Zastanówmy się…, teraz, w tej chwili, ile z naszego serca, jaka jego część należy do Chrystusa?
Czy On - tam, w moim sercu - czuje się doceniony?
Czy jest tam miejsce dla Niego? Już nie mówię nawet o tronie, ale czy jest tam miejsce, choć kawałek?

Ból, opuszczenie, frustracja, załamanie, okoliczności, które przytłaczają, depresja, smutek, uczucie niesprawiedliwości, dawne lub obecne traumatyczne doświadczenia - może tylko na to jest miejsce w moim sercu? Może korzeń goryczy zapuścił w nim swoje pędy?

A może zabawa, używki i hazard, grzech, który usidla, wielka pycha i samozadowolenie? Może to stało się sensem mojego istnienia?

Różne mogą być zniewolenia, które wiążą i zatruwają nasze myśli. Co jest w moim sercu? Czy ono należy do Chrystusa? Czy ono jeszcze żyje? Czy już z trudem łapie kolejny oddech…

Bóg stawia nas w różnych sytuacjach. Idąc przez życie, doświadczamy wielu trudów. Pytanie - na czym skupiona jest nasza uwaga? Czy na Chrystusie, czy na okolicznościach?
Trudno patrzeć do gory, kiedy każdy kolejny krok wymaga skupienia. Nie tak postawisz nogę i wpadasz w dół, leżysz. Znowu musisz się podnosić. Po ludzku rzecz biorąc, skupienie na okolicznościach jest właściwe. Jednak Bóg mówi inaczej - postawiłem Cię tu, na tej wyboistej drodze, abyś patrzył na Mnie, ufał i szedł przez wiarę.

Bóg, w Swoim Słowie, mówi:

„Skoro i my mamy wokół siebie tak wielką chmurę świadków, zrzućmy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas tak łatwo osacza, w cierpliwości biegnijmy w wyznaczonym nam wyścigu; Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. Pomyślcie więc o tym, który zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie ze strony grzeszników, abyście nie zniechęcali się w waszych umysłach i nie ustawali.”
‭‭Hebrajczyków‬ ‭12‬:‭1‬-‭3‬ ‭

Patrząc na Jezusa…
Zrzućmy z siebie wielki ciężar…
Nie zniechęcali się…
Zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie…

„Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.”
Psalm 23,4

Patrząc na Jezusa…
Zła się nie ulęknę…
Boś Ty ze mną….

„Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości.
Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają,
Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają.”
Izajasza 40, 30-32

Patrząc na Jezusa…
Biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają…

„Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa. Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby wspaniałość tej mocy była z Boga, a nie z nas. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni; Prześladowani, lecz nie opuszczeni, powaleni, ale nie zgładzeni. Nieustannie nosimy w ciele umieranie Pana Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, jest doczesne, to zaś, co niewidzialne, jest wieczne.”
‭‭II Koryntian‬ ‭4‬:‭6‬-‭10‬, ‭18‬ ‭

Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni…
Aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa…
Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne…
Patrząc na Jezusa…
Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości…
Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary…
Zrzućmy wszelki ciężar…

„Nie bój się, tylko wierz!”
Marka 5,36

Uwolnij serce dla Chrystusa!

A.

Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije…

Te słowa Pana Jezusa wskazują na konieczność przyjścia do Niego. On jest źródłem wody żywej.
Nie można Go pomijać, lekceważyć.

Jest wiele innych fragmentów mówiących o przyjęciu Pana Jezusa, przyjściu do Niego.

Mat.11, 28-30 “Przyjdźcie do mnie wszyscy….”
J. 1,12 „Ci, którzy Go przyjęli….”
Obj. 3,20 „Stoję u drzwi i kołaczę….”
J. 14,6 „Ja jestem drogą, prawdą i życiem…”
Obj. 22,17 „…A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.”

Czy można pozostać obojętnym wobec takiego wołania?

Rz.10,9-13 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz….”

A.

