„Synu mój! Jeżeli przyjmiesz moje słowa i zachowasz dla siebie moje wskazania (…), wtedy zrozumiesz bojaźń Pana i uzyskasz poznanie Boga.”
Przypowieści Salomona 2,1.5

Biblia jest Słowem nieograniczonego Boga, zaś człowiek istotą ograniczoną – w każdej jednej sferze swojego istnienia. Dlatego żaden z nas nie powinien uważać, że zdoła wszystko zgłębić i zrozumieć. By to osiągnąć, musiałby być takim, jak Bóg.

Konieczne jest uznanie faktu, że nasze pojmowanie i możliwości są ograniczone; należy zaufać temu, co mówi Bóg w swoim Słowie. Również uczniowie Jezusa nie zawsze rozumieli słowa swojego Mistrza, a jednak przyjmowali je, gdyż Mu zaufali. Niektóre Jego słowa zrozumieli dopiero po jakimś czasie. Również dzisiaj każdy wierzący może tego doświadczać.

Biblia jako księga stanowi godną podziwu jedność. Fascynuje czytelników spójnością myśli i przekazu. Każda jej część odnosi się do reszty, dlatego trudno jest właściwie zrozumieć jakiś pojedynczy jej fragment, nie biorąc pod uwagę całości. Poszczególne miejsca Pisma Świętego wzajemnie się uzupełniają i im więcej się w nie wgłębiamy, tym bardziej je rozumiemy.

Czytamy Biblię, bo pragniemy znaleźć w niej Boga i przyjąć Jego pouczenia. Powinniśmy też odrzucić wszelkie z góry przyjęte założenia i krytyczne interpretacje.

Przez uważne czytanie Biblii wielu ludzi przekonało się o istnieniu Boga i o Jego wielkiej miłości, którą okazał nam w Jezusie Chrystusie. Nawrócili się oni do Boga, a nie do jakiejś religii czy wyznania, bo jedynie Słowo Boże jest prawdą! Ludzkie teorie nie mogą się z nim równać.

Dobry Zasiew - 25.10.2021

„Wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.”
2 List do Koryntian 5,8

Śmierć – koniec czy początek?

Na terenie Wigierskiego Parku Narodowego znajduje się dawny Klasztor Kamedułów, w którego podziemiach są katakumby zmarłych mnichów. Na ścianie głównego pomieszczenia widnieje malowidło przedstawiające dawnego przeora klasztoru, którego za rękę trzyma kościotrup. Pod spodem umieszczony jest napis: Memento Mori, co znaczy „Pamiętaj, że umrzesz”. Jest to jedna z tych prawd, o których ludzie chcieliby dziś jak najszybciej zapomnieć. W ostatnich latach temat śmierci próbuje się banalizować przez coraz bardziej popularne maskarady uliczne pod popularyzowanym hasłem „halloween”. Z drugiej strony często zdarza się, że przed kimś, kto jest śmiertelnie chory, ukrywa się ten fakt aż do końca. Dlaczego unikamy tematu śmierci? Śmierć, to koniec ziemskich radości i nadziei, to dla większości ludzi przejście do innej, nieznanej i niepewnej rzeczywistości, a wielu wręcz uważa, że to koniec wszystkiego – pustka.

Jest to nadzwyczaj interesujące, że dla apostoła Pawła, biblijnego pisarza połowy Nowego Testamentu, śmierć była czymś, czego nie mógł się doczekać. Pisał on: „Dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem (…) pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej” (List do Filipian 1, 21.23). Nie był on w ogóle przerażony końcem życia tu na ziemi, ale raczej tęsknił za wspaniałym życiem TAM, u boku swego Zbawiciela. Paweł był całkowicie pewny dokąd idzie, z kim tam się spotka i jak tam będzie!

Wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.

Także i my wierząc obietnicom Pisma Świętego możemy mieć taką samą pewność jak apostoł Paweł. Uczestnicząc w pogrzebach ludzi nienawróconych, zapewne często mamy poczucie, że minęli się oni z ewangelią i bezpowrotnie stracili możliwość zbawienia. Z drugiej strony na pogrzebie człowieka pojednanego z Bogiem jesteśmy pełni nadziei i mimo chwilowego smutku, cieszymy się perspektywą spotkania z nim w niebie.

