Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Wtedy Jezus znowu powiedział: (…). Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.

I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.

Ewangelia Jana 14,6; Ewangelia Jana 10,7.9; Dzieje Apostolskie 4,12

Pewnego razu w studiu radiowym przeprowadzano wywiad z młodą parą. Tematem był ich ślub, który odbywał się w trzech miejscach: w urzędzie, meczecie i kościele. Pan młody objaśniał dziennikarce, że muzułmańskie wesele było bardzo krótkie i nie przysporzyło żadnych problemów, a chrześcijańska część również przebiegła bez utrudnień. W obydwu miejscach zadbano jedynie o to, żeby imię Jezusa Chrystusa nie było wymieniane. Pani młoda dodała jeszcze, że przecież generalnie chodzi o to samo − mianowicie o tego samego Boga.

Jednak zacytowane powyżej wersety z Biblii wskazują wyraźnie na to, że tylko przez Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, można otrzymać zbawienie i zobaczyć w Nim Boga Stwórcę. Nasuwa się więc zasadnicze pytanie: „W jakim nastawieniu do Boga jest człowiek, który świadomie lekceważy Syna Bożego jako jedyną drogę do zbawienia?”. Z kolei apostoł Jan pisze: „Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca” (1 Jana 2,23).

Może ktoś zapyta: A dlaczego nie można żyć bez Jezusa? − czy On faktycznie jest tak istotny? Absolutnie TAK, ponieważ tylko On jest jedynym posłanym przez Boga Zbawicielem. Tylko On może rozwiązać kwestię grzechu dla wszystkich tych, którzy w Niego wierzą.

Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga.

(1 List Piotra 3,18)

Dobry Zasiew - 24.06.2022

„Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.”
Ewangelia Jana 6,35

Jeśli masz jedzenie w lodówce, w szafie coś do ubrania, a do tego dach nad głową, to powodzi ci się lepiej niż 75% ludności świata. Czy potrzeba nam więcej? Jeśli chodzi o rzeczy materialne, to właściwie nie. Ale „czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mat. 6,25). Tak, życie ludzkie nie przejawia się tylko w sferze fizycznej, ale przede wszystkim w duchowej, niematerialnej: myślimy, czujemy i wyznajemy pewne wartości. To właśnie odróżnia nas od zwierząt.

Każdy zdrowy człowiek ma potrzeby emocjonalne, takie jak: poczucie bezpieczeństwa, akceptacji, miłości itd. Do tego dochodzą potrzeby duchowe: zrozumienie otaczającego nas świata, a przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na pytanie: „Skąd pochodzę i dokąd zmierzam?”. Posiadamy także odczucia w sferze moralności, które są pewnego rodzaju sygnałami wysyłanymi przez nasze sumienie.

Wszystkie te potrzeby wymagają zaspokojenia. Ostatecznie każdy człowiek pragnie być szczęśliwym. Jednak podobnie jak rzeki wpływające do morza nie powodują, że podnosi się jego poziom (por. Kazn. Sal. 1,7), tak samo człowiek nigdy nie nasyci się rzeczami ziemskimi. Zauważył to już mądry król Salomon, który mimo że mógł pozwolić sobie na wszystko, powiedział: „Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem” (Kazn. Sal. 1,14).

Wyrażenie „pod słońcem” – to klucz do rozwiązania tej zagadki. Tak długo, jak człowiek szuka swojego szczęścia tu na tej ziemi, „nie nasyci się”. Jego własna religijność również mu tego nie da. Prawdziwego zaspokojenia potrzeb doświadczy tylko ten, kto zapragnie, by odwieczny Bóg był jego źródłem.

Dobry Zasiew - 23.06.2022

Żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma syna, ma żywot.
1 List Jana 5,11.12

W Słowie Bożym słowo śmierć ma trzy różne znaczenia. Fizyczna śmierć jest nam wszystkim dobrze znana. Oznacza ona odłączenie się duszy od ciała. Kiedy Biblia mówi: „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (Hebr. 9,27), to ma na myśli właśnie śmierć fizyczną.