Ewangelizacja Polcon 2022 Zakopane
Pastor Chris z Teksasu
​Przeslanie ewangelizacyjne

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Gdy go ujrzałem, padłem do nóg Jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.

Ewangelia Jana 20,29; Objawienie Jana 1,17-18

JEZUS CHRYSTUS ŻYJE!

Tomasz, jeden z dwunastu apostołów, nie był razem z uczniami, kiedy Zbawiciel w dniu swego zmartwychwstania pojawił się w śród nich, dając im niezbity dowód, że zmartwychwstał i żyje. Uczniowie powiedzieli Tomaszowi: „Widzieliśmy Pana“. Lecz on przyjął to z niedowierzaniem. Może myślał, że w stanie silnego napięcia mieli jakąś wizję. Nie mógł uwierzyć w zmartwychwstanie ciała swego Pana. „Jeżeli nie ujrzę na rękach jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę“ – oznajmił Tomasz.

Dziś także jest wielu ludzi podobnych do Tomasza. Nasz rozum niełatwo akceptuje fakt, że poza naszym widzialnym światem istnieje inna rzeczywistość: niewidzialny świat Boga. Lecz są ludzie, którzy wierzą, że Jezus Chrystus, który niegdyś zmarł na krzyżu, żyje. Rozmawiają z Nim, ponieważ On żyje, jak gdyby stał przed nimi. Wiedzą, że nie ma to nic wspólnego z ludzkim urojeniem, że w przyszłości wszyscy ludzie Go zobaczą i że śmierć ludzi zbawionych nie jest końcową stacją, lecz bramą wiodącą do wspaniałości i chwalebnej rzeczywistości w obecności Boga.

Osiem dni później Pan Jezus ukazał się Tomaszowi. A Tomasz? Z czcią mógł tylko powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój!“ Tak, Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał. Kto z wiarą mu zaufa, doświadczy tej radości i szczęścia, o czym mówi zacytowany dzisiaj werset biblijny.

Dobry Zasiew - 17.07.2022

Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia jego.
1 List Jana 2,12

Już we wczesnych dniach chrześcijaństwa istniało ryzyko, że wierzący popadną w niepewność co do przebaczenia ich grzechów pod wpływem fałszywych nauczycieli. Nawet dzisiaj żyją szczerzy chrześcijanie, którzy nie są pewni, czy Bóg naprawdę przebaczył im wszystkie grzechy, zarówno przeszłe jak i przyszłe, i czy to przebaczenie obejmuje całą wieczność. Dzisiejszy werset przekonuje nas, że jesteśmy dziećmi Bożymi właśnie dlatego, ponieważ odpuszczone są nam grzechy. Zapewnienie tego boskiego przebaczenia leży w słowach „dla imienia jego”. Odpuszczenia nie dostępuje się na podstawie czegoś, co możemy uczynić, ale wyłącznie na podstawie tego, co uczynił Pan Jezus. Wszystkie religie świata obiecują człowiekowi niepewną możliwość osiągnięcia wiecznego zbawienia przez uczynki, nawołując: Czyń to, czyń tamto – czyń, czyń i jeszcze raz czyń. Prawdziwe chrześcijaństwo zawiera się w jednym słowie – uczynione. Pan Jezus zawołał pod koniec trzech godzin ciemności na krzyżu: „Spełniło się!” On miał prawo tak powiedzieć. Do Jego dzieła nic nie można dodać.

W słowach „dla imienia jego” zawarta jest cała Jego wspaniałość i zachwyt Boga dla Osoby swego umiłowanego Syna. On jest prawy i bez grzechu, i On odpowiedział za wszystkie nasze grzechy przed Bogiem. Bóg był w pełni zadowolony z Jezusa Chrystusa i Jego ofiary. Każdy, kto zrozumiał swój zgubiony stan oraz absurdalność swoich własnych wysiłków przypodobania się Bogu i uchwycił się wiarą Jego dokonanego na krzyżu dzieła zbawienia, może radośnie wyznać: „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze” (Psalm 103,12) oraz: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5,1). Może mieć tę radosną pewność, że Bóg nigdy już nie wspomni jego grzechów. On wybaczył nam je „dla imienia jego”. Czy Ty możesz radować się codziennie z tego, że Bóg przebaczył i Twoje grzechy?

