|
„Ale Jezus mu odpowiedział: Pójdź za mną, a umarli niech grzebią swoich umarłych. Gdy wsiadł do łodzi, weszli za nim i jego uczniowie. A oto zerwała się na morzu wielka burza, tak że fale zalewały łódź. On zaś spał. A jego uczniowie, podszedłszy, obudzili go, mówiąc: Panie, ratuj nas! Giniemy! I powiedział do nich: Czemu się boicie, ludzie małej wiary? Potem wstał, zgromił wichry i morze i nastała wielka cisza.” Mateusza 8:22-26 UBG Gdy nastaje burza w naszym życiu, boimy się. Wody zalewają łódź, w której siedzimy, a przecież - myślimy - to ona jest jedyną obroną przed żywiołem, to ona nas chroni. Zapominamy o Chrystusie, prawdziwym Obrońcy. Zapominamy, ze On panuje nad żywiołem, zapominamy, ze jest obecny. Myślimy - jeśli tak się dzieje, On jest daleko. „Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu…” Psalmów 31:22 a UBG Nie widzimy następnej części tego wersetu: „Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.” Psalmów 31:22 UBG … gdy wolałem do Ciebie … Nigdy nie widzimy dalej, widzimy tylko „tu i teraz” oraz pamiętamy „wczoraj”. „Jutro” jest dla nas zakryte. Czy okoliczności „zatapiają” nas? Czy myślimy, ze Bóg o nas zapomniał? Gdzie jest zaufanie? W uciskach nie zapominajmy, ze Bóg jest w naszej łodzi, nie wysiadł z niej, nie odszedł z naszego życia. Jest. W odróżnieniu do nas, wie wszystko, widzi wszystko, panuje nad wszystkim, wszystko jest Mu posłuszne, zna przyszłość, zna nas, zna okoliczności, wie, co to łódź i wie, co to burza. Może uciszyć żywioły. … dlatego musimy chodzić w zaufaniu do Boga. „Pójdź za mną, a umarli niech grzebią swoich umarłych…” Ludzi nie zmienimy, ich myślenia i działania także, tylko Bóg może mieć na nich wpływ. Okoliczności tez tylko On może zmienić, może tez zmienić nasze ich postrzeganie. „Z krańców ziemi wołam do ciebie, gdy moje serce jest zatrwożone; wprowadź mnie na skałę, która jest wyższa ode mnie. Ty bowiem jesteś moją ucieczką i wieżą warowną przed wrogiem.” Psalmów 61:2-3 UBG W ucisku, idę w zaufaniu do Chrystusa. Pamietam, ze On jest w mojej łodzi. … wołam do Ciebie, gdy moje serce jest zatrwożone … „Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.” Psalmów 23:4 UBG A. 
0 Comments
Zastanówmy się…, teraz, w tej chwili, ile z naszego serca, jaka jego część należy do Chrystusa? Czy On - tam, w moim sercu - czuje się doceniony? Czy jest tam miejsce dla Niego? Już nie mówię nawet o tronie, ale czy jest tam miejsce, choć kawałek? Ból, opuszczenie, frustracja, załamanie, okoliczności, które przytłaczają, depresja, smutek, uczucie niesprawiedliwości, dawne lub obecne traumatyczne doświadczenia - może tylko na to jest miejsce w moim sercu? Może korzeń goryczy zapuścił w nim swoje pędy? A może zabawa, używki i hazard, grzech, który usidla, wielka pycha i samozadowolenie? Może to stało się sensem mojego istnienia? Różne mogą być zniewolenia, które wiążą i zatruwają nasze myśli. Co jest w moim sercu? Czy ono należy do Chrystusa? Czy ono jeszcze żyje? Czy już z trudem łapie kolejny oddech… Bóg stawia nas w różnych sytuacjach. Idąc przez życie, doświadczamy wielu trudów. Pytanie - na czym skupiona jest nasza uwaga? Czy na Chrystusie, czy na okolicznościach? Trudno patrzeć do gory, kiedy każdy kolejny krok wymaga skupienia. Nie tak postawisz nogę i wpadasz w dół, leżysz. Znowu musisz się podnosić. Po ludzku rzecz