​Zbawienie jest z łaski, nie z uczynków....Z żadnych uczynków... .
Dodawanie uczynków do łaski to równoczesne stwierdzenie, że wartość ofiary Jezusa na krzyżu jest niewystarczająca... Uczynki WYNIKAJĄ z miłości do Boga spowodowanej łaską. Same w sobie jednak nie zapewniają zbawienia. Bo łaska to dar... To prezent, na który nie zasłużylismy swoim życiem...
Jeśli kochasz drugą osobę, nie zastanawiasz się, jakimi konkretnymi uczynkami wyrazić jej swoje uczucia, po to, by druga strona miała podstawy, by Cię kochać. Nie tworzysz również listy takich uczynków - to przychodzi naturalnie, z serca. Podobnie w relacji z Ojcem w niebie: Nasze uczynki jako takie, są naturalnym wyrażeniem wdzięczności za Bożą łaskę, a nie sposobem na stanie się dzieckiem Bożym.
W 1 Piotra 1:13 czytamy : "Ulokujcie nadzieję w łasce" lub, dosłownie - "połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce"(BW).
"Całkowita nadzieja w łasce", "Ulokowanie" w niej nadziei wiąże się z odrzuceniem wszelkich pokus, na przykład tej, że możemy swoje zbawienie osiągnąć dzięki własnym uczynkom. Dlatego Piotr zaczyna ten werset od słów : "Uporządkujcie swe myśli", lub- jak jest dosłownie : "przepaszcie biodra waszego umysłu".


Radek Lewandowski

​"Kim jesteś Panie Jezu?"

To pytanie stawiało i stawia wiele osób na całym świecie. Żył kiedyś człowiek, którym targały podobne wątpliwości i oczekując w więzieniu na wyrok w sprawie swego życia zadał to pytanie Panu Jezusowi, posyłając do Niego swych uczniów. Tym człowiekiem był Jan Chrzciciel. "O dokonaniach Chrystusa usłyszał uwięziony Jan. Posłał on do Jezusa swoich uczniów z takim zapytaniem: Czy to Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy spodziewać się innego? Idźcie i donieście Janowi- odpowiedział im Jezus - o tym co widzicie i słyszycie: Niewidomi odzyskują wzrok, kulejący chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim głoszona jest dobra nowina - szczęśliwy jest ten, kto się do Mnie nie zrazi." Mat. 11: 2-6

Jezus odpowiedział Janowi odsyłając go do dwóch miejsc Starego Testamentu, gdyż gdyby odpowiedział rodowitym Żydom wprost zostałby natychmiast ukamienowany, a Jego celem był krzyż dla odkupienia naszych grzechów.

Iz 35: 2-6 "Niech bujnie zakwitnie i da upust radości. Niech woła, szczęśliwy, na wiwat! Bo obdarzą ją chwałą Libanu, majestatem Karmelu i Szaronu - zobaczą one chwałę Pana, majestat naszego Boga! Wzmocnijcie ręce opuszczone z niechęcią, posilcie omdlałe kolana! Mówcie do targanych niepokojem: Bądźcie mocni, przestańcie się lękać! Oto wasz Bóg! Nadchodzi już pomsta, zbliża się On z odpłatą! Przychodzi aby was zbawić! Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy niesłyszące usłyszą. Chromy podskoczy jak jeleń i radośnie zawoła niemy, gdyż na pustyni wytryśnie woda, a na stepie popłyną potoki."

Drugie miejsce na, które wskazał Pan to Iż. 61:1 „Duch Wszechmocnego Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym ogłosił dobrą wieść ubogim, posłał mnie abym opatrzył tych, których serca są złamane, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, więźniom mroków przejrzenie."

W ten sposób Jan otrzymał odpowiedź i Jezus powiedział mu przez to "przeczytaj i zobacz kto przychodzi i komu mają towarzyszyć znaki". Należy zwrócić uwagę na słowa z Mt 11:6 "A błogosławiony jest ten kto się mną nie zgorszy". W wypowiedzi tej Jezus mówi o zgorszeniu jakim dla pobożnego i ortodoksyjnego Żyda mogłoby być uznanie Go za Boga, Stwórcę, Alfę, i Omegę.

Dziś jest podobnie lubimy spekulować i po swojemu według własnego rozumu szukać odpowiedzi na pytanie, kim  jest Jezus?

Jezus powiedział kiedyś do faryzeuszy: "Badacie Pisma bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a one składają świadectwo o MNIE" Jan 5 :39

"Powiedziałem wam więc, że poumieracie w swoich grzechach. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że to JA JESTEM umrzecie w swoich grzechach." Jan 8: 24

Uwierz Panu Jezusowi. Nigdy by nie użył takiego określenia do siebie, gdyby był tylko człowiekiem...

Oczywiście wersetów wskazujących na to, iż Jezus jest Bogiem jest znacznie więcej. To w Starym Testamencie jest mowa o Jahwe, którego przebili, sprzedali za trzydzieści srebrników itd. Wszystkie te słowa wypowiadane przez Jahwe spełniły się na Jezusie Chrystusie.

Drogi Przyjacielu, sam przyjdź do Pana Jezusa i poprzez wnikliwą analizę Słowa uzyskaj odpowiedź u źródła. Pamiętaj na słowa Pana - "szczęśliwy jest ten, kto się do Mnie nie zrazi..."

Panie Jezu bądź uwielbiony !


Edek.

*** Tekst na 28 sierpnia 2018 roku ***
Wtorek 28 sierpnia
Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha (2 Kor. 7:1).
 
Komentarz: werset ten jest właściwy dla wszelkiego rodzaju splamienia ciała i ducha. Świadkowie słusznie odnoszą go do palenia tytoniu. Jednak werset ten nawiązuje do poprzednio danych obietnic. Jak one brzmią?
 
2 Koryntian 6:14-18 (UBG) 
"Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym?
A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący". 
 
Jak to możliwe, że wierzący potrafią zerwać z grzechem i z pogaństwem. Nieco wcześniej w tym liście apostoł narodów pisze:
2 Koryntian 5:17 (UBG) "Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe".
Zatem dzięki duchowemu odrodzeniu, które wiąże się z nawróceniem do Chrystusa, człowiek staje się nowym stworzeniem i tylko ktoś taki potrafi zerwać z nałogami i grzechami swego dotychczasowego życia.
 

W Strażnicy z 1 czerwca 1973 roku (po polsku numer 20) pojawiło się pytanie: „Czy (...) osoby, które nie zerwały z nałogiem tytoniowym, kwalifikują się do chrztu?”. Odpowiedź brzmiała: „Świadectwo biblijne skłania do wniosku, że nie”. W Strażnicy podano kilka fragmentów z Biblii i wyjaśniono, że nieokazujący skruchy palacz powinien zostać wykluczony (1 Kor. 5:7). Następnie dodano: „[Powyższe przepisy] nie stanowią (...) przejawu samowoli ani zapędów dyktatorskich. Jakakolwiek ich surowość w istocie swej pochodzi od Boga, który się wypowiada za pośrednictwem swego spisanego Słowa”.
 
Komentarz:
W organizacji Świadków przez dłuższy czas tolerowano palenie tytoniu (wyjątkiem byli bracia usługujący, którym zabraniano palić), aż w dekrecie z 1973 r. zakazano zarówno uprawy tytoniu, jak i palenia papierosów, cygar i fajki.
Z uwagi na to, że organizacja lekceważy Ducha Świętego, pisząc Jego nazwę z małych liter, nie traktując Go jako Boskiej Osoby, i nazywając jedynie czynną siłą Bożą, trudno, by wśród jej członków działał Tenże Duch Boży. Dlaczego poruszam taką myśl? Gdyż to właśnie Duch Święty jest odpowiedzialny za nasze uświęcenie, a nie mając Go będziemy nieskuteczni w zmaganiu się z grzechem w naszym życiu i z naszymi grzesznymi nawykami, czy nałogami, jak palenie tytoniu.
2 Tesaloniczan 2:13 (BW) wyjaśnia: "My jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę". Zatem wybrani do zbawienia stają się ludźmi, których uświęca właśnie Duch Święty.
Potwierdza to także 1 Koryntian 6:9-11 (Biblia EIB):
"Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ludzie dopuszczający się nierządu, bałwochwalcy, cudzołożnicy, uprawiający prostytucję, homoseksualizm, złodzieje, chciwcy, pijacy, oszczercy i zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A takimi właśnie niektórzy z was byli. Obmyliście się jednak, doznaliście uświęcenia i dostąpiliście usprawiedliwienia w imieniu Pana, Jezusa Chrystusa, i w Duchu naszego Boga".
Podano tutaj listę strasznych grzechów, skazujących człowieka na wieczne potępienie, lecz wskazano, że odbiorcy listu zostali skutecznie z nich oczyszczeni. Sprawcą był zarówno Duch Boży, jak też czynnikiem istotnym było usprawiedliwienie w imieniu Chrystusa.
Tymczasem organizacja Strażnicy dzieli ludzi na klasy, wmawiając większości swoich członków, że należą oni do ziemskiej "wielkiej rzeszy", która ani dzisiaj, ani nawet po wielkim ucisku nie może zostać usprawiedliwiona, czyli uznana za prawą:

"Członkowie 'wielkiej rzeszy', która przeżyje 'wielki ucisk', nie zostaną jeszcze uznani za prawych ku życiu — za godnych życia wiecznego na ziemi". (Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2, s. 1022, akapit 4, hasło: "Uznanie za prawego" - kursywa w oryginale, wytłuszczenia moje). 
 
