dla pobożnego i ortodoksyjnego Żyda mogłoby być uznanie Go za Boga, Stwórcę, Alfę, i Omegę.

Dziś jest podobnie lubimy spekulować i po swojemu według własnego rozumu szukać odpowiedzi na pytanie, kim  jest Jezus?

Jezus powiedział kiedyś do faryzeuszy: "Badacie Pisma bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a one składają świadectwo o MNIE" Jan 5 :39

"Powiedziałem wam więc, że poumieracie w swoich grzechach. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że to JA JESTEM umrzecie w swoich grzechach." Jan 8: 24

Uwierz Panu Jezusowi. Nigdy by nie użył takiego określenia do siebie, gdyby był tylko człowiekiem...

Oczywiście wersetów wskazujących na to, iż Jezus jest Bogiem jest znacznie więcej. To w Starym Testamencie jest mowa o Jahwe, którego przebili, sprzedali za trzydzieści srebrników itd. Wszystkie te słowa wypowiadane przez Jahwe spełniły się na Jezusie Chrystusie.

Drogi Przyjacielu, sam przyjdź do Pana Jezusa i poprzez wnikliwą analizę Słowa uzyskaj odpowiedź u źródła. Pamiętaj na słowa Pana - "szczęśliwy jest ten, kto się do Mnie nie zrazi..."

Panie Jezu bądź uwielbiony !


Edek.

Na kongresie straszą jakimś dziwnym chorym filmem, promują jeszcze bardziej zdeformowany przekład Pisma Świętego, ale zanim zaczął się ten kongres próbują zwerbować ponownie osoby, które z różnych przyczyn odeszły z WTS.
 
Tak właśnie było z pewną kobietą z okolic Koszalina. Nie podaję imienia, ani nazwy zboru, do którego należała.
Jej mąż ,z którym odeszli w latach 60-tych już niestety nie żyje.
Odeszli z powodu zmiany nauczania, jakie Strażnica promowała odnośnie 13 rozdziału listu do Rzymian, gdzie od 1921 roku uważano, że ZWIERZCHNOŚCI WYŻSZE wzmiankowane w tym liście, to Jehowa Bóg i Jezus Chrystus i to im należy się podporządkować. Kiedy nadszedł na świecie rok 1962, Strażnica zmieniła nauczanie i WRÓCIŁA do starego ZROZUMIENIA z przed lat 1921- czyli przyjęła takie tłumaczenie jak jest napisane, że te zwierzchności to rządy tego świata (do zaistniałej sytuacji towarzystwo pokrętnie przyznaje się w książce "Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego" na str.146-147-podając że zmiana nastąpiła w 1962 roku).
 
Bracia, o których tu mowa nie zgodzili się z nowym (ale w gruncie rzeczy starym światłem) za co uznano ich jako odłączonych. Na komitecie sądowniczym wykazali tym co przyszli "zrobić z nimi porządek", że każda z trzech Strażnic, które były na stole podczas komitetu mówi na dany temat INACZEJ!
 
Przez lata obrzucano tych odłączonych braci inwektywami i wyśmiewano się z ich decyzji, ale dzisiaj pojęto próbę ponownego przyłączenia - tyle tylko, że podano tej siostrze pismo, by podpisała prośbę o przyłączenie - niesamowity akt miłosierdzia według WTS...
Jednak owa siostra niczego nie podpisała i na kongres nie chciała jechać - w sumie to jej się nie dziwię, bo siedzieć tyle na takim spotkaniu w takim wieku byłoby dla jej zdrowia niekorzystne, a nawet niebezpieczne.
 
Osobiście znam tę siostrę i wiem jaki ma świeży umysł pomimo lat, które jej już przybyły.
 
Tak mnie zastanawia - tyle lat opluwano ich nazwisko ze względu na to, iż potrafili kłamliwej sekcie powiedzieć NIE!
Aż tu nagle dzisiaj przypomina się im o takich ludziach i próbując ich ponownie zniewolić. Jednak nie do wszystkich przychodzą - do mnie nie przyszli.
 
Podsumowując - bardzo cieszy mnie to świadectwo, gdyż jest potwierdzeniem tego, że ci co raz już zostali skrzywdzeni przez WTS tak łatwo nie dają się zniewolić .
 