biorąc, skupienie na okolicznościach jest właściwe. Jednak Bóg mówi inaczej - postawiłem Cię tu, na tej wyboistej drodze, abyś patrzył na Mnie, ufał i szedł przez wiarę. Bóg, w Swoim Słowie, mówi: „Skoro i my mamy wokół siebie tak wielką chmurę świadków, zrzućmy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas tak łatwo osacza, w cierpliwości biegnijmy w wyznaczonym nam wyścigu; Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. Pomyślcie więc o tym, który zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie ze strony grzeszników, abyście nie zniechęcali się w waszych umysłach i nie ustawali.” Hebrajczyków 12:1-3 Patrząc na Jezusa… Zrzućmy z siebie wielki ciężar… Nie zniechęcali się… Zniósł tak wielki sprzeciw wobec siebie… „Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.” Psalm 23,4 Patrząc na Jezusa… Zła się nie ulęknę… Boś Ty ze mną…. „Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości. Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają, Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają.” Izajasza 40, 30-32 Patrząc na Jezusa… Biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają… „Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa. Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby wspaniałość tej mocy była z Boga, a nie z nas. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni; Prześladowani, lecz nie opuszczeni, powaleni, ale nie zgładzeni. Nieustannie nosimy w ciele umieranie Pana Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, jest doczesne, to zaś, co niewidzialne, jest wieczne.” II Koryntian 4:6-10, 18 Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni… Aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa… Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne… Patrząc na Jezusa… Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości… Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary… Zrzućmy wszelki ciężar… „Nie bój się, tylko wierz!” Marka 5,36 Uwolnij serce dla Chrystusa! A.  „Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym.” Ewangelia Łukasza 2,11 Jak daleko sięgnąć pamięcią, wizerunek dzieciątka położonego w żłobie zawsze przyciągał zainteresowanie i sympatię w całym chrześcijańskim świecie. Nawet w czasach współczesnych, u wielu ludzi wydarzenie jakim jest narodzenie Chrystusa przywodzi na myśl prawdziwy pokój i poczucie bezpieczeństwa, zwłaszcza tam, gdzie tradycyjne wartości rodzinne zostały jeszcze zachowane. Historia Bożego Narodzenia, którą nam opisuje drugi rozdział Ewangelii Łukasza, należy do najbardziej znanych fragmentów Biblii. Niewątpliwie jest to piękna historia. Jednak można zadać pytanie: jak dokładnie ją czytamy lub jej słuchamy? Kiedy Bóg mówi, że narodził się nam Zbawiciel w osobie Jezusa Chrystusa, pojawia się fundamentalne pytanie: Po co? Kto potrzebuje Zbawiciela? Odpowiedź jest prosta: zgubieni grzeszni ludzie! W tym punkcie wszystko się rozstrzyga. Zgubieni, to nie tylko ówcześni obserwatorzy tamtego pamiętnego wydarzenia w Betlejem, czy inni postronni ludzie, ale jesteśmy nimi my wszyscy, także TY i JA. Przez działanie grzechu i podległej mu niewolniczo ludzkiej natury, każdy człowiek prowadzi swoje życie według własnej woli, z dala od Boga. Jak wielu jest ludzi, którzy śpiewając słowa kolęd o zgubionym świecie i narodzinach Chrystusa, przeocza przy tym zupełnie, że