Minęły święta, wokół których pojawiały się przeróżne, czasem przykre, komentarze na fb JW Pomoc Warszawa.  Teraz, jak zauważyłam, wyłonił się inny problem, mianowicie krzyży w kościele, m.in. ewangelicznych chrześcijan. Dyskusje te prowokują świadkowie Jehowy, którzy wyszli z organizacji i mają potrzebę wielbić Boga nadal. Jednak kością niezgody są pewne nauki czy zwyczaje jakie panują w innych społecznościach ewangelicznych, z którymi Oni nawiązują kontakt.

W pełni rozumiem zachowanie świadków Jehowy, bo sama nim byłam przez ponad 30 lat swego życia. Wiem jak bardzo indoktrynacja u świadków Jehowy wryła się w moją psychikę i jak ciężko mi było wychodzić z tego strażnicowego uzależnienia. Może podzielę się tym, jak ja reagowałam na krzyż, który był/jest w kościele ewangelicznych chrześcijan.

Kiedy zostałam zaproszona przez jednego z naszych Braci, byłego świadka Jehowy, do pewnej chrześcijańskiej społeczności, pierwsza moja obserwacja polegała na oglądaniu miejsca zgromadzania się wierzących, a dokładnie co wisi na ścianie. Chodziło mi o krzyż, ale nikomu o tym nie mówiłam, byłam wszak gościem. Ku mojemu zdziwieniu nie było tam krzyża, nie ma go do tej pory, po 8 latach odwiedziłam gościnnie tę społeczność teraz na nabożeństwie noworocznym. Zatem w Warszawie są takie społeczności. Przyznaję, że jak na tamte czasy czyli 8 lat wstecz, kiedy to było moje pierwsze zetknięcie się z ludźmi ewangelicznie wierzącymi, kwestia krzyża była dla mnie znacząca. Miałam taki wewnętrzny spokój, mogłam uważniej posłuchać kazań, wsłuchać się w modlitwy i piękne pieśni ze śpiewnika Pielgrzyma. Tak się składa, że miałam sporo znajomych wśród byłych świadków, którzy wcześniej wyszli z organizacji niż ja i zapraszali mnie do różnych społeczności. W następnej, do której mnie zaprosił kolega (nie był świadkiem) poszłam też z ciekawości i bardzo ostrożnie podeszłam do drzwi dużej sali, gdzie odbywały się nabożeństwa, wypatrując krzyża na ścianie. Był, ale taki delikatny, nieduży, z jasnego drewna, bez pasyjki, gdzieś z boku, więc nie rozpraszał uwagi. Myślałam, że będzie gorzej ale było w porządku i mogłam się skupić na kazaniu, pieśniach, modlitwach. Jakby tego było mało zostałam kiedyś zaproszona, a właściwie ugoszczona przez Braci ewangelicznie wierzących z Torunia, którzy mieli mieszkanie na terenie kościoła. Kościół był w remoncie, użyczono mi na cztery dni mieszkania na pierwszym piętrze, gospodarze przenieśli się do swojego dawnego, a ja miałam cały teren kościelny do dyspozycji. Dlaczego o tym piszę? Otóż musiałam przechodzić obok kaplicy na parterze ( sali, gdzie były nabożeństwa) i mało tego, że miałam trochę strachu ze względu na duży obiekt, to w kaplicy wisiał chyba największy krzyż, jak to się mówi od góry do dołu, w dodatku z ciemnego drewna,  na frontowej ścianie, zamiast krzeseł były ławy podobne do tych co w kościele katolickim. Dla kogoś, kto już dawno wyszedł ze struktur kościoła katolickiego i ponad 30 lat był pod wpływem indoktrynacji świadków Jehowy, takie zderzenie się z „innym światem duchowym” to szok. Ja dostawałam palpitacji serca jak przechodziłam obok tej kaplicy i zerkałam na ten olbrzymi krzyż.   W innych społecznościach czegoś takiego nie było. Zderzenie, rozmyślanie, czas – powoli oswoiłam się z tym, że tak jest w kościołach ewangelicznych. Taka była moja wędrówka po kościołach 8 lat temu. Teraz, jak nie widzę krzyża, zastanawiam się co to za ludzie, czy aby wierzący.

Nie zrozumcie mnie źle. Tak jak wspomniał Szymon (w dyskusjach na fb), w kościele nie ma kultu krzyża, nikt przed nim nie klęka, nie adoruje, nie stroi kwiatami, nie całuje, nie odmawia litanii. Jest, bo faktycznie przypomina nam kim jesteśmy, Kim dla nas jest Pan Jezus Chrystus, jak zmarł męczeńską śmiercią na krzyżu. Kilka miesięcy temu na pewnym forum rozgorzała dyskusja na temat krzyża. Im więcej czytałam co piszą inni (przeciwnicy krzyża), jak się o nim wyrażają, jak pogardliwie mówią, że  to „kawałek drewna” i  najlepiej go wyrzucić z kościoła albo braci, tym bardziej zaczęłam zwracać uwagę na krzyż, który wisi. Ktoś chciał go obrzydzić niechrześcijańskimi epitetami, ale dla niektórych wierzących, to coś więcej. Mimo, że nie ma kultu krzyża, jednak nie miałabym odwagi „plunąć” i pogardliwie powiedzieć – to kawałek nie znaczącego drewna. Teraz patrząc na krzyż, bardziej rozważam męczeńską śmierć Mojego Pana. Nie mam w domu takiego wizerunku, niemniej nie dziwię się już, że jest w kościołach chrześcijańskich i nie próbuję na siłę forsować swojego poglądu.

Na początku krzyż może być „przeszkodą” dla świadka Jehowy. Okazuje się jednak, że nie tylko krzyż, zatem problem tkwi w czym innym. Musimy zdrowieć z uzależnienia strażnicowego, a to wymaga czasu. Nie wolno nam zniewalać innych wierzących swoimi wierzeniami, skoro sami chcemy być wolni. Jesteśmy często gośćmi w innej społeczności, gdzie są takie, a nie inne zwyczaje. Nie oczekujmy, że pastor, starsi tego kościoła czy wierzący naginać się będą do oczekiwań świadków Jehowy, którzy opuszczają organizację. Skoro w organizacji nie mogliśmy zostać ze względu na inne postrzeganie „prawdy” i sami wiemy, że za tzw. „bunt” przeciwko CK jest wykluczenie, nie oczekujmy, że gdzie indziej będziemy traktowani wyjątkowo. Niestety, niektórzy z byłych świadków Jehowy, nie potrafią tego przyjąć do wiadomości i nie raz widzę „focha”, oburzenie, że nie jest tak samo w kwestii krzyża, jak to było w organizacji. Nie będzie tak samo, bo to inna wspólnota ludzi wierzących. Albo to przyjmiemy do wiadomości albo będziemy się dręczyć.

Wychodząc z organizacji ze względu na Pana Jezusa staliśmy się tym samym wolni w Chrystusie. Ewangelicznie Wierzący bez indoktrynacji strażnicowej  też są wolni w Chrystusie, zgromadzają się w swojej społeczności, podają pomocną dłoń każdemu, kto doznaje ostracyzmu przez członków organizacji.

Jeśli dla nas na pierwszym miejscu będzie Zbawiciel - Nasz Pan Jezus Chrystus, to inne, niedogodne dla byłego Świadka Jehowy tematy, jak chociażby krzyż w kościele, nie przyćmią prawdziwego celu zgromadzania się wierzących. Da nam to wolność w samodzielnym myśleniu, pozwoli dojrzewać w swoim czasie bez rózgi nad głową, podejmiemy swoją nieprzymuszoną decyzję w jakiej społeczności chrześcijańskiej chcemy wzrastać. Jeśli dla byłego świadka Jehowy „krzyż” nadal  jest problemem, są społeczności, m.in. domowe, gdzie takiego wizerunku nie ma.
Warto jednak zastanowić się nad tym, co tak naprawdę jest problemem, bo może problem tkwi w nas samych, a dyskusje są tylko pretekstem aby poprzestawać na swoim i nie próbować zrozumieć innego punktu widzenia w kontrowersyjnej sprawie.

​
Barbara
 

Kochani!
​
Na ten Nowy 2019 Rok życzymy Wam pokoju i miłości, które wypływają z zawierzenia Panu Jezusowi Chrystusowi. Niech każdy dzień będzie świętem dla Was ze względu na Niego, niezależnie od tego, jak układają się Wasze sprawy, bo kto Jemu zawierzył, nie będzie zawstydzony - jak mówi Pismo.
Wierność Jego trwa na wieki.

