Miłość i Prawda – nierozłączni towarzysze

"Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga Ojca i od Pana Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, niech będzie z wami w prawdzie i miłości" (2 Jana 3, UBG).

Apostoł Jan zarówno w swoich listach, jak i w Ewangelii noszącej jego imię sporo miejsca poświęcił sprawie miłości. Zarazem kładł silny nacisk na kwestię prawdy, łącząc prawdę z miłością (3 Jana 1). Dlaczego to takie ważne, by miłość i prawda szły ze sobą w parze? Na czym miałoby to polegać? Czy ma to dla nas praktyczne znaczenie?

Czym jest agape, czyli miłość chrześcijańska?

Pan Jezus oznajmił, że znakiem rozpoznawczym prawdziwych chrześcijan jest wzajemna miłość (Ew. Jana 13:34-35). Jest to miłość ofiarna (Ew. Jana 15:13), wzorowana na miłości Ojca i Syna (1 Jana 4:10-11). Taka miłość przejawia się w czynach (1 Jana 3:17-18).

„Nie jest niezrównoważonym uczuciem, nie jest chwiejnym płomykiem ani tanim sentymentalizmem. Tego rodzaju miłość nie jest łatwo posiąść ani praktykować. Agape jest niepokonaną dobrą wolą (…) Chrześcijańska miłość zawsze szuka najwyższego dobra innych, godzi się na wszelkie trudności i kłopoty stojące na tej drodze” (William Barclay, "Listy św. Jana i Judy", s. 182).

Prawda

Chrystus oświadczył apostołom, że to On jest prawdą (Ew. Jana 14:6). Mistrz uważał również, że prawdą jest natchnione Słowo Boże, Biblia (Ew. Jana 17:17). Apostoł Paweł pisał o prawdzie Ewangelii (Galacjan 2:5). Oczywiście, absolutną i ostateczną Prawdą jest sam Bóg. W naszym dzisiejszym rozważaniu skupimy się jednak na prawdzie w sensie prawdziwej nauki chrześcijańskiej, na której wszyscy naśladowcy Chrystusa powinni się wzorować (2 Tymoteusza 1:13).

Przyjęcie prawdy Bożej i wierne trzymanie się jej stanowi dowód, że jesteśmy dziećmi Bożymi; od wytrwania w prawdzie zależy nasze ostateczne zbawienie (1 Jana 4:6; 2:24). Nie wystarczy przyjąć prawdy rozumem, lecz trzeba ją umiłować (2 Tesaloniczan 2:9-10). Samo poznanie prawdy to za mało – trzeba być jej posłusznym i zgodnie z nią postępować (1 Piotra 1:22; Ew. Jana 3:21). Apostoł Jan wspominał o „chodzeniu w prawdzie” (2 Jana 4). Prawda chrześcijańska nie jest jedynie tematem do studiów, rozważań i dyskusji, ale ma być stosowana w życiu. Między tym, co wyznajemy, a praktyką naszego codziennego życia nie powinno być rozdźwięku (Tytusa 1:16).

Nierozłączni towarzysze

O przyjaciółkach, które ciągle ze sobą przebywają mówi się czasem: „papużki nierozłączki”. Podobnie jest z prawdą i miłością – nie wolno ich rozdzielać i źle jest, gdy jedna funkcjonuje bez drugiej. Miłość nie pozwala lekceważyć poglądów i postępowania braci i sióstr, okazuje im szczere zainteresowanie. Prawda pomaga zachować rozeznanie i nie przymyka oczu na zło, odchylenia od wiary i odstępstwo. Miłość pozbawiona troski o prawdę może łatwo przerodzić się w liberalizm, nadmierną tolerancję i obojętność. Taka miłość przestaje być prawdziwą miłością. Z kolei wierność prawdzie wyzuta z miłości może prowadzić do oschłej, dogmatycznej i niemiłosiernej ortodoksji, której brakuje współczucia dla osób potrzebujących lub błądzących. Zbawiciel nie ganił gorliwości dla Prawa Bożego, lecz zalecał, by uzupełnić ją takimi przymiotami, jak miłosierdzie (Ew. Mateusza 23:23).

