Drodzy!

Znany niektórym z nas autor, Natan Chesed wraz z dotychczasowymi wydawcami papierowej i elektronicznej wersji jego książki, postanowił umieścić ją za darmo na googlebooks. Ta książka nosi tytuł: Inny Jezus, inny duch, inna ewangelia. Kluczowe doktryny Świadków Jehowy w świetle Biblii. Wiadomości zawarte w tej publikacji mają charakter niekomercyjny i powinny być dostępne dla wszystkich Świadków i byłych Świadków. Oto link:

https://books.google.pl/books/about?id=iZD0AQAAQBAJ&redir_esc=y
​
Można ją tam czytać.
 

Księga Izajasza 7, 14-15:
„Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel. Mlekiem zsiadłym i miodem żywić się będzie do czasu, gdy nauczy się odrzucać złe, a wybierać dobre”.

W piekle są dzisiaj tysiące dusz, które dawały i otrzymywały prezenty na Boże Narodzenie, i świętowały w tym dniu, ale nigdy nie uznały, że Jezus urodził się, by umrzeć za ich grzechy. Tysiące ludzi posiadających najlepsze zamiary obchodzi święta Bożego Narodzenia poprzez uczestnictwo w religijnych ceremoniach. Ale podczas, gdy postępują zgodnie ze swoimi zobowiązaniami co do litery, tak wielu mija się z tym, co jest sercem świąt Bożego Narodzenia.

Jezus Chrystus przyszedł na świat z delikatnym i łagodnym duchem, chętnym, by narodzić się z stajni. Ten Człowiek wzrastał w dotkniętym biedą Nazarecie, pokazał nam, co to znaczy być sługą. On mógł narzekać na plan Ojca. On mógł prosić o tak wiele rzeczy. Ale tego nie czynił.

Ten, który troszczył się o dzieci powiedział: „Pozwólcie im przyjść do mnie, dla takich jest Królestwo Boże”.

Ten odwiedzał zwykłych ludzi jak Maria, Marta i Łazarz, ponieważ On żył jak zwykła osoba.

To o Tym powiedziano: „nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać” (Iz. 53, 2) Teraz zniżył się, aby przyjść i żyć we wnętrzu naszych serc.

Ten zamieszkuje w naszym życiu wraz z Ojcem i Duchem Świętym.

Ten, narodzony tego dnia, to Jezus, Zbawca Świata.
 
​
Fragment książki „Myślenie z Bogiem” Carla H. Stevensa Jr.

Co to znaczy żyć w łasce?

„Albowiem łaską zbawieni jesteście, przez wiarę i to nie z siebie, Boży to dar. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8,9).

Łaska to Boży dar. Żyć w łasce, to inaczej żyć w Bogu, który tą łaską obdarowuje. Ale jak? Możemy zadawać pytania.  Pismo powiada: „Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł, a zatem wszyscy umarli. A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony” (2 Kor. 5:14,15).

Dzięki łasce Bożej żyjemy. Jesteśmy wdzięczni naszemu Bogu i Zbawicielowi Panu Jezusowi, że dał nam życie poprzez swoją ofiarną śmierć. Niemniej wdzięczność to nie tylko uświadomienie sobie faktu zbawienia. Wdzięczność objawiamy przez  nasze codzienne życie. Codzienne życie, ale nie tylko dla siebie, czy wokół siebie, dla swoich potrzeb, czy wokół swoich priorytetów, dla marzeń, czy wokół zaspokojenia swoich wygód.

Biblia mówi, że mamy żyć dla TEGO, który za nas umarł. Służba naszego Pana pokazuje, jak mamy żyć. Po pierwsze Pan Jezus uświęcał Imię Swojego Ojca. Uświęcał ponieważ w Swojej Osobie objawił nam TEGO, który Go posłał do nas, do grzesznych ludzi. Objawił nam Świętego Boga. Poznając Jezusa poznajemy także Ojca. Po drugie, Pan Jezus zatroszczył się o tych, którzy zostali Jego uczniami. Byli dla Niego bliscy, nazwał ich przyjaciółmi. W modlitwie do Ojca powiedział: „Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni  w prawdzie” (Jan 17:18,19). Uczniowie Chrystusa, zarówno ci z pierwszego wieku, jak i obecnie żyjący,  odczuwają Bożą łaskę. Żyją w Bogu, żyją w Chrystusie, zatem wciąż żyją w Bożej łasce.