Pozdrawiamy Was i błogoslawimy w imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa.

​
JW Pomoc

​Serce Boże jest pełne miłości i miłosierdzia. Cieszy się z nawróconego grzesznika, więcej - szuka go i pociąga do Jezusa Chrystusa. Zostawia 99 owiec i szuka jednej zgubionej. Wita syna marnotrawnego i wystawia ucztę na jego cześć.

Organizacja Świadków Jehowy uczy inaczej. Jeżeli chcesz służyć Bogu, musisz zostawić potrzebujących, oddalić się od tych, którzy ciebie potrzebują. Musisz stłamsić naturalne uczucie miłości jakie żywisz do bliskich, i przyjąć nieprzejednaną postawę. Taki jest duch ostracyzmu i wykluczenia. Bez miłości i miłosierdzia.

Dni wolne, jakie mamy teraz - czas Bożego Narodzenia, przełom starego i nowego roku, skłaniają do refleksji i rozliczeń. Ludzie spędzają ten czas z rodziną i przyjaciółmi. Samotność tych, którzy zostali opuszczeni tym bardziej boli i doskwiera. Inni uśmiechają się do siebie, przebaczają, dzielą opłatkiem, czy chlebem, a ja? Gdzie jest moja rodzina, moi przyjaciele? Zostali w zborze, są wewnątrz, ja pozostawiony sam sobie poza tym kręgiem, odrzucony, samotny.

Drogi Przyjacielu, jeżeli Ciebie dotyczą te słowa, wiedz, ze nie jesteś sam w tym trudnym czasie, obok Ciebie idzie Pan. Ty Go nie widzisz, ale On idzie wraz z Tobą. Wylej przed Nim swoje serce. On jest „karetką pogotowia” w każdym trudnym czasie. Twoje sprawy nie są dla Niego ani za małe, ani zbyt duże, ani zbyt błahe, ani zbyt trudne. Pan Jezus Chrystus poniesie z Tobą Twoje troski, one wtedy już nie będą ciężkie i ponad siły. On to obiecał, a każda Boża obietnica ma swoje spełnienie.

„W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.
Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.” Mat.11.25-30

​Ok. 2000 lat temu (nie znamy konkretnej daty tego wydarzenia) przyszedł na świat Zbawiciel, Pan Jezus Chrystus. Przyszedł dla każdego z nas. Wszystko jedno bowiem, czy jesteś biedny, czy bogaty, mądry, czy głupi, zdrowy, czy chory - wszystko jedno, jesteś grzesznikiem i potrzebujesz przebaczenia. 

Zapytaj teraz sam siebie, czy Jezus Chrystus, Bóg, Pan panów i Król królów, narodził się już w Twoim sercu? Czy Twoje życie podlega już Jego woli?
Jeżeli nie - dziś jest ten czas. Nie zwlekaj. Opowiedz się za Nim, uwierz w Niego, zawierz Mu. Oddaj Mu wszystko.
Są dwie drogi - dobra i zła.
Ta dobra i właściwa, to Pan Jezus Chrystus, który jest Prawdą i Życiem.
Ta zła droga - to każda inna.
Na której drodze jesteś?

Czas Bożego Narodzenia dla każdego znaczy coś innego, dla jednych jest gorączką zakupów, dla innych czasem rozważania Bożych zamierzeń. 

Stań przed Panem w modlitwie i przyznaj przed Nim, ze jesteś grzeszny. On o tym wie oczywiście, ale chodzi o Twoje nawrócenie, abyś uświadomił sobie, jak bardzo Go potrzebujesz, abyś mógł przyjąć łaskę przebaczenia. Chodzi o pokutę, odwrócenie się od grzechu, wynagrodzenie krzywd, pojednanie, przejście z ciemności do światłości. 
Zawołaj: „Panie Jezu, przebacz! Panie Jezu, zbaw mnie! Przejmij stery mego życia. Twoja wola, nie moja, niech się dzieje!”

Drogi Przyjacielu, pozwól Panu narodzić się w Tobie, a Twoim drogowskazem od tej pory niech będzie Słowo Boże i modlitwa. Tam znajdziesz odpowiedzi na wszystkie swoje pytania. 
Pan poprowadzi Cię do społeczności ludzi wierzących biblijnie, jeżeli o to poprosisz.
Nigdy nie polegaj na człowieku.

Nie buduj swojego życia chrześcijańskiego na autorytecie człowieka. Pamiętaj o relacji z Bogiem, jaką nawiązałeś. Na Panu Jezusie Chrystusie nigdy się nie zawiedziesz. 

Niech nasz dobry Bóg Cię błogosławi, wspiera i prowadzi!
Pozdrawiamy Cię serdecznie!


Zespół JW Pomoc

1) Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże. (2) Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. (3) I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, (4) a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, (5) aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. (6) My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; (7) ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, (8) której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali. (9) Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. (10) Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. (11) Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. (15) Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. (16) Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej. (1 list do Koryntian 2:1-16, Biblia Warszawska)

Po ostatniej rozmowie z aktywnym świadkiem, który sprytnie tłumaczył sobie iż wszelkie zmiany doktrynalne to tylko wychodzenie z błędnego zrozumienia i jaśniejsze pojmowanie Słowa, nasunął mi się ten werset.

Dziękuje Bogu za to, że pokazał mi Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. Dziś wiem, jak bardzo jest On nam potrzebny.


​Edek

1 Księga Samuela 9: 27
„....Zatrzymaj się na chwilę, a ja ci wyjawię słowo Boże”.

„Bar szybkiej obsługi, droga szybkiego ruchu, szybkie sposoby na budowę domu z gotowych elementów....Wszystko musi dziać się szybko. Telefon nieustannie dzwoni, klienci domagają się natychmiastowych odpowiedzi. Wszędzie ta napierająca zmienność bodźców i wrażeń. Nic dziwnego, że wielu stało się ofiarą tego pędu – są nerwowi, nadpobudliwi. Dyktatura pośpiechu niszczy nas. Nie pozostaje ani minuta, aby odetchnąć. Rozmyślanie i cisza są w naszym społeczeństwie rzadkością. Wszyscy jednak wiemy, że nie wychodzi to nam na dobre.
Już prawie czterysta lat temu znany matematyk i filozof, Blaise Pascal, powiedział, że „całe nieszczęście człowieka bierze się stąd, że nie może spokojnie zostać w jednym pokoju”.
Najgorsze jest to, że w tym całym pośpiechu zapominamy o Bogu i o wieczności. Nie możemy na to pozwolić. Musimy słuchać głosu naszego stwórcy, dlatego powinniśmy się zatrzymać i zarezerwować sobie czas, by posłuchać, co Bóg ma nam do powiedzenia. Znajdźmy czas na czytanie Biblii!
Kto uważnie czyta Słowo Boże, odczuwa wyraźnie, że ono osobiście zwraca się do jego serca. Bóg poprzez Słowo przemawia do nas bezpośrednio. Widzimy wówczas, że nie chodzi o innych, ale o mnie konkretnie – o moje własne błędy, o moją winę, o moje zagubienie, o moje zbawienie, moją przyszłość i moją wieczność.
Każdy powinien w spokoju zastanowić się nad Bożym poselstwem. Jest ono zbyt ważne, abyśmy słuchali go tylko jednym uchem. Zasługuje na naszą niepodzielną uwagę.” - Tekst z kalendarza „Dobry Zasiew”, 12.03.2018 r.

Zacytowałam ten fragment, bo jest odzwierciedleniem tego, czego niejednokrotnie doświadczamy my sami.
Pośpiech, brak czasu dla innych, pewnego rodzaju egoizm, to cechy naszych dni widoczne niestety w naszym osobistym życiu.

Co zastępuje nam relacje z naszym bratem, siostrą w wierze, z naszym bliźnim – sąsiadem, koleżanką/kolegą z pracy, ze szkoły?... najczęściej fora społecznościowe, na nie mamy zawsze czas, w dzień i w nocy. Wstajemy i patrzymy na zegarek - co nowego dziś na forum, na facebooku, jaka dyskusja, kto napisał, co napisał, dlaczego to napisał? 
Nie chodzi o to, aby nie korzystać z takiej formy komunikacji z innymi i „pogadania” sobie, wszystko jest bowiem dla ludzi. 
Problem zaczyna się wtedy, gdy mieszkając w jednym mieście, nie znajdujemy w ciągu tygodnia, dwóch, miesiąca, przysłowiowych 5 minut na spotkanie z drugą, bliską nam osobą, tłumacząc – nie mam czasu. Czy aby na pewno? Może warto wtedy niejako „zatrzymać się” i pomyśleć, a gdzie tak naprawdę nam śpieszno? No, oczywiście pędzimy na „randkę” do portali społecznościowych, na różne fora dyskusyjne, tam nie można się spóźnić, tam trzeba koniecznie pogadać pod przyjętym nickiem, co ciekawe, nie zawsze wiadomo z Kim......

