Kiedy jest Ci źle, 24 godz/ dobę, dostępny jest Pan nasz. Modlitwa od zaraz. Zacznij teraz.

Porównajcie wypowiedz ze Strażnicy z Biblią. Kto nas wysłuchuje? 1 Jana 5,14 wskazuje na Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, dlaczego wiec SJ powołując się na ten werset jednocześnie przeinaczają jego znaczenie?
Odpowiedz jest jedna - służą innemu panu.

Przeczytajcie jeszcze raz fragment z 1 Listu Jana, 5 rozdział w przekładzie Warszawsko-Praskim:
„12) Ten, kto posiada Syna, posiada także życie, a kto nie ma Syna Bożego, w tym nie ma również życia. (13) Napisałem o tym wszystkim do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne. (14) Ufność zaś, jaką w Nim pokładamy, rodzi się z przekonania, że wysłuchuje On wszystkie nasze prośby, jeśli tylko zgodne są z Jego wolą. (15) Jeżeli zaś jesteśmy pewni, że wysłuchuje nas, gdy zwracamy się doń z jakąś prośbą, to możemy być również pewni, że uzyskamy to, o co prosimy.”
Czy to jest jasne?
Teraz przeczytajcie, co mówi Strażnica. To nie jest to samo...

Nie oglądają się wstecz.
Patrz na Chrystusa!
On uleczy Twoje rany.

A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią.

Ewangelia Łukasza 7,12

Historia tej biednej wdowy przypomina nam o tym, że śmierć dotyka wszystkich bez względu na to, gdzie i w jakich czasach żyją. Historia opisana w tej Ewangelii wydarzyła się w Nain. Nain oznacza „przyjemny”, jednak mimo tego zawitała tam śmierć. W tej historii widzimy tę pocieszającą prawdę, że na ten pogrążony w śmierci świat przyszedł Pan życia, który posiadał nie tylko moc, by wskrzeszać z martwych, ale także dość miłości i współczucia, by osuszyć łzy i uleczyć złamane serca.
Do Nain przybył Jezus, któremu towarzyszyli uczniowie i tłum. Ta grupa, która miała pośród siebie Pana życia, natknęła się na inną grupkę niosącą martwe ciało jedynego syna wdowy. Co za smutny obraz! Ale jak pięknie kontrastuje z nim sposób, w jaki Pan Jezus Chrystus ujął się za tą wdową. Gdybyśmy posiadali moc, którą On dysponował, prawdopodobnie odwrócilibyśmy ten porządek – najpierw wskrzesilibyśmy chłopca z martwych, a następnie powiedzielibyśmy do jego matki: „Nie płacz!”. Niemniej Jezus wybrał inną drogę. Jego pełne taktu i współczucia postępowanie sprawia, że historia ta nabiera wyjątkowego wymiaru. Pan Jezus najpierw powiedział do zrozpaczonej kobiety: „Nie płacz”, a następnie przywrócił chłopca do życia. Matka chłopca mogła potwierdzić: „Gdy byłam w smutku, On zbliżył się do mnie i otarł moje łzy. Nie tylko rozwiązał mój problem, ale był cały czas obok mnie”.
Ma to szczególne znaczenie dla człowieka wierzącego. Jezus nie przebywa już na tej ziemi. Nie wskrzesza także naszych zmarłych, ale pociesza nasze serca i ociera łzy. Każdy, kto zaufał Temu, który powiedział: „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Ew. Jana 11,25), ma pociechę w Jego miłości i może oczekiwać dnia, w którym Pan objawi swoją moc wskrzeszania umarłych i spełni obietnicę: „I otrze (Bóg) wszelką łzę z oczu ich” (Obj. 21,4).

„Dobry zasiew” - 4.11.2020

Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga.

List do Rzymian 2,5


Śmierć ostatniej nadziei.