Dobry Zasiew - 10.07.2022

„Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.”
Ewangelia Jana 6,35

Jeśli masz jedzenie w lodówce, w szafie coś do ubrania, a do tego dach nad głową, to powodzi ci się lepiej niż 75% ludności świata. Czy potrzeba nam więcej? Jeśli chodzi o rzeczy materialne, to właściwie nie. Ale „czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mat. 6,25). Tak, życie ludzkie nie przejawia się tylko w sferze fizycznej, ale przede wszystkim w duchowej, niematerialnej: myślimy, czujemy i wyznajemy pewne wartości. To właśnie odróżnia nas od zwierząt.

Każdy zdrowy człowiek ma potrzeby emocjonalne, takie jak: poczucie bezpieczeństwa, akceptacji, miłości itd. Do tego dochodzą potrzeby duchowe: zrozumienie otaczającego nas świata, a przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na pytanie: „Skąd pochodzę i dokąd zmierzam?”. Posiadamy także odczucia w sferze moralności, które są pewnego rodzaju sygnałami wysyłanymi przez nasze sumienie.

Wszystkie te potrzeby wymagają zaspokojenia. Ostatecznie każdy człowiek pragnie być szczęśliwym. Jednak podobnie jak rzeki wpływające do morza nie powodują, że podnosi się jego poziom (por. Kazn. Sal. 1,7), tak samo człowiek nigdy nie nasyci się rzeczami ziemskimi. Zauważył to już mądry król Salomon, który mimo że mógł pozwolić sobie na wszystko, powiedział: „Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem” (Kazn. Sal. 1,14).

Wyrażenie „pod słońcem” – to klucz do rozwiązania tej zagadki. Tak długo, jak człowiek szuka swojego szczęścia tu na tej ziemi, „nie nasyci się”. Jego własna religijność również mu tego nie da. Prawdziwego zaspokojenia potrzeb doświadczy tylko ten, kto zapragnie, by odwieczny Bóg był jego źródłem.

Dobry Zasiew - 23.06.2022

Jezus Chrystus odkupił Twój grzech. Zapłacił za Twoje pomyłki.
Czy już Mu za to podziękowałeś?
„…darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie….”
„Zapłatą za grzech jest smierć…” (Rz.6,23)
Nie musisz już płacić, Twój grzech odkupił Pan Jezus, i daje Ci dar życia, za darmo.
Czy już przyjąłeś ten dar? Uświadomiłeś sobie, ze potrzebujesz łaski odkupienia, bo jesteś grzesznikiem i zasługujesz na smierć?
Czy zgiąłeś swoje kolana przed Chrystusem i poprosiłeś o przebaczenie?

Ciekawe, najpiękniejszy i najcenniejszy upominek na świecie, nie ma cenniejszego, a jednak nie wszyscy sięgają po niego.
Są tacy, którzy wolą swoimi uczynkami zasłużyć….
Nie zasłużysz, one nie wystarczą.
Tylko drogocenna krew Chrystusa może być zapłatą. Bycie w religii i spełnianie religijnych zobowiązań nie wystarczy.
Przynależność do organizacji/ religii nie jest drogą do zbawienia. Drogą jest tylko Pan Jezus (J.14,6)

Dziękuję Ci, Panie Jezu, za wspaniały dar życia. Chwała Tobie!


A.

“Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.”
List do Rzymian 8,16

„Czy jesteś dzieckiem Bożym?” Takie pytanie zadawał niespodziewanie mój dziadek różnym ludziom: sąsiadom, współpasażerom w autobusie, przechodniom na spacerze, ale przede wszystkim swoim wnukom, i właściwie nikogo ono nie ominęło. Jeszcze dzisiaj pamiętam niektóre odpowiedzi, udzielone przez tych zapytanych, a były one bardzo różne: od stanowczego zaprzeczenia po radosne potwierdzenie.