sami należą do tego zgubionego i ginącego świata! Dlatego nie można mówić o przesłaniu bożonarodzeniowym, nie myśląc przy tym w ogóle o krzyżu Golgoty. Tam umarł Pan Jezus Chrystus, aby przebłagać grzechy wszystkich, którzy w Niego wierzą. Bez wiary w Niego i jego ofiarę przebłagalną, żaden człowiek nie może być zbawiony. Bez myśli o krzyżu, wizerunek niemowlęcia w żłobie pozostaje jedynie wywołującym wprawdzie ciepłe, ale bezskuteczne emocje (Rzym. 3,23-26). „On również miał w nich [we krwi i w ciele] udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby wyzwolić wszystkich tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie byli w niewoli.” List do Hebrajczyków 2,14-15 Dobry Zasiew - 25.12.2022  „Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.” Ewangelia Mateusza 7,13-14 Wybranie właściwej drogi W różnych rozmowach często spotykamy się z wypowiedziami typu: „każdy musi znaleźć swoją drogę”, albo „każdy ma swoje wyobrażenie o tym, co jest prawdą”, a także innymi, temu podobnymi stwierdzeniami. Jednakże o naszej wiecznej przyszłości Biblia uczy nas zupełnie czegoś innego. Nie istnieje tysiąc dróg, a jedynie dwie: droga wąska i szeroka. Obojętnie czy jesteśmy młodzi, czy starzy, wykształceni, czy nie, bogaci, czy biedni – nie ma to najmniejszego znaczenia. Dla Boga ma jedynie znaczenie to, jaki mamy w życiu cel. Droga szeroka jest drogą tłumu: przestronna, z licznymi możliwościami omijania przeszkód i kłopotów. Można spotkać na niej najróżniejsze poglądy, a każdy czyni to, co sam uważa za właściwe. Ten, kto kroczy tą drogą, nie musi z niczego rezygnować – ani ze swoich złych nawyków, ani z egoistycznego dążenia do własnej satysfakcji i spełnienia, nieważne też jakim kosztem. Wielu ludzi podąża tą drogą, jednakże dokąd ona prowadzi? Jest to droga do piekła i do nieodwracalnego oddalenia od Boga. Istnieje jednak jeszcze jedna droga. Jest ona wąska i kroczy nią niewiele osób. Na niej nie liczy się to, co robi większość. Ten, kto idzie tą drogą, uznał autorytet Boga nad swoim życiem i zrezygnował z planów opartych na własnej mądrości. Otrzymał też życie wieczne jako dar łaski Bożej. Brama, przez którą można wejść na tę drogę jest wąska. Oznacza to, że każdy musi wejść w pojedynkę, osobiście podjąć decyzję, że chce iść za Jezusem i w Niego wierzyć. Droga ta nie jest filozofią czy tradycją, ale życiem w trwałym związku z Chrystusem, Synem Bożym. Tą drogą kroczy się w społeczności z Nim i z pokojem w sercu oraz z radością i mocą, które jedynie On może podarować temu, kto wierzy. Dobry Zasiew - 05.12.2022 „My zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, natomiast dla powołanych − i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą.” 1 List do Koryntian 1,23-24 Wieża telewizyjna w Berlinie zalicza się do najwyższych wolnostojących budowli w Europie. Podczas budowy w październiku 1969 roku, była ona niemiecką dumą. Jednak pewne zjawisko tłumiło całą radość z tego przedsięwzięcia: kiedy promienie słoneczne padały na wieżę, na wielkiej kuli pojawiał się cień krzyża. Nikt nie przewidział wcześniej tego słonecznego odbicia. Kiedy zaczęto zajmować się przyczyną tego niezwykłego zjawiska, stwierdzono, że powodem tego stanu rzeczy jest obecność w konstrukcji „kolców” w formie piramidy. Następnie próbowano wyeliminować występujące tam krzyżowe załamanie, korzystając