Przed laty byłem obecny przy łożu śmierci pewnego dwudziestolatka. Często rozmawiałem z nim o zbawieniu, lecz zawsze nadaremnie. Teraz widziałem szybko nadchodzącą śmierć i leżało mi szczególnie na sercu, aby jeszcze raz zwrócić wzrok tego młodego człowieka na Jezusa Chrystusa, Zbawiciela grzeszników. Pochyliłem się nad nim i wyszeptałem mu do ucha: „Krew Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1. List Jana 1,7). Zaledwie wypowiedziałem tych kilka słów, on natychmiast zatkał uszy swymi rękoma. Nie chciał nic o tym słyszeć, a także jego matka, dając mi znak, prosiła mnie, bym z nim już więcej nie mówił o Bożych sprawach. Lecz nagle ta dotychczas prawie nieruchoma postać ożyła. Chory szeroko otworzył oczy i z przenikliwym, pełnym strachu głosem zawołał: „O, umieram, umieram!”. Potem wyjąkał parę słów, których nie zrozumieliśmy. Chwilę później zawołał pełen rozpaczy: „Ja – idę – na – wieczne – potępienie!”. To były jego ostatnie słowa, po których skonał.
Jakże wstrząsający koniec! Ze szpitalnego łoża przebudzenie w wiecznych mękach! Czyż to poważne wydarzenie nie powinno otrząsnąć Ciebie z wielu złudzeń i doprowadzić do pokuty? Jak często proszono Cię, byś przyszedł do Pana Jezusa, ale Ty odrzucałeś wszystkie te wezwania! Chcesz czekać, aż będziesz na łożu śmierci? Proszę, nie czyń tego, lecz dzisiaj zwróć się ze swoimi grzechami do Pana Jezusa. Słowo Boże ostrzega z wielką powagą: „Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany” (Przyp. 29,1). Nie podejmuj tego ryzyka! Pozwól się ostrzec: Przyjdź dzisiaj do Pana Jezusa, zanim na wieki będzie za późno!


Dobry Zasiew - 27.10.2020

Pielęgnujcie łaskę – to czyni świętych atrakcyjnymi

"Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła niegodziwość, zło się przy Tobie nie utrzyma, pyszni odejdą sprzed Twych oczu, nieprawym powiesz swoje: nie!"
(Ps 5:5-6)

Słowo Boże niezwykle prosto naucza nas, że działanie łaski w sercu osoby wierzącej odwróci je od grzechu i skieruje ku świętości: "Objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi. Poucza nas ona, abyśmy wyrzekli się bezbożności oraz świeckich żądz i żyli w obecnym wieku rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie. Wzywa nas również do czekania na spełnienie się cudownej nadziei i objawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawcy, Jezusa Chrystusa" (Tt 2:11-13).

Nie potrafię sobie wyobrazić, jak mogłoby to zostać jaśniej powiedziane!

Ta sama zbawiająca łaska poucza wierzącego w jego wnętrzu, a jej nauczanie ma zarówno wymiar negatywny, jak i pozytywny. Negatywny, bo uczy wyparcia się bezbożności i światowych pożądliwości. A pozytywnie uczy nas żyć wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie w tym doczesnym świecie.

Człowiek o szczerym sercu nie będzie miał z tym żadnych trudności.

Musi tylko sprawdzać swe skłonności, by odkryć, czy bardziej, czy mniej przejmuje się grzechem w swym życiu, odkąd łaska rozpoczęła w nim swe dzieło. Wszystko, co osłabia jego nienawiść do grzechu, można natychmiast uznać za fałszywe wobec Biblii, Zbawiciela i jego własnej duszy.

Cokolwiek czyniące świętość atrakcyjniejszą, a grzech nieznośniejszym można uznać za prawdziwe!

A. W. Tozer, "Wieczory z Bogiem" 9PAŹDZIERNIKA

Poznaj prawdę o wrogu Twej duszy

"[...] aby się nie dać wykorzystać szatanowi.
Jego intrygi są nam przecież znane".
(2 Kor 2:11)

Diabeł jest określany w Biblii jako wróg Boga i wszystkich dobrych ludzi. Ponieważ jest duchem, to może „przechadzać się to tu, to tam”, jak chce.

Nie wolno nam lekceważyć siły naszego przeciwnika, jednocześnie musimy wiedzieć, że nie powinniśmy żyć w ciągłym strachu przed nim!

Jeśli nie może z nas uczynić sceptyków, to sprawi, że będziemy przewrażliwieni na jego punkcie i w ten sposób rzuci cień na nasze życie, gdyż zaledwie cienka granica oddziela prawdę od przesądu.

Powinniśmy poznać prawdę o wrogu, ale musimy odważnie się przeciwstawić wszystkim przesądnym poglądom, które chciałby nam o sobie przedstawiać. Prawda nas wyswobodzi, lecz przesąd nas zniewoli!

