Zastanówmy się…, teraz, w tej chwili, ile z naszego serca, jaka jego część należy do Chrystusa?
Czy On - tam, w moim sercu - czuje się doceniony?
Czy jest tam miejsce dla Niego? Już nie mówię nawet o tronie, ale czy jest tam miejsce, choć kawałek?

Ból, opuszczenie, frustracja, załamanie, okoliczności, które przytłaczają, depresja, smutek, uczucie niesprawiedliwości, dawne lub obecne traumatyczne doświadczenia - może tylko na to jest miejsce w moim sercu? Może korzeń goryczy zapuścił w nim swoje pędy?

A może zabawa, używki i hazard, grzech, który usidla, wielka pycha i samozadowolenie? Może to stało się sensem mojego istnienia?

Różne mogą być zniewolenia, które wiążą i zatruwają nasze myśli. Co jest w moim sercu? Czy ono należy do Chrystusa? Czy ono jeszcze żyje? Czy już z trudem łapie kolejny oddech…

Bóg stawia nas w różnych sytuacjach. Idąc przez życie, doświadczamy wielu trudów. Pytanie - na czym skupiona jest nasza uwaga? Czy na Chrystusie, czy na okolicznościach?
Trudno patrzeć do gory, kiedy każdy kolejny krok wymaga skupienia. Nie tak postawisz nogę i wpadasz w dół, leżysz. Znowu musisz się podnosić. Po ludzku rzecz biorąc, skupienie na okolicznościach jest właściwe. Jednak Bóg mówi inaczej - postawiłem Cię tu, na tej wyboistej drodze, abyś patrzył na Mnie, ufał i szedł przez wiarę.

Bóg, w Swoim Słowie, mówi:

„Skoro i my mamy wokół siebie tak wielką chmurę świadków, zrzućmy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas tak łatwo osacza, w cierpliwości biegnijmy w wyznaczonym nam wyścigu; Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. Pomyślcie więc o tym, który zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie ze strony grzeszników, abyście nie zniechęcali się w waszych umysłach i nie ustawali.”
‭‭Hebrajczyków‬ ‭12‬:‭1‬-‭3‬ ‭

Patrząc na Jezusa…
Zrzućmy z siebie wielki ciężar…
Nie zniechęcali się…
Zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie…

„Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.”
Psalm 23,4

Patrząc na Jezusa…
Zła się nie ulęknę…
Boś Ty ze mną….

„Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości.
Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają,
Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają.”
Izajasza 40, 30-32

Patrząc na Jezusa…
Biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają…

„Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa. Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby wspaniałość tej mocy była z Boga, a nie z nas. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni; Prześladowani, lecz nie opuszczeni, powaleni, ale nie zgładzeni. Nieustannie nosimy w ciele umieranie Pana Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, jest doczesne, to zaś, co niewidzialne, jest wieczne.”
‭‭II Koryntian‬ ‭4‬:‭6‬-‭10‬, ‭18‬ ‭

Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni…
Aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa…
Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne…
Patrząc na Jezusa…
Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości…
Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary…
Zrzućmy wszelki ciężar…

„Nie bój się, tylko wierz!”
Marka 5,36

Uwolnij serce dla Chrystusa!

A.

„Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.”
Ewangelia Mateusza 7,13-14

Wybranie właściwej drogi

W różnych rozmowach często spotykamy się z wypowiedziami typu: „każdy musi znaleźć swoją drogę”, albo „każdy ma swoje wyobrażenie o tym, co jest prawdą”, a także innymi, temu podobnymi stwierdzeniami.

Jednakże o naszej wiecznej przyszłości Biblia uczy nas zupełnie czegoś innego. Nie istnieje tysiąc dróg, a jedynie dwie: droga wąska i szeroka. Obojętnie czy jesteśmy młodzi, czy starzy, wykształceni, czy nie, bogaci, czy biedni – nie ma to najmniejszego znaczenia. Dla Boga ma jedynie znaczenie to, jaki mamy w życiu cel.