Śmierć duchowa to stan wszystkich ludzi, którzy nie uwierzyli lub jeszcze nie uwierzyli w Syna Bożego i nie są narodzeni na nowo z mocy Ducha Bożego. Umarły duchowo człowiek – może z punktu widzenia innych ludzi być żywy, aktywny i prowadzić atrakcyjne lub wypełnione po brzegi rozrywką i dostatkiem życie. Jednakże dla Boga jest on umarły, pogrążony w swoich grzechach i przez to w mocy śmierci, prowadzącej stopniowo zawsze na jedno i to samo miejsce – miejsce wiecznego potępienia i odłączenia od Boga. Sam Bóg, źródło życia, nie urzeczywistnia wprost swego działania w egzystencji człowieka w tym stanie.

W tym sensie należy też rozumieć werset z Listu do Efezjan, w którym chodzi o wcześniejsze życie ludzi, którzy stali się potem wierzący: „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze,

w których niegdyś chodziliście według modły tego świata (...) dalecy od życia Bożego” (Efez. 2,1.2; 4,18). Duchowa śmierć oznacza odłączenie od Boga. W tym stanie znajdują się także wszyscy, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Sam Bóg troszczy się jednak nieustannie o wyprowadzenie człowieka z tego stanu.

Śmierć wieczna (druga śmierć – por. Obj. 21,8) jest nieodwołalnym losem każdego człowieka, który jest martwy duchowo i w takim stanie przejdzie do wieczności. Taka osoba zostanie już na wieczność ostatecznie oddzielona od Boga – od Jego życiodajnej mocy, od Jego chwały, od Jego zdolności ratowania i obdarzania stanem wiecznej pełni szczęśliwości. Jednak Bóg nie chce, aby ludzie trafili do tego miejsca nieustających cierpień. To dlatego jeszcze dziś, On znów pokazuje nam drogę, która pozwala uniknąć wiecznej śmierci, a odziedziczyć życie wieczne:

Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony.

Dzieje Apostolskie 16,31

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny.

Ewangelia Jana 3,36


Dobry Zasiew - 30.05.2022

Jezus Chrystus odkupił Twój grzech. Zapłacił za Twoje pomyłki.
Czy już Mu za to podziękowałeś?
„…darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie….”
„Zapłatą za grzech jest smierć…” (Rz.6,23)
Nie musisz już płacić, Twój grzech odkupił Pan Jezus, i daje Ci dar życia, za darmo.
Czy już przyjąłeś ten dar? Uświadomiłeś sobie, ze potrzebujesz łaski odkupienia, bo jesteś grzesznikiem i zasługujesz na smierć?
Czy zgiąłeś swoje kolana przed Chrystusem i poprosiłeś o przebaczenie?

Ciekawe, najpiękniejszy i najcenniejszy upominek na świecie, nie ma cenniejszego, a jednak nie wszyscy sięgają po niego.
Są tacy, którzy wolą swoimi uczynkami zasłużyć….
Nie zasłużysz, one nie wystarczą.
Tylko drogocenna krew Chrystusa może być zapłatą. Bycie w religii i spełnianie religijnych zobowiązań nie wystarczy.
Przynależność do organizacji/ religii nie jest drogą do zbawienia. Drogą jest tylko Pan Jezus (J.14,6)

Dziękuję Ci, Panie Jezu, za wspaniały dar życia. Chwała Tobie!


A.

“Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.”
List do Rzymian 8,16

„Czy jesteś dzieckiem Bożym?” Takie pytanie zadawał niespodziewanie mój dziadek różnym ludziom: sąsiadom, współpasażerom w autobusie, przechodniom na spacerze, ale przede wszystkim swoim wnukom, i właściwie nikogo ono nie ominęło. Jeszcze dzisiaj pamiętam niektóre odpowiedzi, udzielone przez tych zapytanych, a były one bardzo różne: od stanowczego zaprzeczenia po radosne potwierdzenie.

Interesującą rzeczą było to, że najczęstsze odpowiedzi wcale nie dotyczyły sedna tego pytania! Wielu mówiło bowiem: „No, staram się prowadzić dobre, chrześcijańskie życie.” Tych zasługujących na pochwałę starań dziadek nigdy nie krytykował, ale z całą stanowczością podkreślał: „Jednak trzeba wiedzieć, czy jest się dzieckiem Bożym!” Mawiał, „że przyzwoite życie nie czyni nikogo dzieckiem Bożym.“ Również chrzest czy regularne uczęszczanie do kościoła tego nie daje.