Świadkowie Jehowy, mimo że starają się wielbić Boga, mówią o Nim, tak naprawdę nie odczuwają na sobie Bożej łaski. Uczynkowość i  bycie tzw. dobrym człowiekiem, są często priorytetem ich życia. Są wyćwiczeni w lojalnym posłuszeństwie wobec prowadzącego ich Ciała Kierowniczego, czyli ludzi. Nakazy, zakazy, oddalenie od „świeckiej” rodziny, przyjaciół, znajomych powodują, że Boża łaska jest poza ich zasięgiem. Nie można mówić o Bożej łasce innym, skoro samemu się jej nie doznało. Nie można żyć w Bożej łasce, jeśli nasze życie jest poddane kontroli i osądowi  przez tych, którzy uzurpują sobie prawo, aby decydować o miłosierdziu Bożym.

Boża łaska to dar, ale nie dar człowieka, tylko dar Boga. Dar Boga, który kocha ponad wszystko. Dar Boga, który „tak bardzo umiłował świat, że dał Syna Swego Jednorodzonego, aby każdy kto weń uwierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jan 3:16).

Syn Boży umarł także za Ciebie. Czy możemy powiedzieć o sobie, że żyjemy  w Bożej łasce?
 

Barbara

Apostoł Paweł w Liście do Tytusa, o Kim pisze „Bóg i Zbawiciel”?:
​
Rozdz. 1:

(2) w nadziei żywota wiecznego, przyobiecanego przed dawnymi wiekami przez prawdomównego Boga, (3) a objawionego we właściwym czasie w Słowie zwiastowania, które zostało mi powierzone z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, (4) do Tytusa, prawowitego syna według wspólnej wiary: Łaska i pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.

Rozdz. 2:

aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego, Boga. (11) Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, (12) nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, (13) oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, (14) który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.

Rozdz. 3:

(4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. (8) Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.

Zbawiciel – Bóg – Jezus Chrystus

… przecież Żydzi wierzyli w Boga, to dlaczego musieli na nowo w Boga uwierzyć? W Kogo musieli uwierzyć i Kogo przyjąć jako Zbawcę?

Czyją łaskę i miłosierdzie mamy przyjąć, aby dostąpić odnowienia w Duchu Świętym?

Bóg lud Swój wykupił i oczyścił Sobie na własność. Kto wykupił i oczyścił Sobie lud na właśność?

Jest napisane:

… nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli 13) oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, (14) który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. Rozdz. 1


Ania

Psalm 51:8 „ Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy i objawiasz mi mądrość ukrytą”.

Żyjemy w czasach, kiedy jest tak wielka potrzeba prawdy – posiadania Bożej prawdy ugruntowanej w wewnętrznym człowieku. Wielu może cytować zasady ze Słowa Bożego, ale nie pozwala im zamieszkać w najodleglejszych częściach swojej duszy. Tak łatwo jest wypowiadać słowa chrześcijańskie, ale nie mieć ich na myśli.

Wiele osób stwierdziło: „ Moim jedynym celem w życiu jest to, by moje uczynki były w porządku” i to jest problem; to jest jedynie uczynek, zewnętrzna sprawa. Dla wszystkich wierzących oczywiste jest to, że serce jest zwodnicze, a egoistyczne życie jest zakorzenione w jego wnętrzu. Dlatego Pan chce służby, która pochodzi z serca motywowanego Jego miłością (Ef. 6:6). On nie rozwodzi się nad zewnętrznym wyczynem, szuka raczej tego, który jest chętny do oddania Mu swojego serca. „Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy i objawiasz mi mądrość ukrytą” (Ps. 56:8).

Jezus przyszedł, aby dać nam obfite życie (Jan 10:10). „Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej” (Jan 7:38). Boże zaopatrzenie przyjdzie z głębi nowego serca, które On nam dał (Ef.11:19). On chce ugruntować nasze serce w łasce (Hebr. 13:9b). „Wierny jest ten, który was powołuje; On też tego dokona” (1 Tes.5:24).
 
Tekst z książki „Myśli wiary” - Carl H. Stevens 

Chyba niejeden z nas zmagał się z wątpliwościami,  na przykład  w kwestii wiary.  Są one różne, dotyczą naszego zbawienia, miłosierdzia Bożego. Niektórzy powątpiewają  w wiarygodność Pisma Świętego, inni w istnienie Boga albo w tożsamość Jezusa Chrystusa. Ile jest osób, tyle może być różnych doświadczeń. Jak patrzeć na wątpliwości i jak patrzeć na tych, którzy je mają? 