Droga szeroka jest drogą tłumu: przestronna, z licznymi możliwościami omijania przeszkód i kłopotów. Można spotkać na niej najróżniejsze poglądy, a każdy czyni to, co sam uważa za właściwe. Ten, kto kroczy tą drogą, nie musi z niczego rezygnować – ani ze swoich złych nawyków, ani z egoistycznego dążenia do własnej satysfakcji i spełnienia, nieważne też jakim kosztem. Wielu ludzi podąża tą drogą, jednakże dokąd ona prowadzi? Jest to droga do piekła i do nieodwracalnego oddalenia od Boga.

Istnieje jednak jeszcze jedna droga. Jest ona wąska i kroczy nią niewiele osób. Na niej nie liczy się to, co robi większość. Ten, kto idzie tą drogą, uznał autorytet Boga nad swoim życiem i zrezygnował z planów opartych na własnej mądrości. Otrzymał też życie wieczne jako dar łaski Bożej. Brama, przez którą można wejść na tę drogę jest wąska. Oznacza to, że każdy musi wejść w pojedynkę, osobiście podjąć decyzję, że chce iść za Jezusem i w Niego wierzyć.

Droga ta nie jest filozofią czy tradycją, ale życiem w trwałym związku z Chrystusem, Synem Bożym. Tą drogą kroczy się w społeczności z Nim i z pokojem w sercu oraz z radością i mocą, które jedynie On może podarować temu, kto wierzy.

Dobry Zasiew - 05.12.2022

„My zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, natomiast dla powołanych − i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą.”
1 List do Koryntian 1,23-24

Wieża telewizyjna w Berlinie zalicza się do najwyższych wolnostojących budowli w Europie. Podczas budowy w październiku 1969 roku, była ona niemiecką dumą. Jednak pewne zjawisko tłumiło całą radość z tego przedsięwzięcia: kiedy promienie słoneczne padały na wieżę, na wielkiej kuli pojawiał się cień krzyża. Nikt nie przewidział wcześniej tego słonecznego odbicia. Kiedy zaczęto zajmować się przyczyną tego niezwykłego zjawiska, stwierdzono, że powodem tego stanu rzeczy jest obecność w konstrukcji „kolców” w formie piramidy.

Następnie próbowano wyeliminować występujące tam krzyżowe załamanie, korzystając z pomocy licznych ekspertów. Oczekiwany skutek tych działań nigdy nie został osiągnięty.

Nie jest tajemnicą, że komunistyczne ideologie nie były przychylne chrześcijańskiej wierze. Ciekawe jest, że już apostoł Paweł mówił o tym, że ludzie będą gorszyć się krzyżem uważając go za głupstwo.

To prawda, że Ewangelia jest bezkompromisowa i nie schlebia ludziom. Mówi nam, że przekraczając przykazania Boże jesteśmy winni i zgubieni. Nasze własne wysiłki nie doprowadzą nas do prawdziwej społeczności z Bogiem. Tylko Jezus Chrystus, który umarł w zastępstwie za nas, grzeszników, może nas nią obdarzyć. To proste przesłanie ewangelii kruszy dumę człowieka. Szczęśliwy jest każdy, kto je przyjmuje.

Dobry Zasiew - 28.10.2022

Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije…

Te słowa Pana Jezusa wskazują na konieczność przyjścia do Niego. On jest źródłem wody żywej.
Nie można Go pomijać, lekceważyć.

Jest wiele innych fragmentów mówiących o przyjęciu Pana Jezusa, przyjściu do Niego.

Mat.11, 28-30 “Przyjdźcie do mnie wszyscy….”
J. 1,12 „Ci, którzy Go przyjęli….”
Obj. 3,20 „Stoję u drzwi i kołaczę….”
J. 14,6 „Ja jestem drogą, prawdą i życiem…”
Obj. 22,17 „…A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.”

Czy można pozostać obojętnym wobec takiego wołania?

Rz.10,9-13 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz….”

A.

„Piotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę.