Cóż więcej komentować? Zatrzymaj się i popatrz na tych co są wokół Ciebie, w realu. Jakie masz z Nimi relacje? 

Powyższy tekst z Biblii zawiera głęboką myśl. My MUSIMY SIĘ ZATRZYMAĆ, ABY POSŁUCHAĆ BOGA. To o wiele ważniejsze, niż tylko pogaduszki, czasem jałowe, z innymi. Jako wierzący ludzie szczególnie na to powinniśmy zwrócić uwagę, bo czym się „karmimy”, o tym mówimy, jak napisano w Piśmie „ z obfitości serca mówią usta”. Ja wiem, że mówienie o Bogu, życie według Bożych zasad nie zawsze jest dobrze postrzegane, przykre to, gdy tych co uważają się za wierzących zaczyna „świerzbić” nasze bogobojne życie, uważają je bowiem za legalizm, wszak dzisiaj to wolność tyle, że nie zawsze według Bożych mierników. 

Chciałabym zacytować fragment pewnej pieśni.

Dokąd idziesz, dokąd biegniesz
Tak Ci czasu ciągle brak
Dokąd śpieszysz, o czym myślisz
Co w Twym życiu wartość ma.

Nie masz czasu na modlitwę
Chociaż wokół pełno zła
I upadasz w tej gonitwie
Z pokusami walczysz sam.

Dokąd idziesz……….

Ucisz się i skłoń kolana
Pomyśl dziś o życiu swym
Póki żyjesz szukaj Pana
Jutro możesz spóźnić się.

Dokąd idziesz……….

Prędko życie Twe przeminie
I przed Panem staniesz raz
Czy On będzie znał Twe imię
Czy odwróci swoją twarz?

Dokąd idziesz………

Jezus dziś na Ciebie czeka
Aby dać zbawienie ci
Idź do Niego i nie zwlekaj
Z Nim szczęśliwe będą dni.

Dokąd idziesz, dokąd biegniesz
Tak Ci czasu ciągle brak
Dokąd śpieszysz, o czym myślisz
Co w Twym życiu wartość ma?

W moim przypadku właśnie ta pieśń była tym, co skłoniło mnie do zastanowienia się nad swoim życiem i relacją z innymi, to był pierwszy krok abym zaczęła słuchać Boga. Dziękuję Bogu za to narzędzie, bo mimo tego, że jako Świadek Jehowy przez długie lata „czytałam” Biblię, nie nawiązałam tak naprawdę z moim Bogiem bliskiej relacji „Ojciec - dziecko”. Ja musiałam się zatrzymać, wtedy jeszcze nie wiedziałam co mi się przydarzy wkrótce, ale o tym opiszę tak w skrócie.

To, co mi się wydarzyło tego dnia, a było to latem 2010r., wywarło wpływ na moje dalsze życie. Kilka miesięcy wcześniej, jeszcze zima (luty), zaproszono mnie do pewnej chrześcijańskiej społeczności na nabożeństwo. Poszłam z ciekawości bo byłam jeszcze Świadkiem Jehowy, a to znaczy, że samo pójście do innego kościoła stawiało mnie w bardzo złym świetle jako osobę nie zachowującą lojalności względem organizacji. Otworzyły mi się oczy, że w ogóle są wierzący ludzie, bo będąc w organizacji, wszystko co było poza nią to „świat”, od którego miałam trzymać się z daleka. Byłam Świadkiem Jehowy 31 lat i pod wpływem przyjmowanych nauk ukształtowałam swoją wiarę, sposób zachowania i obcowania z osobami z tzw. „świata”. Byłam uprzejma (a jakże) ale brakowało mi empatii i czasu dla bliźnich. Zawsze gdzieś pędziłam, śpieszyłam się nie wiem gdzie i po co, po prostu cała Ja. 
Pieśni ze Śpiewnika Pielgrzyma, które słyszałam na nabożeństwie, wywarły na mnie duże wrażenie, miały sens i docierały głęboko do mojego serca. Bracia, widząc jak bardzo chcę słuchać tych pieśni, postarali się aby sporo ich nagrać na płytę i podarowali mi w prezencie.

Pewnego dnia wieczorem robiłam ważne zapiski potrzebne do pracy zawodowej i w między czasie słuchałam nagrań z płyty. Nagle słyszę… dokąd idziesz, dokąd biegniesz, tak ci czasu ciągle brak!.. nie masz czasu na modlitwę!.. Zamarłam z długopisem w ręku i powiedziałam do siebie - przecież ta pieśń jest o mnie! te słowa są do mnie!..zaczęłam słuchać i powoli sens tych słów zaczął do mnie docierać. Przydarzyło mi się coś, co przypomniało mi tę pieśń.
Pojechałam na kilka dni urlopu do Gdańska. Jak nigdy nic, następnego dnia po przyjeździe, postanowiłam skorzystać z okazji i odwiedzić salon fryzjerski. Ponieważ nie pamiętałam dokładnie pod który numer mam się udać szłam sobie chodnikiem i obserwowałam kolejne domy. Przechodziłam akurat obok kiosku ruchu, ktoś tam stał przy okienku ale też jakaś starsza Pani, obok której przechodziłam i usłyszałam Jej głos jak mówiła do mnie „ czy mogłaby mi pani kupić chleb?” Ja na to: nie, dziękuję! i szybko pobiegłam do przodu zła, że może jakaś bezdomna mnie zaczepia. W pewnym momencie zaczęłam myśleć – ta Pani nie wyglądała na bezdomną, w obszarpanym stroju, kobietę, to była po prostu starsza Pani. Może za szybko zareagowałam? Może rzeczywiście potrzebowała pomocy, a ja Ją zignorowałam? Poruszyło to moje sumienie więc zawróciłam ale tej osoby już nie było. Nie mogła odejść daleko (pomyślałam), może jest w sąsiednim sklepie, rozglądałam się wokoło, zajrzałam do kilku pobliskich sklepów, nie było tej Pani... 
Idąc dalej przypomniałam sobie pieśń, która poruszyła wcześniej moje serce, zatrzymałam się na chodniku i z żalem w sercu zaczęłam modlić się do Boga… „Boże ja wiem, że jestem niecierpliwa, że nie słucham ludzi, że zawsze gdzieś pędzę i nic wokoło mnie nie obchodzi, jest mi przykro że nie pomogłam tej kobiecie…Boże pomóż mi naprawić ten błąd”. Nadmieniam, że to zdarzenie miało miejsce ok. godziny 10-tej rano. 

Wieczorem ok. 20-tej wracałam po całym dniu do rodziny, byłam już trochę zmęczona. Przechodząc obok innego sklepu zauważyłam kątem oka, że ktoś stoi po mojej lewej stronie, a potem idzie razem ze mną. Jak to było moim zwyczajem chciałam ten fakt zignorować i pędzić do przodu ale odwróciłam się w tę stronę i zobaczyłam kobietę (to była inna Pani), która porusza ustami ale ja w ogóle Jej nie słyszałam. Przystanęłam więc, patrzę na Nią i w pewnym momencie słyszę „ czy mogłaby pani kupić mi chleb? ”. Przypomniałam sobie poranną sytuację, moją modlitwę i odpowiedziałam - „ tak, a czy coś jeszcze pani kupić?” Na to kobieta - „może tylko coś do chleba”. Odpowiedziałam – „dobrze, proszę poczekać, wejdę do sklepu”.
Gdy weszłam do sklepu (kobieta stała na zewnątrz) miałam takie uczucie aby tej kobiecie kupić dużo więcej niż chleb i coś do chleba. Rozpierała mnie radość, że mogę pomóc. W sercu pomyślałam, kupię Jej tyle artykułów aby starczyło chociaż na trzy dni i z pełnymi torbami wyszłam. Kobieta widząc to krzyknęła „ ale dużo!.. bo wie pani ja za trzy dni będę dopiero miała pieniądze, bardzo pani dziękuję”. Odpowiedziałam - „proszę mi nie dziękować ale niech imię Jezusa będzie uwielbione”. Tak?- zapytała. Tak- odpowiedziałam.