Interesującą rzeczą było to, że najczęstsze odpowiedzi wcale nie dotyczyły sedna tego pytania! Wielu mówiło bowiem: „No, staram się prowadzić dobre, chrześcijańskie życie.” Tych zasługujących na pochwałę starań dziadek nigdy nie krytykował, ale z całą stanowczością podkreślał: „Jednak trzeba wiedzieć, czy jest się dzieckiem Bożym!” Mawiał, „że przyzwoite życie nie czyni nikogo dzieckiem Bożym.“ Również chrzest czy regularne uczęszczanie do kościoła tego nie daje.

Pomimo, źe rozwiązanie tego zagadnienia znajdujemy już w Starym Testamencie (por. Ezech. 36,24-38), miał z tym problem również znawca prawa w czasach Pana Jezusa, Nikodem. W Ewangelii Jana w 3. rozdziale zostało opisane jego nocne spotkanie z Jezusem. Nie jest naszym zamiarem pogardzanie przyzwoitym życiem lub religijnymi uczynkami, które swą postawą reprezentował ten uczony. Jednak scena ta ukazuje nam, że nie są one w stanie przynieść nam pokoju i prawdziwej społeczności z Bogiem. Są one jak liście figowe, którymi okryli się Adam i Ewa, żeby przykryć swój wstyd – zerwaną więź z Bogiem.

Nie, „liście figowca” nie wystarczą. Tego musiał nauczyć się również uczony w piśmie Nikodem: „Musicie się na nowo narodzić!” (Ew. Jana 3,7). Tak brzmiało przesłanie Pana Jezusa skierowane do niego i takie jest ono również i dla nas.

Dlatego chciałbym i Tobie zadać pytanie: „Czy jesteś dzieckiem Bożym?“

Dobry Zasiew - 21.04.2022

„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”
Dzieje Apostolskie 4,12

Pewien misjonarz opowiedział następującą historię:

W czasie naszej podróży zatrzymaliśmy się na chwilę w pewnej miejscowości i usiedliśmy w małej kawiarence znajdującej się na skraju rzeki. Zaczęliśmy rozmawiać z siedzącymi tam ludźmi, w przeważającej części turystami. Rozmowa nasza zeszła na temat wspaniałości Bożego stworzenia i Jego Świętego Słowa. Opowiedzieliśmy im dobrą nowinę o miłości Bożej i o zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa.

Ludzie ci uważnie słuchali, większość z nich przyznawała nam rację. W pewnym momencie wstał starszy mężczyzna i powiedział: „Wasza wiara ma rzeczywiście coś w sobie. Parę razy mogłem obserwować, że wasza nauka zmienia serca.”

Tak – powiedziałem – Słowo Boże ma moc zmienić serca i dać nowe życie! „A pan co na to powie? Czy nie chciałby pan osobiście przyjąć Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, a tym samym uzyskać pokój z Bogiem? Czy nie chce pan dać się uratować przed wiecznym potępieniem?”.

„Ach”, odpowiedział mężczyzna, „ja mam 72 lata, i jeśli chodzi o te sprawy, nie pora na zmiany”. Zapytałem go: „A co, jeśli by pan wpadł do tej rzeki, a ktoś chciałby pana uratować, czy powiedziałby mu pan również: Ach, zostaw mnie, mam już przecież 72 lata!?” Po tych słowach ów miły, starszy pan roześmiał się i powiedział szybko: „Ma pan rację, ale...”

Właśnie na tym „ale” już niejeden się zatrzymał i nie zawrócił do Jezusa, „Ratownika” i Pana, a tym samym zaprzepaścił swoje wieczne szczęście.

Żadne imię oprócz Imienia Jezus nie daje zbawienia! – Tę prawdę podkreśla dzisiejszy wiersz ze Słowa Bożego.