Skoro organizacja odmawia szeregowym członkom usprawiedliwienia z wiary oraz narodzenia się na nowo, to skąd na Boga, mają oni wziąć siły do zerwania z grzechem i nieczystymi nałogami? Czy sama siła woli wystarczy?
Osobiście znałem niektórych mężczyzn, którzy z chwilą zostania Świadkami zerwali z poważnymi nałogami. Niestety, mimo że potem byli nawet starszymi zboru mieli powroty do nałogów i musieli zrezygnować z usługiwania w zborze. Nie twierdzę, że tak jest w każdym wypadku, ale chcę tylko tu wskazać, że bez duchowego odrodzenia i posiadania Ducha Świętego bardzo trudno jest zachować wolność od nałogów.
Pewne małżeństwo sympatyków Świadków Jehowy przez 17 lat miało kłopoty z nałogami. Oboje palili papierosy i nie potrafili wyzwolić się od palenia. Mąż miał kłopoty jeszcze z uzależnieniem od alkoholu. Oboje żyli w samopotępieniu, bo Świadkowie oskarżali ich o to, że to oni są nie w porządku, skoro nie umieją pozbyć się swoich uzależnień. Jednak, gdy poznali Chrystusa, dostąpili ponownego narodzenia, stając się dziećmi Boga Ojca, wówczas bez żadnych długotrwałych studiów biblijnych, w jednej chwili, każde z nich zostało uwolnione przez Pana Jezusa i Ducha Bożego od nałogu.
Chrystus powiedział w Ewangelii Jana 8:34, 36 (UBG): "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że każdy, kto popełnia grzech, jest sługą grzechu.
(...) Jeśli więc Syn was wyzwoli, będziecie prawdziwie wolni".
Moi znajomi oboje poczuli się wolni i szczęśliwi, gdy narodzili się z Ducha, gdy Pan Jezus oczyścił ich z ich grzechów, w tym z nałogów.
Jeśli jesteś Świadkiem Jehowy lub ich sympatykiem, a borykasz się z uporczywym nałogiem, to powierz swoje życie Chrystusowi, a On wyzwoli Cię od Twego uzależnienia. Poszukaj szczerych chrześcijan, w których widzisz Ducha Chrystusowego i miłość Bożą, którzy pomodlą się nad Tobą i wesprą Cię.
 

W książce poświęconej religii w Stanach Zjednoczonych napisano: „Przywódcy chrześcijaństwa ciągle zmieniają swoje nauki, żeby dostosować je do przekonań i poglądów, które stają się popularne wśród ich wiernych i w społeczeństwie”. Czy w innych religiach wymaga się tak ścisłego przestrzegania zasad ze Słowa Bożego w sytuacji, gdy jest to niewygodne dla wiernych? w17.02 4:15
 
Komentarz: Rzecz w tym, że organizacja Strażnicy stawia swym członkom duże wymagania, lecz często nie mają oni siły do ich wypełniania. Niektórzy Świadkowie informują nas (i tak było też w przeszłości), że coraz więcej członków zborów cierpi na syndrom wypalenia psychicznego, niektórzy mają nerwicę lub nawet depresję, i dlatego zażywają leki psychotropowe. Niektórzy, nawet starsi zboru, coraz częściej "wzmacniają się" alkoholem. Niekoniecznie są pijakami, ale po prostu szukają w alkoholu jakiegoś zastępczego środka uspokajającego lub odprężającego. Dlaczego tak się dzieje? Bo po prostu o ludzkich siłach usiłują sprostać wymogom stawianym im przez organizację, lecz nie mając więzi z Chrystusem ani nie doznając pomocy Ducha Świętego, uginają się pod tymi ciężarami. Ten, kogo nie wspiera Spiritus Sanctus (z łaciny: Duch Święty), często szuka pociechy w zwykłym spirytusie. Nie chcę tu stosować niesprawiedliwych uogólnień, ale po prostu Świadkowie jako ogół i jako jednostki nie mają takiej pociechy i wsparcia, jakie stoją otworem dla wszystkich ludzi narodzonych z Boga.
Czy faktycznie niektórzy przywódcy chrześcijaństwa zaniżają normy moralne, by przypodobać się upadłym wyznawcom? Tak jest w istocie. Czy wszyscy tak robią? Na pewno nie. Jest wielu wiernych duszpasterzy, którzy twardo obstają przy Bożych zasadach. Jednak wierni słudzy Chrystusa przede wszystkim głoszą nie Prawo, lecz 'ewangelię łaski Bożej' (Dzieje Apostolskie 20:24):
Rzymian 1:16: "Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka".
To w prawdziwej ewangelii tkwi moc ku zbawieniu i zerwaniu z grzechem i nałogami, a nie w mnożeniu nakazów i zakazów.
Czy są wyznania równie wymagające względem swoich członków, jak Świadkowie? Tekst dzienny zdaje się sugerować, że takich nie ma. Przykładowo jednak Kościół Jezusa Chrystusa Świętych Dni Ostatnich (popularnie nazywany mormońskim) wymaga od swych członków unikania tytoniu, kawy, herbaty i napojów typu cola, a w okresie wiosenno-letnim zaniechania spożywania pokarmów mięsnych. Ponadto od adwentystów dnia siódmego ich Kościół wymaga, by nie palili tytoniu, by w ogóle nie pili alkoholu, kawy i herbaty oraz napojów typu cola. (Adwentyści zakazują palenia tytoniu już od dziewiętnastego wieku, więc o blisko sto lat wyprzedzili Świadków). Zaleca się im także przejście na dietę bezmięsną, co wcale nie jest wygodne, o czym dobrze wiem, jako były długoletni wegetarianin. Nie jest zatem prawdą, iż jedynie organizacja Świadków stawia swoim wyznawcom wysokie lub niewygodne wymagania.
Prawdziwy Kościół chrześcijański jednak przede wszystkim głosi ewangelię łaski Bożej. Dążeniem wszystkich prawdziwych ewangelistów powinno być takie skuteczne głoszenie dobrej nowiny, jak to opisano w 1 Tesaloniczan 1:4-7 (BW): 
"Wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani, gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; wszak wiecie, jak wystąpiliśmy między wami przez wzgląd na was.
A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana i przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego, tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i w Achai".
Gdy autentyczna ewangelia Chrystusowa dociera do ludzi wybranych przez Boga, w słowie, mocy i Duchu Świętym, to wtedy tacy ludzie zyskują moc do prowadzenia świętego i dobrego życia, wolnego od nałogów. Wtedy stają się wzorem dla innych. Niech Wszechmogący Bóg przez świętą krew Baranka Bożego, przez słowo ewangelii głoszone w mocy Ducha Bożego nadal wyzwala nie tylko Świadków i ich sympatyków, lecz wszystkich, którzy potrzebują zbawienia. 

​
Natan
​

Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata - przygotowano do druku w 2018 r.

Tak pokrótce chciałabym przybliżyć zawartość tego przekładu.

Srebrna oprawa, szata graficzna, zawartość przekładu, może być postrzegana jako ciekawy egzemplarz. Wydrukowano w Japonii.

Jak napisano – „Publikacja ta nie jest na sprzedaż. Wydano ją w ramach ogólnoświatowej biblijnej działalności edukacyjnej prowadzonej przez Świadków Jehowy”.

Przetłumaczono z New World Translation of the Holy Scriptures, wydanie z roku 2013, z uwzględnieniem języków oryginału.

Najpierw jest Wprowadzenie do Słowa Bożego – „Biblia zawiera orędzie od Boga, czyli jego Słowa, skierowane do nas, żyjących obecnie. Księga ta pokazuje, jak możemy prowadzić udane życie i zyskać Boże uznanie. Odpowiada na następujące pytania”:
1. Kim jest Bóg?
2. Jak można poznawać Boga?
3. Kto jest autorem Biblii?
4. Czy Biblia jest dokładna pod względem naukowym?
5. Jakie orędzie zawiera Biblia?
6. Co Biblia przepowiedziała na temat Mesjasza?
7. Co Biblia przepowiada na nasze czasy?
8. Czy Bóg ponosi winę za ludzkie cierpienia?
9. Dlaczego ludzie cierpią?
10. Jaką przyszłość obiecuje Biblia?
11. Co się dzieje, gdy ktoś umiera?
12. Jaka jest nadzieja dla umarłych?
13. Co Biblia mówi o pracy?
14. Jak gospodarować pieniędzmi?
15. Jak znaleźć szczęście?
16. Jak sobie radzić ze zmartwieniami?
17. Jak Biblia może pomóc twojej rodzinie?
18. Jak przybliżać się do Boga?
19. Co zawierają poszczególne księgi biblijne?
20. Jak odnieść najwięcej pożytku z czytania Biblii?

Odpowiedzi na te pytania zajmują do 36 strony.

Następnie Przedmowa, Nazwy i kolejność ksiąg i treść Biblii do strony 1725.

Ciekawą rzeczą jest, muszę to przyznać, że na początku każdej księgi jest „Zarys treści” czyli co zawiera dany rozdział, może to pomóc szybciej odnaleźć jakiś werset czy daną myśl. 

Dalej kolejno: Zestawienie ksiąg biblijnych (czyli nazwa księgi, pisarz, miejsce spisania, rok ukończenia spisywania, obejmuje okres); Skorowidz słów użytych w Biblii str. 1728-1755; Słowniczek pojęć biblijnych str. 1756-1780; Dodatek A, a w nim: A1 -Zasady tłumaczenia Biblii; A2-Czym się wyróżnia ten zrewidowany przekład; A3-Jak otrzymaliśmy Biblię; A4 - Imię Boże w Pismach Hebrajskich; A5-Imię Boże w Chrześcijańskich Pismach Greckich; A6- Prorocy oraz władcy Judy i Izraela; A7- Najważniejsze wydarzenia z ziemskiego życia Jezusa +mapki.
Dodatek B, a w nim: B1 – Orędzie zawarte w Biblii; Mapy -B2- Księga Rodzaju, wędrówki patriarchów; B3- Wyjście Izraelitów z Egiptu; B4 – Podbój ziemi obiecanej; B6 - Podział ziemi obiecanej; B7- Królestwo Dawida i Salomona; B9 – Potęgi światowe przepowiedziane przez Daniela; B10 – Izrael w czasach Jezusa ; B 13 – Rozwój chrystianizmu.
Schematy - B5 - Przybytek i arcykapłan; B8- Świątynia Salomona; B11 – Wzgórze Świątynne w I wieku n.e.
Czas – B12- Ostatni tydzień ziemskiego życia Jezusa; B15- Kalendarz hebrajski;
Miary i wagi – B14- Handel (ciekawostki co do miar objętości płynów, ciał sypkich, miary długości, pieniądze i wagi w Pismach Hebrajskich, pieniądze i wagi w Chrześcijańskich Pismach Greckich).