Zachowujmy w naszym życiu zarówno miłość, jak i prawdę. Wyjdzie to z pożytkiem tak dla nas, jak i dla naszych bliźnich.

Szymon M.

Chrystus ma moc spełnić nasze prośby

"I o cokolwiek będziecie prosić w moim imieniu, to uczynię, aby Ojciec w Synu został otoczony chwałą".
- Ew. Jana 14:13, TNP

Pan Jezus mówi tu coś zadziwiającego: spełni prośby zanoszone w Jego Imieniu.

Jeżeli może to uczynić, to musi być wszechwiedzący (by znać prośby wszystkich swych uczniów i słyszeć je nawet wtedy, gdy są wypowiadane równocześnie), wszechobecny (by dotrzeć z pomocą do chrześcijan rozproszonych po całej ziemi), i wszechmocny (by dokonać wszystkiego, co tylko potrzebne).

Na Jego wszechobecność zwracają uwagę m.in. następujące wersety:

"I nikt nie wstępuje do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie" (Ew. Jana 3:13, TNP).
"Albowiem gdzie są dwaj albo trzej zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich" (Ew. Mateusza 18:20, TNP).

Natomiast Jego wszechmoc przykładowo ukazano w poniższym tekście:
"Nasza bowiem ojczyzna jest w niebiosach, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci poniżone ciało nasze, aby stało się w swej postaci podobne ciału chwały Jego, według skutecznego działania Jego mocy, którą też wszystko może sobie podporządkować" (Filipian 3:20-21, TNP).

Co ciekawe, Ewangelia według Jana 14:14 w wielu przekładach wskazuje na to, że możemy zwracać się do Chrystusa bezpośrednio: „O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię Moje, Ja to spełnię” (np. Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska, Biblia Ekumeniczna).

Zatem pamiętajmy, że także dziś aktualne jest wezwanie Pana Jezusa:

"Chodźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja dam wam odpocząć" (Ew. Mateusza 11:28, TNP).

Szymon M.

Syn Boży jako Wódz zastępów Pańskich rozmawia z Jozuem pod Jerychem, rozmawia z Mojżeszem w gorejącym krzaku, rozmawia z prorokiem Danielem nad rzeką.

Ale nie tylko tu.

Wiemy, że Abraham rozmawiał z Bogiem, Jakub walczył z Bogiem (Rodzaju 32:30).

Z Bogiem rozmawiała Hagar (Rodzaju 16:13).

A przecież wiemy, że Boga nikt nigdy nie widział ani nie słyszał jego głosu.
Boga Ojca oczywiście.

Jana 1:18,
„Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go."

Jana 5:37,
„Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo.
Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza.”

W Starym Testamencie słyszymy dlaczego nikt z ludzi nie mógł oglądać Boga Ojca:

Wyjścia 33:20,
„I znowu rzekł: Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu.”

Boga Ojca nikt z ludzi nigdy nie widział i nie słyszał, ponieważ grzeszny człowiek nie przeżyłby takiego obcowania ze świętym Bogiem.

A jednak byli ludzie w Starym Testamencie, którzy widzieli Boga i rozmawiali z Nim.
Sprzeczność? Absolutnie nie!

My dzisiaj – poza przeciwnikami preegzystencji Pana Jezusa, wiemy, że ci wszyscy rozmawiali z Synem Bożym, który reprezentował Boga Ojca i objawiał go ludziom (Jana 1:18).

Wiemy, że Pan Jezus jest widzialnym obrazem niewidzialnego Boga (Kolosan 1:15)

I odblaskiem jego chwały (Hebrajczyków 1:3).

Pan Jezus występował w Imieniu Boga Ojca w Starym Testamencie.

Wystarczy porównać opis Męża z którym rozmawiał Daniel z opisem Syna Człowieczego z Objawienia.
Jeśli przyjrzymy się relacji Mojżesza z Bogiem – bez trudu zauważymy, że w 33 rozdziale Mojżesz tylko z tyłu może oglądać chwałę Boga, a przecież jak czytamy rozmawiał z Bogiem „twarzą w twarz”:

Wyjścia 33:11,
„A Jahwe rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem.”