Biblijny sposób postrzegania rzeczywistości polega na posiadaniu Pana zawsze przed sobą, wstawianiu Chrystusa w centrum naszego oglądu świata, a skoro szatan się przyczaja, to pojawi się jedynie na marginesie, postrzegany zaledwie jako cień na krawędzi jasności.

Zawsze czymś złym jest to odwracać – stawiając szatana w centrum naszej uwagi, a Boga spychając na margines. Z takiego odwrócenia porządku może jedynie wyniknąć jakaś tragedia!

Najlepszy sposób trzymania przeciwnika na zewnątrz, to posiadanie Chrystusa w środku! Owce nie powinny być niepokojone przez wilka – muszą się tylko trzymać blisko pasterza. Dojrzały chrześcijanin, którego zdolności zostały ukształtowane przez Słowo i Ducha, będzie praktykował obecność Boga w każdej chwili!

A. W. Tozer, "Wieczory z Bogiem"
8 PAŹDZIERNIKA

Uwielbić Jezusa Chrystusa

"On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi". J 16,14

Nawet Duch Święty nie może lepiej uwielbić Pana Jezusa niż poprzez pokazanie nam, kim On jest. On sam bowiem jest najlepszą rekomendacją samego siebie. Nie ma lepszego sposobu uczczenia Go niż Jego własnym złotem.

Pocieszyciel pokazuje nam to, co sam otrzymał od naszego Pana Jezusa. My nigdy nie widzimy niczego w odpowiednim świetle, dopóki On nam tego nie objawi. On zna sposób na otwarcie naszych umysłów oraz na otwarcie przed nami Pisma i poprzez ten podwójny proces pokazuje nam naszego Pana.

Sztuką jest właściwe przedstawienie sprawy, a umiejętność tą w najwyższym stopniu posiadł Duch Prawdy. On pokazuje nam istotę rzeczy. Ci, którzy doświadczyli niebiańskiego objawienia, wiedzą, że jest to wielki przywilej.

Szukajmy oświecenia przez Ducha Świętego – nie dla zaspokojenia naszej ciekawości czy nawet nie dla osobistej pociechy, ale by uwielbić Pana Jezusa. Obyśmy mieli Jego właściwy obraz, ponieważ zbyt niskie wyobrażenia o naszym drogim Panu przynoszą Mu ujmę. Obyśmy tak żywo odczuwali Jego obecność, dzieło i chwałę, żeby nasze serce i dusza wykrzykiwały ku Jego czci! Tam, gdzie serce jest ubogacone przez nauczanie Ducha Świętego, będzie też uwielbiony Zbawiciel i to ponad wszelkie wyobrażenie. Przyjdź, Duchu Święty, Niebiańskie Światło, i pokaż nam Jezusa, naszego Pana!

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"

Postanowienia Boże rozciągają się nawet na najdrobniejsze detale.

"Czy nie sprzedają dwóch wróbli za assariona? A jednak ani jeden z nich nie upadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. Nawet i włosy na waszej głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się więc; wy jesteście ważniejsi niż wiele wróbli". (Mt 10:29-31, TNP).

Czy Jezus tutaj żartuje, czy też jest śmiertelnie poważny? Czy Bóg naprawdę wie, ile masz włosów na twojej głowie? Czy On faktycznie wie, ile z nich spada ci z głowy, gdy rano się czeszesz?

Większość ludzi nie odczytuje poprawnie wersetu 29., ani nie rozumie go poprawnie. Tak sobie myślą, że nawet pojedynczy wróbel, który spada na ziemię nie uchodzi uwagi Boga. Ale nie o to chodzi w tym tekście. Jezus mówi, że nawet niewiele znaczący wróbelek nie może upaść na ziemię, jeśli Bóg nie postanowił, iż tak się stanie w określonym czasie. Jezus tu nie żartuje ani nie naciąga faktów, by osiągnąć jakiś efekt. Po prostu stwierdza fakt, a następnie podaje jego zastosowanie.

Jeżeli Bóg jest zainteresowany tym, kiedy jakiś wróbel żyje lub traci życie, to czyż nie zatroszczy się o ciebie? Czy potrafisz Mu ufać we wszystkich rzeczach i w każdym czasie?

John C. Reisinger, "Łaska naszego suwerennego Boga"

"Obmyśliliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, żeby sprawić to, co się dziś dzieje, aby zachować tak wielki lud". (Rodzaju 50:20, UBG)

Bracia Józefa zamyślali zło swoim niegodziwym i zdradzieckim czynem (sprzedaniem brata do niewoli), ale Bóg obrócił to w dobro (Rodzaju 45:5-8; 50:20).