To wydanie Biblii uzupełniono poprzez dodanie m.in. dawnych „tematów do rozmów” czyli pytania na początku w celu nawiązania rozmów z ludźmi, a także mapek, schematów, wszelkich informacji w Dodatku A i B, które kiedyś publikowano w literaturze Towarzystwa Strażnica, zrobiono takie „3 w 1”, to zapewne spowoduje duże oszczędności w wydawaniu dalszej literatury... 
Towarzystwo Strażnica ma większe „bolączki finansowe” – zobowiązania, kary, procesy sądowe......

W nowym zrewidowanym przekładzie nie ma wersetów:
Ew. Marka 16: 9-20 ( te wersety są w poprzednim przekładzie)
Ew. Jana 8 : 1-11 ( w poprzednim przekładzie są umieszczone pod objaśnieniem - „Rękopisy BSy pomijają wersety od 7 :53 do 8:11, które ( z pewnymi różnicami w rozmaitych tekstach i wersjach greckich) brzmią następująco: 7:53 „I rozeszli się każdy do swego domu” i dalej przytoczono 8: 1-11.
 
W Dodatku A3 ​wyjaśniono (str. 1793) – „Badania wykazały, że w oryginalnych rękopisach nie występowało długie zakończenie 16 rozdziału Ewangelii według Marka (wersety 9-20), krótkie zakończenie 16 rozdziału ani fragment z Ewangelii według Jana 7:53 do 8:11. Dlatego te nieautentyczne wersety nie występują w tej rewizji”. 

Poza tym też wyjaśniono brak innych wersetów w tym przekładzie ( powstała luka) – jako „dodane przez kopistów i nigdy nie wchodziły w skład natchnionego tekstu Pisma Świętego, dlatego w zrewidowanej edycji pominięte wersety zaznaczono przypisem”.

Są to: 
Mateusza 17:21 (wg BW „ale ten rodzaj nie wychodzi inaczej jak tylko przez modlitwę i post”).
Mateusza 18: 11 ( wg BW „Przyszedł bowiem Syn człowieczy aby zbawić to, co zginęło”).
Mateusza 23:14 (wg BW „Biada wam uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że pożeracie domy wdów i to pod pokrywką długich modlitw, dlatego otrzymacie surowszy wyrok”).
Marka 7:16 (wg BW „Jeśli kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”).
Marka 9:44,46 (wg BW „Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie”).
Marka 11:26 (wg BW „Bo jeśli wy nie odpuścicie i Ojciec wasz, który jest w niebie, nie odpuści przewinień waszych”).
Marka 15;28 ( wg BW „I wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet bezbożników”).
Łukasza 17:36 (wg BW „Dwóch będzie na roli; jeden zabrany a drugi pozostawiony”).
Łukasza 23:17 (wg BW „A miał obowiązek wypuszczać im jednego w związku w ich świętem”).
Jana 5:4 (wg BW „Od czasu do czasu zstępował bowiem anioł Pana do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, jakąkolwiek chorobą był dotknięty”).
Dzieje 8:37 (wg BW „Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym”).
Dzieje 15:34 ( wg BW „Lecz Sylas postanowił tam pozostać”).
Dzieje 24:7 (wg BW „Lecz nadbiegł dowódca Lizjasz, wyrwał go przemocą z rąk naszych”).
Dzieje 28: 29 (wg BW „A gdy to powiedział , odeszli Żydzi, wiodąc z sobą zacięty spór”).
Rzymian 16:24 ( wg BW „Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami wszystkimi. Amen”).


​Barbara
​

​*** Tekst na 19 sierpnia 2018 roku ***
Niektórzy wśród was postępują nieporządnie (2 Tes. 3:11).
 

"Powinniśmy słuchać opartych na Biblii wskazówek przekazywanych przez starszych".
 
Komentarz: Samo to, że ktoś powołuje się na Biblię jeszcze nie oznacza, że właściwie ją wykłada. Sam diabeł w rozmowie z Panem Jezusem przytaczał Słowo Boże, ale w spaczony sposób:
(Mateusza 4:5-7) "5 Następnie Diabeł wziął go do świętego miasta, postawił na szczycie muru świątyni 6 i powiedział do niego: „Jeżeli jesteś synem Bożym, to rzuć się w dół, bo jest napisane: ‚Swoim aniołom wyda co do ciebie nakaz’ oraz ‚Będą cię nosili na rękach, żebyś nie uderzył stopą o kamień’”. 7 Jezus mu odparł: „Jest również napisane: ‚Jehowy, swojego Boga, nie wolno ci wystawiać na próbę’”(...)". (PNŚ 2018).
 

"Rozważmy radę Pawła dotyczącą osób postępujących nieporządnie. Niektórzy członkowie zboru ‛mieszali się w to, co ich nie dotyczyło’. Starsi najwyraźniej udzielali im rad, ale oni uparcie je lekceważyli. Jak zbór miał traktować kogoś, kto się tak zachowywał? Paweł polecił: „Miejcie go za naznaczonego, przestańcie z nim obcować”. Jednocześnie przestrzegł braci, żeby nie uważali takiej osoby za nieprzyjaciela (2 Tes. 3:11-15)".
 
Komentarz:
Rozważmy dokładnie, o co tam chodziło. Najlepiej sprawdzić to w Przekładzie dosłownym:
10 "Gdy bowiem byliśmy u was, nakazywaliśmy wam: Skoro ktoś nie chce pracować, niechaj też nie je. 11 Bo słyszymy, że niektórzy spośród was żyją nieporządnie: nie pracują, lecz zajmują się
tym, co nie trzeba. 12 Takim właśnie nakazujemy i takich wzywamy w Panu Jezusie Chrystusie, aby w spokoju pracowali i własny chleb jedli. 13 Wy natomiast, bracia, nie ustawajcie w szlachetnym postępowaniu.
14 Jeśli ktoś jest nieposłuszny naszemu słowu, [przekazanemu] w tym liście, tego sobie zaznaczcie, aby się z nim nie zadawać, a żeby go zawstydzić; 15 lecz nie traktujcie go jak wroga, lecz napominajcie jako brata". (2 Tesaloniczan 5:10-15).
Najwyraźniej grzechem niektórych chrześcijan w Tesalonice było uchylanie się od pracy i zajmowanie się niepotrzebnymi sprawami, prawdopodobnie przesadnym wypatrywaniem powrotu Chrystusa. Gdyby nadal uporczywie unikali pracy, należało do nich zachować dystans, lecz nie całkowicie się od nich odciąć. Nie wolno ich było traktować jak wrogów, lecz napominać jak braci, wzywając do poprawy postępowania. Tymczasem starsi zboru Świadków często są bardzo skorzy do wykluczania ludzi, którym po prostu - ze względu na swoje słabe kwalifikacje - nie potrafią pomóc, np. osobom mającym problemy z nałogami. Łatwiej pozbyć się człowieka i problemu ze zboru, niż mu skutecznie pomóc.
 
​
"Obecnie starsi mogą wygłosić przemówienie ostrzegawcze, jeśli ktoś uporczywie trwa w postępowaniu, które negatywnie wpływa na zbór. Może na przykład chodzić o umawianie się z osobą niebędącą Świadkiem Jehowy (1 Kor. 7:39)".

Komentarz: Czy 1 Koryntian 7:39 faktycznie mówi o związkach Świadków Jehowy z osobami spoza organizacji?
"Żona jest związana tak długo, jak długo żyje jej mąż; a jeśli mąż jej zaśnie, jest wolna, by wyjść za kogo chce, byle w Panu". (Przekład dosłowny).
Co to znaczy, by pobierać się w Panu? To wcale nie znaczy, że nie wolno poślubiać kogoś należącego do innego wyznania chrześcijańskiego.
Ktoś w Panu został tak opisany przez apostoła Pawła:
"Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe". (2 Kor 5:17, BW).  
Galacjan 3:26-29: "Wszyscy bowiem jesteście synami Bożymi przez wiarę w Chrystusa Jezusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyodzialiście się w Chrystusa. Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wszyscy bowiem jedno jesteście w Chrystusie Jezusie. A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami" (UBG).
Rzymian 8:8-9: "Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu. Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy" (UBG).
Kolosan 2:6 "Jak więc przyjęliście Pana Jezusa Chrystusa, tak w nim postępujcie" (UBG).
Zatem ten, kto jest w Panu to człowiek, który przyjął Chrystusa przez wiarę, stał się nowym stworzeniem w Chrystusie, bowiem przyjął chrzest i otrzymał Ducha Świętego.
Świadkowie nie spełniają żadnego z powyższych kryteriów, zatem niesłusznie stosują do swoich członków 1 Koryntian 7:39 o poślubianiu ludzi "w Panu". Sami nie są "w Panu". Organizacja stosuje do nich ten tekst, gdyż nie pozwala na zawieranie małżeństw z ludźmi z innych wyznań lub ogólnie spoza organizacji.
Tymczasem np. baptysta może ożenić się z członkinią innego ewangelicznego wyznania, i jeśli oboje są prawdziwie w Panu, to mimo niewielkich różnic między dotychczasowymi ich kościołami, pozostaną oni w Chrystusie także po ślubie. Co więcej, w obydwu kościołach słyszą tę samą ewangelię i te same nauki. 
 