Z kim zatem jak nie z Synem Bożym (objawiającym i reprezentującym Ojca) mógł rozmawiać twarzą w twarz, a samego Boga Ojca mógł zobaczyć tylko z tyłu i nie mógł oglądać Jego oblicza?

Daniel nad brzegiem Wielkiej Rzeki (Tygrys) widział męza, którego opis znajdujemy w Daniela 10:5–10, który idealnie pokrywa się z opisem osoby Syna Bożego, który podaje Jan w Objawieniu 1:13-18.

Uważny i uczciwy czytelnik na każdym miejscu Starego testamentu rozpozna Osobę Syna Bożego występującego wobec grzesznych ludzi w imieniu Swojego Ojca i naszego Boga.


Marcin Broda

„Wszyscy zgrzeszyli (...) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie.

Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

List do Rzymian 3,23.24;
List do Rzymian 6,23

Łaska daje – wiara przyjmuje

Kto nie przyjmuje prezentu, pozbawia czegoś siebie samego i lekceważy dawcę. Im bardziej wartościowy podarunek, tym większa strata i większa zniewaga dla tego, kto go ofiaruje. Również Bóg podarował swojego umiłowanego Syna i oferuje nam przez wiarę w Niego uzdrowienie życia i duszy na zawsze. Kto Go odrzuca, powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak wiele traci, i z jaką pogardą zostaje potraktowany Bóg i Jego dar. Nic nie może być bardziej brzemienne w skutkach.

Dlaczego więc tak wielu ludzi gardzi tym darem Bożym? Całkiem proste – musieliby zobaczyć siebie w moralnym obrazie, jaki maluje przed nimi Pismo Święte. Biblia mówi, że człowiek stał się martwy „przez upadki i grzechy”. Niewielu jest takich, którzy chcą to zaakceptować. Ludzie wolą Boga „uczynić kłamcą”, któremu nie warto wierzyć (por. Efez. 2,1; 1 Jana 5,10).

Bóg oferuje nam swoje zbawienie, swoją łaskę. Na tę łaskę nie trzeba zasłużyć. Tak jak mówi Pismo jest to wręcz coś, na co nie da się zasłużyć, mianowicie Boży dar.

Podczas gdy niezliczona ilość religii wymaga dobrych uczynków, Ewangelia Jezusa Chrystusa oferuje czystą łaskę i to okazaną właśnie grzesznikom. Jeśli ze szczerym sercem przyznamy się do tego, spełnimy jedyny potrzebny warunek, aby odebrać ten dar łaski. Wyciągnijmy więc z wiarą po niego naszą dłoń!

Dobry Zasiew - 05.03.2021

Życie chrześcijańskie całkowicie podległe Chrystusowi - rzeczywistość czy fikcja?
Warte zastanowienia.
Czy wierzysz, ze Chrystus zamieszkuje w Tobie?
Jeśli oddałeś Mu całkowicie swoje życie, to tak właśnie jest.

Słuchaj z nami.
Boże Słowo jest żywe i skuteczne, dotyka i poucza!

Pan Jezus Chrystus jest Bogiem Jahwe Objawionym w ciele. Ta prawda nie jest ludzkim wymysłem, ale jest zawarta w Słowie Bożym. Kto nie uznaje Pana Jezusa Chrystusa jako Boga Jahwe Objawionego w ciele, ten jest martwy w swoich grzechach.

“I powiedział do nich: Wy jesteście z niskości, a ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, ja zaś nie jestem z tego świata. Dlatego wam powiedziałem, że umrzecie w swoich grzechach. Bo jeśli nie uwierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.”
‭‭Jana‬ ‭8:23-24‬ ‭UBG‬‬

“Dlatego Jezus powiedział do nich: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że ja jestem, a nie czynię nic sam od siebie, ale mówię to, czego mnie nauczył mój Ojciec.”
‭‭Jana‬ ‭8:28‬ ‭UBG‬‬

“Wtedy Bóg odrzekł do Mojżesza: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.”
‭‭Wyjścia‬ ‭3:14‬ ‭UBG‬‬

“Ja, ja jestem PANEM i oprócz mnie nie ma zbawiciela.”
‭‭Izajasza‬ ‭43:11‬ ‭UBG‬‬

“Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela;”
‭‭Tytusa‬ ‭3:6‬ ‭UBG‬‬

“On otrzyma błogosławieństwo od PANA i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.”
‭‭Psalmów‬ ‭24:5‬ ‭UBG‬‬

“Z jego potomstwa, zgodnie z obietnicą, Bóg wzbudził Izraelowi Zbawiciela, Jezusa.”
‭‭Dzieje‬ ‭13:23‬ ‭UBG‬‬

“Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa.”
‭‭Filipian‬ ‭3:20‬ ‭UBG‬‬

“Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga, naszego Zbawiciela;”
‭‭I Tymoteusza‬ ‭2:3‬ ‭UBG‬‬

“Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;”
‭‭Tytusa‬ ‭2:13‬ ‭UBG‬‬

“Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;”
‭‭Tytusa‬ ‭2:13‬ ‭UBG‬‬

“Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa według nakazu Boga, naszego Zbawiciela, i Pana Jezusa Chrystusa, który jest naszą nadzieją;”
‭‭I Tymoteusza‬ ‭1:1‬ ‭UBG‬‬

“I we właściwym czasie objawił swoje słowo przez głoszenie, które zostało mi powierzone zgodnie z nakazem Boga, naszego Zbawiciela;”
‭‭Tytusa‬ ‭1:3‬ ‭UBG‬‬

“W ten sposób hojnie będzie wam dane wejście do wiecznego królestwa naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.”
‭‭II Piotra‬ ‭1:11‬ ‭UBG‬‬

“Ale ja jestem PAN, twój Bóg, od wyjścia z ziemi Egiptu, a nie będziesz znał innego Boga oprócz mnie. I nie ma innego zbawiciela oprócz mnie.”
‭‭Ozeasza‬ ‭13:4‬ ‭UBG‬‬

“Oznajmijcie i przyprowadźcie ich, niech naradzają się razem: Kto to od dawna przepowiadał? Kto od tamtego czasu to ogłaszał? Czy nie ja, PAN? A nie ma żadnego innego Boga oprócz mnie. Nie ma Boga sprawiedliwego ani innego Zbawiciela oprócz mnie.”
‭‭Izajasza‬ ‭45:21‬ ‭UBG‬‬

Jak widać z powyższych wersetów, a jest ich o wiele więcej, ta prawda jest kluczowa jeśli chodzi o nasze zbawienie. Uznawanie tej prawdy nie jest kwestią odmiennego zrozumienia Słowa Bożego, tylko jasno i jednoznacznie z Niego wynika. Jedynie diabelskie zaślepienie powoduje, że ludzie nie uznają tej prawdy.

“W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga.”
‭‭II Koryntian‬ ‭4:4‬ ‭UBG‬‬

Piotr Suchanek

A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią.

Ewangelia Łukasza 7,12

Historia tej biednej wdowy przypomina nam o tym, że śmierć dotyka wszystkich bez względu na to, gdzie i w jakich czasach żyją. Historia opisana w tej Ewangelii wydarzyła się w Nain. Nain oznacza „przyjemny”, jednak mimo tego zawitała tam śmierć. W tej historii widzimy tę pocieszającą prawdę, że na ten pogrążony w śmierci świat przyszedł Pan życia, który posiadał nie tylko moc, by wskrzeszać z martwych, ale także dość miłości i współczucia, by osuszyć łzy i uleczyć złamane serca.
Do Nain przybył Jezus, któremu towarzyszyli uczniowie i tłum. Ta grupa, która miała pośród siebie Pana życia, natknęła się na inną grupkę niosącą martwe ciało jedynego syna wdowy. Co za smutny obraz! Ale jak pięknie kontrastuje z nim sposób, w jaki Pan Jezus Chrystus ujął się za tą wdową. Gdybyśmy posiadali moc, którą On dysponował, prawdopodobnie odwrócilibyśmy ten porządek – najpierw wskrzesilibyśmy chłopca z martwych, a następnie powiedzielibyśmy do jego matki: „Nie płacz!”. Niemniej Jezus wybrał inną drogę. Jego pełne taktu i współczucia postępowanie sprawia, że historia ta nabiera wyjątkowego wymiaru. Pan Jezus najpierw powiedział do zrozpaczonej kobiety: „Nie płacz”, a następnie przywrócił chłopca do życia. Matka chłopca mogła potwierdzić: „Gdy byłam w smutku, On zbliżył się do mnie i otarł moje łzy. Nie tylko rozwiązał mój problem, ale był cały czas obok mnie”.
Ma to szczególne znaczenie dla człowieka wierzącego. Jezus nie przebywa już na tej ziemi. Nie wskrzesza także naszych zmarłych, ale pociesza nasze serca i ociera łzy. Każdy, kto zaufał Temu, który powiedział: „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Ew. Jana 11,25), ma pociechę w Jego miłości i może oczekiwać dnia, w którym Pan objawi swoją moc wskrzeszania umarłych i spełni obietnicę: „I otrze (Bóg) wszelką łzę z oczu ich” (Obj. 21,4).