Pomimo, źe rozwiązanie tego zagadnienia znajdujemy już w Starym Testamencie (por. Ezech. 36,24-38), miał z tym problem również znawca prawa w czasach Pana Jezusa, Nikodem. W Ewangelii Jana w 3. rozdziale zostało opisane jego nocne spotkanie z Jezusem. Nie jest naszym zamiarem pogardzanie przyzwoitym życiem lub religijnymi uczynkami, które swą postawą reprezentował ten uczony. Jednak scena ta ukazuje nam, że nie są one w stanie przynieść nam pokoju i prawdziwej społeczności z Bogiem. Są one jak liście figowe, którymi okryli się Adam i Ewa, żeby przykryć swój wstyd – zerwaną więź z Bogiem.

Nie, „liście figowca” nie wystarczą. Tego musiał nauczyć się również uczony w piśmie Nikodem: „Musicie się na nowo narodzić!” (Ew. Jana 3,7). Tak brzmiało przesłanie Pana Jezusa skierowane do niego i takie jest ono również i dla nas.

Dlatego chciałbym i Tobie zadać pytanie: „Czy jesteś dzieckiem Bożym?“

Dobry Zasiew - 21.04.2022

„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”
Dzieje Apostolskie 4,12

Pewien misjonarz opowiedział następującą historię:

W czasie naszej podróży zatrzymaliśmy się na chwilę w pewnej miejscowości i usiedliśmy w małej kawiarence znajdującej się na skraju rzeki. Zaczęliśmy rozmawiać z siedzącymi tam ludźmi, w przeważającej części turystami. Rozmowa nasza zeszła na temat wspaniałości Bożego stworzenia i Jego Świętego Słowa. Opowiedzieliśmy im dobrą nowinę o miłości Bożej i o zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa.

Ludzie ci uważnie słuchali, większość z nich przyznawała nam rację. W pewnym momencie wstał starszy mężczyzna i powiedział: „Wasza wiara ma rzeczywiście coś w sobie. Parę razy mogłem obserwować, że wasza nauka zmienia serca.”

Tak – powiedziałem – Słowo Boże ma moc zmienić serca i dać nowe życie! „A pan co na to powie? Czy nie chciałby pan osobiście przyjąć Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, a tym samym uzyskać pokój z Bogiem? Czy nie chce pan dać się uratować przed wiecznym potępieniem?”.

„Ach”, odpowiedział mężczyzna, „ja mam 72 lata, i jeśli chodzi o te sprawy, nie pora na zmiany”. Zapytałem go: „A co, jeśli by pan wpadł do tej rzeki, a ktoś chciałby pana uratować, czy powiedziałby mu pan również: Ach, zostaw mnie, mam już przecież 72 lata!?” Po tych słowach ów miły, starszy pan roześmiał się i powiedział szybko: „Ma pan rację, ale...”

Właśnie na tym „ale” już niejeden się zatrzymał i nie zawrócił do Jezusa, „Ratownika” i Pana, a tym samym zaprzepaścił swoje wieczne szczęście.

Żadne imię oprócz Imienia Jezus nie daje zbawienia! – Tę prawdę podkreśla dzisiejszy wiersz ze Słowa Bożego.