Bardzo proszę wszystkich o modlitwę za takie osoby, które już dawno odeszły - nie poszły do innych religii, a mimo to Słowo Boże jest dla nich skarbem - tak jak w przypadku tej wspomnianej siostry.Takich osób jak owa siostra jest więcej - rozłam, o którym była tu mowa spowodował rozpad zborów w całej Polsce i przez jakiś czas nie było po prostu zebrań - dla nich był to niesamowity szok.


​Edek

Ostatnio, przy stojakach, ze Świadkami Jehowy, gorąco dyskutowaliśmy na temat, co to znaczy BYĆ W CHRYSTUSIE, BYĆ W PRAWDZIE.
Dla Chrześcijan oczywiste jest, że znaczy to to samo, BYĆ W CHRYSTUSIE = BYĆ W PRAWDZIE (J 14, 6; Ef. 4, 21)
Nie dla Świadka Jehowy jednak.

Napiszę poniżej, jak widzę różnicę pomiędzy biblijnym zwrotem "BYĆ W CHRYSTUSIE", a interpretacją SJ tego zwrotu, która znajduje się w Biblii Nowego Świata.

Być w Chrystusie, a w jedności z Nim – czy jest różnica?

"A zatem ci, co są w jedności z Chrystusem Jezusem, nie podlegają potępieniu" (PNŚ - Rzym. 8:1).

Powyżej naginane do doktryn Strażnicy i nieprawidłowe tłumaczenie wersetu Rz. 8,1, znajdujące się w Biblii Nowego Świata.

Poniżej podaję inne, zgodne z interlinią tłumaczenia oraz link do tłumaczenia interlinearnego, gdzie można to sprawdzić:

"Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." Rz. 8, 1 BW, BT

"Nie ma więc już żadnego potępienia względem tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." BW-P

"Przetoż teraz żadnego potępienia nie masz tym, który będąc w Chrystusie Jezusie nie według ciała chodzą, ale według Ducha." BG

"Teraz tedy żadne nie jest potępienie tym, którzy są w Jezusie Krystusie, to jest, którzy nie wedle ciała chodzą, ale według ducha." BB

Tłumaczenie interlinearne:
http://bibliaapologety.com/Rz8.htm


Ktoś zapyta, czym różni się "bycie w Chrystusie" od "bycia w jedności z Chrystusem"? Czy jest jakaś różnica?

Jest różnica zasadnicza, moim zdaniem.

Lepiej to widać na podstawie fragmentu z 2 Listu do Koryntian, rozdział 13, werset 5:

"Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli."

Mamy sami siebie sprawdzać, czy Chrystus jest w nas.
Każdy powinien zadać sobie to pytanie i szczerze na nie odpowiedzieć.

Oto przekład interlinearny tego miejsca:
http://bibliaapologety.com/2Kor13.htm
... znowu nie ma tu słowa "w jedności"...

Niestety, w BNŚ znowu dodano to słowo:
"Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście. albo czyż nie rozpoznajecie, że Jezus Chrystus jest w jedności z wami? Chyba że Jesteście niegodni uznania."

Jaka jest różnica pomiędzy:
Być w Chrystusie, a być w jedności z Chrystusem.
Chrystus jest w nas, a Chrystus jest w jedności z nami...

Kiedy jesteś "w jedności", możesz być obok, możesz mieć np. te same poglądy, jak politycy zrzeszeni w jednej partii.

Natomiast być "w", to być całkowicie zależnym od tego w kim jesteś, zatopionym w nim, jak np. płód w łonie matki - matka troszczy się o dziecko w łonie dostarczając mu wszystko, co mu jest potrzebne do życia, a ono jest całkowicie od niej zależne, nie może samodzielnie egzystować.

Jeżeli jesteś w jedności z kimś, ten ktoś nie musi wiedzieć o Tobie wszystkiego...
Jeżeli jesteś w Chrystusie, a Chrystus jest w Tobie, jesteś Nim wypełniony, zjednoczony w Nim. Relacja jest bardzo żywa i bliska. Już nie Ty żyjesz, nie Ty się liczysz, ale Chrystus w Tobie... Na tronie Twego życia siedzi Chrystus, nie Ty sam...

"Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie." BW Gal 2,20

Na to właśnie, moim zdaniem, wskazują słowa Pana Jezusa:

"Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie." BW Jan 15,5

Swoją drogą PNŚ fragment ten przedstawia znowu ze słowem "w jedności":  
"Ja jestem winoroślą, a wy gałęziami. Kto pozostaje w jedności ze mną, a ja w jedności z nim, ten przynosi wiele owocu, ponieważ beze mnie w ogóle nic nie może uczynić."