[Syn Boży], który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.”
Dzieje Apostolskie 10,34; List do Galacjan 2,20

Jezus interesuje się mną

Ewangelia Jana przedstawia Pana Jezusa jako Syna Bożego. Każdy, kto ją czyta zauważy, jak często Pan rozmawia z pojedynczymi osobami i się o nie troszczy.

W trzecim rozdziale znajdujemy spotkanie z Nikodemem, w czwartym z kobietą z Samarii, w piątym ze sparaliżowanym człowiekiem przy sadzawce Betezda, w ósmym z cudzołożnicą, a w dziewiątym z człowiekiem niewidomym od urodzenia. Te spotkania pokazują wyraźnie, jak wiele zainteresowania poświęca Wszechmogący Syn Boży pojedynczym osobom – także Tobie i mnie.

Pan Jezus nie zwraca uwagi na różnice w pozycji społecznej, narodowości czy rasie, które dla ludzi są tak często bardzo istotne. On wie, że każdy człowiek niezbędnie Go potrzebuje: zarówno uczony w zakonie, jak i kobieta, która żyła w grzechu, Żyd oraz obcokrajowiec.

Jezus zwraca się również i dzisiaj do każdego, ponieważ wie, iż każdy z nas ma wiele problemów, które jedynie On sam jest w stanie rozwiązać. Nikodem je miał, a ich rozwiązania szukał w wypełnianiu dobrego i sprawiedliwego zakonu żydowskiego. Wkładał w to mnóstwo energii, jednakże w niczym mu to nie pomogło. Kobieta z Samarii szukała pełni życia i miłości, łudząc się, że nowi mężczyźni otworzą nowe perspektywy – jej dusza była jednak wypełniona coraz głębszą pustką. Wszystkie te osoby, znajdujące się w różnych sytuacjach w życiu i posiadające różne problemy, tylko w Chrystusie znalazły ostateczną odpowiedź na swoje pytania i najskrytsze potrzeby.

Jezus Chrystus interesuje się również i Tobą – tak, Tobą całkiem osobiście! On pragnie Cię zbawić i pomóc Ci! On jedynie ma moc rozwiązać problemy, z którymi nikt inny nie jest w stanie sobie poradzić.

Dobry Zasiew - 17.10.2022

„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie.”
‭‭Mateusza‬ ‭11:28-30‬ ‭UBG‬‬

„Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony.”
‭‭Rzymian‬ ‭10:9‬ ‭UBG‬‬

„Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”
‭‭Rzymian‬ ‭10:13‬ ‭UBG‬‬

O Kim tutaj mowa?

Psalm 50 mówi:
„Wzywaj Mnie w dniu utrapienia, Ja cię uwolnię”

Mowa o Bogu Najwyższym YHWH

W Rzymian 10, 13 natomiast czytamy:
„Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”

Mowa o Panu Jezusie, Zbawicielu świata.

Kogo mamy wzywać? Do Kogo się zwracać? Kto daje wybawienie?

Jest jeden Bóg. Pamiętaj o tym. Dwóch Bogów być nie może. Nie możesz myśleć, ze Pan Jezus jest mniejszym Bogiem. Pismo wyraźnie wskazuje, ze Bogiem jest Ojciec i Bogiem jest Syn, jednocześnie jest jeden Bóg. Nie bój się, nie musisz wszystkiego rozumieć, przyjmij po prostu to, co mówi Biblia.
Wezwij imienia Pana Jezusa, On cię uwolni.

A.

Ewangelizacja Polcon 2022 Zakopane
Pastor Chris z Teksasu
​Przeslanie ewangelizacyjne

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Gdy go ujrzałem, padłem do nóg Jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.

Ewangelia Jana 20,29; Objawienie Jana 1,17-18

JEZUS CHRYSTUS ŻYJE!