z pomocy licznych ekspertów. Oczekiwany skutek tych działań nigdy nie został osiągnięty. Nie jest tajemnicą, że komunistyczne ideologie nie były przychylne chrześcijańskiej wierze. Ciekawe jest, że już apostoł Paweł mówił o tym, że ludzie będą gorszyć się krzyżem uważając go za głupstwo. To prawda, że Ewangelia jest bezkompromisowa i nie schlebia ludziom. Mówi nam, że przekraczając przykazania Boże jesteśmy winni i zgubieni. Nasze własne wysiłki nie doprowadzą nas do prawdziwej społeczności z Bogiem. Tylko Jezus Chrystus, który umarł w zastępstwie za nas, grzeszników, może nas nią obdarzyć. To proste przesłanie ewangelii kruszy dumę człowieka. Szczęśliwy jest każdy, kto je przyjmuje. Dobry Zasiew - 28.10.2022  Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem. Wierny jest Ten, który dał obietnicę. Ewangelia Jana 6,63; List do Hebrajczyków 10,23 Rzeczy, które nie zagrażają ludziom wierzącym – siedem obietnic Syna Bożego Ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki. (Ewangelia Jana 4,14) Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie. (Ewangelia Jana 6,35) Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz. (Ewangelia Jana 6,37) Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota. (Ewangelia Jana 8,12) Jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie ujrzy na wieki. (Ewangelia Jana 8,51) Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. (Ewangelia Jana 10,27-28) Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. (Ewangelia Jana 11,25-26) Dobry Zasiew - 24.10.2022  Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije… Te słowa Pana Jezusa wskazują na konieczność przyjścia do Niego. On jest źródłem wody żywej. Nie można Go pomijać, lekceważyć. Jest wiele innych fragmentów mówiących o przyjęciu Pana Jezusa, przyjściu do Niego. Mat.11, 28-30 “Przyjdźcie do mnie wszyscy….” J. 1,12 „Ci, którzy Go przyjęli….” Obj. 3,20 „Stoję u drzwi i kołaczę….” J. 14,6 „Ja jestem drogą, prawdą i życiem…” Obj. 22,17 „…A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.” Czy można pozostać obojętnym wobec takiego wołania? Rz.10,9-13 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz….” A.  „Piotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę. [Syn Boży], który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.” Dzieje Apostolskie 10,34; List do Galacjan 2,20 Jezus interesuje się mną Ewangelia Jana przedstawia Pana Jezusa jako Syna Bożego. Każdy, kto ją czyta zauważy, jak często Pan rozmawia z pojedynczymi osobami i się o nie troszczy. W trzecim rozdziale znajdujemy spotkanie z Nikodemem, w czwartym z kobietą z Samarii, w piątym ze sparaliżowanym człowiekiem przy sadzawce Betezda, w ósmym z cudzołożnicą, a w dziewiątym z człowiekiem niewidomym od urodzenia. Te spotkania pokazują wyraźnie, jak wiele zainteresowania poświęca Wszechmogący Syn Boży pojedynczym osobom – także Tobie i mnie. Pan Jezus nie zwraca uwagi na różnice w pozycji społecznej, narodowości czy rasie, które dla ludzi są tak często bardzo istotne. On wie, że każdy człowiek niezbędnie Go potrzebuje: zarówno uczony w zakonie, jak i kobieta, która żyła w grzechu, Żyd oraz obcokrajowiec. Jezus zwraca się również i dzisiaj do każdego, ponieważ wie, iż każdy z nas ma wiele problemów, które jedynie On sam jest w stanie rozwiązać. Nikodem je miał, a ich rozwiązania szukał w wypełnianiu dobrego i sprawiedliwego zakonu żydowskiego. Wkładał w to mnóstwo energii, jednakże w niczym mu to nie pomogło. Kobieta z Samarii szukała pełni życia i miłości, łudząc się, że nowi mężczyźni otworzą nowe perspektywy – jej dusza była jednak wypełniona coraz głębszą pustką. Wszystkie te osoby, znajdujące się w różnych sytuacjach w życiu i posiadające różne problemy, tylko w Chrystusie znalazły ostateczną odpowiedź na swoje pytania i najskrytsze potrzeby. Jezus Chrystus interesuje się również i Tobą – tak, Tobą całkiem osobiście! On pragnie Cię zbawić i pomóc Ci! On jedynie ma moc rozwiązać problemy, z którymi nikt inny nie jest w stanie sobie poradzić. Dobry Zasiew - 17.10.2022  Co powie Świadek Jehowy na 15 rozdział Ewangelii Jana? Mamy trwać w winorośli, którą jest Chrystus. Jest to całkowicie niezbędne do wydawania owocu, jest ro całkowicie niezbędne, aby podobać się Ojcu. „Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie.” Jana 15:4 UBG Czy członkowi organizacji wolno trwać w Chrystusie? Zakorzenić się, rozkochać się w Nim,, modlić się do Niego, oddawać Mu cześć? Niestety, znamy odpowiedz na to pytanie. Organizacja nie kryje się z tym. Nie wolno! Co to dla Świadka znaczy? „Jeśli ktoś nie trwa we mnie, zostanie wyrzucony precz jak latorośl i uschnie. Takie się zbiera i wrzuca do ognia, i płoną.” Jana 15:6 UBG Ciężkie słowa… Każdy z nas, chrześcijan musi zadać sobie pytanie o obecność Chrystusa w swoim życiu, o trwanie w Nim. Świadek Jehowy musi natomiast całkowicie zweryfikować swoją wiarę, musi wykazać się odwagą postawienia fundamentalnego pytania - czy moja wiara nie jest daremna? Czy zaufanie organizacji nie jest podążaniem w złą stronę? Czy Chrystus jest we mnie, a ja w Nim? Kim jest dla mnie Chrystus? „ … bo beze mnie nic nie możecie zrobić.” Jana 15:5 b UBG „Badajcie samych siebie, czy jesteście w wierze, samych siebie doświadczajcie. Czy nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was?” II Koryntian 13:5a UBG Jeśli Twoja odpowiedz odnośnie Chrystusa nie jest jednoznaczna, jeśli nie potrafisz wielbić Go wychwalając Jego imię, jeśli nie możesz powiedzieć: „Chwała Tobie, Panie Jezu, kocham Cię i wielbię, moje życie należy do Ciebie!”, proszę, zweryfikuj swoją wiarę, miej odwagę powiedzieć organizacji: „Nie! Nie idę już za tobą, chcę iść za Chrystusem!” Wiedz, ze tylko w Nim jest zbawienie i tylko On jest właściwą Drogą (Jana 14,6). Oddaj Mu swoje życie w modlitwie, a On Cię poprowadzi. Chrystus jest żywy i prawdziwy, jest światłością, która rozświetla mroki. A. Pytamy Świadka Jehowy: "Co, jeśli Twoje starano okażą się daremne?" Właśnie, w tym rzecz. Już słyszeliśmy takie stwierdzenia: "Przecież to wszystko jedno..., przecież to wszystko to samo..." Nie. To nie wszystko jedno, ani nie wszystko to samo. Jeżeli nie położymy ufności w Chrystusie, czy nasza wiara nie będzie daremna? Tylko On jest drogą do Ojca (J.14,6). Nasze starania, wychodzone godziny, wystany przy stojaku czas, "wielbienie" przed telewizorem... Te wszystkie odłożone plany i marzenia, te porzucone studia, odrzucone miłości i przyjaźnie? Na co to i dla kogo? Dla Boga? Czy On rzeczywiście tego chce? Drogi Świadku, wiem że to boli, kiedy słyszysz, że podążasz nie za Bogiem, a za człowiekiem. Zweryfikuj swoje przekonania. Na to nigdy nie jest za późno. Miej odwagę. A.  Pan Jezus mówi: „Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną. A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.” Jana 10:27-28 UBG Czy słuchasz głosu Pana Jezusa, czy słyszysz Jego głos? Jeśli nie, zawołaj do Niego, aby usłyszeć. To On może dać Ci życie wieczne, bez Niego żadne Twoje wołania, żadne starania, nic nie znaczą. Bez Niego nic nie możesz uczynić. „Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.” Jana 15,5 BW A. Życzliwe słowo, to dawaj ludziom. Uśmiech jest jak słońce, które ogrzewa mroki i rozjaśnia ciemności. Troska? „Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu.” Fil.4,6 Bóg widzi i wie, co się dzieje w Twoim życiu, zna wszystkie Twoje myśli i zmartwienia. Nie jest ślepy i głuchy. „Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli. Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie” Mar. 10,29-32 Wyznaj przed ludźmi Pana Jezusa, wyznaj, ze wierzysz w Niego, ze jest Twoim Panem i Zbawicielem, ze jest żywy i ma moc, ze okazuje moc w Twoim życiu. Uwierz w Niego i wyznaj Go. „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie. Rz.10,9-13 Wzywaj Pana Jezusa w swoich modlitwach, On odpowie. Jest Bogiem i może Ci pomoc. Niezmienny. Zawsze ten sam. „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.” Hebr. 13,8 Masz dostęp do Tronu Łaski, masz Orędownika w niebie. Korzystaj z tego. Zaufaj Mu. „Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.” Rz.8,34 Przystąpmy tedy z ufną odwagą do Tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze. Hebr. 4,16 A.  „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie.” Mateusza 11:28-30 UBG „Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony.” Rzymian 10:9 UBG „Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.” Rzymian 10:13 UBG O Kim tutaj mowa? Psalm 50 mówi: „Wzywaj Mnie w dniu utrapienia, Ja cię uwolnię” Mowa o Bogu Najwyższym YHWH W Rzymian 10, 13 natomiast czytamy: „Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.” Mowa o Panu Jezusie, Zbawicielu świata. Kogo mamy wzywać? Do Kogo się zwracać? Kto daje wybawienie? Jest jeden Bóg. Pamiętaj o tym. Dwóch Bogów być nie może. Nie możesz myśleć, ze Pan Jezus jest mniejszym Bogiem. Pismo wyraźnie wskazuje, ze Bogiem jest Ojciec i Bogiem jest Syn, jednocześnie jest jeden Bóg. Nie bój się, nie musisz wszystkiego rozumieć, przyjmij po prostu to, co mówi Biblia. Wezwij imienia Pana Jezusa, On cię uwolni. A.  Warto porównać fragment z Ps.33 (6-9) z początkiem Ewangelii Jana. Ci, którzy nie uznają Pana Jezusa za Boga, czyż nie są w błędzie? Kim jest Pan Jezus, jeśli stworzył wszystko? Czy Stwórca nie jest Bogiem Najwyższym? „On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.” Psalmów 33:9 UBG „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.” Jana 1:1, 3 UBG W tych dwóch fragmentach mowa jest o tym samym Stwórcy, tym samym Bogu Wszechmogącym. W Psalmie 33 jest tez mowa o bojaźni przed Bogiem. Czy ci, którzy odejmują chwały Synowi Bożemu, spełniają to żądanie? Czyż nie jest tak, ze „wierzgają przeciw ościeniowi” (Dz. 26,14; Dz. 9,4), tak samo jak, gorliwy wprawdzie Saul z Tarsu, ale gorliwy nierozsądnie (Rz.10,2-3)? A.  Slow kilka o zdawaniu owocu. Nikt z biblijnie wierzących chrześcijan nie liczy głoszenia na godziny, gdyż "z obfitości serca mówią usta", a nie z potrzeby wyrobienia określonej ilości czasu. Oczywiście, nie ma nic złego w statystykach, jednakże jeżeli ze statystyk czyni się cel sam w sobie, pewien rodzaj wyścigu, sprawa już nie jest tak oczywista. Punkt ciężkości przesuwa się bowiem z na . Poza tym, zdając owoc, czynimy to, aby zasłużyć sobie u ludzi (mowa oczywiście o organizacji SJ) na rodzaj profitu - pochwałę, bycie lepszym od drugiego, samozadowolenie z wykonanej pracy. Nie ma w tym szczerości.  Ewangelizacja Polcon 2022 Zakopane
Pastor Chris z Teksasu Przeslanie ewangelizacyjne Strach i poczucie winy, to silne narzędzia manipulacji. Dobrze wiedzą o tym ci, którzy chcą panować nad ludźmi, nad wiernymi. Wykorzystują oni swój autorytet i władzę, aby zastraszać. Tymczasem, Chrzescijanie do wolności są powołani (Gal.5,13), po miłości rozpoznamy prawdziwych chrześcijan (J.13,35), prawdziwa miłość usuwa lęk (1 J.4,18). Zastanów się, drogi Przyjacielu, czy jesteś we właściwym miejscu? Czy Twoja organizacja nie wykorzystuje technik manipulacji, aby trzymać Cię w ryzach? Masz wybór, przyjdź do Chrystusa (Mat.11,28-30). Zawsze masz wybór.  Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Gdy go ujrzałem, padłem do nóg Jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła. Ewangelia Jana 20,29; Objawienie Jana 1,17-18 JEZUS CHRYSTUS ŻYJE! Tomasz, jeden z dwunastu apostołów, nie był razem z uczniami, kiedy Zbawiciel w dniu swego zmartwychwstania pojawił się w śród nich, dając im niezbity dowód, że zmartwychwstał i żyje. Uczniowie powiedzieli Tomaszowi: „Widzieliśmy Pana“. Lecz on przyjął to z niedowierzaniem. Może myślał, że w stanie silnego napięcia mieli jakąś wizję. Nie mógł uwierzyć w zmartwychwstanie ciała swego Pana. „Jeżeli nie ujrzę na rękach jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę“ – oznajmił Tomasz. Dziś także jest wielu ludzi podobnych do Tomasza. Nasz rozum niełatwo akceptuje fakt, że poza naszym widzialnym światem istnieje inna rzeczywistość: niewidzialny świat Boga. Lecz są ludzie, którzy wierzą, że Jezus Chrystus, który niegdyś zmarł na krzyżu, żyje. Rozmawiają z Nim, ponieważ On żyje, jak gdyby stał przed nimi. Wiedzą, że nie ma to nic wspólnego z ludzkim urojeniem, że w przyszłości wszyscy ludzie Go zobaczą i że śmierć ludzi zbawionych nie jest końcową stacją, lecz bramą wiodącą do wspaniałości i chwalebnej rzeczywistości w obecności Boga. Osiem dni później Pan Jezus ukazał się Tomaszowi. A Tomasz? Z czcią mógł tylko powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój!“ Tak, Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał. Kto z wiarą mu zaufa, doświadczy tej radości i szczęścia, o czym mówi zacytowany dzisiaj werset biblijny. Dobry Zasiew - 17.07.2022  Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia jego. 1 List Jana 2,12 Już we wczesnych dniach chrześcijaństwa istniało ryzyko, że wierzący popadną w niepewność co do przebaczenia ich grzechów pod wpływem fałszywych nauczycieli. Nawet dzisiaj żyją szczerzy chrześcijanie, którzy nie są pewni, czy Bóg naprawdę przebaczył im wszystkie grzechy, zarówno przeszłe jak i przyszłe, i czy to przebaczenie obejmuje całą wieczność. Dzisiejszy werset przekonuje nas, że jesteśmy dziećmi Bożymi właśnie dlatego, ponieważ odpuszczone są nam grzechy. Zapewnienie tego boskiego przebaczenia leży w słowach „dla imienia jego”. Odpuszczenia nie dostępuje się na podstawie czegoś, co możemy uczynić, ale wyłącznie na podstawie tego, co uczynił Pan Jezus. Wszystkie religie świata obiecują człowiekowi niepewną możliwość osiągnięcia wiecznego zbawienia przez uczynki, nawołując: Czyń to, czyń tamto – czyń, czyń i jeszcze raz czyń. Prawdziwe chrześcijaństwo zawiera się w jednym słowie – uczynione. Pan Jezus zawołał pod koniec trzech godzin ciemności na krzyżu: „Spełniło się!” On miał prawo tak powiedzieć. Do Jego dzieła nic nie można dodać. W słowach „dla imienia jego” zawarta jest cała Jego wspaniałość i zachwyt Boga dla Osoby swego umiłowanego Syna. On jest prawy i bez grzechu, i On odpowiedział za wszystkie nasze grzechy przed Bogiem. Bóg był w pełni zadowolony z Jezusa Chrystusa i Jego ofiary. Każdy, kto zrozumiał swój zgubiony stan oraz absurdalność swoich własnych wysiłków przypodobania się Bogu i uchwycił się wiarą Jego dokonanego na krzyżu dzieła zbawienia, może radośnie wyznać: „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze” (Psalm 103,12) oraz: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5,1). Może mieć tę radosną pewność, że Bóg nigdy już nie wspomni jego grzechów. On wybaczył nam je „dla imienia jego”. Czy Ty możesz radować się codziennie z tego, że Bóg przebaczył i Twoje grzechy? Dobry Zasiew - 10.07.2022 I przyszedł do niego trędowaty (...). A Jezus zdjęty litością, wyciągnął rękę swoją, dotknął się go i rzekł mu: Chcę, bądź oczyszczony! Ewangelia Marka 1,41 Pan Jezus współczuje W przypadkach, w których Biblia opisuje zarażonych trądem, chodzi o chorobę o nazwie „lepra”. Podczas niestrudzonej służby na ziemi, Pan Jezus regularnie miał do czynienia z tą (wówczas nieuleczalną) chorobą. W tamtych czasach trędowaci zostawali wygnani spośród otoczenia i byli skazani na beznadziejny byt, na „umieranie na raty”, w kompletnej izolacji. Pewnego razu właśnie taki trędowaty odważył się przyjść do Pana Jezusa. Upadł przed Nim na kolana i błagał Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (Mar.1,40). W tym krótkim opisie z Ewangelii Marka można wyraźnie odczuć pytanie stawiane w myślach przez tych, którzy stoją dookoła, a które zapewne brzmiało: „Jak ten trędowaty w ogóle może się ważyć tak postąpić?”. Pan Jezus jednak wyciągnął do niego rękę i dotknął się go. Nie uczynił tego automatycznie, pomimo że tak wielu ludzi uzdrawiał. Słowo Boże mówi wyraźnie, że był „zdjęty litością” wobec dramatycznego położenia tego trędowatego. Straszny stan tego człowieka poruszył Pana Jezusa do głębi serca. Czy ta choroba jest nieuleczalna? Bogu dzięki – nie, ponieważ istnieje Ktoś, kto potrafi ją uleczyć – Jezus, Syn Boży. On dotyka trędowatego i mówi: „Chcę, bądź oczyszczony!”. Co stało się potem? „I natychmiast zszedł z niego trąd, i został oczyszczony” – czytamy dalej. Trąd w Biblii ma jednak daleko głębsze znaczenie. Przedstawia nam wyniszczający brud grzechu. Z tego brudu nie potrafimy sami siebie oczyścić. Jezus Chrystus widzi jednak wyraźnie tę naszą nędzę i do głębi Go to porusza. On też może i pragnie nas zupełnie oczyścić. Jak to jest możliwe? Jeśli przyjdziemy do Niego – jak ów trędowaty – i wyznamy przed Nim swoją winę, wtedy On nam pomoże: oczyści i uwolni nas od wszelkich grzechów Dobry Zasiew - 28.06.2022 |
JW PomocWitamy Cię serdecznie na blogu strony Grupy Wsparcia dla byłych Świadków Jehowy. Kategorie
All
Archiwa
October 2022
|
RSS Feed