Dobry Zasiew - 24.02.2022

„Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie.”
„Przez niego [Jezusa] więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.”
Ewangelia Jana 4,23; List do Hebrajczyków 13,15

Ofiara pochwalna

Chwalić Boga – oznacza wysławiać Go, wielbić, opiewać Jego imię i Jemu dziękować.

Już przy stworzeniu świata, wydawane były okrzyki radości (por. Job 38,7). Potem był czas, który możemy nazwać wczoraj, kiedy bogobojni ludzie tacy jak: Noe, Abraham, Jakub i inni, oddawali Bogu cześć na pobudowanych przez siebie ołtarzach. Kiedy lud izraelski został uwolniony z niewoli egipskiej, wszyscy chwalili Boga śpiewem i sporządzili namiot na pustyni, aby wspólnie uwielbiać „Boga swojego zbawienia”. W późniejszym czasie, tacy mężowie jak np. Dawid, pisali pieśni pochwalne, a Salomon wzniósł trwałą budowlę – świątynię, aby z niej wznosiła się stale chwała dla Boga.

Dzisiaj czcicielami są zbawieni ludzie, którzy uwolnieni od swoich grzechów i od śmierci wiecznej, zanoszą uwielbienie i podziękowania Panu Jezusowi Chrystusowi, ponieważ to On wykupił ich przez swoją śmierć. Wysławiają też Boga Ojca, ponieważ stali się Jego dziećmi. On dał Swego Jednorodzonego Syna dla nich i w Nim w pełni się objawił. Ileż powodów mają chrześcijanie, żeby dziękować Bogu i czcić Go ponad wszystko!

Wkrótce niebo i ziemię wypełni absolutna chwała. Będzie ona zwrócona całkowicie ku Panu Jezusowi Chrystusowi, „Barankowi”, który przez swoją przebłagalną krew wykupił dla Boga ludzi z każdego narodu.

Dobry Zasiew - 06.02.2022

„A gdy was wodzić będą do synagog i do urzędów, i do władz, nie troszczcie się, jak się bronić i co mówić będziecie. Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić.”
Ewangelia Łukasza 12,11.12

Pewien chrześcijanin z Chin, został aresztowany z powodu swojej wiary i przebywał już od dłuższego czasu w więzieniu. W końcu stanął również przed sądem.

Postawione więźniowi przez sędziego pytanie miało ironiczny wydźwięk: „Czy wciąż wierzy pan w chrześcijaństwo?”. Pytany odpowiedział: „To nie chrześcijaństwo jest przedmiotem mojej wiary”. Sędzia zapytał wtedy: „Jeśli nie, to w co pan wierzy?”. – „Wierzę w Jezusa Chrystusa, a więc nie w religię, lecz w Osobę”, odpowiedział sędziemu wierzący chrześcijanin. Kontynuując, mówił dalej: Panie sędzio, nie zostałem właściwie zrozumiany, gdyż można zamknąć kościoły, uwięzić nawet wszystkich chrześcijan, zakazać wszelkich zgromadzeń, albo nawet spalić Biblie – lecz czy to wszystko może zabrać z mojego serca Pana Jezusa? On jest wieczny, żyje w moim sercu i stamtąd nie można Go usunąć! Gdyby nawet mnie Pan skazał na śmierć, to znajdę się wtedy u Niego w wieczności.

Dobry Zasiew - 07.01.2022

„Synu mój! Jeżeli przyjmiesz moje słowa i zachowasz dla siebie moje wskazania (…), wtedy zrozumiesz bojaźń Pana i uzyskasz poznanie Boga.”
Przypowieści Salomona 2,1.5

Biblia jest Słowem nieograniczonego Boga, zaś człowiek istotą ograniczoną – w każdej jednej sferze swojego istnienia. Dlatego żaden z nas nie powinien uważać, że zdoła wszystko zgłębić i zrozumieć. By to osiągnąć, musiałby być takim, jak Bóg.