„Dobry zasiew” - 4.11.2020

Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga.

List do Rzymian 2,5


Śmierć ostatniej nadziei.

Przed laty byłem obecny przy łożu śmierci pewnego dwudziestolatka. Często rozmawiałem z nim o zbawieniu, lecz zawsze nadaremnie. Teraz widziałem szybko nadchodzącą śmierć i leżało mi szczególnie na sercu, aby jeszcze raz zwrócić wzrok tego młodego człowieka na Jezusa Chrystusa, Zbawiciela grzeszników. Pochyliłem się nad nim i wyszeptałem mu do ucha: „Krew Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1. List Jana 1,7). Zaledwie wypowiedziałem tych kilka słów, on natychmiast zatkał uszy swymi rękoma. Nie chciał nic o tym słyszeć, a także jego matka, dając mi znak, prosiła mnie, bym z nim już więcej nie mówił o Bożych sprawach. Lecz nagle ta dotychczas prawie nieruchoma postać ożyła. Chory szeroko otworzył oczy i z przenikliwym, pełnym strachu głosem zawołał: „O, umieram, umieram!”. Potem wyjąkał parę słów, których nie zrozumieliśmy. Chwilę później zawołał pełen rozpaczy: „Ja – idę – na – wieczne – potępienie!”. To były jego ostatnie słowa, po których skonał.
Jakże wstrząsający koniec! Ze szpitalnego łoża przebudzenie w wiecznych mękach! Czyż to poważne wydarzenie nie powinno otrząsnąć Ciebie z wielu złudzeń i doprowadzić do pokuty? Jak często proszono Cię, byś przyszedł do Pana Jezusa, ale Ty odrzucałeś wszystkie te wezwania! Chcesz czekać, aż będziesz na łożu śmierci? Proszę, nie czyń tego, lecz dzisiaj zwróć się ze swoimi grzechami do Pana Jezusa. Słowo Boże ostrzega z wielką powagą: „Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany” (Przyp. 29,1). Nie podejmuj tego ryzyka! Pozwól się ostrzec: Przyjdź dzisiaj do Pana Jezusa, zanim na wieki będzie za późno!


Dobry Zasiew - 27.10.2020

Święta bojaźń

"Kto się boi przykazania Jego, odniesie nagrodę". Prz 13,13b [BG]

Święta cześć dla Słowa Bożego ma obecnie bardzo zaniżoną wartość. Ludzie uważają się za mądrzejszych od Słowa Pana i uczestniczą w osądzaniu go. Jednak czytamy też: „Ja tak nie postępowałem z bojaźni przed Bogiem” (Neh 5,15b).

My akceptujemy tę natchnioną Księgę jako nieomylną i dowodzimy naszego szacunku do niej poprzez posłuszeństwo. Boże Słowo nas nie przeraża, ale żywimy do niego szacunek jako synowie i córki Boga. Nie boimy się wspomnianych w nim kar, ponieważ z bojaźnią podchodzimy do jego przykazań.

Święta bojaźń wobec przykazań rodzi spokój pokory, który jest o wiele lepszy od lekkomyślności dumy. Staje się naszym przewodnikiem w posuwaniu się naprzód, hamulcem ręcznym przy jeździe w dół i zachętą do wchodzenia pod górę.