Tak to widzę, Drodzy Bracia i Siostry.
Pozdrawiam serdecznie w naszym Panu!

​
Ania

P.S. Niech Słowo Boże podsumuje:

"Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe." BW II Kor 5,17

Podczas Konferencji Łaski w Gdańsku odbył się chrzest wiary (Mat.28,19). Ochrzczone zostały trzy osoby, wśród nich jedna Siostra, były Świadek Jehowy. To były dla wszystkich bardzo wzruszające chwile.
Brat i dwie Siostry publicznie przed całym światem, tym realnym, który widzimy oraz tym duchowym, którego nie widzimy, wyznali, ze należą już do Pana Jezusa! Dziękujemy! Chwała Tobie, Panie!

Poniżej kilka słów przypomnienia, czym jest chrzest, a w następnych postach relacja z tego wydarzenia.

Chrzest w Chrześcijaństwie jest jednym z dwóch znaków jakie ustanowił Jezus dla kościoła. Tuż przed swoim wniebowstąpieniem Jezus powiedział: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem, A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Ew. Mateusza 28.19-20). Te zalecenia wskazują, że kościół jest odpowiedzialny na nauczanie Słowa Jezusa, czynienie innych uczniami i chrzczenie ich. Te rzeczy należy czynić wszędzie („wszystkie narody”) „aż do skończenia świata.”

Chrzest jest czyniony w imieniu Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego - to czyni go chrztem „chrześcijańskim.” Znak ten wskazuje, że osoba chrzczona zostaje przyjęta do społeczności kościoła. Gdy doświadczamy zbawienia zostajemy „ochrzczeni” przez Ducha Świętego w Ciało Chrystusa, którym jest kościół. 1 Koryntian 12.13 mówi: „Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało- czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.” Chrzest wodny jest „potwierdzeniem” chrztu przez Ducha Świętego.

Chrzest chrześcijański jest sposobem publicznego wyznania wiary i swojego uczniostwa Jezusowi. W wodzie, podczas chrztu wypowiadane są słowa: „Wyznaję wiarę w Chrystusa; Jezus obmył moją duszę z grzechu, a teraz mam nowe życie w uświęceniu.”

Chrzest w Chrześcijaństwie podkreśla w szczególny sposób śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa. Równocześnie wskazuje na naszą śmierć dla grzechu i nowe życie w Chrystusie. Gdy grzesznik wyznaje Jezusa swoim Panem, umiera dla grzechu (Rzymian 6.11) i powstaje do całkiem nowego życia (Kolosan 2.12). Bycie zanurzonym w wodzie symbolizuje śmierć dla grzechu, a wynurzenie z wody wskazuje na nasze obmycie z grzechu, święte życie, które przynosi zbawienie. Rzymian 6.4 mówi: „Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.”

Mówiąc najprościej, chrzest jest zewnętrznym świadectwem wewnętrznej zmiany w życiu wierzącego. Chrzest chrześcijański jest wyrazem posłuszeństwa Panu po doświadczeniu zbawienia; mimo, iż chrzest jest mocno związany ze zbawieniem, nie jest on wymogiem do tego by być zbawionym. Biblia w wielu fragmentach wskazuje na pewien porządek zdarzeń: 1) człowiek zawierzy Panu Jezusowi i 2) zostaje ochrzczony. Taką kolejność zdarzeń dostrzegamy w wydarzeniach opisanych w Dziejach Apostolskich 2.41, „Ci więc, który przyjęli słowo jego [Piotra], zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz” (przeczytaj również Dzieje Apostolskie 16.14-15).

Nowo nawrócony wierzący w Jezusa Chrystusa powinien pragnąć tego by być jak najszybciej ochrzczonym. W 8 rozdziale Dziejów Apostolskich Filip przekazuje: „dobrą nowinę o Jezusie” etiopskiemu eunuchowi gdy „tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?...” (wersety 35-36). W tej samej chwili zatrzymali powóz, a Filip ochrzcił tego mężczyznę.

Chrzest ilustruje jedność wierzącego w śmierci Chrystusa, jego pogrzebie i zmartwychwstaniu. Wszędzie tam, gdzie głoszona jest ewangelia, ludzie powinni być ochrzczeni.

Fragmenty z https://www.gotquestions.org/

​Teraz jest czas na decyzję.
Teraz, dopóki żyjesz!