Konieczne jest uznanie faktu, że nasze pojmowanie i możliwości są ograniczone; należy zaufać temu, co mówi Bóg w swoim Słowie. Również uczniowie Jezusa nie zawsze rozumieli słowa swojego Mistrza, a jednak przyjmowali je, gdyż Mu zaufali. Niektóre Jego słowa zrozumieli dopiero po jakimś czasie. Również dzisiaj każdy wierzący może tego doświadczać.

Biblia jako księga stanowi godną podziwu jedność. Fascynuje czytelników spójnością myśli i przekazu. Każda jej część odnosi się do reszty, dlatego trudno jest właściwie zrozumieć jakiś pojedynczy jej fragment, nie biorąc pod uwagę całości. Poszczególne miejsca Pisma Świętego wzajemnie się uzupełniają i im więcej się w nie wgłębiamy, tym bardziej je rozumiemy.

Czytamy Biblię, bo pragniemy znaleźć w niej Boga i przyjąć Jego pouczenia. Powinniśmy też odrzucić wszelkie z góry przyjęte założenia i krytyczne interpretacje.

Przez uważne czytanie Biblii wielu ludzi przekonało się o istnieniu Boga i o Jego wielkiej miłości, którą okazał nam w Jezusie Chrystusie. Nawrócili się oni do Boga, a nie do jakiejś religii czy wyznania, bo jedynie Słowo Boże jest prawdą! Ludzkie teorie nie mogą się z nim równać.

Dobry Zasiew - 25.10.2021

„Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? [...] Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.”
1 List do Koryntian 15,55.57

Większość ludzi bardzo niechętnie myśli o śmierci. Najchętniej pozostaliby na zawsze na ziemi, aby korzystać z tego, co oferuje ten świat. A jednak nie ma niczego, co byłoby tak pewne, jak fakt, że musimy umrzeć.

Cóż więc? Nie chodzi o to, czy umrzemy, lecz o to, jak umrzemy: czy Twoje sprawy z Bogiem zostały uporządkowane, to znaczy czy Twoje grzechy są przebaczone. Jeśli tak jest, dostrzegasz, że możesz ze spokojem spoglądać na śmierć. Wiesz, że Pan Jezus, Syn Boży i Twój Zbawiciel, na Golgocie odebrał śmierci jej żądło i zniweczył Twoje grzechy z ich niszczącą, śmiertelną mocą. To właśnie to daje Twej duszy cudowny pokój.

Uświadomiłem to sobie w szczególny sposób, gdy byłem obecny przy łożu śmierci mojego przyjaciela. Człowiek ten już jako chłopiec dostąpił odpuszczenia swoich grzechów przez krew Pana Jezusa, wyznając w szczerej pokucie Mu swoje grzechy. W dziecięcej wierze przyjął Go jako Zbawiciela. Przez wiele lat żył krocząc w śladach swojego Pana. Teraz jednak czuł, że jego czas na ziemi był policzony. Pożegnał się ze wszystkimi swoimi bliskimi i przyjaciółmi; dla każdego posiadał słowo otuchy lub napomnienia. Z każdą chwilą ubywało mu sił. Na koniec zaczął mówić ze swoim Panem. W usilnej modlitwie dziękował Mu za zbawienie, które od Niego otrzymał, za wierne prowadzenie i zachowanie na całej drodze jego życia. Jego modlitwa była pochwałą miłości i łaski Pana. Potem w pokoju nastała cisza... Pół godziny później był w upragnionej ojczyźnie, w raju u Pana Jezusa!

Czy TY też potrafisz tak umrzeć?

"DOBRY ZASIEW" 12.10.2021

„Lecz tamtym słowo usłyszane nie przydało się na nic, gdyż nie zostało powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli.’
List do Hebrajczyków 4,2

„Nie zgadzam się z takim podziałem – powiedział ktoś kiedyś do mnie. – Zbawiony albo zgubiony, wierzący albo niewierzący – to jest zbyt proste”.