"Jak reagujesz na takie rady? Jeżeli wiesz, o kim jest mowa, czy będziesz unikać kontaktów towarzyskich z taką osobą? Swoją zdecydowaną postawą pokażesz, że zależy ci na kimś takim, i być może zachęcisz go do zmiany postępowania. w16.11 2:13".
 
Komentarz: W 1 Tesaloniczan 3,15 nie ma mowy o całkowitym unikaniu kontaktów z naznaczoną osobą. Grecko-polski Nowy Testament tak to oddaje: "i nie jak nieprzyjaciela uznawajcie, ale kładźcie do rozumu jak bratu". Przekład Davida Sterna wyraża to jeszcze bardziej zrozumiale:
"Ale nie miejcie go za wroga, przeciwnie, napominajcie go jak brata i starajcie się pomóc mu się zmienić" (Komentarz żydowski do Nowego Testamentu).
Tymczasem Świadkom bez trudu przychodzi unikanie kogoś i mają jeszcze z tego powodu zadowolenie. Budują w ten sposób w sobie faryzejskie poczucie sprawiedliwości. A może gdyby wyciągnęli do kogoś pomocną dłoń, ta osoba podźwignęłaby się z upadku i pozbyła się złego nawyku?
Jako były długoletni starszy zboru Świadków Jehowy mogę zaświadczyć, że pewnego razu pomogłem Świadkom, którzy doświadczyli upadku. Inni starsi chcieli ich nawet wykluczyć. Moje zdanie jednak przeważyło i te błądzące dotąd osoby wyprostowały swoje życie, doceniając okazane im miłosierdzie.

Podsumowując, dzisiejszy tekst dzienny jest kolejnym przykładem pragmatycznego wykorzystywania Biblii w celu urabiania sumień i postaw szeregowych Świadków Jehowy.


Natan

​Drodzy,

Nowa Biblia Świadków Jehowy, a w niej skandalicznie przetłumaczony fragment, List do Filipian 2.5-7. Przypomnijmy, jak on brzmi w przekładzie Biblii Warszawskiej:

„Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem...”. 

Słowa te świadczą o tym, ze Bóg stał się człowiekiem, uniżył się i cierpiał dla naszego zbawienia (także J.1). 

Jak organizacja pozwala sobie zmieniać Słowo Boże, dostosowując Je do własnych doktryn i poniżając Pana i Boga Jezusa Chrystusa?

Zobaczcie na zdjęciu!
To skandal! Buta! Pycha!

Uciekajcie z organizacji Świadków Jehowy, Drodzy Przyjaciele - tam promowany jest duch antychrysta. To bardzo poważna sprawa! 
​
Dlaczego? Walka duchowa trwa, chyba nie chcesz podlegać zniewoleniu?


​JW Pomoc

​Zbliża się kongres Świadków Jehowy. Już od jutra tłumy ludzi spotkają się na stadionach, aby…?
Właśnie, po co spotykają się Świadkowie Jehowy? Po co organizowane są ich coroczne kongresy?

Na ich stronie poszukajmy odpowiedzi. Znajdziemy tam następujące informacje: „Zgromadzenia zespalają naszą braterską społeczność, (…) pomagają nam robić postępy duchowe”. Dalej przeczytamy, że będą „przemówienia, sympozja i odgrywane scenki, (…) wywiady z osobami, które w tych trudnych czasach prowadzą przykładne chrześcijańskie życie” (źródlo: https://www.jw.org/…/zgromadzenia-%C5%9Bwiadk%C3%B3w-jehowy/)

Ani jednego słowa o Panu Jezusie Chrystusie, ani jednego….

Dla porównania:

W 1 Liście do Koryntian 1, 2 Apostoł Paweł napisał do zboru:
„Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym”…

Jak ważne jest to Imię, widać w częstotliwości jego występowania w początkowych wersetach tego listu. W pierwszych 9 wersetach, jest wymienione 9 razy. Ponad to, jest napisane, że pierwsi chrześcijanie wzywali imienia swego Pana Jezusa Chrystusa.

Tak jest zresztą w całym Nowym Testamencie – Chrystus, Chrystus i Chrystus. Całość tekstu Nowego Przymierza mówi o narodzeniu, życiu, nauczaniu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa Chrystusa, Jedynego Bożego Syna, o Jego dziele oraz o tym, co to oznacza dla nas, ludzi.

Jak będzie na kongresie Świadków Jehowy?

Jeżeli się tam wybierasz, porównaj słowa, które usłyszysz z mównicy do tych, które pochodzą bezpośrednio od Boga. Przeczytaj Nowy Testament w tłumaczeniu zgodnym z manuskryptami (BW, BT, BB, UBG, BG, NBG, BP, PEIB), módl się i badaj, proś o rozeznanie, zgodnie ze słowami Pana Jezusa:
„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.” Łuk 11,13.

Hasłem przewodnim tegorocznego kongresu Świadków Jehowy jest: „BĄDŹ ODWAŻNY!”

Bądź więc odważny i idź za Bogiem. Nie daj się prowadzić ludziom. Weź Pismo Święte i miej odwagę słuchać Boga – „Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rzym 10,17

Wyrzuć Strażnice. Tam i tak świecą coraz to inne światła. Wszystko to są tylko ludzkie bajania. Jest jedna prawdziwa Światłość, a jest Nią Chrystus (J. 1,9; 1 J. 5,20). Bóg Ojciec powiedział: „Ten jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie.” Mar 9,7b
​
Kogo bardziej mamy słuchać, Boga, czy ludzi? W Słowie Bożym mamy odpowiedź i na to pytanie:
„Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.” Dz 5,2

P.S. Jeżeli nie masz Nowego Testamentu w innym przekładzie niż Nowego Świata (przekład SJ), napisz do nas, prześlemy.

Pozdrawiamy Cię serdecznie,
JW Pomoc
www.jwpomoc.pl

"Zaraz potem wymógł na swoich uczniach, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed Nim na drugą stronę jeziora. On miał zostać i rozpuścić tłum (...) Około czwartej nad ranem Jezus przyszedł do nich. Szedł po falach. Gdy uczniowie zobaczyli Go idącego po wodzie, przestraszyli się. Myśleli, że to zjawa. Ze strachu nawet krzyknęli. Lecz Jezus zaraz ich uspokoił: Odwagi przemówił - to Ja jestem, nie bójcie się! Wtedy odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś karz mi przyjść do siebie po wodzie. Przyjdź- polecił.
I Piotr wyszedł z łodzi, szedł po wodzie i zbliżył się do Jezusa.
Jednak potężny wiatr, przestraszył go i gdy zaczął tonąć, zawołał: Panie ratuj mnie! Jezus natychmiast wyciągnął rękę, uchwycił go i powiedział: O, małowierny, dlaczego zwątpiłeś?” Mat 14:22-32
 
Przychodzi do Ciebie Jezus, idzie "po wodzie", tak jak w przypadku Piotra, a Ty uniesiony wiarą, jaką Pan w Tobie wzbudził, dajesz się ponieść Duchowi i także wychodzisz do niego "z łodzi".  Stawiasz pierwsze kroki na tej "nowej drodze".
Wszystko idzie wspaniale i czujesz ogromne szczęście, to sprawia, że "góry możesz przenosić".
Nagle pojawia się "wiatr", który burzy w Tobie to poczucie pewności, wtedy zaczynasz "tonąć".
Pan Jezus zawsze wyciągnie do Ciebie rękę. On nie chce, byś zginął. Pamiętaj o tej pierwszej miłości, jaka zapłonęła w Twym sercu. Zawsze miej na uwadze tylko Pana, gdyż od Niego zależy nasze przyszłe życie. Teraźniejsze zresztą też.
To całkiem normalne, kiedy wszystko idzie dobrze i się układa, i czujesz się znakomicie, jednak w przypadku trudności nasze myślenie zaczyna się zmieniać. Myślę, że większość Świadków Jehowy po wyjściu z tej religii i odnalezieniu "Drogi", w przypadku pojawienia się różnych przeciwności zaczyna myśleć - "czy nie zgrzeszyłem przeciw Jehowie?". Przez lata wpajane zasady odzywają się. Właśnie zasady tej religii, które paraliżują normalne myślenie.
 
"Dlaczego zwątpiłeś?"- dobre pytanie. Co spowodowało, że Piotr, który widział cuda dokonywane przez Jezusa, nagle się przestraszył? Szedł po wodzie podobnie jak Ty idziesz" po wodzie", ponieważ to do Ciebie także zawołał Pan - "Przyjdź!"
Wychodząc z tej pozornie "bezpiecznej łodzi" zawsze będziesz narażony na pojawienie się nagłego "wiatru". Diabeł, jak lew ryczący chodzi. On nie śpi, bo nie zostało mu już wiele czasu.
Jest wściekły, że kolejne osoby budzą się ze "snu", dlatego zrobi wszystko, by Cię zniechęcić do kroczenia tą "Drogą". Chociaż innej przecież drogi nie ma - jest nią tylko Jezus. Jana 14: 6
 
Nie poddawaj się jednak. bo Jezus jest tym, który za Ciebie i za mnie oddał swe życie. Jego krew ma wielką moc odkupienia nas z naszych grzechów. Pamiętaj, że w Nim jest wybawienie i On natychmiast wyciągnie do Ciebie swą rękę.
"Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia" Ef 4:30
Nie zasmucaj Ducha i ufaj, by Jezus nie powiedział -"Dlaczego zwątpiłeś?"
 
Panie Jezu przyjdź.


​Edek

Witajcie!

Jak wiemy Biblia nie może sama sobie zaprzeczać bo inaczej nie była by od Boga. Zaprzecza sobie, jak już, nasza  niepełna wiedza Pisma Świętego.
 
Chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę na dwa ciekawe miejsca w Biblii, jedno ze Starego Testamentu, a drugie z Nowego. Wyłuszczę DUŻĄ CZCIONKĄ myśli, które chciałem uwypuklić.
 