Wszelkie, nawet najbardziej niepomyślne okoliczności Stwórca potrafi wykorzystać dla dobra Swoich wybranych. (Rzymian 8:28-39).

A cierpienia uczą wytrwałości i nasza wierność pomimo wiejących zimnych wichrów w twarz, rodzi w nas wypróbowaną wiarę, silniejszą nadzieję, intensywniejszą miłość oraz wytrwałość i podobieństwo do Chrystusa (Rzymian 5:3-5; Jakuba 1:2-4; 1 Piotra 1:6-7; 4:17-19).

Każde cierpienie dziecka Bożego ma swój początek, ale i koniec. Uciski w tym świecie nic nie znaczą w porównaniu z nadchodzącą chwałą (Rzymian 8:18; 2 Koryntian 4:17). Radość zbawionych w nowym niebie i nowej ziemi będzie tak wielka, że zapomną o wszystkich, nawet najstraszniejszych utrapieniach (Izajasza 65:17). Pan Jezus zwyciężył świat, więc z Nim także my go zwyciężymy (Ew. Jana 16:33; 1 Jana 5:4-5).

Nie poddawaj się, Droga Siostro, Drogi Bracie. Pan jest z Tobą!

Uwierz w to, że Pan Bóg Wszechmogący wyprostuje te wszystkie sprawy, które stanowią przedmiot Twojej troski.

Szukaj Jego prowadzenia! Bo wszyscy ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi (Rzymian 8:14-17).


Szymon M.

„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rz.10,17

Słuchaj z nami Słowa Bożego.
Z modlitwą, prośbą do Boga, aby prowadził, przemawiał, pokazywał sprawy ważne, wskazywał Prawdę o Sobie. Potrzebujemy Jego prowadzenia, aby Słowo Boże stało się dla nas Żywym Słowem.

Czy masz odwagę powiedzieć:
„Boże, nawet jeśli to zburzy moje dotychczasowe wierzenia, proszę, burz fałszywe doktryny i prowadź do właściwego poznania Ciebie. Amen”.
To wielka odwaga, czy jesteś odważny?

Ewangelia Mateusza, Uwspółcześniona Biblia Gdańska

Przyjdź do Pana Jezusa (Mat.11,28-30).
Potrzebujesz Jego ochrony, w Nim znajdziesz bezpieczeństwo.
Nikt, żadna organizacja nie da Ci pokoju, jaki da Ci Bóg w Osobie Syna Bożego.
On sam to obiecał.
Arką wybawienia nie jest organizacja, jest nią Jezus Chrystus. Nie przyprowadzaj więc ludzi do organizacji, stań się uczniem Chrystusa, a potem przyprowadzaj ludzi do Niego.
Organizacja należy do świata, a w nim nie znajdziesz pokoju. Pokój ma tylko Bóg.
Jeśli wierzysz słowom Biblii, przyjmij słowa o pokoju, jakie wypowiedział Pan Jezus. Nie zwlekaj, Twoje serce nie musi się bać.

Kościół w życiu chrześcijanina jest czymś niezmiernie ważnym. Wspólnota dodaje sił, ludzie modlą się o siebie nawzajem i pomagają sobie. Wspierają się.
Czy znasz taki Kościół?
Czym w ogóle jest Kościół?
Wielu chrześcijan myśli, ze kościół ro budynek. W niedziele idą do kościoła, żeby uczestniczyć w ceremonii. To nie o to chodzi.
Kościół to Ciało Chrystusa, On buduje go i wzmacnia, przydaje ludzi i daje konkretne myśli do serc oraz zadania do wykonania. Kościół jest drogocenny. Bóg nabył go własną krwią (Dz.20,28)
Być częścią Kościoła to wielka łaska i przywilej.
Po miłości rozpoznajemy, pamiętacie?
Na salach królestwa jak jest?
Jesteś tam szczery? Możesz rozmawiać o swoich watpliwościach i obawach? Masz prawo zwrócić się do starszego i przedstawić swoje zrozumienie danego tematy lub fragmentu Biblii? A jeśli powinie Ci się noga, nie boisz się, ze ktoś Cię podkabluje?
Spokojnie to przemysl,
Przyjdź do Kościoła.
Tam poznasz inną rzeczywistość.
Chciej poznawać Chrystusa i oddać Mu życie.
Nie wiesz, jak?
Nie szkodzi. Zadzwon, napisz, przyjdź.
Zacznij szukać.
Poproś Boga o prowadzenia.
To nie musi być akurat Misja Łaski, może Bóg wyznaczy Tobie inne miejsce, ale wiedz, ze potrzebujesz Chrystusa i Kościoła. To jest pewne.

