​Pan Jezus powiedział:
"Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.”
Ewangelia Jana 15:4-5 PUBG
 
"Beze mnie nic uczynić nie możecie." Tylko trwając w Chrystusie i wzrastając w Nim możemy przynosić Bogu dobre owoce, Jemu miłe. Z własnych sił i starań wychodzi tylko rozczarowanie, zmęczenie i troska, dlatego Pan Jezus powiedział:
„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie.” Ewangelia Mateusza 11:28-30 PUBG
 
Dzieła Boże wykonują ludzie, którzy przyjęli Boże kierownictwo względem siebie. Zakorzenili się w latorośli, którą jest Pan Jezus Chrystus. Tylko owoce z tej latorośli są wartościowe i miłe Bogu, Reszta to chwasty.

"Beze mnie..." - bez Niego, bez Pana Jezusa jesteśmy ślepi i głusi, chodzimy w ciemności, błąkamy się bez nadziei. 
Kiedy idziemy o własnych siłach jesteśmy jak owce bez pasterza, jak ryba bez wody, jesteśmy słabi. On daje nam siłę, rozeznanie i wskazuje kierunek. 

Być w Nim to odczuwać radość i pokój w Duchu Świętym pomimo i wbrew okolicznościom.
Wtedy wiara staje się czynna w miłości.


​Ania

Czy archanioł Michał to Pan Jezus? Tak są przekonani  Świadkowie Jehowy, tak też uczą innych. Powołują się na werset 1 TESALONICZAN 4:16

Poniżej są zacytowane wersety z różnych przekładów Pisma.

„Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba, wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie” (BW).

„Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła i na dźwięk  trąby Bożej  a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi” (BT).

Przekład NŚ : „Ponieważ sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim oraz trąbą Bożą i ci co umarli w jedności  z Chrystusem  powstaną pierwsi”.

Według doktryny świadków Jehowy, Jezus Chrystus nie jest Bogiem ale archaniołem Michałem czyli stworzeniem, stąd też tak przetłumaczono powyższy werset na potwierdzenie doktryny, bo utożsamia Chrystusa z archaniołem. Świadkowie tłumaczą, że głos archanielski to głos Chrystusa Pana.

Co o archaniele Michale mówi Biblia:

Księga Daniela 10:13,21 – w.13 „Lecz książę anielski królestwa perskiego sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, lecz oto Michał, jeden z pierwszych książąt anielskich, przyszedł mi na pomoc, dlatego ja zostawiłem  go tam przy księciu anielskim królestwa perskiego”. w.21 „Doprawdy! Oznajmię ci, co jest napisane w księdze prawdy. I nie ma ani, kto by mężnie stał po mojej stronie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia anielskiego”.

​List Judy  9 „ Tymczasem archanioł Michał , gdy z diabłem  wiódł spór  i układał się  o ciało Mojżesza, nie ośmielił się  wypowiedzieć  bluźnierczego sądu, lecz rzekł „ niech cię Pan potępi”.

Księga Objawienia 12: 7 „i wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego”.

Michał został nazwany jednym z pierwszych książąt anielskich, archaniołem, który ma swoje zastępy  aniołów.

Co o Jezusie mówi  np. list do Hebrajczyków 1 rozdział?

 „..tyś jest Synem moim........

....niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży

....lecz do Syna,  tron twój o Boże na wieki wieków

... dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg  twój olejkiem wesela jak żadnego  z towarzyszy twoich

....a do którego z aniołów powiedział kiedy, siądź po prawicy mojej aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek stóp twoich,

.... czyż nie są oni wszyscy służebnymi duchami.....”.

Aniołowie są nazwani służebnymi duchami.

Skoro Jezus jest Synem Bożym to z natury jest Bogiem, dlaczego więc na siłę świadkowie chcą  umniejszyć pozycję Syna Bożego? Dla nich Jezus jest bogiem ( koniecznie z małej litery). Jezus jest Panem stworzenia, a więc też Panem aniołów, w tym naczelnego z nich czyli archanioła.

W myśl wersetu 1 Tesaloniczan 4:16 powtórne przyjście Jezusa będzie zwiastowane przez głos archanioła i trąby Bożej.

Ew. Mat. 24:3 - „ i pośle aniołów swoich z wielką trąbą.......”  

Aniołowie zostaną posłani z trąbą Bożą. Są na usługach swojego Pana, Stwórcy. Są przecież służebnymi duchami, jak podaje Hebr.1:14. To, że jest naczelny anioł czyli archanioł nad zastępami anielskimi, nie oznacza, że jego rolę wykonuje albo przejmuje Pan stworzenia – Jezus.

Świadkowie uczą, że Jezus sam ogłosi swoje przyjście głosem archanielskim. Czyżby? Na cóż Mu tedy zastępy aniołów, które Mu służą? (Mat.4:11b)

Ciekawa jest też sprawa związana z ziemską służbą Pana Jezusa.

Czy Jezus Chrystus nie mógł sam ogłosić ludziom, że On jest tym, który został posłany do domu Izraela? Kto jednak zwiastował Jego przyjście? -  „anioł” Jan Chrzciciel, który tym samym wypełnił proroctwo, przygotowywał  ludzi na przyjście, nawoływał do pokuty.         Mr. 1:2-3  por. Izaj.40:3;  Mal. 3:1;  Jan 3:28; Mat.  11:10.

Czy Prezydent danego Państwa nie ma całego sztabu ludzi, między innymi takich, którzy przygotowują i zapowiadają Jego wizyty? Czy Pan Jezus musi być „3 w 1”, wszystko sam? Ma aniołów na swoje usługi.