Izajasza 45:22,23
,, Nawróćcie się do mnie, a dostąpicie zbawienia, wszystkie krańce ziemi!
Bo ja jestem Bogiem - i nie ma innego!
Przysięgam na siebie:
z ust moich sprawiedliwość wychodzi,
słowo nieodwołalne.
WSZELKIE KOLANO ZGINAĆ SIĘ BĘDZIE PRZEDE MNĄ i wszelki język na mnie przysięgać."
 
Jak widzimy sam Bóg mówi tutaj, że to przed Nim ,,zginać się będzie wszelkie kolano".
Rozumiemy bezsprzecznie, że taka chwała należy się tylko Bogu, żadnemu stworzeniu, czy to aniołowi, czy człowiekowi taka cześć oddana zostać nie może, bo było by to bałwochwalstwem.
Zgodzimy się prawda?
 
Zerknijmy teraz do Nowego Testamentu:
Filipian 2:6-10,
,,, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
7 lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
8 uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci -
i to śmierci krzyżowej.
9 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
10 ABY NA IMIĘ JEZUSA
ZGIĘŁO SIĘ KAŻDE KOLANO
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
11 I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM -
ku chwale Boga Ojca."
 
Jak widzimy w wersecie 10 powiedziano, że to na ,,imię Jezusa zegnie się każde kolano."
O czym to świadczy?
Kim w takim razie jest Jezus Chrystus, a kim nie może być?

​
Marcin 

„Nuże, wszyscy, którzy macie pragnienie, pójdźcie do wód, a którzy nie macie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie i jedzcie! Pójdźcie, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia!”  Izajasza 55,1

„A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota” Obj. 22:17.

Uwaga! Woda niezdatna do picia!

Tego rodzaju ostrzeżenie często można spotkać  przy publicznych ujęciach wody.  Wskazuje ono na to, że woda  może zawierać drobnoustroje i związki chemiczne działające chorobotwórczo. Zlekceważenie przestrogi oznaczałoby  świadome narażenie się na poważne niebezpieczeństwo.

„Woda niezdatna do picia”- w podobny sposób również Bóg określa różne źródła, przy których świat szuka orzeźwienia: niemoralne powieści, filmy, przedstawienia teatralne czy inne atrakcje. Niemniej żadna z tych rzeczy nie daje człowiekowi  prawdziwego orzeźwienia. Prorok Jeremiasz mówiąc o tym posłużył się obrazem: „cysterny dziurawe, które wody zatrzymać nie mogą” (Jer. 2,13). Źródła tego świata nie tylko nie potrafią zaspokoić  pragnienia duszy, lecz  są także nieczyste i zatrute. Jakże szybko też wysychają!  Jednak  Bóg nie poprzestaje jedynie na ostrzeżeniu ludzi przed niezdrowymi, skażonymi źródłami. On sam oferuje im czystą, zdrową wodę: wodę życia, która uzdrawia duszę i gasi jej pragnienie. To dlatego Zbawiciel zaprasza: ”Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije” (Ew. Jana 7:37). Daremnie próbujesz zaspokoić swoje pragnienie czerpiąc z zanieczyszczonych źródeł tego świata. Pan Jezus Chrystus obiecał jednak wyraźnie: „ale kto napije się wody, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu”(Ew. Jana 4:13-14).     

Tekst z „Dobry Zasiew” 09.01.2018 r.


​Powyższy tekst zwraca uwagę na jedyne nieskażone Źródło Życia jakim jest Nasz Pan Jezus Chrystus. Nie na darmo Biblia tak wielokrotnie zwraca uwagę na Bożego Syna. Musiał On stać się człowiekiem, bo nie tylko celem przyjścia było zbawienie dusz ludzkich, ale pokazanie Ojca, którego nie widzimy. Musiał stać się człowiekiem aby dotrzeć do naszych serc i umysłów uwzględniając nasze ludzkie, cielesne ograniczenia. Bo czy coś grzesznego, niedoskonałego może stanąć przed Świętym Bogiem? A takimi byliśmy, jesteśmy i będziemy do czasu powtórnego przyjścia Naszego Pana, który zabierze Nas do Domu Ojca. Ta chwilowa wędrówka ludzi przez pustynne, ludzkie życie, na nic by się  zdała, gdybyśmy po drodze nie napotkali Bożych, orzeźwiających źródeł objawionych w Zbawicielu, Panu Naszym Jezusie Chrystusie, a pozostających do dziś w Bożym Słowie - Biblii i pod Bożym kierownictwem  Ducha  Świętego.

Drogi Świadku Jehowy, czy nie warto zatrzymać się aby zaczerpnąć z tego Źródła prawdziwej Wody? Czy człowiek może Ci dać to, co niezbędne do duchowego życia, objawiając jedynie szczątkowe „nowe światła” ku chwale ludzkiej organizacji? Czy nie zauważyłeś, że są one zmienne i bardziej przypominają mętną wodę, a nie czyste źródło?

Czego potrzebujesz? Wystarczy zareagować na głos Bożego Syna „Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije”.  Ta Woda Życia jest z Bożej Łaski, darmo. Ty nie płacisz, bo jest TEN, który za Ciebie już zapłacił. Wystarczy tylko przyjść.

​
Barbara

​"Potem poprowadził mnie z powrotem w kierunku bramy zewnętrznej świątyni, zwróconej ku wschodowi; lecz była zamknięta. I rzekł do mnie: Ta brama będzie zamknięta, nie będzie się jej otwierać i nikt nie będzie przez nią wchodził, gdyż Pan, Bóg izraelski, wszedł przez nią, dlatego będzie zamknięta." Ez.44,1-2 (BW)

Tutaj ten sam fragment z Biblii Hebrajskiej:
http://bibliaapologety.com/WLC/Ez44.htm

Tutaj przekład Nowego Świata:
"I poprowadził mnie z powrotem drogą przez bramę sanktuarium, tę na zewnątrz, zwróconą na wschód, a była ona zamknięta. Wówczas Jehowa rzekł do mnie: "Jeśli chodzi o tę bramę, pozostanie zamknięta. Nie będzie otwierana i żaden człowiek przez nią nie wejdzie, bo Jehowa, Bóg Izraela, wszedł przez nią, i ma pozostać zamknięta." Ez.44,1-2 (PNŚ)

"Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy." Zach 9,9 (BW)

"Gdy się przybliżyli do Jerozolimy przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów i rzekł im: Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie!
A gdyby wam kto co mówił, powiecie: Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści.
Stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka:
Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy." Mat.21,1-5

„Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofia i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie; gdyż w nim mieszka cieleśnie cala pełnia boskości i macie pełnię w nim”.

Chrystus najskuteczniejszym lekarstwem!

Kolosanie byli z pochodzenia poganami. Nawrócili się i przyjęli Pana Jezusa jako swojego Zbawiciela. W ten sposób stali się Jego własnością, a On stał się ich życiem. Niemniej jednak nadal grzeszyli, chociaż nie byli już niewolnikami grzechu. Choć nie byli już dłużej w ciele (Rzym.8,9) czasem niestety postępowali według ciała, to znaczy z pobudek zmysłowych, dlatego byli podatni na to, co oferuje im świat. Dwie rzeczy były szczególnie niebezpieczne dla Kolosan: filozofia i podania ludzkie. Filozofia to ludzkie teorie odnośnie sensu życia, zaś podania ludzkie to tradycje, także religijne. Te rzeczy również i dla nas są realnym zagrożeniem. Może się zdarzyć, że urosną w naszym życiu do takiej rangi, iż będziemy je traktować jako wytyczne dotyczące naszego życia wiary.
Kolosanie znaleźli się zatem w niebezpieczeństwie, że zwiodą ich ludzkie ideologie i tradycje religijne. Przez to zmętniało ich spojrzenie wiary, które powinno być skierowane na Chrystusa. Ta prawda obowiązuje również w naszym przypadku: im bardziej słuchamy świata i jego zwodniczych teorii, tym bardziej odciągani jesteśmy od Chrystusa.
Co czyni apostoł Paweł wobec tych niebezpieczeństw? Ukazuje wierzącym Kolosanom doskonałość, chwałę i wzniosłość naszego Zbawiciela. List do Kolosan – jak żaden inny list – mówi o chwale Chrystusa. Jest to jedyne, skuteczne lekarstwo, gdy znajdziemy się w niebezpieczeństwie aby zboczyć z drogi wiary. Jedynie świadomość wielkości naszego Pana Jezusa może uchronić nas przed ułudą tego świata i na nowo skierować nasze serca ku niemu.”

Tekst z „Dobry Zasiew” 06.01.2018 r.

Słowo jak młot, który kruszy skałę...

Czy moje słowo nie jest jak ogień - mówi Pan - i jak młot, który kruszy skałę?
Jeremiasza 23:29

Biblioteka uniwersytecka w Cambridge posiada w swych zbiorach rękopis hebrajskiego przekładu Nowego Testamentu, z którym związana jest bardzo ciekawa historia. Rękopis ten pochodzi z Travancore, a wykonał go pewien uczony Żyd.
Tłumaczenia tego dokonał z myślą, że obali Nowy Testament i będzie mógł odeprzeć wszelkie argumenty swych chrześcijańskich znajomych. Jednakże ów przekład stał się powodem, że sam tłumacz nawrócił się i uwierzył w to, co przedtem chciał zniszczyć .
Żył i umarł jako głęboko wierzący chrześcijanin. Tysiące ludzi od czasów apostolskich starało się w różny sposób walczyć przeciw Słowu Bożemu: przekręcaniem i gmatwaniem jego treści, zajadłą krytyką, czasami z ogniem i mieczem w ręku.
Jednakże musieli poznać, że "kto by upadł na ten kamień, roztrzaska się" Mat 21:44

Gdzie są dziś ci wszyscy, którzy sprzeciwiali się temu Słowu?
Obrócili się w proch, a ich przekonywające argumenty poszły w zapomnienie, natomiast Słowo Boże trwa niezmiennie. Dla wielu ludzi dzięki łasce Boga Jego Słowo stało się młotem, który rozkruszył twardą skałę ich serc, zmieniając je ku wiecznemu zbawieniu.