Tomasz, jeden z dwunastu apostołów, nie był razem z uczniami, kiedy Zbawiciel w dniu swego zmartwychwstania pojawił się w śród nich, dając im niezbity dowód, że zmartwychwstał i żyje. Uczniowie powiedzieli Tomaszowi: „Widzieliśmy Pana“. Lecz on przyjął to z niedowierzaniem. Może myślał, że w stanie silnego napięcia mieli jakąś wizję. Nie mógł uwierzyć w zmartwychwstanie ciała swego Pana. „Jeżeli nie ujrzę na rękach jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę“ – oznajmił Tomasz.

Dziś także jest wielu ludzi podobnych do Tomasza. Nasz rozum niełatwo akceptuje fakt, że poza naszym widzialnym światem istnieje inna rzeczywistość: niewidzialny świat Boga. Lecz są ludzie, którzy wierzą, że Jezus Chrystus, który niegdyś zmarł na krzyżu, żyje. Rozmawiają z Nim, ponieważ On żyje, jak gdyby stał przed nimi. Wiedzą, że nie ma to nic wspólnego z ludzkim urojeniem, że w przyszłości wszyscy ludzie Go zobaczą i że śmierć ludzi zbawionych nie jest końcową stacją, lecz bramą wiodącą do wspaniałości i chwalebnej rzeczywistości w obecności Boga.

Osiem dni później Pan Jezus ukazał się Tomaszowi. A Tomasz? Z czcią mógł tylko powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój!“ Tak, Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał. Kto z wiarą mu zaufa, doświadczy tej radości i szczęścia, o czym mówi zacytowany dzisiaj werset biblijny.

Dobry Zasiew - 17.07.2022

I przyszedł do niego trędowaty (...). A Jezus zdjęty litością, wyciągnął rękę swoją, dotknął się go i rzekł mu: Chcę, bądź oczyszczony!
Ewangelia Marka 1,41

Pan Jezus współczuje

W przypadkach, w których Biblia opisuje zarażonych trądem, chodzi o chorobę o nazwie „lepra”. Podczas niestrudzonej służby na ziemi, Pan Jezus regularnie miał do czynienia z tą (wówczas nieuleczalną) chorobą. W tamtych czasach trędowaci zostawali wygnani spośród otoczenia i byli skazani na beznadziejny byt, na „umieranie na raty”, w kompletnej izolacji.

Pewnego razu właśnie taki trędowaty odważył się przyjść do Pana Jezusa. Upadł przed Nim na kolana i błagał Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (Mar.1,40). W tym krótkim opisie z Ewangelii Marka można wyraźnie odczuć pytanie stawiane w myślach przez tych, którzy stoją dookoła, a które zapewne brzmiało: „Jak ten trędowaty w ogóle może się ważyć tak postąpić?”.

Pan Jezus jednak wyciągnął do niego rękę i dotknął się go. Nie uczynił tego automatycznie, pomimo że tak wielu ludzi uzdrawiał. Słowo Boże mówi wyraźnie, że był „zdjęty litością” wobec dramatycznego położenia tego trędowatego. Straszny stan tego człowieka poruszył Pana Jezusa do głębi serca.

Czy ta choroba jest nieuleczalna? Bogu dzięki – nie, ponieważ istnieje Ktoś, kto potrafi ją uleczyć – Jezus, Syn Boży. On dotyka trędowatego i mówi: „Chcę, bądź oczyszczony!”. Co stało się potem? „I natychmiast zszedł z niego trąd, i został oczyszczony” – czytamy dalej.

Trąd w Biblii ma jednak daleko głębsze znaczenie. Przedstawia nam wyniszczający brud grzechu. Z tego brudu nie potrafimy sami siebie oczyścić. Jezus Chrystus widzi jednak wyraźnie tę naszą nędzę i do głębi Go to porusza. On też może i pragnie nas zupełnie oczyścić. Jak to jest możliwe? Jeśli przyjdziemy do Niego – jak ów trędowaty – i wyznamy przed Nim swoją winę, wtedy On nam pomoże: oczyści i uwolni nas od wszelkich grzechów

Dobry Zasiew - 28.06.2022

Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Wtedy Jezus znowu powiedział: (…). Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.

I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.