Dobry Zasiew - 24.02.2022

Uwielbiam tę analogię-
- Gdy Bóg chciał stworzyć ryby przemówił do morza.
- Gdy Bóg chciał stworzyć drzewa przemówil do ziemi
- Ale gdy Bóg chciał stworzyć człowieka zwrócił się do Siebie. Wtedy Bóg powiedział "Uczyńmy człowieka na nasz obraz i podobieństwo"
- Jeśli wyjmiesz rybę z wody zdechnie, a kiedy usuniesz drzewo z ziemi ono również obumrze. Podobnie gdy człowiek jest odłączony od Boga umiera. Bóg jest naszym naturalnym środowiskiem zostaliśmy stworzeni do życia w jego obecności. Musimy być z Nim połączeni, bo tylko w Nim istnieje życie. Pozostańmy w kontakcie z Bogiem, pamiętajmy że woda bez ryb jest zawsze wodą, ale ryby bez wody to nic.
Ziemia bez drzewa to wciąż ziemia, ale drzewo bez gleby to nic. Bog bez człowieka jest nadal Bogiem, ale człowiek bez Boga jest niczym.
Jeśli ta wiadomość dotrze do ciebie, przemyśl ją. Jak ważne jest trwanie w Bogu, życie w Jego obecności.
Pan Jezus powiedział: „Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.” (Jan 15:5)
Nie wiesz, jak przybliżyć się do Boga?
W modlitwie oddaj Panu Jezusowi swoje życie, wszystkie swoje sprawy, poproś Go, aby przebaczył Twoje grzechy i prowadził Cię, tylko On.
Potem czytaj Słowo Boże, rozważaj, módl się, umacniają się w Panu. Poproś o społeczność ludzi wierzących.
Tak zaczyna się prawdziwe życie.
Czy już żyjesz?

„Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie.”
„Przez niego [Jezusa] więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.”
Ewangelia Jana 4,23; List do Hebrajczyków 13,15

Ofiara pochwalna

Chwalić Boga – oznacza wysławiać Go, wielbić, opiewać Jego imię i Jemu dziękować.

Już przy stworzeniu świata, wydawane były okrzyki radości (por. Job 38,7). Potem był czas, który możemy nazwać wczoraj, kiedy bogobojni ludzie tacy jak: Noe, Abraham, Jakub i inni, oddawali Bogu cześć na pobudowanych przez siebie ołtarzach. Kiedy lud izraelski został uwolniony z niewoli egipskiej, wszyscy chwalili Boga śpiewem i sporządzili namiot na pustyni, aby wspólnie uwielbiać „Boga swojego zbawienia”. W późniejszym czasie, tacy mężowie jak np. Dawid, pisali pieśni pochwalne, a Salomon wzniósł trwałą budowlę – świątynię, aby z niej wznosiła się stale chwała dla Boga.

Dzisiaj czcicielami są zbawieni ludzie, którzy uwolnieni od swoich grzechów i od śmierci wiecznej, zanoszą uwielbienie i podziękowania Panu Jezusowi Chrystusowi, ponieważ to On wykupił ich przez swoją śmierć. Wysławiają też Boga Ojca, ponieważ stali się Jego dziećmi. On dał Swego Jednorodzonego Syna dla nich i w Nim w pełni się objawił. Ileż powodów mają chrześcijanie, żeby dziękować Bogu i czcić Go ponad wszystko!

Wkrótce niebo i ziemię wypełni absolutna chwała. Będzie ona zwrócona całkowicie ku Panu Jezusowi Chrystusowi, „Barankowi”, który przez swoją przebłagalną krew wykupił dla Boga ludzi z każdego narodu.

Dobry Zasiew - 06.02.2022

„A gdy was wodzić będą do synagog i do urzędów, i do władz, nie troszczcie się, jak się bronić i co mówić będziecie. Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić.”
Ewangelia Łukasza 12,11.12

Pewien chrześcijanin z Chin, został aresztowany z powodu swojej wiary i przebywał już od dłuższego czasu w więzieniu. W końcu stanął również przed sądem.

Postawione więźniowi przez sędziego pytanie miało ironiczny wydźwięk: „Czy wciąż wierzy pan w chrześcijaństwo?”. Pytany odpowiedział: „To nie chrześcijaństwo jest przedmiotem mojej wiary”. Sędzia zapytał wtedy: „Jeśli nie, to w co pan wierzy?”. – „Wierzę w Jezusa Chrystusa, a więc nie w religię, lecz w Osobę”, odpowiedział sędziemu wierzący chrześcijanin. Kontynuując, mówił dalej: Panie sędzio, nie zostałem właściwie zrozumiany, gdyż można zamknąć kościoły, uwięzić nawet wszystkich chrześcijan, zakazać wszelkich zgromadzeń, albo nawet spalić Biblie – lecz czy to wszystko może zabrać z mojego serca Pana Jezusa? On jest wieczny, żyje w moim sercu i stamtąd nie można Go usunąć! Gdyby nawet mnie Pan skazał na śmierć, to znajdę się wtedy u Niego w wieczności.