Będąc ustrzeżeni od zła i prowadzeni ku sprawiedliwości przez naszą bojaźń wobec przykazań, zyskujemy czyste sumienie, które jest źródłem radości, uwolnienie od odpowiedzialności, które jest jak wyzwolone od śmierci życie i pewność podobania się Bogu, która jest niebem na ziemi. Bezbożni mogą wyśmiewać naszą głęboką bojaźń wobec Słowa Pana, ale jakie to ma dla nas znaczenie?

Nagroda za nasze niebiańskie powołanie jest dla nas wystarczającym pocieszeniem. Nagroda, którą nam obiecano za posłuszeństwo, sprawia, że nie zważamy na tych, którzy nami pogardzają.

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"

Podtrzymywane dzięki karmieniu

"Jak mię posłał Ojciec, który żyje, a Ja przez Ojca żyję, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie". J 6,57

Żyjemy dzięki naszej jedności z Synem Boga.

Jako Bóg-Człowiek i Pośrednik, Pan Jezus żyje dzięki Ojcu, który Go posłał, i w ten sam sposób my żyjemy dzięki Zbawicielowi, który nas ożywił. On, który jest źródłem naszego życia, jest również Tym, który je w nas zachowuje. Życie jest podtrzymywane poprzez odżywianie.

Musimy podtrzymywać duchowe życie poprzez duchowy pokarm, a tym pokarmem jest Pan Jezus. Nie Jego życie lub śmierć, Jego urząd lub dzieło czy Słowo, ale On sam, który to wszystko w sobie zawiera. Karmimy się więc samym Jezusem.

To zostało nam zapewnione w Wieczerzy Pańskiej, ale tak naprawdę cieszymy się tym, kiedy rozmyślamy o naszym Panu, wierzymy w Niego osobiście, przyjmujemy Go z miłością i upodabniamy się do Niego dzięki mocy wewnętrznego życia.

Wiemy, co to znaczy „karmić się Jezusem”, ale nie potrafimy tego opisać słowami – czy to w mowie, czy w piśmie.

Najmądrzejsze, co możemy zrobić, to zastosować to w praktyce i karmić się Nim coraz więcej i więcej. Jesteśmy usilnie proszeni o to, by karmić się obficie – a kiedy Jezus będzie naszym pokarmem i napojem, będzie to dla nas nieskończenie pożyteczne.

Panie, dziękuję Ci, że to, co jest niezbędne do mojego nowego życia, jest zarazem moją największą radością. Zatem w tej chwili się Tobą karmię.

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"
15 października

Służcie jedni drugim w miłości.

List do Galacjan 5,13

Miłość jest zawsze gotowa do usługiwania – przez to w pewnym sensie przygotowuje innym drogę. Ona rozumie, iż należy usunąć przeszkody z drogi, by inni się nie potknęli. Nie żąda podziękowania, ponieważ sama potrafi tylko dawać. Ubogaca każdego, kto przyjmuje jej dary.

To wielka radość ją spotkać. Ona pozdrawia nas bardzo serdecznie, a jeśli to możliwie, po imieniu. Zawsze ma przygotowane dobre, pocieszające słowo. Chętnie towarzyszy nam w drodze – przy każdej pogodzie, niezależnie od tego, czy ta druga osoba jest uprzejma, czy też nie. Pomaga nosić ciężary współtowarzyszowi – nie tylko te znajdujące się na rękach, ale i na sercu.

Miłość słucha ochoczo i cierpliwie. Potrafi milczeć. Z jej ust nie wychodzi żadne słowo, które w jakiś sposób zlekceważyłoby słuchającego. Nigdy nie mówi nic złego o nieobecnych. Jest taktowna, dostojna, ale przy tym i skromna. Nie rzuca się w oczy, a zarazem nie może pozostać niezauważona.

Miłość stale chodzi ze swoim wielkim Mistrzem do „prywatnej szkoły” – najlepszej, jaka w ogóle istnieje. Jest z Nim w bardzo bliskich stosunkach. Jemu, który powiedział: „uczcie się ode mnie”, potrafi czytać w myślach. Nic więc dziwnego, że jest do Niego tak bardzo podobna: łagodna i pokorna, kawałek nieba.

Jakże wspaniale jest pełnić służbę miłości! Jakaż radość dla Pana, który jej się może przyglądać!