Na kartach Nowego Testamentu opisane jest zdarzenie, które miało miejsce na wysokiej górze (prawdopodobnie na Górze Hermon), jak wielkie wrażenie zrobił na apostołach widok Mojżesza i Eliasza, którzy przecież obaj odeszli z tej ziemi przed setkami lat, a teraz byli razem z Jezusem, którego szaty i oblicze świeciło nadzwyczajnym blaskiem! W tamtym momencie Bóg odsłonił nieco ze świata niewidzialnego, abyśmy przez trzech świadków tego wydarzenia: Piotra, Jana i Jakuba, byli pewni tego, że wierzący po śmierci są razem z Panem w niebie, że rozpoznają się i są szczęśliwi.

Jezus Chrystus w swojej nieskończonej łasce przywrócił do życia zmarłego Łazarza, brata Marii i Marty, na skutek czego wielu Żydów uwierzyło w Niego. Na podstawie czynów i wypowiedzi Chrystusa Jezusa zapisanych w Biblii, możemy z całą pewnością powiedzieć, że życie człowieka trwa dalej po jego śmierci, i że o miejscu naszego wiecznego przebywania decydujemy teraz, będąc jeszcze tu na ziemi.

Pewna starsza chrześcijanka powiedziała: Ja już się do tego świata nie nadaję. Nic mnie tu nie cieszy. Chciałabym już iść do Pana Jezusa. To samo pragnienie wyrażają słowa pieśni:

Od tych czasów czczej marności
Przyjdź już Jezu, słysz błaganie,
Z tego świata uszedł bym
Na wesele wprowadź mnie!
Do Baranka wspaniałości,
Pragnę dziś pójść na mieszkanie,
Tam w ojczyźnie być już z Nim.
Tam u ciebie być już chcę.

"DOBRY ZASIEW" 18-19.10.2021

„Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? [...] Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.”
1 List do Koryntian 15,55.57

Większość ludzi bardzo niechętnie myśli o śmierci. Najchętniej pozostaliby na zawsze na ziemi, aby korzystać z tego, co oferuje ten świat. A jednak nie ma niczego, co byłoby tak pewne, jak fakt, że musimy umrzeć.

Cóż więc? Nie chodzi o to, czy umrzemy, lecz o to, jak umrzemy: czy Twoje sprawy z Bogiem zostały uporządkowane, to znaczy czy Twoje grzechy są przebaczone. Jeśli tak jest, dostrzegasz, że możesz ze spokojem spoglądać na śmierć. Wiesz, że Pan Jezus, Syn Boży i Twój Zbawiciel, na Golgocie odebrał śmierci jej żądło i zniweczył Twoje grzechy z ich niszczącą, śmiertelną mocą. To właśnie to daje Twej duszy cudowny pokój.

Uświadomiłem to sobie w szczególny sposób, gdy byłem obecny przy łożu śmierci mojego przyjaciela. Człowiek ten już jako chłopiec dostąpił odpuszczenia swoich grzechów przez krew Pana Jezusa, wyznając w szczerej pokucie Mu swoje grzechy. W dziecięcej wierze przyjął Go jako Zbawiciela. Przez wiele lat żył krocząc w śladach swojego Pana. Teraz jednak czuł, że jego czas na ziemi był policzony. Pożegnał się ze wszystkimi swoimi bliskimi i przyjaciółmi; dla każdego posiadał słowo otuchy lub napomnienia. Z każdą chwilą ubywało mu sił. Na koniec zaczął mówić ze swoim Panem. W usilnej modlitwie dziękował Mu za zbawienie, które od Niego otrzymał, za wierne prowadzenie i zachowanie na całej drodze jego życia. Jego modlitwa była pochwałą miłości i łaski Pana. Potem w pokoju nastała cisza... Pół godziny później był w upragnionej ojczyźnie, w raju u Pana Jezusa!