Biblia jest Słowem Boga nie człowieka .Bóg utożsamia się z tym, co powiedział i co kazał spisać. Dlatego też,żadne ludzkie wysiłki nie będą w stanie przemóc Biblii. Bóg sam troszczy się o to. Autor Psalmu 119 mówi w wersecie 89; "Panie Słowo Twoje trwa na wieki, niewzruszone jak niebiosa."
Mamy zatem wszelkie powody ku temu, aby wierzyć, że nie tylko każde słowo oryginału Pisma zostało przez Boga natchnione, ale i każda litera, ponieważ Pan Jezus powiedział:
"Lecz łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niż przepaść jednej kresce z zakonu" Łuk 16:17

Cytat z Dobry Zasiew 2017


Można by jeszcze dodać tylko, że i Strażnica nie zdołała zniszczyć Bożego Słowa mimo wielkich wysiłków. Duch Święty objawia każdemu, komu tylko zechce kim jest Jezus i co jest potrzebne do zbawienia.
Jak mówi Słowo " biada temu kto coś z tego co napisane ujmie lub coś dołoży...."

​
Edek.

Wielu Świadków Jehowy, jak nie wszyscy,  chlubią się tym, że znają Boga, ponieważ znają Jego Imię. Ba, nawet od tego Imienia nazwali siebie.  Czy faktycznie znają Boga o Imieniu Jahwe, dla Świadków w tłumaczeniu Jehowa? W jakim stopniu jest to dla Nich ważne, samo wypowiadanie Imienia Bożego?

W swojej  publikacji  pod tytułem „ Imię Boże, które pozostanie na zawsze”, napisali: „Jeżeli jesteś religijny, to jak wielu innych zapewne wierzysz w Istotę Najwyższą i odnosisz się z głębokim szacunkiem do znanej modlitwy, której Jezus nauczył swoich naśladowców i która  się nazywa Modlitwą Pańską albo „Ojcze nasz”. Początek tej modlitwy brzmi: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje”(Mt.6,9). Czy się już zastanawiałeś, dlaczego na pierwszym miejscu w tej modlitwie Jezus postawił uświęcanie imienia Bożego?”( str.3).

W publikacji tej zwrócono uwagę przede wszystkim na to, ile razy w Biblii użyto Imienia Bożego Jahwe/Jehowa i  utożsamiają ten fakt z uświęceniem Bożego Imienia.  Zwrócono też uwagę, że to Imię znajduje się również w świeckich źródłach. Są liczne zdjęcia, m.in. z kościołów, gdzie w różnych miejscach, na tablicach, widnieje Imię Boże albo w postaci tetragramu, albo już w tłumaczeniu Jehowa. Pokazano wycinki Pism z Imieniem Bożym. Trzeba przyznać, że publikacja może zrobić wrażenie.

Zachodzi jednak pytanie – jak to się ma do znajomości Boga? Czy chodzi tylko o  przeczytanie tego Imienia w różnych źródłach, zobaczenia w Biblii, w kościele, na monetach, czy spieranie się o to, jakie samogłoski dodano do tetragramu i jak wymawiać to Imię?

W tej samej publikacji zacytowano wypowiedź ze Słownika Biblijnego - „Analiza słowa „imię” w ST pozwala zrozumieć, jak wielkie znaczenie ma ono w języku hebrajskim. Nie jest to tylko etykietka. Mówi o prawdziwej osobowości tego, kto je nosi” (str.4). I tu jest sedno sprawy, ponieważ według Pisma Świętego imię to całokształt tego wszystkiego, co daną istotę charakteryzuje, wszystkiego, kim i czym dana istota jest i co sobą reprezentuje, a więc jej charakter, cechy, znaczenie, dążenia, posłannictwo itd. Imię reprezentuje osobę, która je nosi.

Idąc tym tokiem rozumowania daje się zauważyć różnicę między intelektualnym poznaniem Boga, wyczytaniem Jego Imienia w Piśmie, a znajomością Boga poprzez osobiste doświadczenie, osobistą relację.  O takim poznaniu Ojca mówi nasz Pan Jezus Chrystus, bo do Ojca możemy się zbliżyć tylko za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Jeżeli chcemy mieć jedność z Ojcem, najpierw musimy mieć jedność z Synem, taka jest bowiem kolejność, gdyż Jezus jest Drogą do Ojca (Jan 14,6). Myślę , że o to potykają się Świadkowie Jehowy.

Musimy sobie uświadomić, że osobiste relacje z Synem, który objawił Ojca, są niezbędne dla naszego zbawienia.  Zacytuję słowa z innej publikacji -”Bóg Jehowa, Kim jest dla Ciebie?” – „ przyjdź z wiarą  i modlitwą do Boga Ojca przez Pana Jezusa, przyjmij z całego serca Ewangelię Chrystusową. Odłóż wszelkie „pomoce religijne” do studium Biblii i czytaj SŁOWO BOŻE z usilną modlitwą płynącą prosto  z serca i poszukiwaniem żywego Boga. Poznasz wówczas Boga Jehowę w takim stopniu, o jakim nawet nie marzyłeś. Stanie się On dla Ciebie kochającym Ojcem, z którego ramion nikt nie zdoła Cię wydrzeć!”

​
Barbara

​Już w najbliższy poniedziałek zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu "NIEZŁOMNA WIARA". Tym razem mówić będziemy o jednym z najbardziej niepopularnych słów: "GRZECH" - czym jest, co oznacza dla mnie, jaki jest na niego sposób, co się dzieje gdy wierzący człowiek upada, a co gdy niewierzący... i wiele innych trudnych pytań. 🙂
​
Zapraszamy!

Miejsce spotkania: Kościół Misja Łaski w Warszawie
Transmisja internetowa: Tak
Możliwość rozmowy: Tak

Kto jest nazwany w Biblii Królem królów i Panem panów?

Biblia wskazuje na Boga Najwyższego YHWH jako na Pana panów i Króla królów. Wskazuje też na Pana Jezusa Chrystusa. Jak to pogodzić?

Czy może być dwóch Królów nad królami i Panów nad panami? 

Nie. Jest TYLKO jeden. W 1 Tym. 6 jest napisane, że jest JEDYNY Władca. Kto? 
Bóg YHWH objawiony w Panu Jezusie Chrystusie.

BÓG YHWH:

(17) gdyż Pan, wasz Bóg, jest Bogiem bogów i Panem panów, Bogiem wielkim, potężnym i strasznym, który nie ma względu na osobę ani nie przyjmuje darów, 5 Mojż. 10

(1) Hymn Dawida. Wywyższać cię będę, Boże mój, Królu, I błogosławić imieniu twemu na wieki. (2) Co dzień błogosławić ci będą I wysławiać imię twoje na wieki. (3) Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, A wielkość jego jest niezgłębiona. Ps. 145

14) abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa, (15) które we właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów, (16) jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen. 1 Tym. 6

WYPEŁNIENIE W CHRYSTUSIE:

(13) A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże. (14) I szły za nim wojska niebieskie na białych koniach, przyobleczone w czysty, biały bisior. (15) A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną, On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego. (16) A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów. Obj. 19

14) Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni. Obj. 17

Ciekawe, że Strażnica przyznaje, że tytuł Pana panów i Króla królów przynależy Panu Jezusowi Chrystusowi.
Piszą oni: "....tylko Jezus Chrystus, „Król królów i Pan panów”, otrzymał nieśmiertelność..." (źródło:  https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200002771?q=Pan+pan%C3%B3w&p=par )

Czyżby nie zauważyli, że ten tytuł przynależy także Bogu Ojcu?

Nie widzicie w tym niekonsekwencji?
Z jednej strony nie pozwalają Pana Jezusa czcić i wielbić, z drugiej przyznają, że jest On Panem panów i Królem królów...

Cóż więc, jeśli nie oddamy należnej chwały Panu Jezusowi Chrystusowi?
Czy to naprawdę wszystko jedno?
Pomyślcie, proszę...
Niech Was Pan prowadzi!


Ania

„Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej” (Rzym. 3:23).
 
Przed laty zdarzyło się, że jechałem zatłoczonym autobusem. Zacząłem się modlić, i doznałem przeżycia podobnego do tego, które opisane jest w szóstym rozdziale Księgi Izajasza. Czytamy tam o proroku, który, zobaczywszy Boga wykrzyknął: „Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg” (Izajasza 6:5, BW). Podobnie jak Izajasz, zobaczyłem otaczającą mnie grzeszność ludzi. I zrozumiałem, że czym innym jest intelektualna wiedza o tym, że jesteśmy grzeszni, a czym innym doświadczenie ohydy grzechu. Wiemy, czym jest szambo, i co się tam znajduje; jednakże kąpiel w szambie, zanurzenie się w jego zawartości daje poznanie zupełnie innego rodzaju. Tamtej nocy, w autobusie PKS, moje oczy otworzyły się, i zobaczyłem, że pływam w szambie grzechu. Przekleństwa na ustach jadących tamtym autobusem żołnierzy miały postać i zapach gorszą od ekskrementów i wymiocin. „Nieczyste wargi”, które tak przerażały Izajasza, to coś naprawdę obrzydliwego. Doświadczenie ohydy grzechu było tak przerażające, że zacząłem się modlić słowami: „Boże, zrobię WSZYSTKO, co każesz – tylko usuń stąd grzech”. Bóg cudownie odpowiedział na tę modlitwę.
 
