Bojaźń Boża, a strach przed Bogiem

Gdy słuchałem w poprzednich dniach naszych braci [na konferencji PolCon2017], to prawie w każdej wypowiedzi była mowa o relacji człowieka z Bogiem. W zależności od rodzaju tej relacji lub jej braku, człowiek żyje w pokoju z Bogiem  lub w strachu przed Bogiem. Dla człowieka zgubionego, jakim był każdy z nas zanim go Pan w swoim miłosierdziu nie znalazł, strach ten wyrażał się w obawie przed śmiercią, lękiem przed nicością po śmierci, pustką i bezsensem życia, a także ciągłym lękiem przed każdym następnym dniem. Pustka i bezsens życia często popychają ludzi nawet do samobójstwa.

Dla ludzi religijnych, wychowanych tak jak ja w religii, strach ten, to codzienna obawa przed tym, że w nocy mogę umrzeć i pójdę do piekła, bo nie byłem już pół roku u spowiedzi lub nie byłem w ostatnią niedzielę w kościele. Lecz choćbym nawet był w tzw łasce uświęcającej, to i tak czekał na mnie czyściec. Jednym słowem wypełniały się w nas słowa Pawła z listu do Efezjan 2,11-12: Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele, byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie.
 
Gdzie ma swój początek ten strach?
​
W Księdze Rodzaju 3, 8-10, gdy Adam i Ewa przekroczyli Boży zakaz i zjedli z drzewa poznania dobra i zła, pierwsza myśl jaka pojawia się w ich głowach, to ukryć się przed Bogiem.

A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Lecz Pan Bóg zawołał na Adama i rzekł do niego: Gdzie jesteś? A on odpowiedział: Usłyszałem szelest twój w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, dlatego skryłem się.

Widzimy, że źródłem strachu przed Bogiem jest grzech, którego autorem jest szatan. Tak jak mówił jeden z przedmówców,  szatan najpierw poddaje w wątpliwość, że Bóg jest dobry, a następnie oskarża, dosłownie dołuje i wdeptuje człowieka w ziemię. „Ty jesteś koroną stworzenia? Jesteś nagi” - i wpędza człowieka w strach, a także pobudza w człowieku reakcję obronną,  aby człowiek zaczął oskarżać samego Boga:

Wtedy rzekł Bóg: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? Na to rzekł Adam: Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, dała mi z tego drzewa i jadłem. Rodz. 3, 11-12

Tak więc ten strach towarzyszy nam od Edenu.

Jednak strach nie pochodzi od Boga.

W relacji z Bogiem nie ma miejsca na strach, bo spoiwem tej relacji jest miłość pochodząca od Stwórcy. W tym przypadku możemy mówić o bojaźni Bożej

Przyp. Sal. 1.7: “Bojaźń Pana jest początkiem poznania”.
Gdy nie pojmiemy, Kim jest Bóg i nie zrozumiemy bojaźni Bożej, nie posiądziemy prawdziwej mądrości. Prawdziwa mądrość pochodzi ze zrozumienia Kim jest Bóg, jaki jest Bóg, że jest On święty, jest Miłością, ale jest także  i sprawiedliwy.

Bóg nienawidzi grzechu w swojej obecności. W V Księga Mojżeszowej 10.12, 20-21 napisane jest: „Teraz więc, Izraelu, czego żąda od Ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca. Pana, Boga swego będziesz się bał, jemu będziesz służył, przy nim będziesz trwał i na jego imię będziesz przysięgał. On jest twoją chwałą i On jest twoim Bogiem, który dokonał z tobą tych wielkich i strasznych rzeczy, jakie oglądały twoje oczy.”  

Bojaźń Pana jest podstawą do chodzenia Jego ścieżkami, służenia Mu, a także kochania Go. Bojaźń ta jest dana przez Boga, pochodzi ze skruszonego serca grzesznika, który dzięki Łasce Bożej uznaje swoją grzeszność, pokutuje i przyjmuje Boże przebaczenie i staje się nowym stworzeniem zostawiając swoją starą naturę przybitą do krzyża. Dzieło Pana Jezusa na krzyżu rozwiązało raz na zawsze problem grzechu.

Boże przebaczenie jest całkowite i bezwarunkowe. Bóg nie wymaga, aby grzesznik się najpierw poprawił, przestał grzeszyć, a potem przyszedł po zasłużone przebaczenie. Łaska nie jest należnością. Być może dlatego jest ona tak trudna do przyjęcia przez człowieka.

Jesteśmy z natury i wychowania istotami religijnymi i trudno jest nam sobie wyobrazić, że nic nie możemy dodać do dzieła Chrystusa. Przecież wpajano nam, że musimy współpracować z łaską, że Bóg wykonał 95%, a człowiek musi dokończyć pozostałe 5%. Ale to jest kłamstwo. Szatan zawsze będzie próbował podważyć naszą pozycję przed Bogiem i będzie oskarżał nas dniem i nocą. Będzie próbował nas wpędzić w  formy religijne. To każda forma religii wymaga od człowieka wysiłku i zasłużenia sobie poprzez wypełnianie zakazów i nakazów. To w religiach bóstwa wymagały ofiar i poświęcenia nawet w postaci ofiar z dzieci. Nie tak jest jednak z Żywym Bogiem. Nasz Bóg  poświęcił własnego Syna aby odzyskać człowieka.

Dzięki temu, co stało się na Golgocie mamy dostęp do tronu łaski, jesteśmy posadzeni wraz z Chrystusem na wyżynach niebieskich i to jest naszą rzeczywistością.

Naszą rzeczywistością jest także pokój z Bogiem i nie musimy żyć w strachu.

Ludzie wierzący nie powinni bać się Boga. Nie mamy powodu, by się Go bać. Mamy bowiem Jego zapewnienie, że nic nie odłączy nas od Jego miłości.

Rzymian 8.38-39: Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. 

Mamy Jego obietnicę, że nigdy nas nie opuści ani nie porzuci.

Hebrajczyków 13.5-6: Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę. Tak więc z ufnością możemy mówić: Pan jest pomocnikiem moim, nie będę się lękał; Cóż może mi uczynić człowiek?

Bojaźń Pana oznacza tak głębokie zawierzenie Mu, tak że wpływa to na sposób w jaki prowadzimy swoje życie. Bojaźń Pana jest szanowaniem Go, Wielbieniem Go w Duchu i Prawdzie. Amen.


Szymon