Czy TY też potrafisz tak umrzeć?

"DOBRY ZASIEW" 12.10.2021

Kilka słów do ludzi załamanych.
Pan Jezus jest jedynym, skutecznym rozwiązaniem. Jeśli przejąłeś/las Go so swego serca, nigdy już nie jesteś sam/a. Nigdy sam/a nie nosisz swoich ciężarów. On zawsze jest z Tobą, nawet w ciemnej dolinie (w dolinie cienia śmierci) - Ps.23.
Najgorsza nawet sytuacja jest pod Jego kontrolą. Oddając Mu siebie, swoje życie, swoje troski, możesz odetchnąć, ponieważ teraz to On prowadzi Ciebie i nosi wraz z Tobą Twoje ciężary. Poproś Go o rozwiązanie i przyjmij je. Rozejrzyj się, wokół są ludzie, dzieci Boże tak, jak Ty. Oni tez mają swoje troski, nierzadko gorsze od Twoich. Dlaczego są uśmiechnięci? Bo wiedzą, ze Bóg zawsze jest z nimi. Nie zapominaj i Ty o tym. Bóg powiedział, aby się nie lękać. Dlaczego? Czy o własnych siłach możemy włożyć do swych serc pokój? Nie. Tylko Pan Jezus Chrystus może to zrobić. Tylko On.
Na czym polega nasze życie?
Jest to służba wobec innych. Zawsze służba. Chcąc usłużyć drugiej osobie, nierzadko ratujemy siebie. Pomagajmy, módlmy się i radujmy, nawet w tych najgorszych, najczarniejszych chwilach, gdy wydaje się, ze już nie ma nadziei. Ona jest zawsze. Pan Jezus z nami jest zawsze. Miłość jest zawsze.
Głowa do góry!

Chrystus ma moc spełnić nasze prośby

"I o cokolwiek będziecie prosić w moim imieniu, to uczynię, aby Ojciec w Synu został otoczony chwałą".
- Ew. Jana 14:13, TNP

Pan Jezus mówi tu coś zadziwiającego: spełni prośby zanoszone w Jego Imieniu.

Jeżeli może to uczynić, to musi być wszechwiedzący (by znać prośby wszystkich swych uczniów i słyszeć je nawet wtedy, gdy są wypowiadane równocześnie), wszechobecny (by dotrzeć z pomocą do chrześcijan rozproszonych po całej ziemi), i wszechmocny (by dokonać wszystkiego, co tylko potrzebne).

Na Jego wszechobecność zwracają uwagę m.in. następujące wersety:

"I nikt nie wstępuje do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie" (Ew. Jana 3:13, TNP).
"Albowiem gdzie są dwaj albo trzej zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich" (Ew. Mateusza 18:20, TNP).

Natomiast Jego wszechmoc przykładowo ukazano w poniższym tekście:
"Nasza bowiem ojczyzna jest w niebiosach, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci poniżone ciało nasze, aby stało się w swej postaci podobne ciału chwały Jego, według skutecznego działania Jego mocy, którą też wszystko może sobie podporządkować" (Filipian 3:20-21, TNP).

Co ciekawe, Ewangelia według Jana 14:14 w wielu przekładach wskazuje na to, że możemy zwracać się do Chrystusa bezpośrednio: „O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię Moje, Ja to spełnię” (np. Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska, Biblia Ekumeniczna).

Zatem pamiętajmy, że także dziś aktualne jest wezwanie Pana Jezusa:

"Chodźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja dam wam odpocząć" (Ew. Mateusza 11:28, TNP).

Szymon M.

Nie lękajmy się ludzi którzy biją ,rozpraszają , zwodzą Owieczki.
Ezechiela 34 ❤️❤️Polecam ten fragment SŁOWA BOGA.

ZAWSZE PRAWDY się trzymajmy !
PRAWDA TO PAN JEZUS CHRYSTUS.
ON MA WODĘ , żywą czystą da każdemu spragnionemu.