Dobry Zasiew - 07.01.2022

2 Tym.3,15 w dwóch tłumaczeniach - BNŚ, PLNT.
Zwróćcie uwagę na słowa „w rezultacie” i „mądrość, dzięki której”
Rozumiecie?
Wiarę w Chrystusa zyskujemy dzięki studiowaniu Słowa Bożego, bo wszystkie Pisma mówią o Nim.
„Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;
Ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot.” J. 5,40-41
Mądrość Boża, studiowanie Pisma Świetego prowadzi do Chrystusa.
Nie bój się, idź tą Drogą! - J.14,6

„Synu mój! Jeżeli przyjmiesz moje słowa i zachowasz dla siebie moje wskazania (…), wtedy zrozumiesz bojaźń Pana i uzyskasz poznanie Boga.”
Przypowieści Salomona 2,1.5

Biblia jest Słowem nieograniczonego Boga, zaś człowiek istotą ograniczoną – w każdej jednej sferze swojego istnienia. Dlatego żaden z nas nie powinien uważać, że zdoła wszystko zgłębić i zrozumieć. By to osiągnąć, musiałby być takim, jak Bóg.

Konieczne jest uznanie faktu, że nasze pojmowanie i możliwości są ograniczone; należy zaufać temu, co mówi Bóg w swoim Słowie. Również uczniowie Jezusa nie zawsze rozumieli słowa swojego Mistrza, a jednak przyjmowali je, gdyż Mu zaufali. Niektóre Jego słowa zrozumieli dopiero po jakimś czasie. Również dzisiaj każdy wierzący może tego doświadczać.

Biblia jako księga stanowi godną podziwu jedność. Fascynuje czytelników spójnością myśli i przekazu. Każda jej część odnosi się do reszty, dlatego trudno jest właściwie zrozumieć jakiś pojedynczy jej fragment, nie biorąc pod uwagę całości. Poszczególne miejsca Pisma Świętego wzajemnie się uzupełniają i im więcej się w nie wgłębiamy, tym bardziej je rozumiemy.

Czytamy Biblię, bo pragniemy znaleźć w niej Boga i przyjąć Jego pouczenia. Powinniśmy też odrzucić wszelkie z góry przyjęte założenia i krytyczne interpretacje.

Przez uważne czytanie Biblii wielu ludzi przekonało się o istnieniu Boga i o Jego wielkiej miłości, którą okazał nam w Jezusie Chrystusie. Nawrócili się oni do Boga, a nie do jakiejś religii czy wyznania, bo jedynie Słowo Boże jest prawdą! Ludzkie teorie nie mogą się z nim równać.

Dobry Zasiew - 25.10.2021

Kliknij Na stronie jw org dostępny jest program tegorocznego kongresu Świadków Jehowy. W tym roku on-line. Tłumy ludzi będą oglądać go, aby…?

Właśnie, po co spotykają się Świadkowie Jehowy? Po co organizowane są ich coroczne kongresy?

Na ich stronie poszukajmy odpowiedzi. Znajdziemy tam następujące informacje: „Zgromadzenia zespalają naszą braterską społeczność, (…) pomagają nam robić postępy duchowe”. Dalej przeczytamy, że będą „przemówienia, sympozja i odgrywane scenki, (…) wywiady z osobami, które w tych trudnych czasach prowadzą przykładne chrześcijańskie życie”

Ani jednego słowa o Panu Jezusie Chrystusie, ani jednego….

Dla porównania:
W 1 Liście do Koryntian 1, 2 Apostoł Paweł napisał do zboru:
„Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym”…

Jak ważne jest to Imię, widać w częstotliwości jego występowania w początkowych wersetach tego listu. W pierwszych 9 wersetach, jest wymienione 9 razy. Ponadto, jest napisane, że pierwsi chrześcijanie wzywali imienia swego Pana Jezusa Chrystusa.

Tak jest zresztą w całym Nowym Testamencie – Chrystus, Chrystus i Chrystus. Całość tekstu Nowego Przymierza mówi o narodzeniu, życiu, nauczaniu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa Chrystusa, Jedynego Bożego Syna, o Jego dziele oraz o tym, co to oznacza dla nas, ludzi.