Grzech jest wstrętny nie do opisania. Wszyscy poruszamy się pośród tego szamba, a każde nieczyste słowo i czyn jedynie pogarszają jego zawartość. Nie możemy pojąć łaski ani miłości Boga, jeśli najpierw nie zrozumiemy, jak wielkim i głęboko zakorzenionym w nas problemem jest grzech.
 
Bóg wyprowadził Izraelitów na pustynię i dał im tam prawo, gdyż chciał, aby zrozumieli swą grzeszność i potrzebę łaski. Prawo nikogo nie „poprawia”. Z Pisma wynika, że litera Bożego prawa zabija, a Duch ożywia (2 Kor. 3:6). Czy zatem litera jest zła? Nie. Bóg dał Prawo w tym właśnie celu, aby „zabiło” ono starego człowieka, naturalne, skażone grzechem życie - po to, aby reszty pracy dokonał w nas Duch. Pismo mówi, że „zapłatą za grzech jest śmierć” (Rzymian 6:23), zaś prawo Boże nieuchronnie prowadzi nas do konstatacji, że jesteśmy grzeszni. Skoro tak, to nie ma dla nas ratunku. Praktyki religijne ani dobre uczynki nie zrekompensują naszych grzechów, tak jak morderca nie uniknie kary dlatego, że przeprowadzał staruszki przez jezdnię. Tam, gdzie doszło do grzechu, musi zostać przelana krew. Chwała Bogu, że ta krew została przelana! Jedyna krew, która ma moc oczyścić nas od grzechu, to krew Syna Bożego Jezusa Chrystusa.
 
Nauczono nas, że grzechem są złe uczynki – kłamstwa, przekleństwa, gniew, przemoc itd. Właściwie jednak grzech to nieusuwalna skaza na naszej starej naturze, zwanej w Biblii „ciałem”. Ta skaza powoduje, że „ciało” produkuje złe czyny. Człowiek żyjący według swej nieodrodzonej z Ducha natury spontanicznie czyni zło. Z punktu widzenia zbawienia duszy nie ma sensu próbować przekonać naszej starej natury, żeby spełniała dobre czyny. Jeśli nawet poskromimy jeden rodzaj zła, np. przekleństwa, to na jego miejsce pojawi się grzeszna pycha z tego, że „nie jestem jak ci brudni, przeklinający grzesznicy”. Człowiek oddzielony od Chrystusa jest dogłębnie, bezdyskusyjnie i beznadziejnie grzeszny. Jedyną szansą zbawienia jest dla niego Jezus Chrystus. Jego krew nas oczyszcza. Duch Boży zaś sprawia w nas nowe życie, które nie jest życiem według litery prawa. Zadanie prawa kamiennych tablic kończy się, gdy zostajemy przekonani o naszej winie i przyprowadzeni do Chrystusa. Stare życie, naznaczone nieudolnymi staraniami bycia dobrym i pozbycia się grzechu, kończy się u stóp krzyża.
 
Każdy człowiek jest osobiście odpowiedzialny przed Bogiem. Nikt z nas nie jest jednak samotną wyspą. Nikt, kto grzeszy, nie może powiedzieć, że grzech jest jego prywatną sprawą.
 
Grzech przypomina obrzydliwy śmieć, rzucony na ulicę. Zaśmiecona okolica jest nieestetyczna i niehigieniczna. Jeżeli nawet ktoś nie śmieci, ale zamieszkuje zaśmiecony przez innych teren, to ponosi tego konsekwencje. Grzesznik przypomina pijanego kierowcę, jadącego brawurowo środkiem jezdni. Stwarza on zagrożenie nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Ponadto - grzesznicy są siewcami, a grzech – nasieniem. Rozsiewają oni zarazę grzechu wokół siebie. Możemy się dziwić, dlaczego wokół słyszymy tyle przekleństw, widzimy tyle oszustw, złości i bezprawia. Biblia mówi jednak, że „co człowiek posieje, to i żąć będzie” (Gal. 6:7, BW). Zbieramy żniwo tego, co zostało posiane. Każdy grzech, który wokół widzimy, został kiedyś zasiany przez jakiegoś człowieka. Grzech gorszy innych, to znaczy wywiera na nich nacisk, aby stawali się gorsi.
 
Nawet grzeszne myśli wywierają wpływ na nasze otoczenie. Myśli serca prędzej czy później spływają na język, a stamtąd – na innych ludzi. Jeżeli myśli są czyste i budujące, wówczas przeradzają się w czyste słowa, niosące wiarę, nadzieję i miłość. Jeżeli myśli są brudne, stają się przyczyną słów niosących skalanie i wyrządzających krzywdę innym ludziom. „Kto mówi nierozważnie, rani jak miecz, lecz język mędrców leczy” – mówi Pismo (Przyp. Sal. 12:8).
 
Każda grzeszna myśl, słowo, każdy bezbożny uczynek i zaniedbanie czynią życie całej społeczności ludzkiej trudniejszym. Z drugiej strony każdy akt posłuszeństwa Bożemu słowu, każda przemilczana zaczepka, każda podyktowana miłością Bożą modlitwa, każda godzina postu, każda złotówka dana ubogim przynoszą błogosławieństwo nie tylko nam samym, ale także naszemu miastu i narodowi.
 
Może się to wydawać dziwne, lecz z Biblii wynika, że wina mieszkańców ziemi kumuluje się, aż osiągnie pewien punkt krytyczny. Bóg powiedział do Abrahama, że dopiero czwarte pokolenie obejmie ziemię obiecaną, gdyż „przed tym czasem nie dopełni się wina Amorytów” (I Mojż. 15:16, BW). Po osiągnięciu punktu krytycznego następuje „żniwo”, tzn. Boży sąd nad skumulowanym grzechem. Żadne pokolenie nie startuje zatem z czystą kartą, lecz dopisuje kolejne pozycje do rachunku winy swoich poprzedników – aż przebrana zostanie miara. Izraelici przez długi czas ignorowali Boże przykazania. W rezultacie wina narodu urosła do niebotycznych rozmiarów. Wina była tak wielka, że królowie: Ezechiasz i Joasz zdołali ją odpokutować tylko częściowo. Jakkolwiek za ich życia sąd nie nastąpił, to później skumulowana wina Izraela dała o sobie znać. Świątynia została zburzona, a Izraelici zostali wygnani do Babilonu.
 
Grzech kala ziemię. Pismo mówi: „(…) Nie kalaj więc ziemi, którą Pan, Bóg twój, daje ci w dziedziczne posiadanie” (V Mojż. 21:23b, BW). W szczególności niewinnie przelana krew „woła o pomstę do nieba” (I Mojż. 4:10). Jeżeli zatem w danej okolicy lub kraju zamordowani zostali niewinni ludzie, ich śmierć obciąża ziemię klątwą. Bóg nakazał Izraelitom dokonanie obrzędu oczyszczenia w wypadku odnalezienia zwłok zamordowanego człowieka (V Mojż. 21).
 
Temat grzechu nie jest zbyt popularny. Władze, media, ośrodki opiniodawcze, a nawet instytucje religijne nie mówią na ten temat wiele, a jeśli już mówią, to czynią to z ironią albo traktują temat powierzchownie. To lekceważenie jest jednak kosztowne. Ceną ignorowania własnego grzechu jest zatracenie duszy. Ceną ignorowania grzechu jako korzenia dysfunkcji społecznych są Boże sądy w postaci wojen i katastrof, a ostatecznie – potępienie miasta czy narodu. Jezus prorokował, że miasta galilejskie „zstąpią do Otchłani”, gdyż oglądały cuda, a nie pokutowały (Mat. 11:20-24). W dniach ostatecznych całe narody odejdą na kaźń wieczną (Mat. 25:31-46).
 
Jezus był świadomy tego, że ludzie lekceważą swój grzech. Dlatego polecił nam, abyśmy opuścili „przestronną drogę”, wiodącą na zatracenie, i starali się „wchodzić przez ciasną bramę” oraz podążać „wąską drogą” (Mat. 7:13-14). Aby osiągnąć cel, jakim jest obfite życie z Jezusem Chrystusem, musimy zdjąć z siebie wszelki ciężar, a zwłaszcza „(…) grzech, który nas usidla” (Hebr. 12:1). Na szczęście jest to możliwe. Bóg ofiarował nam swojego Syna, który zawisł na krzyżu, stawszy się za nas grzechem. Jego krew ma moc oczyścić nas od wszelkiego grzechu. Nie stanie się to jednak automatycznie. Drogą do oczyszczenia przez krew jest pokuta.
 
Pierwszy raz usłyszałem o pokucie, kiedy byłem małym chłopcem. Muszę ze smutkiem przyznać, że koncepcja pokuty, w którą wówczas uwierzyłem, była zupełnym nieporozumieniem.
 
Według tej koncepcji pokuta miała być aktem rekompensaty za złe uczynki, których się dopuściłem. Czyniąc pokutę płaciłem Bogu coś w rodzaju odszkodowania za straty, które poniósł On w rezultacie moich "czynów niedozwolonych". W dodatku odszkodowanie to miało postać wypowiedzenia pewnej ilości modlitw. Kłamstwo – dwa „Ojczenasze”. Przekleństwa – trzy „Zdrowaśki”. Palenie papierosów – litania i fragment różańca. Ten obłęd nie tylko nie uwalniał mnie od grzechu, ale w dodatku zohydzał modlitwę. Wspaniała rozkosz, jaką w istocie jest modlitwa, jawiła mi się jako kara.
 
Fakt, że traktowałem tego rodzaju „pokutę” poważnie, i starałem się włożyć w nią serce oraz zrozumieć jej cel doprowadził mnie do kryzysu przekonań religijnych. Pewnego razu ksiądz, który gdzieś się śpieszył, udzielił mi rozgrzeszenia wysłuchawszy około połowy moich grzechów i zadał pokutę adekwatną do tego, czego wysłuchał. Co się stało z drugą połową? Czy zostały mi przebaczone, mimo braku wyznania? Czy ilość zadanych modlitw zrekompensuje całość grzechów, czy tylko te, których ksiądz wysłuchał? Wszystko to było bardzo niepokojące.
 