Zacytuję słowa Michaela Pattona ( dyrektor Credo House Ministries) „ Wątpliwości wpływają na życie wielu wierzących. W rzeczywistości, niczyja wiara nie jest ich pozbawiona. Twoja również. Jeśli twoja wiara nie jest perfekcyjna, oznacza to, że każdego dnia możesz dążyć do jej wzmocnienia”.  Zgadzam się z tą opinią.  Właśnie wątpliwości, z którymi nie raz się zmagamy, mogą być dla nas bodźcem do szukania odpowiedzi. Wątpliwość nie jest brakiem wiary, chociaż niejednokrotnie tak myślimy. Jednak wątpliwości mogą wziąć niejako górę nad naszą wiarą. Zatem ważne jest abyśmy trzymali się fundamentu wiary, a nie skupiali swojej uwagi na rzeczach  drugorzędnych.

Wielu Świadków Jehowy zawiedzionych i zwiedzionych przez Ciało Kierownicze opuszcza organizację szukając wolności. Niestety oddalają się od Boga, bo źle interpretują tę wolność. Jest też inna grupa ludzi, którzy odchodzą z organizacji ale mając wątpliwości szukają ratunku, wołają o pomoc, swój wzrok kierują na TEGO, który patrzy na Nich z góry, na sprawcę i dokończyciela  wiary czyli Pana Jezusa. ON nie tylko patrzy, ON wyciąga do Ciebie Swą Dłoń. ON nie wypuści Cię,  ani nikt siłą nie wydrze nas z ręki Ojca i Syna (Jan 10: 28,29). Tylko wtedy, gdy będziemy się trzymać Swojego Pana, Swojego Boga, odzyskamy wiarę, do której wkradła się wątpliwość.

Jakże piękne są słowa zapisane w Liście Judy 22; „Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość, wyrywając ich z ognia, ratujcie ich...”

Czasem pośpiesznie możemy kogoś ocenić  i  potępić za to, że nie ma wiary albo, że inaczej wierzy. A co  z nami? Czy już jesteśmy doskonali w wierze? Czy jesteśmy pewni tego, że i u nas nie pojawi się wątpliwość? Czy i my nie potrzebujemy czasem, aby ktoś inny  okazał nam litość i zrozumienie?

„ A temu, który was może  ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały. Jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz i po wszystkie wieki. Amen” (Judy 24,25).

​
Barbara

Psalm 133 „ O jak dobrze i miło, gdy bracia w zgodzie mieszkają! Jest to jak cenny olejek na głowie, który spływa na brodę, na brodę Aarona, sięgającą brzegu jego szaty. Jest to jak rosa Hermonu, która spada na góry Syjonu. Tam bowiem Pan zsyła błogosławieństwo, życie na wieki wieczne”.
 
W Psalmie 133 trzy razy użyte jest słowo „zstępuje” w celu podkreślenia ważnej kwestii. Ten konkretny fragment dotyczy góry Hermon. Rosa spada na wyżyny i doliny. Nie ważne, jak głęboka jest dolina, olejek zstąpi tam, by nasączyć ziemię życiem Bożym.

Zauważ, że ludzie, którzy żyją w dolinie, otrzymują rosę. Każdy wierzący raz na jakiś czas wpada do doliny słabości czy rozpaczy, ale jeśli wezwie Pana, otrzyma cenną „rosę Hermonu”. Rosa jest symbolem pomocy, która zstępuje z góry dla wierzącego w czasach utrapienia.

Olejek błogosławieństwa zstępuje na cenne Ciało Chrystusa. Kościół, który szanuje tę zasadę, będzie miał Boże prowadzenie i różnorodną łaskę Bożą pośrodku prób oraz będzie doświadczać obfitego życia. Istnieją wieczne korzyści z tego, gdy wierzący przebywają w jedności. Dlatego znośmy siebie nawzajem w miłości i zachowujmy jedność Ducha.

Przyjmij olejek Bożego uzdolnienia do wykonania Bożego specyficznego zadania. Pozwól olejkowi dotrzeć do dolin w twoim życiu. On będzie twoim okryciem, gdy będziesz trwał w twoim konkretnym powołaniu. Jego błogosławieństwo jest na każdej służbie, która wywyższa zasadę jedności, ponieważ  Bóg powołał nas do jednego Ciała, do jednego, niepodzielnego celu: uwielbiania Syna „na wieki wieczne”.
 