A co Bóg myśli na ten temat? Pismo Święte wyraźnie rozróżnia pomiędzy tymi, którzy przyjęli ewangelię, a tymi, którzy w nią nie uwierzyli. Tym drugim nic nie pomoże, nawet jeśli często słuchają Słowa Bożego bądź je czytają, gdyż nie przynosi ono żadnych owoców w ich życiu. Wielu ludzi ceni sobie poetyckie piękno Psalmów czy moralne przesłanie Kazania na górze, jednak nie przyjmuje osobiście zawartej w nich Bożej nowiny mówiącej, że każdy człowiek jest grzesznikiem, a Jezus Chrystus jedynym, kto może ratować – Zbawicielem. Takie osoby można by porównać do ciężko chorych, którzy nie chcą przyjąć do wiadomości diagnozy i dlatego wzbraniają się przed zażyciem lekarstwa.

Inaczej jest z wierzącymi, którzy przyjęli Bożą ewangelię. Narodzili się oni na nowo przez Ducha Świętego i Słowo Boże (Ew. Jana 3,5; 1. Piotra 1,23). Z pewnością nie są oni lepsi od innych ludzi ani nie mają większych zasług, ale w prostocie serca przyjęli Boży osąd dotyczący ich osoby i uwierzyli w zbawcze dzieło Pana Jezusa na krzyżu. Dlatego ich realna pozycja przed Bogiem jest zupełnie inna. Biblia mówi o nich: „Przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa” (1. Tes. 2,13).

Dlatego też całkowicie zasadne jest pytanie: Czy naprawdę należysz do tych uratowanych? Czy wierzysz z całego serca w Jezusa Chrystusa – zmarłego i zmartwychwstałego Pana?

"DOBRY ZASIEW" 11.10.2021

Być dobrym dla innych. Nie oceniać, nie ganić, nie uderzać (nawet złym lub szyderczym słowem). Wydaje się być proste, prawda?
Jednak takie nie jest. Dlaczego?
Bo sami z siebie nie potrafimy prawdziwie kochać. Wystarczy przeczytać 1 List do Koryntian 13 rozdział i uczciwie zastanowić się, czy ja tak definiuję i praktykuję miłość?
Szczera odpowiedz pokaże nam naszą kondycję w tym względzie, niestety.
Czy sytuacja jest jednak beznadziejna? Całe szczęście, nie!
Nie jesteśmy z tym bowiem sami. Kiedy nasze życie należy już do Chrystusa, to On uczy nas kochać Bożą miłością. Nie zawsze jest to łatwe, wiąże się bowiem nierozłącznie z pokorą, jednak warto.
Powiesz Drogi Świadku Jehowy, ze organizacja uczy Ciebie miłości?
Niestety, to nieprawda. Tam jej nie ma. Interesowna miłość, to nie Boża miłość.
Miłość, która nie obejmuje tych spoza grupy (np. wykluczonych), to nie Boża miłość.
Miłość, która liczy na zysk (np. w postaci zaliczenia godzin głoszenia lub zwerbowania kogoś do organizacji), to nie Boża miłość.
Pan Jezus nie kochał „na pokaz”. On umiłował „do końca”, tak, ze bardziej już nie można.
Umiłował tak Ciebie. Czy teraz Ty przyjmiesz tę miłość i bedziesz chciał obdarzać nią innych?

Nie lękajmy się ludzi którzy biją ,rozpraszają , zwodzą Owieczki.
Ezechiela 34 ❤️❤️Polecam ten fragment SŁOWA BOGA.

ZAWSZE PRAWDY się trzymajmy !
PRAWDA TO PAN JEZUS CHRYSTUS.
ON MA WODĘ , żywą czystą da każdemu spragnionemu.

"Izajasza 12.2-3
"Oto BÓG JEST
MOIM ZBAWIENIEM,
zaufam i nie będę się lękał, gdyż JHWH BÓG
jest moją MOCĄ i moją PIEŚNIĄ i ON stał się moim ZBAWIENIEM.
Z radością więc będzie czerpać wodę ze zdrojów ZBAWIENIA."
ALLELUJA.

Anita