Jak jest na kongresie SJ?
Jeżeli zamierzasz w nim uczestniczyć, porównaj słowa, które usłyszysz z mównicy z tymi, które pochodzą bezpośrednio od Boga. Przeczytaj Nowy Testament w tłumaczeniu zgodnym z manuskryptami (np. BW, BT, BB, UBG, BG, NBG, BP, PEIB), módl się i badaj, proś Boga o rozeznanie, zgodnie ze słowami Pana Jezusa:
„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.” Łuk 11,13.

Hasłem przewodnim tegorocznego kongresu SJ jest: „Silni dzięki wierze!”
Bądź więc silny i idź za Bogiem. Nie daj się prowadzić ludziom. Weź Pismo Święte i miej odwagę słuchać Boga – „Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rzym 10,17

Odłóż Strażnice. Tam i tak świecą coraz to inne światła. Wszystko to są tylko ludzkie bajania. Jest jedna prawdziwa Światłość, a jest Nią Chrystus (J.1,9; 1 J. 5,20). Bóg Ojciec powiedział: „Ten jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie.” Mar 9,7b

Kogo bardziej mamy słuchać, Boga, czy ludzi? W Słowie Bożym mamy odpowiedź i na to pytanie:
„Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.” Dz 5,2

P.S. Porównuj to, co słyszysz na zebraniach, z Pismem Świętym. Jeżeli nie masz Nowego Testamentu w innym przekładzie niż Nowego Świata, napisz do nas, prześlemy.

Bądź silny w poszukiwaniach. Pozdrawiamy!

Miłość i Prawda – nierozłączni towarzysze

"Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga Ojca i od Pana Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, niech będzie z wami w prawdzie i miłości" (2 Jana 3, UBG).

Apostoł Jan zarówno w swoich listach, jak i w Ewangelii noszącej jego imię sporo miejsca poświęcił sprawie miłości. Zarazem kładł silny nacisk na kwestię prawdy, łącząc prawdę z miłością (3 Jana 1). Dlaczego to takie ważne, by miłość i prawda szły ze sobą w parze? Na czym miałoby to polegać? Czy ma to dla nas praktyczne znaczenie?

Czym jest agape, czyli miłość chrześcijańska?

Pan Jezus oznajmił, że znakiem rozpoznawczym prawdziwych chrześcijan jest wzajemna miłość (Ew. Jana 13:34-35). Jest to miłość ofiarna (Ew. Jana 15:13), wzorowana na miłości Ojca i Syna (1 Jana 4:10-11). Taka miłość przejawia się w czynach (1 Jana 3:17-18).

„Nie jest niezrównoważonym uczuciem, nie jest chwiejnym płomykiem ani tanim sentymentalizmem. Tego rodzaju miłość nie jest łatwo posiąść ani praktykować. Agape jest niepokonaną dobrą wolą (…) Chrześcijańska miłość zawsze szuka najwyższego dobra innych, godzi się na wszelkie trudności i kłopoty stojące na tej drodze” (William Barclay, "Listy św. Jana i Judy", s. 182).

Prawda

Chrystus oświadczył apostołom, że to On jest prawdą (Ew. Jana 14:6). Mistrz uważał również, że prawdą jest natchnione Słowo Boże, Biblia (Ew. Jana 17:17). Apostoł Paweł pisał o prawdzie Ewangelii (Galacjan 2:5). Oczywiście, absolutną i ostateczną Prawdą jest sam Bóg. W naszym dzisiejszym rozważaniu skupimy się jednak na prawdzie w sensie prawdziwej nauki chrześcijańskiej, na której wszyscy naśladowcy Chrystusa powinni się wzorować (2 Tymoteusza 1:13).