​
Tekst  z książki „Myśli wiary” – Carl H. Stevens

Byłym Świadkom Jehowy i chrześcijanom, którzy im pomagają, często stawia się zarzut, że działają przeciwko organizacji, że ją atakują, szkalują i po prostu nie lubią SJ.
Mogę śmiało powiedzieć, że eks-świadkowie działają przeciwko nieludzkiemu systemowi, ale nie przeciwko ludziom, którzy są w niego uwikłani. Wręcz przeciwnie, beż miłości do tych ludzi, nic nie można by było uczynić....

Drogi Świadku Jehowy, nie wiem, w którym miejscu jesteś, czy już wyszedłeś z organizacji, czy też dopiero zaczynasz zauważać jej obłudę, a może po prostu jesteś ciekawy różnych spraw. Pamiętaj, naszym celem jest budowanie, nie burzenie. Nie atakujemy, ale obnażamy...

Prawda może nie jest miła, ale warto się z nią zapoznać.


​Ania

Zapraszamy do oglądnięcia filmu.

Bardzo ciekawy komentarz znalazłam na stronie  www.sn.org.pl . Jest to strona zawierająca różne artykuły, polemizujące z doktryną świadków Jehowy. To jeden z nich.


Barbara


Kto jest ostatecznym autorytetem Świadków Jehowy?

Wielu chrześcijan jest zdziwionych niską skutecznością rozmów ze ŚJ prowadzonych za pomocą samej Biblii. Wydawałoby się, że Biblia jest dobrym narzędziem do dyskusji z nimi, gdyż uważają ją za ostateczny autorytet w kwestii wiary i moralności. Tu wielu wpada w zastawione sidła propagandy Towarzystwa Strażnica. Zresztą nie tylko ich. Dokładna analiza pozwala zauważyć, że wbrew ich propagandzie, nie opierają się na Biblii jako ostatecznym autorytecie. Ostatecznym autorytetem Strażnicy jest tzw. Ciało Kierownicze są ich przywódcy religijni, którzy dzierżą monopol na jedyną poprawną interpretację Biblii. Zrozumienie tego faktu, pozwala prowadzić dyskusję z takimi grupami o wiele skuteczniej.
 
Sama Biblia nie jest wystarczająca...

ŚJ nie wierzą słowom zawartym w 2Tym.3:16 stwierdzającym, że Biblia jest wystarczająco przez Boga natchniona i pożyteczna "do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby Boży człowiek był doskonały, do wszelkiego dzieła przygotowany". Jak to w sektach zwykle bywa, autorytetem właściwym i ostatecznym jest sama sekta i jej twierdzenia, a nie Biblia.
 
Zobaczmy, co mówią ich publikacje.

Samodzielne czytanie Biblii bez nadzoru Strażnicy prowadzi do doktryn sprzecznych z naukami ŚJ.
Świadkom sama Biblia nie wystarcza, gdyż przyznają, że indywidualne, samodzielne (bez nadzoru Strażnicy) czytanie Biblii prowadzi ludzi do wiary w poglądy, które Strażnica odrzuca! Można o tym przeczytać w Strażnicy z 15 września 1981, s. 28-29 (wyd. ang.; na dole przetłumaczyłem):
...uważnie badamy Boże Słowo za pomocą publikacji 'niewolnika', w celu wzmocnienia naszej wiary... (wrogowie) mówią, że wystarczy czytać wyłącznie Biblię - samemu, bądź w małych grupach w domu. Lecz, dziwne, że przez takie 'czytanie Biblii' ludzie ci powracają z powrotem do doktryn odstępców."
Zastanawiające, że Towarzystwo Strażnica samo przyznaje, iż bez "pomocy" ich publikacji nikt by nie doszedł do takiego rozumienia Biblii jakie oni prezentują. Ciekawe, że swobodne czytanie Biblii, bez trzymania się odgórnych wytycznych danej organizacji religijnej prowadzi wszystkich do nauk, które Strażnica potępia! Najwyraźniej nauki Strażnicy wcale tak nie wypływają z Biblii, jak oni myślą, skoro nikt z osób czytających samodzielnie Biblię do takich nauk nie dochodzi...  

​czytaj w linku poniżej..