To było moje pierwsze doświadczenie, kiedy to z serca wykrzyknęłam te słowa o Panu Jezusie. Do dziś zadaję sobie pytanie, czy to było przypadkowe wydarzenie? Czy ja, Świadek Jehowy, sama z siebie oddałam chwałę Jezusowi, skoro nikt w zborze mnie tego nie uczył? Skąd wówczas wiedziałam, żeby tej Pani kupić żywności akurat na trzy dni? To wydarzenie było punktem zwrotnym w moim życiu, jeszcze nie byłam osobą nawróconą, co najwyżej uczęszczałam na nabożeństwa, gdzie dużo mówiono o Jezusie jako o moim Panu i Zbawicielu.

Ta sytuacja pomogła mi zrozumieć, że w życiu musimy się „zatrzymać” aby usłyszeć głos Boga. Pan wie, kto jest Jego i przyjdzie czas, że zapuka do naszych „drzwi”. Do tej pory, będąc w organizacji przez większość swojego życia myślałam, że dobrymi uczynkami zaskarbię sobie Bożą łaskę aby żyć w Królestwie Bożym tu na ziemi, bo przecież niebo nie było dla mnie, tak wierzyłam. Rzeczywistość okazała się inna. Przyszedł czas – mój czas spotkania z Panem i zobaczyłam kim jestem, co naprawdę mam w sercu, gdzie błądzę i co mi było potrzebne do prawdziwego nawrócenia. Dalszą historię pokrótce opisałam w innym świadectwie.


​Barbara

I dam wam serce nowe i ducha nowego, dam do waszego wnętrza i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je. Ezech. 36: 26-27
 
W roku 1900 pewna dama w Berlinie regularnie rozdawała drukowane kazania znanego kaznodziei. Jeden z dorożkarzy przed dworcem chętnie je od niej przyjmował.
 
Pewnej niedzieli odmówił jednak, twierdząc, że nie chce już więcej czytać tych kazań. Dama zapytała go uprzejmie, dlaczego nie chce już ich czytać. Dorożkarz odpowiedział:
"Jak będę je czytał, to będę musiał się zmienić, a na to nie mam najmniejszej ochoty!"
Mężczyzna ten zdawał sobie sprawę, że jeżeli przyjmie ewangelię o Jezusie Chrystusie, nie tylko otrzyma wieczne zbawienie, ale będzie musiał radykalnie zmienić swoje życie i wyzbyć się swoich ulubionych przyzwyczajeń, których Bóg nie może pochwalać. A tego nie chciał uczynić.
 
Ale czy nie zapomniał o czymś ważnym, o czym mówi nam dzisiejszy werset z Biblii? Bóg przecież nie oczekuje od człowieka, że sam zmieni swoje życie! Dlaczego? Ponieważ jego "kamienne serce" nie może samo się zmienić.
Bóg oczekuje od nas jedynie zrozumienia tego, że nasze życie bez Niego jest stracone oraz wyznania Mu swoich grzechów i uwierzenia w Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
 
Radykalna zmiana życia człowieka jest dziełem samego Boga.
To On sprawia w człowieku "nowe narodziny". On daje "nowe serce", które już nie kocha grzechu , lecz kieruje się zupełnie nową motywacją i pragnieniami. Ma ono inne dążności i z radością wykonuje wolę Boga. Dlatego nikt nie musi obawiać się tej zmiany - Bóg sam wszystko już przygotował.
 
Cytat z Dobry Zasiew 2018.

​Zbawienie jest z łaski, nie z uczynków....Z żadnych uczynków... .
Dodawanie uczynków do łaski to równoczesne stwierdzenie, że wartość ofiary Jezusa na krzyżu jest niewystarczająca... Uczynki WYNIKAJĄ z miłości do Boga spowodowanej łaską. Same w sobie jednak nie zapewniają zbawienia. Bo łaska to dar... To prezent, na który nie zasłużylismy swoim życiem...
Jeśli kochasz drugą osobę, nie zastanawiasz się, jakimi konkretnymi uczynkami wyrazić jej swoje uczucia, po to, by druga strona miała podstawy, by Cię kochać. Nie tworzysz również listy takich uczynków - to przychodzi naturalnie, z serca. Podobnie w relacji z Ojcem w niebie: Nasze uczynki jako takie, są naturalnym wyrażeniem wdzięczności za Bożą łaskę, a nie sposobem na stanie się dzieckiem Bożym.
W 1 Piotra 1:13 czytamy : "Ulokujcie nadzieję w łasce" lub, dosłownie - "połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce"(BW).
"Całkowita nadzieja w łasce", "Ulokowanie" w niej nadziei wiąże się z odrzuceniem wszelkich pokus, na przykład tej, że możemy swoje zbawienie osiągnąć dzięki własnym uczynkom. Dlatego Piotr zaczyna ten werset od słów : "Uporządkujcie swe myśli", lub- jak jest dosłownie : "przepaszcie biodra waszego umysłu".


Radek Lewandowski

Świadkowie Jehowy NIE ODDAJĄ należnej czci Jezusowi Chrystusowi.

Sam Ojciec otoczył Go chwałą (J. 8, 54), oddawali Mu cześć i chwałę Apostołowie, o czym mówią poniższe fragmenty:

"A teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał.
Odrzekł Jezus: Jeżeli Ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia Ojciec mój, o którym mówicie, że jest Bogiem waszym."
Jan 8,54

"Niech was wyposaży we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego, sprawując w nas to, co miłe jest w oczach jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen."
Hebr 13,21

"Wzrastajcie raczej w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała teraz i po wieczne czasy."
II Piotr 3,18

Tak mówi Pismo, Świadkowie Jehowy natomiast nie oddają należnej chwały Jezusowi Chrystusowi, nie wielbią Go. Zdegradowali Go do roli stworzenia i nie pokładają w Jego imieniu nadziei, jak jest napisane:

"A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję."
Mat 12,21

Jest tutaj mowa o imieniu Jezusa Chrystusa, w którym chrześcijanie pokładają nadzieję, nie o imieniu Jehowa, na którego czekają Świadkowie Jehowy.
Czekać na Pana, znaczy czekać na Chrystusa, nie na Jehowę. Pokładać nadzieję w Panu, znaczy pokładać ją w Chrystusie, nie w Jehowie.
Świadkowie Jehowy nie rozumieją, że oddawać cześć Ojcu można jedynie wielbiąc i czcząc Syna. Bez Syna, nie mamy Ojca. Próżne są nasze słowa. Nie wolno lekceważyć Bożych zaleceń.

W Piśmie jest napisane:

"Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca."
I Jan 2,23

"Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał." J. 5,23b

Ja wyznaję Syna, jest On moim Panem i Bogiem (J.20,28), moje serce, życie, wszystko, należy do Niego.
A Ty?


Ania

​Te powyższe słowa są niejednokrotnie nam znane, bo czytamy je w Piśmie Świętym. Czym tak naprawdę są dla nas, jakie mają znaczenie?

W ewangelii Marka 1:15 czytamy: „I mówiąc, wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii”.  Można powiedzieć, że do nawrócenia konieczne jest upamiętanie i wiara. Upamiętać się to inaczej zrozumieć, że grzeszymy lub trwamy w grzechu  i musimy się od niego odwrócić. Czy sami z siebie mamy na to siłę? Otóż nie, bo po odwróceniu się od grzechu, potrzebne jest zwrócenie się do Boga Ojca i Pana Naszego Jezusa Chrystusa, a do tego potrzebna jest wiara. Przyjmujemy Chrystusa jako Pana i polegamy już nie na sobie ale na Nim, gdyż tylko Chrystus Pan jest w pełni naszym Zbawicielem z ręki Ojca. Nawrócenie to nie tylko modlitwa czy wyznanie wiary.

Nawrócenie to przemiana naszego całego życia. Musimy zrozumieć i być w pełni przekonani, że nasza sprawiedliwość jest niczym w porównaniu ze sprawiedliwością Chrystusa. Nasze mniemanie, że panujemy nad własnym życiem musi ulec zmianie. To nie My mamy panować nad swoim życiem, to nasz Bóg oczekuje, że poddamy się Jemu. Dlaczego? Bo nasze upamiętanie i nawrócenie ma Nas prowadzić ku żywotowi (Dz.Ap.11:18).

Prawdziwe nawrócenie wydaje owoc wiary. Jest on widoczny. To nie spektakularne, głośne przeżycia emocjonalne widoczne w pewnych kręgach wierzących na nabożeństwach. To po prostu narodziny Nowego Stworzenia. (Jan 3:3-8).