"Izajasza 12.2-3
"Oto BÓG JEST
MOIM ZBAWIENIEM,
zaufam i nie będę się lękał, gdyż JHWH BÓG
jest moją MOCĄ i moją PIEŚNIĄ i ON stał się moim ZBAWIENIEM.
Z radością więc będzie czerpać wodę ze zdrojów ZBAWIENIA."
ALLELUJA.

Anita

„Wszyscy zgrzeszyli (...) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie.

Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

List do Rzymian 3,23.24;
List do Rzymian 6,23

Łaska daje – wiara przyjmuje

Kto nie przyjmuje prezentu, pozbawia czegoś siebie samego i lekceważy dawcę. Im bardziej wartościowy podarunek, tym większa strata i większa zniewaga dla tego, kto go ofiaruje. Również Bóg podarował swojego umiłowanego Syna i oferuje nam przez wiarę w Niego uzdrowienie życia i duszy na zawsze. Kto Go odrzuca, powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak wiele traci, i z jaką pogardą zostaje potraktowany Bóg i Jego dar. Nic nie może być bardziej brzemienne w skutkach.

Dlaczego więc tak wielu ludzi gardzi tym darem Bożym? Całkiem proste – musieliby zobaczyć siebie w moralnym obrazie, jaki maluje przed nimi Pismo Święte. Biblia mówi, że człowiek stał się martwy „przez upadki i grzechy”. Niewielu jest takich, którzy chcą to zaakceptować. Ludzie wolą Boga „uczynić kłamcą”, któremu nie warto wierzyć (por. Efez. 2,1; 1 Jana 5,10).

Bóg oferuje nam swoje zbawienie, swoją łaskę. Na tę łaskę nie trzeba zasłużyć. Tak jak mówi Pismo jest to wręcz coś, na co nie da się zasłużyć, mianowicie Boży dar.

Podczas gdy niezliczona ilość religii wymaga dobrych uczynków, Ewangelia Jezusa Chrystusa oferuje czystą łaskę i to okazaną właśnie grzesznikom. Jeśli ze szczerym sercem przyznamy się do tego, spełnimy jedyny potrzebny warunek, aby odebrać ten dar łaski. Wyciągnijmy więc z wiarą po niego naszą dłoń!

Dobry Zasiew - 05.03.2021

Czy wierzysz w Syna Człowieczego?

Ewangelia Jana 9,35

Szczera wiara

Linoskoczek zakończył właśnie swój pokaz zapierających dech w piersiach akrobatycznych sztuczek. Nagle spostrzegł wśród widowni małego chłopca, który patrzył na niego w niemym podziwie. Podszedł do niego i zapytał przed całą publicznością: „Widziałeś, jak niosłem po linie tego wielkiego mężczyznę?“. Chłopiec kiwnął potakująco głową. „A czy wierzysz w to, że byłbym w stanie w taki sam sposób przenieść także i ciebie?“ – zapytał. „Pewnie, że mógłby pan to zrobić“ – odpowiedział zapytany – „ten pan był przecież wielki i ciężki, a ja jestem tylko małym chłopcem“. „Dobrze, wejdź więc mi teraz na plecy“. Mówiąc to mężczyzna kucnął na podłodze, aby pomóc chłopcu. „O nie, nie chcę!“ – zawołał malec i czym prędzej zniknął mu z oczu. Wprawdzie wierzył, ale nie chciał ufnie powierzyć się w ręce linoskoczka.

Podobnie wielu ludzi postępuje z Jezusem Chrystusem. W jakiś sposób wierzą w Niego, nie są jednakże gotowi powierzyć Mu swojego życia. Jednak taka wiara, nie jest wiarą w znaczeniu biblijnym.

Prawdziwie wierzyć, oznacza całkowicie oprzeć się na Panu Jezusie i w Jego ręce powierzyć naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Powierzyć przeszłość to przyjęcie tego, że poniósł On kiedyś na krzyżu moje grzechy i zgładził je. Powierzyć teraźniejszość oznacza, że jest On teraz każdy dzień przy mnie i ze mną. Natomiast powierzyć przyszłość to zupełna pewność, że On zabierze mnie do nieba, dlatego nie muszę obawiać się nadchodzącego sądu Bożego.

Dobry Zasiew - 11.02.2021

Życie chrześcijańskie całkowicie podległe Chrystusowi - rzeczywistość czy fikcja?
Warte zastanowienia.
Czy wierzysz, ze Chrystus zamieszkuje w Tobie?
Jeśli oddałeś Mu całkowicie swoje życie, to tak właśnie jest.

Kiedy jest Ci źle, 24 godz/ dobę, dostępny jest Pan nasz. Modlitwa od zaraz. Zacznij teraz.

Porównajcie wypowiedz ze Strażnicy z Biblią. Kto nas wysłuchuje? 1 Jana 5,14 wskazuje na Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, dlaczego wiec SJ powołując się na ten werset jednocześnie przeinaczają jego znaczenie?
Odpowiedz jest jedna - służą innemu panu.

Przeczytajcie jeszcze raz fragment z 1 Listu Jana, 5 rozdział w przekładzie Warszawsko-Praskim:
„12) Ten, kto posiada Syna, posiada także życie, a kto nie ma Syna Bożego, w tym nie ma również życia. (13) Napisałem o tym wszystkim do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne. (14) Ufność zaś, jaką w Nim pokładamy, rodzi się z przekonania, że wysłuchuje On wszystkie nasze prośby, jeśli tylko zgodne są z Jego wolą. (15) Jeżeli zaś jesteśmy pewni, że wysłuchuje nas, gdy zwracamy się doń z jakąś prośbą, to możemy być również pewni, że uzyskamy to, o co prosimy.”
Czy to jest jasne?
Teraz przeczytajcie, co mówi Strażnica. To nie jest to samo...

Nie oglądają się wstecz.
Patrz na Chrystusa!
On uleczy Twoje rany.

A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią.

Ewangelia Łukasza 7,12

Historia tej biednej wdowy przypomina nam o tym, że śmierć dotyka wszystkich bez względu na to, gdzie i w jakich czasach żyją. Historia opisana w tej Ewangelii wydarzyła się w Nain. Nain oznacza „przyjemny”, jednak mimo tego zawitała tam śmierć. W tej historii widzimy tę pocieszającą prawdę, że na ten pogrążony w śmierci świat przyszedł Pan życia, który posiadał nie tylko moc, by wskrzeszać z martwych, ale także dość miłości i współczucia, by osuszyć łzy i uleczyć złamane serca.
Do Nain przybył Jezus, któremu towarzyszyli uczniowie i tłum. Ta grupa, która miała pośród siebie Pana życia, natknęła się na inną grupkę niosącą martwe ciało jedynego syna wdowy. Co za smutny obraz! Ale jak pięknie kontrastuje z nim sposób, w jaki Pan Jezus Chrystus ujął się za tą wdową. Gdybyśmy posiadali moc, którą On dysponował, prawdopodobnie odwrócilibyśmy ten porządek – najpierw wskrzesilibyśmy chłopca z martwych, a następnie powiedzielibyśmy do jego matki: „Nie płacz!”. Niemniej Jezus wybrał inną drogę. Jego pełne taktu i współczucia postępowanie sprawia, że historia ta nabiera wyjątkowego wymiaru. Pan Jezus najpierw powiedział do zrozpaczonej kobiety: „Nie płacz”, a następnie przywrócił chłopca do życia. Matka chłopca mogła potwierdzić: „Gdy byłam w smutku, On zbliżył się do mnie i otarł moje łzy. Nie tylko rozwiązał mój problem, ale był cały czas obok mnie”.
Ma to szczególne znaczenie dla człowieka wierzącego. Jezus nie przebywa już na tej ziemi. Nie wskrzesza także naszych zmarłych, ale pociesza nasze serca i ociera łzy. Każdy, kto zaufał Temu, który powiedział: „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Ew. Jana 11,25), ma pociechę w Jego miłości i może oczekiwać dnia, w którym Pan objawi swoją moc wskrzeszania umarłych i spełni obietnicę: „I otrze (Bóg) wszelką łzę z oczu ich” (Obj. 21,4).

„Dobry zasiew” - 4.11.2020

Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga.

List do Rzymian 2,5


Śmierć ostatniej nadziei.

Przed laty byłem obecny przy łożu śmierci pewnego dwudziestolatka. Często rozmawiałem z nim o zbawieniu, lecz zawsze nadaremnie. Teraz widziałem szybko nadchodzącą śmierć i leżało mi szczególnie na sercu, aby jeszcze raz zwrócić wzrok tego młodego człowieka na Jezusa Chrystusa, Zbawiciela grzeszników. Pochyliłem się nad nim i wyszeptałem mu do ucha: „Krew Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1. List Jana 1,7). Zaledwie wypowiedziałem tych kilka słów, on natychmiast zatkał uszy swymi rękoma. Nie chciał nic o tym słyszeć, a także jego matka, dając mi znak, prosiła mnie, bym z nim już więcej nie mówił o Bożych sprawach. Lecz nagle ta dotychczas prawie nieruchoma postać ożyła. Chory szeroko otworzył oczy i z przenikliwym, pełnym strachu głosem zawołał: „O, umieram, umieram!”. Potem wyjąkał parę słów, których nie zrozumieliśmy. Chwilę później zawołał pełen rozpaczy: „Ja – idę – na – wieczne – potępienie!”. To były jego ostatnie słowa, po których skonał.
Jakże wstrząsający koniec! Ze szpitalnego łoża przebudzenie w wiecznych mękach! Czyż to poważne wydarzenie nie powinno otrząsnąć Ciebie z wielu złudzeń i doprowadzić do pokuty? Jak często proszono Cię, byś przyszedł do Pana Jezusa, ale Ty odrzucałeś wszystkie te wezwania! Chcesz czekać, aż będziesz na łożu śmierci? Proszę, nie czyń tego, lecz dzisiaj zwróć się ze swoimi grzechami do Pana Jezusa. Słowo Boże ostrzega z wielką powagą: „Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany” (Przyp. 29,1). Nie podejmuj tego ryzyka! Pozwól się ostrzec: Przyjdź dzisiaj do Pana Jezusa, zanim na wieki będzie za późno!


Dobry Zasiew - 27.10.2020

Pielęgnujcie łaskę – to czyni świętych atrakcyjnymi

"Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła niegodziwość, zło się przy Tobie nie utrzyma, pyszni odejdą sprzed Twych oczu, nieprawym powiesz swoje: nie!"
(Ps 5:5-6)

Słowo Boże niezwykle prosto naucza nas, że działanie łaski w sercu osoby wierzącej odwróci je od grzechu i skieruje ku świętości: "Objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi. Poucza nas ona, abyśmy wyrzekli się bezbożności oraz świeckich żądz i żyli w obecnym wieku rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie. Wzywa nas również do czekania na spełnienie się cudownej nadziei i objawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawcy, Jezusa Chrystusa" (Tt 2:11-13).

Nie potrafię sobie wyobrazić, jak mogłoby to zostać jaśniej powiedziane!

Ta sama zbawiająca łaska poucza wierzącego w jego wnętrzu, a jej nauczanie ma zarówno wymiar negatywny, jak i pozytywny. Negatywny, bo uczy wyparcia się bezbożności i światowych pożądliwości. A pozytywnie uczy nas żyć wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie w tym doczesnym świecie.

Człowiek o szczerym sercu nie będzie miał z tym żadnych trudności.

Musi tylko sprawdzać swe skłonności, by odkryć, czy bardziej, czy mniej przejmuje się grzechem w swym życiu, odkąd łaska rozpoczęła w nim swe dzieło. Wszystko, co osłabia jego nienawiść do grzechu, można natychmiast uznać za fałszywe wobec Biblii, Zbawiciela i jego własnej duszy.

Cokolwiek czyniące świętość atrakcyjniejszą, a grzech nieznośniejszym można uznać za prawdziwe!

A. W. Tozer, "Wieczory z Bogiem" 9PAŹDZIERNIKA