„Oto ręka Pana nie jest tak krótka, aby nie mogła pomóc, a jego ucho nie jest tak przytępione, aby nie słyszeć. Lecz wasze winy są tym co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły  przed wami Jego oblicze, tak, że nie słyszy.” Ks. Izajasza 59:1-2

„W jaki sposób istota ludzka ograniczona czasem, przestrzenią, a także ułomnością swojej natury mogłaby zrozumieć i pojąć Tego, który jest ABSOLUTEM i NIESKOŃCZONOŚCIĄ?

Bóg może odsłonić nam tajemnicę swej osobowości jedynie wtedy, gdy będzie to Jego własną wolą. Jest to dziś możliwe dzięki Jezusowi Chrystusowi, który przyszedł na świat, aby objawić nam Istotę Boga. Stwórca interesuje się Swym stworzeniem. Widząc, że jest upadłe, chciał je zbawić. W konfrontacji ze sprawiedliwością wielkiego i świętego Boga zdajemy sobie wyraźnie sprawę z tego, że jesteśmy winni. Pomiędzy nami a Bogiem wznosi się niedająca się przeskoczyć bariera. Jest nią grzech. Z chwilą gdy Bóg do nas mówi, Jego sprawiedliwe Słowa muszą być tymi, które nas skazują. Tak, to rzecz nieunikniona, a wszystko to jest tym straszniejsze, iż wydobywające się z nas zło jest nieuleczalne!

Lecz zło, z którym ludzie nieustannie się stykają, żyjąc na tym brudnym, przepełnionym nim świecie, a także posiadając  je zakorzenione we własnych sercach, nie jest traktowane przez większość z dostateczną powagą. Ludzie minimalizują jego ważkość, a nawet czynią je przedmiotem żartów i zabawy. Czasem spotkać się można z podziałem na grzech ciężki – śmiertelny i grzech lekki, powszedni, przebaczalny, ale przed Bogiem każdy grzech jest śmiertelnym przewinieniem.
Czy więc nie istnieje dla człowieka żaden cień nadziei? Czy nie jest możliwe uzyskanie przebaczenia i ucieczka przed potępieniem? To fundamentalne pytanie w Słowie Bożym posiada jednoznaczną  twierdzącą odpowiedź: Jezus Chrystus jest Zbawicielem. On jest drogą ratunku, niech nikt więc nie zwleka!”

- Tekst z „Dobry Zasiew” 23.07.2018r.
     

 To, czego brakuje Świadkom Jehowy, to uwierzenie w TEGO, który za nas umarł, aby nas zbawić. Oczywiście Świadkowie Jehowy zaraz oponują – „ale my wierzymy w Jezusa”. Jak zatem wierzyć? Przeczytać trochę z Biblii, trochę z literatury i wszystko ma być okey? Niestety nie! Podczas chrztu Naszego Pana otworzyły się niebiosa i dał się usłyszeć głos „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, Jego słuchajcie” Mt.17:5.
Jak słuchać? Biblię można czytać poznając literę. Jednak aby usłyszeć Głos Pana, potrzebna jest pomoc Ducha Świętego. U Świadków Jehowy rolę Bożego Ducha przejął „niewolnik”- kilkuosobowa grupa ludzi, zarządzająca z Warwick w USA, która uznaje, że ma jedyny „monopol na prawdę”, jedyny „kanał łączności z Bogiem”.
Drogi Świadku Jehowy, czy zdajesz sobie sprawę z tego, że jest to zwiedzeniem, manipulacją? Tu chodzi o Twoje wieczne życie z Bogiem, w Jego obecności. Pośrednikiem, Drogą, Naszym Orędownikiem nie jest człowiek, nawet najbardziej zacny.
Jedynym Zbawcą jest Boży Syn – JEGO SŁUCHAJCIE!  
 