Zacytuję słowa pewnego kaznodziei z XIX w. Charlesa Spurgeona. Pewnego dnia podszedł do niego pijany mężczyzna, oparł się o pobliską latarnię i powiedział: „Halo, panie Spurgeon, to pan sprawił, że się nawróciłem!” Spurgeon odpowiedział: „najwyraźniej ja to zrobiłem – bo z pewnością nie było to nawrócenie, za którym stał Bóg!”.

Jeśli nawrócenie postrzegamy jako nasze dzieło, to skutki tego będą widoczne. Ludzie, którym głosimy i My sami nie będziemy mieli siły, aby dokonała się  zmiana w naszym życiu, będziemy powracać do grzechu. Tylko Bóg może to uczynić, ale szanując naszą wolną wolę nie zrobi nic na siłę. To My dobrowolnie, z wiarą, z zaufaniem, pokorą,  musimy się poddać Bożemu działaniu.

Cytat: „Kiedy kościół błędnie rozumie nauczanie Biblii na temat nawrócenia, może zapełnić się ludźmi, którzy w przeszłości złożyli szczerze deklaracje wiary, lecz nie doświadczyli radykalnej przemiany, która zgodnie z nauczaniem Pisma Świętego  jest istotą nawrócenia”. – fragment z książki „Jak wygląda zdrowy kościół” M.Dever.

To przesłanie jest bardzo czytelne, nic dodać nic ująć. W obecnej dobie rozprężenia, jakie można zauważyć w kościołach, warto przypominać sobie Bożą wolę zapisaną na kartach Biblii. Doceńmy to póki mamy dostęp do Pisma Świętego oraz pokój w naszym kraju.
 
​
Barbara

Dziś pierwszy września, tak jak w 1939 roku, kiedy to wybuchła wojna. Wtedy tak samo, jak dzisiaj ludzie mieli swe plany i chcieli żyć normalnie.
Dziękujmy Bogu, że możemy żyć w pokoju i dobrobycie, nigdy nie zapominajmy o tym, że to na prawdę wielka Boża łaska.
Myślę, że każdy z nas czasem narzeka na swój los. Pamięć o tamtych okrutnych czasach, w jakich żyli nasi dziadkowie powoduje, że nie mam ochoty na narzekanie.
 
Łaska Pana Jezusa jest nieograniczona, On chce, by każdy mógł skorzystać z niej, daje nam obfity pokój ale nie taki, jak daje świat, tak jak o tym mówi Pismo Święte:
J 14:27 bw "Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka."
 
Drogi Świadku, nie zwlekaj, Pan Jezus przychodzi dzisiaj i puka do drzwi Twego serca, tylko że klamka jest po Twojej stronie.
Ap 3:20 bw "Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną."
 
Członkowie Ciała Kierowniczego będą wymyślać coraz to nowe nakazy, zakazy, doktryny tylko po to, by utrzymać swą pozycję, a Ciebie jeszcze bardziej zniewolić
 
Pan daje Ci wolność i odkupienie w swej drogocennej krwi, nie bój się człowieka tylko podążaj za Bogiem. Przeklęty każdy, kto pokłada nadzieję w człowieku, a Bóg jest tylko dodatkiem. "Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią." Dz. Ap 20:28
 
Najsmutniejsze jest właśnie to, że C.K wykorzystuje Wasze dobre serca. Zastanawiasz się, kiedy już Bóg cię obudzi - jak mogłem/mogłam tak długo trwać w tym wszystkim. Dokładnie tak jest z każdym, lecz kiedy zasłona spadnie już z oczu - nie ma odwrotu.
Duch Święty nie pozwoli, byś tam pozostał.

Podobnie było, kiedy na krzyżu umarł Jezus, wtedy zasłona w Świątyni rozdarła się na pół: 'Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem i oddał ducha.
I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały, I groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych; I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu." Mat:27:50-53
 
Zdali sobie sprawę z tego, że zamordowali Syna Bożego, Świętego Świętych - spadły im "łuski z oczu".
 
Będziesz "wymiotował " zebraniami, literaturą i sztuczną miłością, jaka Cię otacza. Całym sobą zapragniesz się wyrwać z tej ludzkiej manipulacji. Oczywiście wtedy się dopiero przekonasz, że "miłość", jaką otaczali cię "bracia" - nie jest wcale miłością.
 
Rozmawiałem ostatnio z Siostrą, która jakiś czas temu się wybudziła. Jednak jej mąż nadal jest aktywnym Świadkiem. Kiedy napisała list o odłączeniu doznała oczywiście ostracyzmu. Mają domek i podwórko, a jej mąż zajmuje się stolarką, więc odwiedzają ich "bracia" ze zboru - kiedy mają jakieś swe potrzeby. Na jej własnym podwórku ci "bracia" nie potrafią się zachować i nie odpowiadają "dzień dobry" - tylko odwracają głowy. Myślę, że to bardzo "nieelegancko" - wejść na cudze podwórko i tak się zachować.
 
Może gdyby ci ludzie pojęli, co miał na myśli Jezus mówiąc:
"Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników." Mat 9:13 - może wtedy stać by ich było na inne zachowanie?
 
Tak, trzeba słuchać Boga a nie człowieka, wtedy i innych ludzi będziemy traktować tak jak powinniśmy.
Podczas wojny, która wybuchła w 1939 roku, ci co najechali świat mieli na pasach wypisane "Bóg z nami".
 
Słuchali człowieka - który kazał mordować - więc mordowali.

Nie pozdrawiasz brata swego - bo każą tak inni? Ok, ale jak na to zapatruje się Jezus - zastanów się - nie zasłaniaj się Pismem, bo przekręcając je na własny sposób będziesz widział to, co chcesz zobaczyć. Pismo jest od Boga i On dobrze wie, co nam chce przekazać .

- Słuchaj tylko Boga!

​
Edek

*** Tekst na 28 sierpnia 2018 roku ***
Wtorek 28 sierpnia
Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha (2 Kor. 7:1).
 
Komentarz: werset ten jest właściwy dla wszelkiego rodzaju splamienia ciała i ducha. Świadkowie słusznie odnoszą go do palenia tytoniu. Jednak werset ten nawiązuje do poprzednio danych obietnic. Jak one brzmią?
 
2 Koryntian 6:14-18 (UBG) 
"Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym?
A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący". 
 
Jak to możliwe, że wierzący potrafią zerwać z grzechem i z pogaństwem. Nieco wcześniej w tym liście apostoł narodów pisze:
2 Koryntian 5:17 (UBG) "Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe".
Zatem dzięki duchowemu odrodzeniu, które wiąże się z nawróceniem do Chrystusa, człowiek staje się nowym stworzeniem i tylko ktoś taki potrafi zerwać z nałogami i grzechami swego dotychczasowego życia.
 

W Strażnicy z 1 czerwca 1973 roku (po polsku numer 20) pojawiło się pytanie: „Czy (...) osoby, które nie zerwały z nałogiem tytoniowym, kwalifikują się do chrztu?”. Odpowiedź brzmiała: „Świadectwo biblijne skłania do wniosku, że nie”. W Strażnicy podano kilka fragmentów z Biblii i wyjaśniono, że nieokazujący skruchy palacz powinien zostać wykluczony (1 Kor. 5:7). Następnie dodano: „[Powyższe przepisy] nie stanowią (...) przejawu samowoli ani zapędów dyktatorskich. Jakakolwiek ich surowość w istocie swej pochodzi od Boga, który się wypowiada za pośrednictwem swego spisanego Słowa”.
 
Komentarz:
W organizacji Świadków przez dłuższy czas tolerowano palenie tytoniu (wyjątkiem byli bracia usługujący, którym zabraniano palić), aż w dekrecie z 1973 r. zakazano zarówno uprawy tytoniu, jak i palenia papierosów, cygar i fajki.
Z uwagi na to, że organizacja lekceważy Ducha Świętego, pisząc Jego nazwę z małych liter, nie traktując Go jako Boskiej Osoby, i nazywając jedynie czynną siłą Bożą, trudno, by wśród jej członków działał Tenże Duch Boży. Dlaczego poruszam taką myśl? Gdyż to właśnie Duch Święty jest odpowiedzialny za nasze uświęcenie, a nie mając Go będziemy nieskuteczni w zmaganiu się z grzechem w naszym życiu i z naszymi grzesznymi nawykami, czy nałogami, jak palenie tytoniu.
2 Tesaloniczan 2:13 (BW) wyjaśnia: "My jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę". Zatem wybrani do zbawienia stają się ludźmi, których uświęca właśnie Duch Święty.
Potwierdza to także 1 Koryntian 6:9-11 (Biblia EIB):
"Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ludzie dopuszczający się nierządu, bałwochwalcy, cudzołożnicy, uprawiający prostytucję, homoseksualizm, złodzieje, chciwcy, pijacy, oszczercy i zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A takimi właśnie niektórzy z was byli. Obmyliście się jednak, doznaliście uświęcenia i dostąpiliście usprawiedliwienia w imieniu Pana, Jezusa Chrystusa, i w Duchu naszego Boga".
Podano tutaj listę strasznych grzechów, skazujących człowieka na wieczne potępienie, lecz wskazano, że odbiorcy listu zostali skutecznie z nich oczyszczeni. Sprawcą był zarówno Duch Boży, jak też czynnikiem istotnym było usprawiedliwienie w imieniu Chrystusa.
Tymczasem organizacja Strażnicy dzieli ludzi na klasy, wmawiając większości swoich członków, że należą oni do ziemskiej "wielkiej rzeszy", która ani dzisiaj, ani nawet po wielkim ucisku nie może zostać usprawiedliwiona, czyli uznana za prawą:

"Członkowie 'wielkiej rzeszy', która przeżyje 'wielki ucisk', nie zostaną jeszcze uznani za prawych ku życiu — za godnych życia wiecznego na ziemi". (Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2, s. 1022, akapit 4, hasło: "Uznanie za prawego" - kursywa w oryginale, wytłuszczenia moje). 
 
Skoro organizacja odmawia szeregowym członkom usprawiedliwienia z wiary oraz narodzenia się na nowo, to skąd na Boga, mają oni wziąć siły do zerwania z grzechem i nieczystymi nałogami? Czy sama siła woli wystarczy?
Osobiście znałem niektórych mężczyzn, którzy z chwilą zostania Świadkami zerwali z poważnymi nałogami. Niestety, mimo że potem byli nawet starszymi zboru mieli powroty do nałogów i musieli zrezygnować z usługiwania w zborze. Nie twierdzę, że tak jest w każdym wypadku, ale chcę tylko tu wskazać, że bez duchowego odrodzenia i posiadania Ducha Świętego bardzo trudno jest zachować wolność od nałogów.
Pewne małżeństwo sympatyków Świadków Jehowy przez 17 lat miało kłopoty z nałogami. Oboje palili papierosy i nie potrafili wyzwolić się od palenia. Mąż miał kłopoty jeszcze z uzależnieniem od alkoholu. Oboje żyli w samopotępieniu, bo Świadkowie oskarżali ich o to, że to oni są nie w porządku, skoro nie umieją pozbyć się swoich uzależnień. Jednak, gdy poznali Chrystusa, dostąpili ponownego narodzenia, stając się dziećmi Boga Ojca, wówczas bez żadnych długotrwałych studiów biblijnych, w jednej chwili, każde z nich zostało uwolnione przez Pana Jezusa i Ducha Bożego od nałogu.
Chrystus powiedział w Ewangelii Jana 8:34, 36 (UBG): "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że każdy, kto popełnia grzech, jest sługą grzechu.
(...) Jeśli więc Syn was wyzwoli, będziecie prawdziwie wolni".
Moi znajomi oboje poczuli się wolni i szczęśliwi, gdy narodzili się z Ducha, gdy Pan Jezus oczyścił ich z ich grzechów, w tym z nałogów.
Jeśli jesteś Świadkiem Jehowy lub ich sympatykiem, a borykasz się z uporczywym nałogiem, to powierz swoje życie Chrystusowi, a On wyzwoli Cię od Twego uzależnienia. Poszukaj szczerych chrześcijan, w których widzisz Ducha Chrystusowego i miłość Bożą, którzy pomodlą się nad Tobą i wesprą Cię.
 

W książce poświęconej religii w Stanach Zjednoczonych napisano: „Przywódcy chrześcijaństwa ciągle zmieniają swoje nauki, żeby dostosować je do przekonań i poglądów, które stają się popularne wśród ich wiernych i w społeczeństwie”. Czy w innych religiach wymaga się tak ścisłego przestrzegania zasad ze Słowa Bożego w sytuacji, gdy jest to niewygodne dla wiernych? w17.02 4:15
 
Komentarz: Rzecz w tym, że organizacja Strażnicy stawia swym członkom duże wymagania, lecz często nie mają oni siły do ich wypełniania. Niektórzy Świadkowie informują nas (i tak było też w przeszłości), że coraz więcej członków zborów cierpi na syndrom wypalenia psychicznego, niektórzy mają nerwicę lub nawet depresję, i dlatego zażywają leki psychotropowe. Niektórzy, nawet starsi zboru, coraz częściej "wzmacniają się" alkoholem. Niekoniecznie są pijakami, ale po prostu szukają w alkoholu jakiegoś zastępczego środka uspokajającego lub odprężającego. Dlaczego tak się dzieje? Bo po prostu o ludzkich siłach usiłują sprostać wymogom stawianym im przez organizację, lecz nie mając więzi z Chrystusem ani nie doznając pomocy Ducha Świętego, uginają się pod tymi ciężarami. Ten, kogo nie wspiera Spiritus Sanctus (z łaciny: Duch Święty), często szuka pociechy w zwykłym spirytusie. Nie chcę tu stosować niesprawiedliwych uogólnień, ale po prostu Świadkowie jako ogół i jako jednostki nie mają takiej pociechy i wsparcia, jakie stoją otworem dla wszystkich ludzi narodzonych z Boga.
Czy faktycznie niektórzy przywódcy chrześcijaństwa zaniżają normy moralne, by przypodobać się upadłym wyznawcom? Tak jest w istocie. Czy wszyscy tak robią? Na pewno nie. Jest wielu wiernych duszpasterzy, którzy twardo obstają przy Bożych zasadach. Jednak wierni słudzy Chrystusa przede wszystkim głoszą nie Prawo, lecz 'ewangelię łaski Bożej' (Dzieje Apostolskie 20:24):
Rzymian 1:16: "Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka".
To w prawdziwej ewangelii tkwi moc ku zbawieniu i zerwaniu z grzechem i nałogami, a nie w mnożeniu nakazów i zakazów.
Czy są wyznania równie wymagające względem swoich członków, jak Świadkowie? Tekst dzienny zdaje się sugerować, że takich nie ma. Przykładowo jednak Kościół Jezusa Chrystusa Świętych Dni Ostatnich (popularnie nazywany mormońskim) wymaga od swych członków unikania tytoniu, kawy, herbaty i napojów typu cola, a w okresie wiosenno-letnim zaniechania spożywania pokarmów mięsnych. Ponadto od adwentystów dnia siódmego ich Kościół wymaga, by nie palili tytoniu, by w ogóle nie pili alkoholu, kawy i herbaty oraz napojów typu cola. (Adwentyści zakazują palenia tytoniu już od dziewiętnastego wieku, więc o blisko sto lat wyprzedzili Świadków). Zaleca się im także przejście na dietę bezmięsną, co wcale nie jest wygodne, o czym dobrze wiem, jako były długoletni wegetarianin. Nie jest zatem prawdą, iż jedynie organizacja Świadków stawia swoim wyznawcom wysokie lub niewygodne wymagania.
Prawdziwy Kościół chrześcijański jednak przede wszystkim głosi ewangelię łaski Bożej. Dążeniem wszystkich prawdziwych ewangelistów powinno być takie skuteczne głoszenie dobrej nowiny, jak to opisano w 1 Tesaloniczan 1:4-7 (BW): 
"Wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani, gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; wszak wiecie, jak wystąpiliśmy między wami przez wzgląd na was.
A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana i przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego, tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i w Achai".
Gdy autentyczna ewangelia Chrystusowa dociera do ludzi wybranych przez Boga, w słowie, mocy i Duchu Świętym, to wtedy tacy ludzie zyskują moc do prowadzenia świętego i dobrego życia, wolnego od nałogów. Wtedy stają się wzorem dla innych. Niech Wszechmogący Bóg przez świętą krew Baranka Bożego, przez słowo ewangelii głoszone w mocy Ducha Bożego nadal wyzwala nie tylko Świadków i ich sympatyków, lecz wszystkich, którzy potrzebują zbawienia. 

​
Natan
​

​Zbliża się kongres Świadków Jehowy. Już od jutra tłumy ludzi spotkają się na stadionach, aby…?
Właśnie, po co spotykają się Świadkowie Jehowy? Po co organizowane są ich coroczne kongresy?

