Byłem ślepy. J. 9, 25

Ew. Jana 9:25 „To jedno wiem, że byłem ślepy a teraz widzę”.

„Człowiek, który urodził się ślepy, a którego Pan Jezus uzdrowił, nie próbuje wyjaśnić cudu, jaki właśnie miał miejsce. Przyjmuje to po prostu jako fakt. Dla niego jest to coś oczywistego (....). W jego życiu miało miejsce  nadzwyczajne wydarzenie, któremu nie można było w żaden sposób zaprzeczyć. Obok  ewangelicznej  relacji tego rzeczywistego  wydarzenia, dostrzegamy tu także  obrazowe  przedstawienie  przemiany, jaką prawda  Boża  wywołuje  w życiu człowieka.

Chrześcijańska wiara  nie jest  przede wszystkim kwestią intelektu. Dowody na jej prawdziwość  i wiarygodność  są natury wewnętrznej, duchowej. Nie jest wynikiem logicznych  argumentów, które są zrozumiałe  tylko dla ludzi  inteligentnych. Musi po prostu  zostać przyjęta  ufnie i w pokorze, jako dar  od samego Boga”.

Fragment z „Dobry Zasiew” 2017r.


Powyższy fragment tekstu pokazuje, że nie wiedza, nie uczoność, nie multum przeczytanych książek, nie intelekt, przemienia naszą wewnętrzną naturę. Siła w tkwi w wierze, w pokornym uniżonym duchu, w zaufaniu do Boga. „Wiara nie jest rzeczą wszystkich” jak mówi Pismo.

Oznaką dojrzałości duchowej jest to, gdy potrafimy przyznać się przed samym sobą, że bywamy „ślepi”. Chodzi o ślepotę duchową, o to że nie rozeznajemy czasem prostych prawd Bożych, bo zaślepia nas uczoność „mądrych”. Pozwalamy aby ktoś inny za nas myślał, aby ktoś inny za nas decydował, aby ktoś inny nami kierował. Ta ślepota ogranicza „duchowy” wzrok. Nim się zorientujemy, wpadamy w zwodnicze sidła sekty, która do reszty wypłucze nasze zdrowe myślenie. Zaczynamy mówić jak inni, chodzić jak inni, myśleć jak inni i to co uważamy za swoje poznanie prawdy, w rzeczywistości jest to poznanie prawdy innych, jakiegoś guru, nauczyciela. Włączamy się jako mały trybik w maszynę i jako całość działamy, ale gdy zostaniemy sami, widzimy „pustkę” w głowie. Nie umiemy samodzielnie myśleć, dociekać, jesteśmy sfrustrowani, denerwujemy się, wybuchamy gniewem, obrażamy innych. To są skutki działania sekt.

„Byłem ślepy, ale teraz widzę”- to wspaniałe motto dla każdego z nas. Pójdźmy do Tego, który potrafi nas uzdrowić z tej ślepoty, pójdźmy do naszego Pana Jezusa Chrystusa, oddajmy Jemu samych siebie. Gdy przejrzymy, zobaczymy prawdziwe Boże światło, zobaczymy drogę do Boga, a jest nią nie kto inny jak nasz Pan, ponieważ sam tak powiedział o sobie: „JA jestem droga, prawda i życie... (ew. Jana 14:6)...nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie”.

Jeśli dla ludzi drogą do Boga będzie organizacja świadków Jehowy, jeśli tą drogą będą rady „niewolnika wiernego i roztropnego”, jeśli tą drogą będzie bezwarunkowa lojalność względem ludzi, to możesz być pewny, że będziesz nadal „ślepy” i nie dojdziesz do celu, który obrałeś.

Wolą Ojca bowiem jest i na Ojca chwałę, to co napisano w Piśmie: „Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył imieniem, które jest ponad wszelkie imię. Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi i pod ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus JEST PANEM, ku chwale Boga Ojca: (Filip.2:9-11).

​
Barbara