„Służcie jedni drugim w miłości”. Jedni drugim. Nikt nie jest wykluczony. Również i mnie dotyczy to słowo. Panie, dopomóż mi, abym pilnie naśladował miłość i ćwiczył się w niej, ku Twojej czci i ku radości innych!

Dobry Zasiew - 27.09.2020

„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rz.10,17

Słuchaj z nami Słowa Bożego.
Z modlitwą, prośbą do Boga, aby prowadził, przemawiał, pokazywał sprawy ważne, wskazywał Prawdę o Sobie. Potrzebujemy Jego prowadzenia, aby Słowo Boże stało się dla nas Żywym Słowem.

Czy masz odwagę powiedzieć:
„Boże, nawet jeśli to zburzy moje dotychczasowe wierzenia, proszę, burz fałszywe doktryny i prowadź do właściwego poznania Ciebie. Amen”.
To wielka odwaga, czy jesteś odważny?

Ewangelia Mateusza, Uwspółcześniona Biblia Gdańska

"Czy Murzyn może odmienić swoją skórę a pantera swoje pręgi? A czy wy, przywykli do złego, możecie dobrze czynić?"
Jr 13:23

Czy wiedzieliśmy już dawniej, że w Biblii można znaleźć i takie prawdy? Większość ludzi przekonana jest, że Biblia mówi, iż należy czynić dobrze i dążyć do poprawy. A tu czytamy, że wcale nie możemy się poprawić ani zmienić. Murzyn mimo najlepszych chęci nie może zmienić koloru swojej skóry.
A pantera nie może zmienić sierści. „I tak samo” – mówi Słowo Boże – „my nie możemy się zmienić”.

Czy to rzeczywiście prawda? No cóż, każdy z nas przecież próbował już się zmienić. Nasza droga usiana jest drobnymi postanowieniami, które nie zostały zrealizowane. Jesteśmy Murzynami, którzy nie mogą odmienić swojej skóry. Nie możemy się zmienić.

Jednakże jest jeszcze druga droga zwiastowania: zmienić nas może Bóg. On swemu Synowi kazał umrzeć na krzyżu, abyśmy z Jezusem „umarli grzechowi”, aby ukrzyżowany z Nim został „nasz stary człowiek”. Bóg podarował Ducha Świętego, by przemienił nas gruntownie.
Jezus nie powiedział: „Ty musisz się zmienić”, ale: „Musicie się narodzić z góry” (J 3:7). Jezus nie mówi: „Ty musisz sam siebie zmienić”, ale: „Oto wszystko czynię nowe” (Obj 21 :5). On to czyni.

Byłem kiedyś prawie sparaliżowany przez ischias. Chodziłem zgięty i nic mi nie pomagało. Pojechałem więc do uzdrowiska, gdzie były lecznicze wody. Musiałem tam po prostu leżeć spokojnie w leczniczej kąpieli. I wyzdrowiałem. I tak mogą też zrobić ci, którzy przyszli do wniosku, że ich życie powinno się zmienić. Trzeba oddać się Jemu, który wszystko czyni nowym.

Panie! Uzdrów mnie, a będę zdrowy! Amen.

Wilhelm Busch, "365 razy On" 8 września

Przyjdź do Pana Jezusa (Mat.11,28-30).
Potrzebujesz Jego ochrony, w Nim znajdziesz bezpieczeństwo.
Nikt, żadna organizacja nie da Ci pokoju, jaki da Ci Bóg w Osobie Syna Bożego.
On sam to obiecał.
Arką wybawienia nie jest organizacja, jest nią Jezus Chrystus. Nie przyprowadzaj więc ludzi do organizacji, stań się uczniem Chrystusa, a potem przyprowadzaj ludzi do Niego.
Organizacja należy do świata, a w nim nie znajdziesz pokoju. Pokój ma tylko Bóg.
Jeśli wierzysz słowom Biblii, przyjmij słowa o pokoju, jakie wypowiedział Pan Jezus. Nie zwlekaj, Twoje serce nie musi się bać.

Kilka przepięknych fragmentów Bożego Słowa na temat Bożej Miłości. Ku pokrzepieniu.