Na ich stronie poszukajmy odpowiedzi. Znajdziemy tam następujące informacje: „Zgromadzenia zespalają naszą braterską społeczność, (…) pomagają nam robić postępy duchowe”. Dalej przeczytamy, że będą „przemówienia, sympozja i odgrywane scenki, (…) wywiady z osobami, które w tych trudnych czasach prowadzą przykładne chrześcijańskie życie” (źródlo: https://www.jw.org/…/zgromadzenia-%C5%9Bwiadk%C3%B3w-jehowy/)

Ani jednego słowa o Panu Jezusie Chrystusie, ani jednego….

Dla porównania:

W 1 Liście do Koryntian 1, 2 Apostoł Paweł napisał do zboru:
„Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym”…

Jak ważne jest to Imię, widać w częstotliwości jego występowania w początkowych wersetach tego listu. W pierwszych 9 wersetach, jest wymienione 9 razy. Ponad to, jest napisane, że pierwsi chrześcijanie wzywali imienia swego Pana Jezusa Chrystusa.

Tak jest zresztą w całym Nowym Testamencie – Chrystus, Chrystus i Chrystus. Całość tekstu Nowego Przymierza mówi o narodzeniu, życiu, nauczaniu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa Chrystusa, Jedynego Bożego Syna, o Jego dziele oraz o tym, co to oznacza dla nas, ludzi.

Jak będzie na kongresie Świadków Jehowy?

Jeżeli się tam wybierasz, porównaj słowa, które usłyszysz z mównicy do tych, które pochodzą bezpośrednio od Boga. Przeczytaj Nowy Testament w tłumaczeniu zgodnym z manuskryptami (BW, BT, BB, UBG, BG, NBG, BP, PEIB), módl się i badaj, proś o rozeznanie, zgodnie ze słowami Pana Jezusa:
„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.” Łuk 11,13.

Hasłem przewodnim tegorocznego kongresu Świadków Jehowy jest: „BĄDŹ ODWAŻNY!”

Bądź więc odważny i idź za Bogiem. Nie daj się prowadzić ludziom. Weź Pismo Święte i miej odwagę słuchać Boga – „Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rzym 10,17

Wyrzuć Strażnice. Tam i tak świecą coraz to inne światła. Wszystko to są tylko ludzkie bajania. Jest jedna prawdziwa Światłość, a jest Nią Chrystus (J. 1,9; 1 J. 5,20). Bóg Ojciec powiedział: „Ten jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie.” Mar 9,7b
​
Kogo bardziej mamy słuchać, Boga, czy ludzi? W Słowie Bożym mamy odpowiedź i na to pytanie:
„Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.” Dz 5,2

P.S. Jeżeli nie masz Nowego Testamentu w innym przekładzie niż Nowego Świata (przekład SJ), napisz do nas, prześlemy.

Pozdrawiamy Cię serdecznie,
JW Pomoc
www.jwpomoc.pl

Ostatnio, przy stojakach, ze Świadkami Jehowy, gorąco dyskutowaliśmy na temat, co to znaczy BYĆ W CHRYSTUSIE, BYĆ W PRAWDZIE.
Dla Chrześcijan oczywiste jest, że znaczy to to samo, BYĆ W CHRYSTUSIE = BYĆ W PRAWDZIE (J 14, 6; Ef. 4, 21)
Nie dla Świadka Jehowy jednak.

Napiszę poniżej, jak widzę różnicę pomiędzy biblijnym zwrotem "BYĆ W CHRYSTUSIE", a interpretacją SJ tego zwrotu, która znajduje się w Biblii Nowego Świata.

Być w Chrystusie, a w jedności z Nim – czy jest różnica?

"A zatem ci, co są w jedności z Chrystusem Jezusem, nie podlegają potępieniu" (PNŚ - Rzym. 8:1).

Powyżej naginane do doktryn Strażnicy i nieprawidłowe tłumaczenie wersetu Rz. 8,1, znajdujące się w Biblii Nowego Świata.

Poniżej podaję inne, zgodne z interlinią tłumaczenia oraz link do tłumaczenia interlinearnego, gdzie można to sprawdzić:

"Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." Rz. 8, 1 BW, BT

"Nie ma więc już żadnego potępienia względem tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." BW-P

"Przetoż teraz żadnego potępienia nie masz tym, który będąc w Chrystusie Jezusie nie według ciała chodzą, ale według Ducha." BG

"Teraz tedy żadne nie jest potępienie tym, którzy są w Jezusie Krystusie, to jest, którzy nie wedle ciała chodzą, ale według ducha." BB

Tłumaczenie interlinearne:
http://bibliaapologety.com/Rz8.htm


Ktoś zapyta, czym różni się "bycie w Chrystusie" od "bycia w jedności z Chrystusem"? Czy jest jakaś różnica?

Jest różnica zasadnicza, moim zdaniem.

Lepiej to widać na podstawie fragmentu z 2 Listu do Koryntian, rozdział 13, werset 5:

"Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli."

Mamy sami siebie sprawdzać, czy Chrystus jest w nas.
Każdy powinien zadać sobie to pytanie i szczerze na nie odpowiedzieć.

Oto przekład interlinearny tego miejsca:
http://bibliaapologety.com/2Kor13.htm
... znowu nie ma tu słowa "w jedności"...

Niestety, w BNŚ znowu dodano to słowo:
"Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście. albo czyż nie rozpoznajecie, że Jezus Chrystus jest w jedności z wami? Chyba że Jesteście niegodni uznania."

Jaka jest różnica pomiędzy:
Być w Chrystusie, a być w jedności z Chrystusem.
Chrystus jest w nas, a Chrystus jest w jedności z nami...

Kiedy jesteś "w jedności", możesz być obok, możesz mieć np. te same poglądy, jak politycy zrzeszeni w jednej partii.

Natomiast być "w", to być całkowicie zależnym od tego w kim jesteś, zatopionym w nim, jak np. płód w łonie matki - matka troszczy się o dziecko w łonie dostarczając mu wszystko, co mu jest potrzebne do życia, a ono jest całkowicie od niej zależne, nie może samodzielnie egzystować.

Jeżeli jesteś w jedności z kimś, ten ktoś nie musi wiedzieć o Tobie wszystkiego...
Jeżeli jesteś w Chrystusie, a Chrystus jest w Tobie, jesteś Nim wypełniony, zjednoczony w Nim. Relacja jest bardzo żywa i bliska. Już nie Ty żyjesz, nie Ty się liczysz, ale Chrystus w Tobie... Na tronie Twego życia siedzi Chrystus, nie Ty sam...

"Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie." BW Gal 2,20

Na to właśnie, moim zdaniem, wskazują słowa Pana Jezusa:

"Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie." BW Jan 15,5

Swoją drogą PNŚ fragment ten przedstawia znowu ze słowem "w jedności":  
"Ja jestem winoroślą, a wy gałęziami. Kto pozostaje w jedności ze mną, a ja w jedności z nim, ten przynosi wiele owocu, ponieważ beze mnie w ogóle nic nie może uczynić."

Tak to widzę, Drodzy Bracia i Siostry.
Pozdrawiam serdecznie w naszym Panu!

​
Ania

P.S. Niech Słowo Boże podsumuje:

"Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe." BW II Kor 5,17

"Zaraz potem wymógł na swoich uczniach, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed Nim na drugą stronę jeziora. On miał zostać i rozpuścić tłum (...) Około czwartej nad ranem Jezus przyszedł do nich. Szedł po falach. Gdy uczniowie zobaczyli Go idącego po wodzie, przestraszyli się. Myśleli, że to zjawa. Ze strachu nawet krzyknęli. Lecz Jezus zaraz ich uspokoił: Odwagi przemówił - to Ja jestem, nie bójcie się! Wtedy odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś karz mi przyjść do siebie po wodzie. Przyjdź- polecił.
I Piotr wyszedł z łodzi, szedł po wodzie i zbliżył się do Jezusa.
Jednak potężny wiatr, przestraszył go i gdy zaczął tonąć, zawołał: Panie ratuj mnie! Jezus natychmiast wyciągnął rękę, uchwycił go i powiedział: O, małowierny, dlaczego zwątpiłeś?” Mat 14:22-32
 
Przychodzi do Ciebie Jezus, idzie "po wodzie", tak jak w przypadku Piotra, a Ty uniesiony wiarą, jaką Pan w Tobie wzbudził, dajesz się ponieść Duchowi i także wychodzisz do niego "z łodzi".  Stawiasz pierwsze kroki na tej "nowej drodze".
Wszystko idzie wspaniale i czujesz ogromne szczęście, to sprawia, że "góry możesz przenosić".
Nagle pojawia się "wiatr", który burzy w Tobie to poczucie pewności, wtedy zaczynasz "tonąć".
Pan Jezus zawsze wyciągnie do Ciebie rękę. On nie chce, byś zginął. Pamiętaj o tej pierwszej miłości, jaka zapłonęła w Twym sercu. Zawsze miej na uwadze tylko Pana, gdyż od Niego zależy nasze przyszłe życie. Teraźniejsze zresztą też.
To całkiem normalne, kiedy wszystko idzie dobrze i się układa, i czujesz się znakomicie, jednak w przypadku trudności nasze myślenie zaczyna się zmieniać. Myślę, że większość Świadków Jehowy po wyjściu z tej religii i odnalezieniu "Drogi", w przypadku pojawienia się różnych przeciwności zaczyna myśleć - "czy nie zgrzeszyłem przeciw Jehowie?". Przez lata wpajane zasady odzywają się. Właśnie zasady tej religii, które paraliżują normalne myślenie.
 