Ewangelia Jana 14,6; Ewangelia Jana 10,7.9; Dzieje Apostolskie 4,12

Pewnego razu w studiu radiowym przeprowadzano wywiad z młodą parą. Tematem był ich ślub, który odbywał się w trzech miejscach: w urzędzie, meczecie i kościele. Pan młody objaśniał dziennikarce, że muzułmańskie wesele było bardzo krótkie i nie przysporzyło żadnych problemów, a chrześcijańska część również przebiegła bez utrudnień. W obydwu miejscach zadbano jedynie o to, żeby imię Jezusa Chrystusa nie było wymieniane. Pani młoda dodała jeszcze, że przecież generalnie chodzi o to samo − mianowicie o tego samego Boga.

Jednak zacytowane powyżej wersety z Biblii wskazują wyraźnie na to, że tylko przez Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, można otrzymać zbawienie i zobaczyć w Nim Boga Stwórcę. Nasuwa się więc zasadnicze pytanie: „W jakim nastawieniu do Boga jest człowiek, który świadomie lekceważy Syna Bożego jako jedyną drogę do zbawienia?”. Z kolei apostoł Jan pisze: „Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca” (1 Jana 2,23).

Może ktoś zapyta: A dlaczego nie można żyć bez Jezusa? − czy On faktycznie jest tak istotny? Absolutnie TAK, ponieważ tylko On jest jedynym posłanym przez Boga Zbawicielem. Tylko On może rozwiązać kwestię grzechu dla wszystkich tych, którzy w Niego wierzą.

Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga.

(1 List Piotra 3,18)

Dobry Zasiew - 24.06.2022

„Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.”
Ewangelia Jana 6,35

Jeśli masz jedzenie w lodówce, w szafie coś do ubrania, a do tego dach nad głową, to powodzi ci się lepiej niż 75% ludności świata. Czy potrzeba nam więcej? Jeśli chodzi o rzeczy materialne, to właściwie nie. Ale „czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mat. 6,25). Tak, życie ludzkie nie przejawia się tylko w sferze fizycznej, ale przede wszystkim w duchowej, niematerialnej: myślimy, czujemy i wyznajemy pewne wartości. To właśnie odróżnia nas od zwierząt.

Każdy zdrowy człowiek ma potrzeby emocjonalne, takie jak: poczucie bezpieczeństwa, akceptacji, miłości itd. Do tego dochodzą potrzeby duchowe: zrozumienie otaczającego nas świata, a przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na pytanie: „Skąd pochodzę i dokąd zmierzam?”. Posiadamy także odczucia w sferze moralności, które są pewnego rodzaju sygnałami wysyłanymi przez nasze sumienie.

Wszystkie te potrzeby wymagają zaspokojenia. Ostatecznie każdy człowiek pragnie być szczęśliwym. Jednak podobnie jak rzeki wpływające do morza nie powodują, że podnosi się jego poziom (por. Kazn. Sal. 1,7), tak samo człowiek nigdy nie nasyci się rzeczami ziemskimi. Zauważył to już mądry król Salomon, który mimo że mógł pozwolić sobie na wszystko, powiedział: „Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem” (Kazn. Sal. 1,14).

Wyrażenie „pod słońcem” – to klucz do rozwiązania tej zagadki. Tak długo, jak człowiek szuka swojego szczęścia tu na tej ziemi, „nie nasyci się”. Jego własna religijność również mu tego nie da. Prawdziwego zaspokojenia potrzeb doświadczy tylko ten, kto zapragnie, by odwieczny Bóg był jego źródłem.

Dobry Zasiew - 23.06.2022

Żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma syna, ma żywot.
1 List Jana 5,11.12

W Słowie Bożym słowo śmierć ma trzy różne znaczenia. Fizyczna śmierć jest nam wszystkim dobrze znana. Oznacza ona odłączenie się duszy od ciała. Kiedy Biblia mówi: „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (Hebr. 9,27), to ma na myśli właśnie śmierć fizyczną.

Śmierć duchowa to stan wszystkich ludzi, którzy nie uwierzyli lub jeszcze nie uwierzyli w Syna Bożego i nie są narodzeni na nowo z mocy Ducha Bożego. Umarły duchowo człowiek – może z punktu widzenia innych ludzi być żywy, aktywny i prowadzić atrakcyjne lub wypełnione po brzegi rozrywką i dostatkiem życie. Jednakże dla Boga jest on umarły, pogrążony w swoich grzechach i przez to w mocy śmierci, prowadzącej stopniowo zawsze na jedno i to samo miejsce – miejsce wiecznego potępienia i odłączenia od Boga. Sam Bóg, źródło życia, nie urzeczywistnia wprost swego działania w egzystencji człowieka w tym stanie.

W tym sensie należy też rozumieć werset z Listu do Efezjan, w którym chodzi o wcześniejsze życie ludzi, którzy stali się potem wierzący: „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze,

w których niegdyś chodziliście według modły tego świata (...) dalecy od życia Bożego” (Efez. 2,1.2; 4,18). Duchowa śmierć oznacza odłączenie od Boga. W tym stanie znajdują się także wszyscy, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Sam Bóg troszczy się jednak nieustannie o wyprowadzenie człowieka z tego stanu.

Śmierć wieczna (druga śmierć – por. Obj. 21,8) jest nieodwołalnym losem każdego człowieka, który jest martwy duchowo i w takim stanie przejdzie do wieczności. Taka osoba zostanie już na wieczność ostatecznie oddzielona od Boga – od Jego życiodajnej mocy, od Jego chwały, od Jego zdolności ratowania i obdarzania stanem wiecznej pełni szczęśliwości. Jednak Bóg nie chce, aby ludzie trafili do tego miejsca nieustających cierpień. To dlatego jeszcze dziś, On znów pokazuje nam drogę, która pozwala uniknąć wiecznej śmierci, a odziedziczyć życie wieczne:

Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony.

Dzieje Apostolskie 16,31

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny.

Ewangelia Jana 3,36


Dobry Zasiew - 30.05.2022

„Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu, a pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”
List do Filipian 4,6.7

Gdy gnębią Cię troski

Troski „czują się” wszędzie jak u siebie. Nie ma takiego kontynentu, kraju, miejscowości czy domu, gdzie by one nie mieszkały. Troski nie są przypisane do konkretnego czasu. Są obecne w trudnych chwilach, ale potrafią też zmącić najpiękniejsze momenty naszego życia. Nikt ich nie lubi i każdy je zna.

Jednak dzieci Boże nie muszą troszczyć się o nic! Żadna bieda nie musi nas przygniatać, żadna myśl dręczyć. Posiadamy przecież taką przystań, gdzie zawsze możemy przybyć z naszymi troskami – a jest nią przystań u Boga. Kiedy w naszym sercu mnożą się troski, powinniśmy uczynić je przedmiotem prośby, którą przyniesiemy Bogu. Marcin Luter napisał: „Wyrzucajcie je całymi garściami. Nawet gdyby wasze puste worki miały być pełne niedostatków. Wszystkie te troski wyrzucajcie!”.

Kto tak wszystko z siebie zrzuca, może doświadczać tego, co Bóg nam chce podarować − Jego pokoju. Bóg panuje niewzruszony na swoim tronie. Nic nie jest w stanie nim wstrząsnąć, żadne wydarzenie we wszechświecie zaniepokoić, nic przerazić. A najwspanialsze w tym wszystkim jest to, że to, co odnosi się do wielkiego Boga, może też stać się prawdą dla „małych” ludzi na ziemi. I my możemy mieć pokój! Nawet wtedy, gdy statek naszego życia buja się w sposób budzący obawy na falach prób i doświadczeń, i gdy sztormowy wiatr wieje nam w twarz.

Gdy przyniesiemy Bogu nasze troski, On da nam swój pokój. Cóż za wspaniała zamiana! Najczęściej okoliczności wcale się nie zmieniają od razu, kiedy się pomodlimy, ale my się zmieniamy. Kiedy przepełniona bólem z powodu bezdzietności Anna wylała przed Bogiem swoją rozgoryczoną duszę, jej twarz się odmieniła, a ona sama odeszła w pokoju (por. 1 Sam. 1,17.18). I ty możesz również tego doświadczyć.