Przyjęcie prawdy Bożej i wierne trzymanie się jej stanowi dowód, że jesteśmy dziećmi Bożymi; od wytrwania w prawdzie zależy nasze ostateczne zbawienie (1 Jana 4:6; 2:24). Nie wystarczy przyjąć prawdy rozumem, lecz trzeba ją umiłować (2 Tesaloniczan 2:9-10). Samo poznanie prawdy to za mało – trzeba być jej posłusznym i zgodnie z nią postępować (1 Piotra 1:22; Ew. Jana 3:21). Apostoł Jan wspominał o „chodzeniu w prawdzie” (2 Jana 4). Prawda chrześcijańska nie jest jedynie tematem do studiów, rozważań i dyskusji, ale ma być stosowana w życiu. Między tym, co wyznajemy, a praktyką naszego codziennego życia nie powinno być rozdźwięku (Tytusa 1:16).

Nierozłączni towarzysze

O przyjaciółkach, które ciągle ze sobą przebywają mówi się czasem: „papużki nierozłączki”. Podobnie jest z prawdą i miłością – nie wolno ich rozdzielać i źle jest, gdy jedna funkcjonuje bez drugiej. Miłość nie pozwala lekceważyć poglądów i postępowania braci i sióstr, okazuje im szczere zainteresowanie. Prawda pomaga zachować rozeznanie i nie przymyka oczu na zło, odchylenia od wiary i odstępstwo. Miłość pozbawiona troski o prawdę może łatwo przerodzić się w liberalizm, nadmierną tolerancję i obojętność. Taka miłość przestaje być prawdziwą miłością. Z kolei wierność prawdzie wyzuta z miłości może prowadzić do oschłej, dogmatycznej i niemiłosiernej ortodoksji, której brakuje współczucia dla osób potrzebujących lub błądzących. Zbawiciel nie ganił gorliwości dla Prawa Bożego, lecz zalecał, by uzupełnić ją takimi przymiotami, jak miłosierdzie (Ew. Mateusza 23:23).

Zachowujmy w naszym życiu zarówno miłość, jak i prawdę. Wyjdzie to z pożytkiem tak dla nas, jak i dla naszych bliźnich.

Szymon M.

Chrystus ma moc spełnić nasze prośby

"I o cokolwiek będziecie prosić w moim imieniu, to uczynię, aby Ojciec w Synu został otoczony chwałą".
- Ew. Jana 14:13, TNP

Pan Jezus mówi tu coś zadziwiającego: spełni prośby zanoszone w Jego Imieniu.

Jeżeli może to uczynić, to musi być wszechwiedzący (by znać prośby wszystkich swych uczniów i słyszeć je nawet wtedy, gdy są wypowiadane równocześnie), wszechobecny (by dotrzeć z pomocą do chrześcijan rozproszonych po całej ziemi), i wszechmocny (by dokonać wszystkiego, co tylko potrzebne).

Na Jego wszechobecność zwracają uwagę m.in. następujące wersety:

"I nikt nie wstępuje do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie" (Ew. Jana 3:13, TNP).
"Albowiem gdzie są dwaj albo trzej zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich" (Ew. Mateusza 18:20, TNP).

Natomiast Jego wszechmoc przykładowo ukazano w poniższym tekście:
"Nasza bowiem ojczyzna jest w niebiosach, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci poniżone ciało nasze, aby stało się w swej postaci podobne ciału chwały Jego, według skutecznego działania Jego mocy, którą też wszystko może sobie podporządkować" (Filipian 3:20-21, TNP).

Co ciekawe, Ewangelia według Jana 14:14 w wielu przekładach wskazuje na to, że możemy zwracać się do Chrystusa bezpośrednio: „O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię Moje, Ja to spełnię” (np. Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska, Biblia Ekumeniczna).

Zatem pamiętajmy, że także dziś aktualne jest wezwanie Pana Jezusa:

"Chodźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja dam wam odpocząć" (Ew. Mateusza 11:28, TNP).

Szymon M.

Syn Boży jako Wódz zastępów Pańskich rozmawia z Jozuem pod Jerychem, rozmawia z Mojżeszem w gorejącym krzaku, rozmawia z prorokiem Danielem nad rzeką.

Ale nie tylko tu.

Wiemy, że Abraham rozmawiał z Bogiem, Jakub walczył z Bogiem (Rodzaju 32:30).

Z Bogiem rozmawiała Hagar (Rodzaju 16:13).

A przecież wiemy, że Boga nikt nigdy nie widział ani nie słyszał jego głosu.
Boga Ojca oczywiście.

Jana 1:18,
„Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go."

Jana 5:37,
„Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo.
Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza.”

W Starym Testamencie słyszymy dlaczego nikt z ludzi nie mógł oglądać Boga Ojca:

Wyjścia 33:20,
„I znowu rzekł: Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu.”

Boga Ojca nikt z ludzi nigdy nie widział i nie słyszał, ponieważ grzeszny człowiek nie przeżyłby takiego obcowania ze świętym Bogiem.

A jednak byli ludzie w Starym Testamencie, którzy widzieli Boga i rozmawiali z Nim.
Sprzeczność? Absolutnie nie!

My dzisiaj – poza przeciwnikami preegzystencji Pana Jezusa, wiemy, że ci wszyscy rozmawiali z Synem Bożym, który reprezentował Boga Ojca i objawiał go ludziom (Jana 1:18).

Wiemy, że Pan Jezus jest widzialnym obrazem niewidzialnego Boga (Kolosan 1:15)

I odblaskiem jego chwały (Hebrajczyków 1:3).

Pan Jezus występował w Imieniu Boga Ojca w Starym Testamencie.

Wystarczy porównać opis Męża z którym rozmawiał Daniel z opisem Syna Człowieczego z Objawienia.
Jeśli przyjrzymy się relacji Mojżesza z Bogiem – bez trudu zauważymy, że w 33 rozdziale Mojżesz tylko z tyłu może oglądać chwałę Boga, a przecież jak czytamy rozmawiał z Bogiem „twarzą w twarz”:

Wyjścia 33:11,
„A Jahwe rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem.”

Z kim zatem jak nie z Synem Bożym (objawiającym i reprezentującym Ojca) mógł rozmawiać twarzą w twarz, a samego Boga Ojca mógł zobaczyć tylko z tyłu i nie mógł oglądać Jego oblicza?

Daniel nad brzegiem Wielkiej Rzeki (Tygrys) widział męza, którego opis znajdujemy w Daniela 10:5–10, który idealnie pokrywa się z opisem osoby Syna Bożego, który podaje Jan w Objawieniu 1:13-18.

Uważny i uczciwy czytelnik na każdym miejscu Starego testamentu rozpozna Osobę Syna Bożego występującego wobec grzesznych ludzi w imieniu Swojego Ojca i naszego Boga.


Marcin Broda

„Wszyscy zgrzeszyli (...) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie.

Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

List do Rzymian 3,23.24;
List do Rzymian 6,23

Łaska daje – wiara przyjmuje

Kto nie przyjmuje prezentu, pozbawia czegoś siebie samego i lekceważy dawcę. Im bardziej wartościowy podarunek, tym większa strata i większa zniewaga dla tego, kto go ofiaruje. Również Bóg podarował swojego umiłowanego Syna i oferuje nam przez wiarę w Niego uzdrowienie życia i duszy na zawsze. Kto Go odrzuca, powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak wiele traci, i z jaką pogardą zostaje potraktowany Bóg i Jego dar. Nic nie może być bardziej brzemienne w skutkach.

Dlaczego więc tak wielu ludzi gardzi tym darem Bożym? Całkiem proste – musieliby zobaczyć siebie w moralnym obrazie, jaki maluje przed nimi Pismo Święte. Biblia mówi, że człowiek stał się martwy „przez upadki i grzechy”. Niewielu jest takich, którzy chcą to zaakceptować. Ludzie wolą Boga „uczynić kłamcą”, któremu nie warto wierzyć (por. Efez. 2,1; 1 Jana 5,10).

Bóg oferuje nam swoje zbawienie, swoją łaskę. Na tę łaskę nie trzeba zasłużyć. Tak jak mówi Pismo jest to wręcz coś, na co nie da się zasłużyć, mianowicie Boży dar.

Podczas gdy niezliczona ilość religii wymaga dobrych uczynków, Ewangelia Jezusa Chrystusa oferuje czystą łaskę i to okazaną właśnie grzesznikom. Jeśli ze szczerym sercem przyznamy się do tego, spełnimy jedyny potrzebny warunek, aby odebrać ten dar łaski. Wyciągnijmy więc z wiarą po niego naszą dłoń!

Dobry Zasiew - 05.03.2021