"Dlaczego zwątpiłeś?"- dobre pytanie. Co spowodowało, że Piotr, który widział cuda dokonywane przez Jezusa, nagle się przestraszył? Szedł po wodzie podobnie jak Ty idziesz" po wodzie", ponieważ to do Ciebie także zawołał Pan - "Przyjdź!"
Wychodząc z tej pozornie "bezpiecznej łodzi" zawsze będziesz narażony na pojawienie się nagłego "wiatru". Diabeł, jak lew ryczący chodzi. On nie śpi, bo nie zostało mu już wiele czasu.
Jest wściekły, że kolejne osoby budzą się ze "snu", dlatego zrobi wszystko, by Cię zniechęcić do kroczenia tą "Drogą". Chociaż innej przecież drogi nie ma - jest nią tylko Jezus. Jana 14: 6
 
Nie poddawaj się jednak. bo Jezus jest tym, który za Ciebie i za mnie oddał swe życie. Jego krew ma wielką moc odkupienia nas z naszych grzechów. Pamiętaj, że w Nim jest wybawienie i On natychmiast wyciągnie do Ciebie swą rękę.
"Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia" Ef 4:30
Nie zasmucaj Ducha i ufaj, by Jezus nie powiedział -"Dlaczego zwątpiłeś?"
 
Panie Jezu przyjdź.


​Edek

Podczas Konferencji Łaski w Gdańsku odbył się chrzest wiary (Mat.28,19). Ochrzczone zostały trzy osoby, wśród nich jedna Siostra, były Świadek Jehowy. To były dla wszystkich bardzo wzruszające chwile.
Brat i dwie Siostry publicznie przed całym światem, tym realnym, który widzimy oraz tym duchowym, którego nie widzimy, wyznali, ze należą już do Pana Jezusa! Dziękujemy! Chwała Tobie, Panie!

Poniżej kilka słów przypomnienia, czym jest chrzest, a w następnych postach relacja z tego wydarzenia.

Chrzest w Chrześcijaństwie jest jednym z dwóch znaków jakie ustanowił Jezus dla kościoła. Tuż przed swoim wniebowstąpieniem Jezus powiedział: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem, A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Ew. Mateusza 28.19-20). Te zalecenia wskazują, że kościół jest odpowiedzialny na nauczanie Słowa Jezusa, czynienie innych uczniami i chrzczenie ich. Te rzeczy należy czynić wszędzie („wszystkie narody”) „aż do skończenia świata.”

Chrzest jest czyniony w imieniu Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego - to czyni go chrztem „chrześcijańskim.” Znak ten wskazuje, że osoba chrzczona zostaje przyjęta do społeczności kościoła. Gdy doświadczamy zbawienia zostajemy „ochrzczeni” przez Ducha Świętego w Ciało Chrystusa, którym jest kościół. 1 Koryntian 12.13 mówi: „Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało- czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.” Chrzest wodny jest „potwierdzeniem” chrztu przez Ducha Świętego.

Chrzest chrześcijański jest sposobem publicznego wyznania wiary i swojego uczniostwa Jezusowi. W wodzie, podczas chrztu wypowiadane są słowa: „Wyznaję wiarę w Chrystusa; Jezus obmył moją duszę z grzechu, a teraz mam nowe życie w uświęceniu.”

Chrzest w Chrześcijaństwie podkreśla w szczególny sposób śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa. Równocześnie wskazuje na naszą śmierć dla grzechu i nowe życie w Chrystusie. Gdy grzesznik wyznaje Jezusa swoim Panem, umiera dla grzechu (Rzymian 6.11) i powstaje do całkiem nowego życia (Kolosan 2.12). Bycie zanurzonym w wodzie symbolizuje śmierć dla grzechu, a wynurzenie z wody wskazuje na nasze obmycie z grzechu, święte życie, które przynosi zbawienie. Rzymian 6.4 mówi: „Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.”

Mówiąc najprościej, chrzest jest zewnętrznym świadectwem wewnętrznej zmiany w życiu wierzącego. Chrzest chrześcijański jest wyrazem posłuszeństwa Panu po doświadczeniu zbawienia; mimo, iż chrzest jest mocno związany ze zbawieniem, nie jest on wymogiem do tego by być zbawionym. Biblia w wielu fragmentach wskazuje na pewien porządek zdarzeń: 1) człowiek zawierzy Panu Jezusowi i 2) zostaje ochrzczony. Taką kolejność zdarzeń dostrzegamy w wydarzeniach opisanych w Dziejach Apostolskich 2.41, „Ci więc, który przyjęli słowo jego [Piotra], zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz” (przeczytaj również Dzieje Apostolskie 16.14-15).

Nowo nawrócony wierzący w Jezusa Chrystusa powinien pragnąć tego by być jak najszybciej ochrzczonym. W 8 rozdziale Dziejów Apostolskich Filip przekazuje: „dobrą nowinę o Jezusie” etiopskiemu eunuchowi gdy „tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?...” (wersety 35-36). W tej samej chwili zatrzymali powóz, a Filip ochrzcił tego mężczyznę.

Chrzest ilustruje jedność wierzącego w śmierci Chrystusa, jego pogrzebie i zmartwychwstaniu. Wszędzie tam, gdzie głoszona jest ewangelia, ludzie powinni być ochrzczeni.

Fragmenty z https://www.gotquestions.org/

​Teraz jest czas na decyzję.
Teraz, dopóki żyjesz!

Pan Jezus poszedł na krzyż za Ciebie i za mnie, za nasze grzechy. Ty i ja powinniśmy się tam znaleźć. To my ukrzyżowaliśmy Go. Każdy nasz grzech, to Jego cierpienie, które za nas poniósł. 
Nie bądź wobec tego obojętny i nie wyznaczaj Mu miejsca, nie mów, kim jest, albo Kim nie może być, bo tylko Bóg mógł ponieść ofiarę za grzech całego świata. 

Od Ciebie, teraz, w tej chwili zależy, czy przyjmiesz ofiarę Jezusa Chrystusa, Jego samego do swego serca, czy będziesz pokutował i zostaniesz zbawiony, i dzięki temu Twoje imię znajdzie się w Księdze Życia.

Pamiętaj, na Sądzie Ostatecznym tylko to będzie się liczyć, czy Twoje imię jest w Księdze Życia. Jeżeli nie, usłyszysz - Nie znam Cię!

Pamiętaj, jak bardzo Bóg Cię kocha i uczynił już wszystko dla Twojego zbawienia, nie staraj się więc zasłużyć na nie uczynkami. To Łaska, na którą nie można zasłużyć. Można ją jedynie przyjąć w pokorze i z wdzięcznością. 

Jeżeli jesteś zdecydowany oddać Panu Jezusowi swoje życie, to teraz zawołaj z głębi serca:

Panie Jezu, zbaw mnie! Dziękuję, ze umarłeś za mnie. Wiem, ze jestem grzesznikiem i nie mogę zasłużyć sobie na zbawienie, dlatego przepraszam Cię i oddaję wszystko w Twoje ręce. Przebacz mi, proszę, i przejmij kontrolę nad każdym aspektem mojego życia. Proszę, bądź moim Panem i Zbawicielem. 

Jeżeli to zrobiłeś, jesteś w Ciele Chrystusa. Masz pewność życia wiecznego, masz pewność tego, że On nigdy Cię nie opuści, bo nieodwracalne są dary i powołanie Boże.

Czytaj codziennie Słowo Boże, rozmawiaj z Bogiem w modlitwie, nie ustawaj, nie poddawaj się zmiennym nastrojom. Proś Pana o społeczność. Nie jesteś sam, wokół jest wielu Braci i Sióstr, którzy czekają na Ciebie.
Dziel się swoją radością. 

Pozdrawiamy Cię w Panu!


​JW Pomoc