Na szczęście po około roku moje serce zdobył Jezus Chrystus. Stałem się Jego uczniem, i On zaczął mnie uczyć wszystkiego od nowa. Tchnął sens w to, co wydawało się nie mieć sensu. Na nowo zdefiniował pokutę i nauczył mnie pokutować.
 
Przede wszystkim zrozumiałem, że pokuta nie jest aktem rekompensaty za złe uczynki. Grzech to zbyt poważna sprawa, żeby można ją było załatwić wyrecytowaniem z pamięci fragmentu prozy. „Zapłatą za grzech jest śmierć” – mówi Pismo (Rzym. 6:23a). Każdy grzech domaga się przykrycia krwią. Adekwatną rekompensatą za grzech jest przelanie krwi.
 
W związku z doniosłością grzechu i naszą absolutną niemocą zaradzenia temu problemowi Bóg dokonał czegoś poruszającego. Posłał na świat swego Syna, który stał się człowiekiem, i jako jedyny człowiek w historii przeżył bezgrzeszne życie. Dzięki temu spełnił wymogi, aby złożyć ofiarę za grzech. I złożył ją. Jezus Chrystus ofiarował na śmierć nie tylko swoje ciało, ale i swoją duszę (Izajasza 53:12). Bezgrzeszny Boży Syn za nas uczyniony został grzechem, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą (2 Kor. 5:21). On nie pozostał w grobie. Zmartwychwstał i wstąpił do nieba.
 
Ofiara Chrystusa nie ma na nas żadnego automatycznego wpływu. Bóg zrobił wszystko, ale my musimy zdecydować, czy z tego skorzystamy. Grzech jest barierą, oddzielającą nas od Boga. Pokuta polega na zastosowaniu mocy krwi Jezusa w celu zniszczenia tej bariery. Nie jesteśmy w stanie zapłacić za nasz grzech. Możemy natomiast przyjąć zapłatę, którą ofiarował Syn Boży.
 
Biblijna pokuta polega na wyznaniu grzechu i przyjęciu daru przebaczenia. Jeżeli zabraknie pierwszego elementu, bariera ciągle stoi, oddzielając nas od Boga. Możemy o niej nie wiedzieć albo ją negować, ale ona jest. Chrystus stoi i oczekuje na wyznanie, aby nam przebaczyć i oczyścić nas. Jeżeli ukrywamy grzech bądź ignorujemy go, moc przelanej na Golgocie krwi Chrystusa nie ma na niego wpływu. Grzech nadal skutecznie działa, niszcząc nas.
 
Możemy popaść w drugą skrajność. Wyznawać grzech bez końca, lecz odrzucać Boży dar przebaczenia. Tak postąpił Judasz, który po wydaniu Jezusa przyznał się do grzechu (por. Mat. 27:4), lecz nigdy nie przyjął płynącego z Golgoty dobrodziejstwa. Wolał zadać sobie śmierć niż uniżyć się i uznać swą zależność od Bożej łaski. Dlatego został potępiony.
 
Jeżeli wyznajemy grzech, Bóg go odpuszcza. Nie wymaga to zaangażowania duchownego jako pośrednika między Bogiem a Tobą. „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus,” (I Tym. 2:5). Nie ma innych niż Jezus Chrystus pośredników między Bogiem a ludźmi. Człowiek, który obiera sobie innych pośredników, albo „pośredników do pośrednika”, postępuje wbrew Bożemu Słowu; mówiąc krótko: grzeszy i otwiera się na wpływ duchów zwodniczych. Ty sam musisz przyjść do Pośrednika z wyznaniem grzechów. Niekiedy wyznanie grzechów wiąże się z potrzebą zaangażowania innych ludzi. Ma to miejsce np. wtedy, gdy grzech dotknął innej osoby. Jeżeli wyrządziłem komuś krzywdę, nie wystarczy, żebym wyznał grzech Bogu. Konieczna jest pokuta wobec tej osoby. W moim życiu przekonałem się, że Bóg nalega, abyśmy uzyskali wybaczenie wyrządzonego innym zła. Kiedyś pytałem Boga, dlaczego w moim życiu powtarza się pewien dotkliwy problem. W odpowiedzi Pan ukazał mi sytuację sprzed lat, kiedy wyrządziłem innej osobie krzywdę. Zastanawiałem się, jak będę mógł to naprawić, ale w ciągu miesiąca Bóg zaaranżował spotkanie z pokrzywdzoną osobą i umożliwił mi przeprosiny.
 
Czasami Bóg prowadzi nas do publicznego wyznania grzechów. Pismo zachęca nas: „Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni” (Jakuba 5:16). Takie wyznanie łamie moc grzechu nad naszym życiem. „Chodzenie w światłości”, o jakim pisze Jan w swoim pierwszym liście (I Jana 1:7), to właśnie chodzenie w wyznawaniu grzechów. Nie chodzi tu o ekshibicjonizm czy dręczenie innych mrokami naszej duszy, ale o życie w wolności od strachu przed tym, że inni dowiedzą się, jak naprawdę wyglądamy. Chwila wstydu przynosi niespotykaną wolność; odziera nas z masek, które deformują nasze twarze.
 
Pokuta jest decyzją, której niekiedy towarzyszą emocje. Zdarzało mi się głęboko płakać podczas pokuty. Czułem wtedy, jak bardzo mój grzech zasmucił Boga, i płakałem, będąc tym autentycznie poruszony. Kiedy indziej pokutowałem bez żadnych wyraźnych emocji. Emocje bądź ich brak nie decydują o jakości pokuty.
 
Biblijny termin na oznaczenie pokuty to metanoia – tzn. przemiana myślenia. Zatem wezwanie „pokutuj” można sparafrazować słowami: „zmień myślenie”. Przestań myśleć o pokucie jako sposobie zrekompensowania Bogu swoich grzechów. Potraktuj poważnie zarówno Boga, jak i swój problem. Grzech to nie błahostka. On oddziela Cię od Boga. Jeżeli nie rozprawisz się z nim przez biblijną pokutę, grzech stanie się przyczyną Twego potępienia w piekle. Nikt nie będzie się mógł wymówić, że Kościół przekazał mu złą naukę. Każdy z nas osobiście odpowiada przed Bogiem za swe wierzenia. Lepiej zatem upewnić się, że to, w co wierzymy, rzeczywiście jest prawdą.
 
Zmień więc myślenie, wyznaj grzech i przyjmij Boży dar, ofiarowany na Golgocie. Tylko tyle? Tak. I nic innego. Żadna ilość praktyk religijnych nie zastąpi wyznania grzechu i przyjęcia łaski.
 
Biblijna pokuta to nie koniec, lecz początek drogi. Gdy tylko poddasz się Bożym zasadom odnośnie pokuty, żywy Chrystus zajaśnieje przed Tobą. Znajomy, a jednak inny niż ta postać, o której mówi religia. Rozpoczniesz nowe życie. Wkroczysz w wymiar, którego istnienie przeczuwałeś, ale nie doświadczałeś go - sferę Ducha.
 
​
Autor: Brat w Panu Jezusie

Kolejne spotkanie dotyczące podstaw wiary chrześcijańskiej już za nami. Tematem była Osoba i dzieło Pana Jezusa Chrystusa. 

Ojciec zesłał Swego Syna na świat w postaci ciała ludzkiego. Dlaczego to uczynił, wiedząc jaki będzie Jego koniec? Czy to możliwe, że tak bardzo nas ukochał? Czy możemy zasłużyć sobie na tak wielką Bożą miłość?
​
Posłuchajcie wykładu oraz dyskusji po nim.
Pozdrawiamy Was serdecznie!
JW Pomoc

Kim i jaki jest Bóg?
Czy można zdefiniować Boga?
Świadkowie Jehowy mówią, że jest Bóg większy i bóg mniejszy.
Czy takie przedstawienie istoty Boga jest zgodne z przesłaniem Pisma Świętego?

"Boga nie da się w pełni zdefiniować za pomocą słów czy wyrażeń. Żadne słowo czy zwrot nie jest w stanie całkowicie wyrazić Jego istoty. Niemniej jednak, by przybliżyć istotę Boga – takiego jakim jest – możemy określić Jego atrybuty, które są właściwe dla Jego osoby.

Najsłynniejsza definicja Boga pochodzi z Westminsterskiego Wyznania Wiary:
„Bóg to Duch Nieskończony, wieczny, niezmienny w swej istocie, mocy, świętości, sprawiedliwości, dobroci, prawdzie, miłości, miłosierdziu, i wolności”. – definicja sprowadza się do wyliczenia Bożych atrybutów, które są doskonałe.

Różne doskonałe cechy Boga nie są Jego częściami składowymi. Każda z osobna opisuje Jego całą istotę. Np.: miłość nie jest częścią Bożej natury; Bóg w całej swej istocie jest miłością. Choć w danym momencie Bóg może objawiać tę czy inną cechę swego charakteru, to jednak żadna z nich nie jest niezależna czy też ważniejsza od pozostałych. Np.: gdy Bóg okazuje swój gniew, nie przestaje być miłością. Bóg jest większy niż ogólna suma jego atrybutów.[b] Choćbyśmy sporządzili listę wszystkich objawionych cech Boga to i tak nie oddalibyśmy w pełni Jego natury, ponieważ nie jesteśmy w stanie ogarnąć Boga swoim rozumem.

Doskonałe cechy Boga odnoszą się w równym stopniu do Ojca, Syna i Ducha Świętego. Charakteryzują one naturę Trójjednego Boga – a zatem odnoszą się do każdej Osoby Trójcy."

Imiona Boga oraz listę i wytłumaczenie Jego atrybutów znajdziesz tutaj: