Warto zastanowić się, kto jest ostatecznym autorytetem Świadków Jehowy? Biblia, czy Ciało Kierownicze? Pan Jezus, czy "niewolnik"? Gdzie SJ szukają odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące wiary? Czy na kolanach w modlitwie z Biblią w ręku, czy może w literaturze Strażnicy?
 
Sama Strażnica przyznaje, ze człowiek sam nie może pojąć Pisma Świetego, ale musi korzystać z materiałów przygotowanych przez ludzi "oświeconych", przez tzw. "kanał łączności". Czy rzeczywiście tak jest? Czy Biblia nie jest dla nas, zwykłych ludzi? Czy my nie możemy korzystać z Jej mądrości?
 
Co Pismo mówi na ten temat?
 
"Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany." 2 Tym.3,16-17
 
"W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je Prostaczkom." Mat 11,25
 
Żeby przyjąć Słowo Boże potrzebne jest prowadzenie Ducha Świętego, pokora i modlitwa, nie wyjaśnienia Strażnicy i innych publikacji. One mogą jedynie Słowo Boga skierowane do nas przysłonić, gdyż nie przekazują prawdziwego przesłania Ewangelii Chrystusowej.
 
"Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was Ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie." I Jan 2,27


​Ania
 

„Wtedy Jezus rzekł do dwunastu: Czy i wy chcecie odejść? Odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie! Do kogo pójdziemy?  Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” (Ew. Jana  6:67-69).

Zapewne uczniowie Jezusa należeli do tych szczęśliwych, którzy bezpośrednio z ust swego Mistrza poznawali cudowne prawdy Boże. Czy kłócili się o „trójcę”, duszę „nieśmiertelną czy śmiertelną” albo kiedy będzie pochwycony kościół – przed, w trakcie, czy po wielkim ucisku?

Owszem, byli zainteresowani tym, czy  „w tym czasie”  Pan Jezus przywróci królestwo Izraelowi.  Gdyby to było takie istotne, nie usłyszeliby słów „nie wasza to rzecz”,  „ale, weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was i będziecie mi świadkami....aż po krańce ziemi.” (Dz.Ap.1:6-8).

Żeby być świadkiem Naszego Pana Jezusa Chrystusa, najpierw musimy do Niego przyjść.

Wiele osób wychodzących z organizacji pozostaje niejako na rozdrożu. Mimo, że wielu  z Nich wychodzi ze względu na Pana Jezusa, w niedługim czasie zapominają, co było Ich celem. Zaczynają się dyskusje, wertowanie stron internetowych, poszukiwanie następnej „prawdziwej” religii, gdy tymczasem Boże Słowo nadal stoi „odłogiem”, zamiast wziąć je do ręki, zamknąć się w „komorze” i czytać co Pan do nas mówi przez Swego Ducha.

Z ubolewaniem obserwuję, że wiele szczerych ludzi zamiast przyjść do Pana Jezusa Chrystusa, wikłają się w bezowocne dysputy, które burzą i tak nikłą wiarę. Wychodzi na wierzch nasza niedoskonałość, skłonność do tego, by udowodnić drugiemu, że teraz to JA mam rację, bo więcej poczytałem/am. Niektórzy wracają do niewoli „Niewolnika”.

Czy i Wy chcecie odejść? – pyta Nasz Pan.
 
​
Barbara

Drodzy!

Znany niektórym z nas autor, Natan Chesed wraz z dotychczasowymi wydawcami papierowej i elektronicznej wersji jego książki, postanowił umieścić ją za darmo na googlebooks. Ta książka nosi tytuł: Inny Jezus, inny duch, inna ewangelia. Kluczowe doktryny Świadków Jehowy w świetle Biblii. Wiadomości zawarte w tej publikacji mają charakter niekomercyjny i powinny być dostępne dla wszystkich Świadków i byłych Świadków. Oto link:

https://books.google.pl/books/about?id=iZD0AQAAQBAJ&redir_esc=y
​
Można ją tam czytać.
 

Co to znaczy żyć w łasce?

„Albowiem łaską zbawieni jesteście, przez wiarę i to nie z siebie, Boży to dar. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8,9).

Łaska to Boży dar. Żyć w łasce, to inaczej żyć w Bogu, który tą łaską obdarowuje. Ale jak? Możemy zadawać pytania.  Pismo powiada: „Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł, a zatem wszyscy umarli. A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony” (2 Kor. 5:14,15).

Dzięki łasce Bożej żyjemy. Jesteśmy wdzięczni naszemu Bogu i Zbawicielowi Panu Jezusowi, że dał nam życie poprzez swoją ofiarną śmierć. Niemniej wdzięczność to nie tylko uświadomienie sobie faktu zbawienia. Wdzięczność objawiamy przez  nasze codzienne życie. Codzienne życie, ale nie tylko dla siebie, czy wokół siebie, dla swoich potrzeb, czy wokół swoich priorytetów, dla marzeń, czy wokół zaspokojenia swoich wygód.

Biblia mówi, że mamy żyć dla TEGO, który za nas umarł. Służba naszego Pana pokazuje, jak mamy żyć. Po pierwsze Pan Jezus uświęcał Imię Swojego Ojca. Uświęcał ponieważ w Swojej Osobie objawił nam TEGO, który Go posłał do nas, do grzesznych ludzi. Objawił nam Świętego Boga. Poznając Jezusa poznajemy także Ojca. Po drugie, Pan Jezus zatroszczył się o tych, którzy zostali Jego uczniami. Byli dla Niego bliscy, nazwał ich przyjaciółmi. W modlitwie do Ojca powiedział: „Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni  w prawdzie” (Jan 17:18,19). Uczniowie Chrystusa, zarówno ci z pierwszego wieku, jak i obecnie żyjący,  odczuwają Bożą łaskę. Żyją w Bogu, żyją w Chrystusie, zatem wciąż żyją w Bożej łasce.

Świadkowie Jehowy, mimo że starają się wielbić Boga, mówią o Nim, tak naprawdę nie odczuwają na sobie Bożej łaski. Uczynkowość i  bycie tzw. dobrym człowiekiem, są często priorytetem ich życia. Są wyćwiczeni w lojalnym posłuszeństwie wobec prowadzącego ich Ciała Kierowniczego, czyli ludzi. Nakazy, zakazy, oddalenie od „świeckiej” rodziny, przyjaciół, znajomych powodują, że Boża łaska jest poza ich zasięgiem. Nie można mówić o Bożej łasce innym, skoro samemu się jej nie doznało. Nie można żyć w Bożej łasce, jeśli nasze życie jest poddane kontroli i osądowi  przez tych, którzy uzurpują sobie prawo, aby decydować o miłosierdziu Bożym.

Boża łaska to dar, ale nie dar człowieka, tylko dar Boga. Dar Boga, który kocha ponad wszystko. Dar Boga, który „tak bardzo umiłował świat, że dał Syna Swego Jednorodzonego, aby każdy kto weń uwierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jan 3:16).

Syn Boży umarł także za Ciebie. Czy możemy powiedzieć o sobie, że żyjemy  w Bożej łasce?
 

Barbara

Apostoł Paweł w Liście do Tytusa, o Kim pisze „Bóg i Zbawiciel”?:
​
Rozdz. 1:

(2) w nadziei żywota wiecznego, przyobiecanego przed dawnymi wiekami przez prawdomównego Boga, (3) a objawionego we właściwym czasie w Słowie zwiastowania, które zostało mi powierzone z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, (4) do Tytusa, prawowitego syna według wspólnej wiary: Łaska i pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.

Rozdz. 2:

aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego, Boga. (11) Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, (12) nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, (13) oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, (14) który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.

Rozdz. 3:

(4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. (8) Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.

Zbawiciel – Bóg – Jezus Chrystus

… przecież Żydzi wierzyli w Boga, to dlaczego musieli na nowo w Boga uwierzyć? W Kogo musieli uwierzyć i Kogo przyjąć jako Zbawcę?

Czyją łaskę i miłosierdzie mamy przyjąć, aby dostąpić odnowienia w Duchu Świętym?

Bóg lud Swój wykupił i oczyścił Sobie na własność. Kto wykupił i oczyścił Sobie lud na właśność?

Jest napisane:

… nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli 13) oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, (14) który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. Rozdz. 1


Ania

Tekst z książki „Myśli wiary” – Carl H. Stevens

​„ Otwieram usta i wzdycham, bo pragnę przykazań twoich” Ps. 119, 131

Słowo Boże jest wszystkim dla chrześcijanina. Jest duchem i życiem (J 6:63), uzdrawia (Ps. 107:20) i sprawia , że jesteśmy ugruntowani w Chrystusie (Ps.119:89). W nim nie ma szarych stref. Chociaż zawiera wszelką wiedzę, jest przesłaniem, które zostało przedstawione w wielkiej prostocie. Jest tak proste, że w rzeczywistości wielu nie chce mu wierzyć: „Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją  przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły [nie zostały] skażone [i nie odstąpiły] od prostoty, która jest w Chrystusie” (2 Kor.11:3 tłum.UBG)

Nasze życie w Słowie ma być oparte na obiektywizmie. Obiektywizm jest zdefiniowany jako coś, na co nie mają  wpływu emocjonalne czy osobiste uprzedzenia; jest to posiadanie materialnego obiektu, który jest różny od umysłowej koncepcji. Szatan sprawia, że ludzie szukają odpowiedzi poza Biblią. Kiedy Bóg daje dar, jest on zawsze obiektywny i praktyczny. Diabeł próbuje odciągnąć ludzi od niego poprzez sprawianie, aby myśleli subiektywnie.

Niezwykle ważne jest, abyśmy przylgnęli do prostoty Biblii. Słowo Boże jest ważniejsze niż wszystko inne w naszym życiu, nawet nasz fizyczny pokarm (Job.23:12). Mamy żyć „wspierani podtrzymywani” przez każde Słowo Boga (Mt. 4:4, tłum. poszerzone). Przylgnij do twego prawdziwego życia – Słowa Bożego.

Kogo wielbimy, Kogo wywyższamy?
Czy siebie i swoje dążenia?
Co staje się najważniejsze?
Czy nasze plany są na pierwszym miejscu?

To nie moja osoba jest wywyższona, ale Chrystus jest wywyższony. To nie ja jestem Bogiem, ale Bóg jest we mnie. Mnie jest coraz mniej, wcale nie ma, moja stara natura została przybita do krzyża, przeminęła, jest nowy człowiek. Żyję już nie ja, ale Chrystus we mnie. Ja jestem w Chrystusie.

Nowy człowiek staje się częścią naszego Pana, trwa w Nim, wzrasta, jest wkorzenionym, wrośniętym w Niego.

Chodzi o decyzję oddania siebie Chrystusowi, zawierzenia Mu tak, żeby mógł działać w naszym życiu i zmieniać nas, abyśmy stawali się podobni do Niego. On nie zrobi tego bez naszego TAK. Tu potrzebne jest wyznanie: „Kto w sercu uwierzy, a ustami wyzna…”( Rz. 10, 9-10). Przemiana ta następuje z wewnątrz na zewnątrz, nie odwrotnie. To nie nasze starania. Chodzi o zejście z tronu, złożenie korony przed Chrystusem, powiedzenie: „Już nie ja tu (czyli w moim życiu) rządzę”.

Mamy wolną wolę, nie musimy tego robić, ale możemy.
W ten właśnie sposób rozumiem werset:
„Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla mnie, znajdzie je”. Mat. 10, 39

Stracić swoje życie dla Jezusa Chrystusa – oddać Mu je całkowicie, przyjąć Jego wolę, Jego rozwiązania, Jego decyzje, nawet wtedy, gdy wydają nam się niewłaściwe, niesprawiedliwe, niedobre. On widzi dalej i wie lepiej, i – co najważniejsze – jest dobry i „współdziała ku dobremu z tymi, którzy Go miłują” (Rz. 8, 28). Nie ma się czego bać. (Niesamowite, Paweł siedząc w więzieniu wielbił Boga, śpiewał psalmy Dz. 16, 25). „Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz. 8, 31)
Taka modlitwa do Jezusa jest początkiem fascynującej drogi, tzw. chodzenia z Bogiem.
 
Oto kilka cytatów na ten temat:

…nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, 2 Kor. 3,5.

mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas. 2 Kor. 4, 7.

… trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. J. 15, 4-5

Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta.  Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu;  lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta. A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność. My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.  2 Kor. 3, 14-18.

nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył. W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich. Kol. 3, 9-11

Na to rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim.  J. 6, 53-56


​Ania

​I rzekł (Jezus): zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa Niebios.  Mat.18:3

Logika dziecka jest zupełnie inna niż człowieka dorosłego. Bóg nie wymaga od nas wysiłków intelektualnych. Czeka aż przyjmiemy Jego Słowo tak jak Duch Święty prowadzi. Prostota serca jest dla Boga cenna:

(21) W owej godzinie rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom; zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało. Łuk. 10; Mat. 11, 25

Choćby człowiek się bardzo starał, wytężał, wysilał, nie dosięgnie myśli Boga, bo są one od ludzkich wyższe jak niebiosa nad ziemią. Ani sam z siebie, ani poprzez innego człowieka, choćby najbardziej namaszczonego, nie zdoła „zrozumieć” Boga. Może jedynie przyjąć tyle, ile Bóg w swej łaskawości, zechce mu objawić.

(8) Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan, (9) lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze. Iz. 55

Świadkowie Jehowy duży nacisk kładą na wiedzę. Oni ciągle się uczą…
Czyżby nie wiedzieli, że nie wiedza tutaj jest rzeczą najważniejszą, ale wiara?

Słowa Nowego Przymierza ciągle mówią, aby uwierzyć w Pana Jezusa Chrystusa. Ta wiara jest warunkiem zbawienia. Nowy przekład Ewangelicznego Instytutu Biblijnego często tłumaczy zwrot „uwierzyć w Jezusa” jako „zawierzyć Jezusowi”.
​
Warto przemyśleć, co to właściwie znaczy?


​Ania

Kiedy czytamy (lub słuchamy, co kto woli...) Nowego Testamentu od deski do deski - uderza nas jego przesłanie. Całość mówi o Jezusie Chrystusie, o Jego narodzinach, życiu, nauczaniu, śmierci i zmartwychwstaniu. 
Doświadczamy także podczas takiej lektury prowadzenia Ducha Świętego, gdyż pewne fragmenty Pisma bardzo nas dotykają. Zapadają w nas i nie dają o sobie zapomnieć. 

Dlaczego tak się dzieje? 
Dzieje się tak, ponieważ Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; Hebr. 4, 12 

Podczas kolejnych takich wędrówek ze Słowem, coraz to inne fragmenty stają się dla nas żywe. Pismo mówi do nas, odkrywa przed nami swoje tajemnice.
To jest niesamowite, taka wędrówka ze Słowem Bożym! 

Słowo nas uczy, pociesza, napomina. Tak działa Duch Święty. Przede wszystkim jednak Słowo nas prowadzi do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako naszego osobistego Pana, Boga i Zbawiciela. 

Kiedy tak idziemy ze Słowem, mamy wrażenie jakby było zbudowane z wielu warstw. Jedna już odkryta, pod nią zaraz druga, i następna, itd... i tak bez końca. Droga na całe życie...  (J. 14, 6) 

Ciekawe jest to, że każde kolejne "zrozumienie" nie zaprzecza poprzedniemu, ale je uzupełnia. Słowo jest niezmienne. To my dojrzewamy do coraz to nowych rzeczy. 

Nie ma starych i nowych świateł, nie można się w tym pogubić. 
Można bezpiecznie żyć i wzrastać w autorytecie Słowa  . 

My jesteśmy jak glina, Słowo nas kształtuje. 

Żeby jednak iść tą drogą, konieczna jest wiara, że to Bóg, nie żadna ludzka organizacja czy religia, poprowadzi nas (Ps. 23, Rz. 8, 23). 

Mówię o Nowym Testamencie, oczywiste jest jednak, że i Stary jest dla nas tak samo ważny. 
Pamiętać trzeba tylko w KIM spełniły się starotestamentowe proroctwa, i że zawarte w NT nawiązania do ST to nie tylko cytaty, ale właśnie wypełnione w Osobie Jezusa Chrystusa proroctwa. 
Całość to genialny plan Boży, tajemnica Chrystusowa, którą głosił Paweł i pozostali apostołowie.


​Ania

Czy chrześcijanin powinien kłaść nacisk na „uczenie się", jak robią to Świadkowie Jehowy ?

Chrześcijanin rodzi się jako niemowlę Boże i jedyne czego potrzebuje, to jeść i wzrastać.

Czy rodzice swemu dziecku dyktują formułki, aby je od kołyski uczyć?
Nie, dziecko patrzy na matkę i żyje, je pokarm i żyje, a wzrost dokonuje się sam bez jego woli.

Chrześcijanin, patrzy na Chrystusa, żyje Nim przez wiarę, karmi się jego Słowem, czystym żywym Słowem i wzrasta, jak to dziecko.

Bycie uczniem Chrystusa, to wzrastanie w Życie Chrystusa, napełnianie się Nim i codzienne umieranie dla świata.

Matka nie gryzie i nie trawi pokarmu, który daje swojemu dziecku, dlatego my jako dzieci Boże nie potrzebujemy przetworzonego Słowa przez różne broszury i pseudo opracowania.                                                                                                                                                                                             
​
(26) Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. J. 14

(27) Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie. 1 J. 2


Szymon

​Duch Święty, Pan i Dawca życia, przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie; jest autorem nowego narodzenia, dzięki któremu człowiek zostaje połączony z Chrystusem; zamieszkuje w ludziach odrodzonych, wytwarzając w nich owoc Ducha i prowadząc ich w uświęceniu (Jan 15:8-10; 1 Kor. 12:13; Jan 3:5; 1 Kor. 6:19; Rz. 8:9-11; Gal. 5:22-23; 2 Kor. 3:17-18). Duch Święty natchnął proroków, sędziów i królów w Starym Testamencie, namaścił Jezusa Chrystusa do Jego służby, napełnił kościół mocą Pięćdziesiątnicy, a w dniu zmartwychwstania przemieni ciała wierzących na obraz uwielbionego, nieśmiertelnego ciała Jezusa (1 Piotra 1:2.10-12; 2 Piotra 1:20-21; Łk. 4:1.18-21; Dz. 2:4; 4:31; Rz. 8:11; Fil. 3:21; 1 Kor. 15:51-52). Duch Święty jest udzielany wszystkim, którzy wierzą w Pana Jezusa Chrystusa i przyjmują Go jako Zbawiciela (Dz. 2:38-39; Łk. 11:13). Obietnica Ojca dotycząca zesłania Ducha Świętego nie dotyczyła jedynie pierwszych uczniów, lecz jest aktualna aż do powrotu Chrystusa. Dary Ducha Świętego są udzielane przez Boga dla zbudowania Ciała Chrystusa (1 Kor. 12:7-11.28-31; 14:1.13; Rz. 12:6-8; Efez. 4:7-16).