Pan Jezus poszedł na krzyż za Ciebie i za mnie, za nasze grzechy. Ty i ja powinniśmy się tam znaleźć. To my ukrzyżowaliśmy Go. Każdy nasz grzech, to Jego cierpienie, które za nas poniósł. 
Nie bądź wobec tego obojętny i nie wyznaczaj Mu miejsca, nie mów, kim jest, albo Kim nie może być, bo tylko Bóg mógł ponieść ofiarę za grzech całego świata. 

Od Ciebie, teraz, w tej chwili zależy, czy przyjmiesz ofiarę Jezusa Chrystusa, Jego samego do swego serca, czy będziesz pokutował i zostaniesz zbawiony, i dzięki temu Twoje imię znajdzie się w Księdze Życia.

Pamiętaj, na Sądzie Ostatecznym tylko to będzie się liczyć, czy Twoje imię jest w Księdze Życia. Jeżeli nie, usłyszysz - Nie znam Cię!

Pamiętaj, jak bardzo Bóg Cię kocha i uczynił już wszystko dla Twojego zbawienia, nie staraj się więc zasłużyć na nie uczynkami. To Łaska, na którą nie można zasłużyć. Można ją jedynie przyjąć w pokorze i z wdzięcznością. 

Jeżeli jesteś zdecydowany oddać Panu Jezusowi swoje życie, to teraz zawołaj z głębi serca:

Panie Jezu, zbaw mnie! Dziękuję, ze umarłeś za mnie. Wiem, ze jestem grzesznikiem i nie mogę zasłużyć sobie na zbawienie, dlatego przepraszam Cię i oddaję wszystko w Twoje ręce. Przebacz mi, proszę, i przejmij kontrolę nad każdym aspektem mojego życia. Proszę, bądź moim Panem i Zbawicielem. 

Jeżeli to zrobiłeś, jesteś w Ciele Chrystusa. Masz pewność życia wiecznego, masz pewność tego, że On nigdy Cię nie opuści, bo nieodwracalne są dary i powołanie Boże.

Czytaj codziennie Słowo Boże, rozmawiaj z Bogiem w modlitwie, nie ustawaj, nie poddawaj się zmiennym nastrojom. Proś Pana o społeczność. Nie jesteś sam, wokół jest wielu Braci i Sióstr, którzy czekają na Ciebie.
Dziel się swoją radością. 

Pozdrawiamy Cię w Panu!


​JW Pomoc

Drodzy Przyjaciele,

Rozmyślanie nad Bożą Miłością jest wielkim pokrzepieniem. Bardzo dotyka mnie ostatnio fragment z Rz. 5, który mówi o tym, że Pan Jezus poszedł na krzyż za nas jeszcze zanim staliśmy się Jego zwolennikami/przyjaciółmi/dziećmi/wyznawcami/..... Umarł za nas, kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami. Kiedy byliśmy beznadziejni - On już nas kochał i dal nam nadzieję.

Tak jest cały czas. Szatan nas oskarża, Pan Jezus wstawia się za nami:
33) Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia. (34) Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami. Rz. 8 (także Obj. 12, 10)

Poniżej parę fragmentów Pisma:

(6) Wszak Chrystus, gdy jeszcze byliśmy słabi, we właściwym czasie umarł za bezbożnych. (7) Rzadko się zdarza, że ktoś umrze za sprawiedliwego; prędzej za dobrego gotów ktoś umrzeć. (8) Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł.Rz. 5

...i jakże piękne te słowa, które znajdują się na początku 5 rozdz. Listu do Rzymian:
(1) Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, (2) dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. (3) A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, (4) a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; (5) a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

Jakże trudno przychodzi nam, ludziom przyjęcie Bożej miłości, przebaczenia, dobroci względem nas. Nasza ludzka sprawiedliwość chce wziąć górę nad Bożym miłosierdziem. Szatan oskarża...
Dlatego tak lubię słowo -
ŁASKA - niezasłużona życzliwość, niezasłużona miłość, niezasłużone miłosierdzie...

(9) W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. 
(10) Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. 
(11) Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować. 
(...)
(18) W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały w miłości. 
(19) Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował.1 J. 4

Dziś dzień, w którym wspominamy mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Straszną mękę, którą znosił w wielkiej pokorze i miłości.
Niezrozumiałe, niepojęte, wspaniałe...

Dzięki Ci, Panie!


​Ania