Troski są jak fotel bujany: wprawiają nas wprawdzie w ruch, ale nie posuwają nas nic do przodu.

Dobry Zasiew - 25.05.2022

Jezus Chrystus odkupił Twój grzech. Zapłacił za Twoje pomyłki.
Czy już Mu za to podziękowałeś?
„…darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie….”
„Zapłatą za grzech jest smierć…” (Rz.6,23)
Nie musisz już płacić, Twój grzech odkupił Pan Jezus, i daje Ci dar życia, za darmo.
Czy już przyjąłeś ten dar? Uświadomiłeś sobie, ze potrzebujesz łaski odkupienia, bo jesteś grzesznikiem i zasługujesz na smierć?
Czy zgiąłeś swoje kolana przed Chrystusem i poprosiłeś o przebaczenie?

Ciekawe, najpiękniejszy i najcenniejszy upominek na świecie, nie ma cenniejszego, a jednak nie wszyscy sięgają po niego.
Są tacy, którzy wolą swoimi uczynkami zasłużyć….
Nie zasłużysz, one nie wystarczą.
Tylko drogocenna krew Chrystusa może być zapłatą. Bycie w religii i spełnianie religijnych zobowiązań nie wystarczy.
Przynależność do organizacji/ religii nie jest drogą do zbawienia. Drogą jest tylko Pan Jezus (J.14,6)

Dziękuję Ci, Panie Jezu, za wspaniały dar życia. Chwała Tobie!


A.

“Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.”
List do Rzymian 8,16

„Czy jesteś dzieckiem Bożym?” Takie pytanie zadawał niespodziewanie mój dziadek różnym ludziom: sąsiadom, współpasażerom w autobusie, przechodniom na spacerze, ale przede wszystkim swoim wnukom, i właściwie nikogo ono nie ominęło. Jeszcze dzisiaj pamiętam niektóre odpowiedzi, udzielone przez tych zapytanych, a były one bardzo różne: od stanowczego zaprzeczenia po radosne potwierdzenie.

Interesującą rzeczą było to, że najczęstsze odpowiedzi wcale nie dotyczyły sedna tego pytania! Wielu mówiło bowiem: „No, staram się prowadzić dobre, chrześcijańskie życie.” Tych zasługujących na pochwałę starań dziadek nigdy nie krytykował, ale z całą stanowczością podkreślał: „Jednak trzeba wiedzieć, czy jest się dzieckiem Bożym!” Mawiał, „że przyzwoite życie nie czyni nikogo dzieckiem Bożym.“ Również chrzest czy regularne uczęszczanie do kościoła tego nie daje.

Pomimo, źe rozwiązanie tego zagadnienia znajdujemy już w Starym Testamencie (por. Ezech. 36,24-38), miał z tym problem również znawca prawa w czasach Pana Jezusa, Nikodem. W Ewangelii Jana w 3. rozdziale zostało opisane jego nocne spotkanie z Jezusem. Nie jest naszym zamiarem pogardzanie przyzwoitym życiem lub religijnymi uczynkami, które swą postawą reprezentował ten uczony. Jednak scena ta ukazuje nam, że nie są one w stanie przynieść nam pokoju i prawdziwej społeczności z Bogiem. Są one jak liście figowe, którymi okryli się Adam i Ewa, żeby przykryć swój wstyd – zerwaną więź z Bogiem.

Nie, „liście figowca” nie wystarczą. Tego musiał nauczyć się również uczony w piśmie Nikodem: „Musicie się na nowo narodzić!” (Ew. Jana 3,7). Tak brzmiało przesłanie Pana Jezusa skierowane do niego i takie jest ono również i dla nas.

Dlatego chciałbym i Tobie zadać pytanie: „Czy jesteś dzieckiem Bożym?“

Dobry Zasiew - 21.04.2022