​
Barbara
 

Wiele osób zraziwszy się do dawnej społeczności, mówi: Nie potrzebuję Kościoła, nie potrzebuję ludzi, tylko ja i Biblia. Jest jednak problem, Pan Jezus dając nam nowe życie, powołał nas do wielkiej budowy. Mamy budować się z innymi wierzącymi w Ciało Jezusa Chrystusa - Kościół. Jesteśmy pojedynczymi kamieniami, które jeden do drugiego i do wielu, buduje Ciało naszego Pana. Jadąc nową autostradą, która przebiega przez las, widzimy w przecince lasu piękne proste drzewa, które rosną prosto w górę, bo mają obok siebie inne. Co innego dzieje się z samotnym drzewem rosnącym w polu, narażonym na wiatry i inne kaprysy pogody. Jest ono poskręcane, krzywe i karłowate.

Myślę, że każdy z nas miał możliwość zobaczyć sposób polowania lwa. Krąży on wokół stada i próbuje oderwać od niego pojedynczą sztukę. Gdy mu się to uda, ofiara raczej nie ma szans. Zgodnie z tym, co napisał Paweł apostoł, szatan także krąży z rykiem wokół nas i próbuje oderwać wierzącego od stada. Wierzcie, ze wierzący w pojedynkę bardzo szybko ulegnie podszeptom przeciwnika, narazi się na zwodnicze nauki. Po czasie będzie, jak to drzewo pogięte i karłowate, ponieważ w Kościele jest bezpieczeństwo, wsparcie modlitewne oraz zdrowa nauka oparta na Słowie Bożym, a nie na trendach i nowinkarstwie.

Pan Jezus powiedział w Objawieniu, do Zboru w Filadelfii: Ponieważ wytrwałeś przy moim Słowie i nie zaparłeś się mojego Imienia...
To jest jedyna powinność wierzącego w Kościele! Trwać przy Słowie i Imieniu Jezusa Chrystusa. To jest zaprawa zespalająca Żywe Kamienie we wspaniałą Budowlę, odwieczne pragnienie Boga Ojca, aby Jego Jednorodzony Syn miał Ciało - Kościół. który na koniec czasu zstąpi z nieba jako Nowe Jeruzalem, aby Bóg mógł zamieszkać z człowiekiem na Nowej Ziemi.

Trwamy więc w społeczności z innymi wierzącymi, docieramy się w miłości i uczymy się współżyć ze sobą w różnych okolicznościach, bo to jest przygotowanie do życie ze sobą w Wieczności. Tam nie będzie boksów i pojedynczych kabin dla singli.


Szymon

​Serce Boże jest pełne miłości i miłosierdzia. Cieszy się z nawróconego grzesznika, więcej - szuka go i pociąga do Jezusa Chrystusa. Zostawia 99 owiec i szuka jednej zgubionej. Wita syna marnotrawnego i wystawia ucztę na jego cześć.

Organizacja Świadków Jehowy uczy inaczej. Jeżeli chcesz służyć Bogu, musisz zostawić potrzebujących, oddalić się od tych, którzy ciebie potrzebują. Musisz stłamsić naturalne uczucie miłości jakie żywisz do bliskich, i przyjąć nieprzejednaną postawę. Taki jest duch ostracyzmu i wykluczenia. Bez miłości i miłosierdzia.

Dni wolne, jakie mamy teraz - czas Bożego Narodzenia, przełom starego i nowego roku, skłaniają do refleksji i rozliczeń. Ludzie spędzają ten czas z rodziną i przyjaciółmi. Samotność tych, którzy zostali opuszczeni tym bardziej boli i doskwiera. Inni uśmiechają się do siebie, przebaczają, dzielą opłatkiem, czy chlebem, a ja? Gdzie jest moja rodzina, moi przyjaciele? Zostali w zborze, są wewnątrz, ja pozostawiony sam sobie poza tym kręgiem, odrzucony, samotny.

Drogi Przyjacielu, jeżeli Ciebie dotyczą te słowa, wiedz, ze nie jesteś sam w tym trudnym czasie, obok Ciebie idzie Pan. Ty Go nie widzisz, ale On idzie wraz z Tobą. Wylej przed Nim swoje serce. On jest „karetką pogotowia” w każdym trudnym czasie. Twoje sprawy nie są dla Niego ani za małe, ani zbyt duże, ani zbyt błahe, ani zbyt trudne. Pan Jezus Chrystus poniesie z Tobą Twoje troski, one wtedy już nie będą ciężkie i ponad siły. On to obiecał, a każda Boża obietnica ma swoje spełnienie.

„W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.
Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.” Mat.11.25-30