Reasumując, z powyższych wersetów wynika, że Jezus jest nie tylko Synem Bożym ale też Bogiem a nie stworzeniem, do których zaliczamy zastępy aniołów w tym naczelnego - archanioła.

Co aż tak drażni niektórych, że nie chcą tej prawdy przyjąć? Jest tylko jedno wytłumaczenie. To przeciwnikowi Pana Jezusa, szatanowi zależy by umniejszyć pozycję Syna Bożego, sprowadzić go do poziomu stworzenia i pozbawić Go tym samym należnej Mu chwały.

 „A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest  dla tych, którzy giną.  W których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących aby im nie świeciło światło ewangelii o CHWALE Chrystusa, który jest obrazem Boga. Albowiem nie siebie samych głosimy lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, o sobie zaś żeśmy sługami waszymi dla Jezusa” (2 Kor 4:3-5).

Dlaczego dla niektórych Jezus nie jest Panem? Odpowiedź znajdziemy w  1 Kor. 12:3 „Dlatego oznajmiam wam, że nikt przemawiając w Duchu Bożym, nie powie: Niech Jezus będzie przeklęty! I nikt nie może rzec: Jezus jest Panem, chyba tylko w Duchu Świętym”.   
Zatem nie ciało, ale Duch Święty musi nam tę prawdę objawić.

​
Barbara

Tekst z książki „Myśli wiary” – Carl H. Stevens

​„ Otwieram usta i wzdycham, bo pragnę przykazań twoich” Ps. 119, 131

Słowo Boże jest wszystkim dla chrześcijanina. Jest duchem i życiem (J 6:63), uzdrawia (Ps. 107:20) i sprawia , że jesteśmy ugruntowani w Chrystusie (Ps.119:89). W nim nie ma szarych stref. Chociaż zawiera wszelką wiedzę, jest przesłaniem, które zostało przedstawione w wielkiej prostocie. Jest tak proste, że w rzeczywistości wielu nie chce mu wierzyć: „Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją  przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły [nie zostały] skażone [i nie odstąpiły] od prostoty, która jest w Chrystusie” (2 Kor.11:3 tłum.UBG)

Nasze życie w Słowie ma być oparte na obiektywizmie. Obiektywizm jest zdefiniowany jako coś, na co nie mają  wpływu emocjonalne czy osobiste uprzedzenia; jest to posiadanie materialnego obiektu, który jest różny od umysłowej koncepcji. Szatan sprawia, że ludzie szukają odpowiedzi poza Biblią. Kiedy Bóg daje dar, jest on zawsze obiektywny i praktyczny. Diabeł próbuje odciągnąć ludzi od niego poprzez sprawianie, aby myśleli subiektywnie.

Niezwykle ważne jest, abyśmy przylgnęli do prostoty Biblii. Słowo Boże jest ważniejsze niż wszystko inne w naszym życiu, nawet nasz fizyczny pokarm (Job.23:12). Mamy żyć „wspierani podtrzymywani” przez każde Słowo Boga (Mt. 4:4, tłum. poszerzone). Przylgnij do twego prawdziwego życia – Słowa Bożego.

​Ania

​Głoszenie od domu do domu – czy to jedyny sposób ewangelizacji?
Czy rzeczywiście jest to biblijne?
Świadkowie Jehowy szczycą się swoją aktywnością na tym polu. Czy słusznie?
Zarzucają też chrześcijanom, że urządzają ewangelizacje w miejscach publicznych zwracając się do gromadzących się grup ludzi.

W jaki sposób mówił do ludzi Pan Jezus?

1. Nauczał jawnie, nie po kryjomu. Nikt nie mógł Mu zarzucić, że głosi swoją naukę potajemnie:

20) Odpowiedział mu Jezus: Ja jawnie mówiłem światu; ja zawsze uczyłem w synagodze i w świątyni, gdzie się wszyscy Żydzi schodzą, a potajemnie nic nie mówiłem. J. 18

2. Czytamy w Piśmie, że Pan Jezus nauczał publicznie:

- w synagogach i świątyni (np. Mat. 13, 54; Mat. 21, 23; Mat. 26, 55; Mar. 1, 21; Mar. 6, 2; J. 6, 59; Łuk. 4, 15), 
- na górze (np. Mat. 5, Tedy Jezus, widząc tłumy, wstąpił na górę. A gdy usiadł, przystąpili do niego jego uczniowie. (2) I otworzywszy usta swoje, nauczał ich, mówiąc )
- na ulicach (np. Łuk. 13, 26)
- nad morzem (np. Mar. 2, 13; 4, 1)
- nad Jordanem (np. Mar.10, 1)
- z łodzi (np. Łuk. 5, 3)
- obchodził miasta i wioski ( np. Mat. 9: (35) I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach i zwiastował ewangelię o Królestwie, i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelką niemoc; także Mar. 6, 6)

3. Do swoich uczniów Pan Jezus mówił:

- nie przenoście się z domu do domu:

(3) Idźcie! Oto posyłam was jako jagnięta między wilki. (4) Nie noście z sobą sakiewki ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. (5) A gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój domowi temu. (6) A jeśli tam będzie syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz, a jeśli nie, wróci do was. (7) W domu tym pozostańcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien bowiem robotnik zapłaty swojej. Nie przenoście się z domu do domu. Łuk. 10

- głoście w świątyni:

19) Ale anioł Pański otworzył w nocy drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, rzekł: (20) Idźcie, a wystąpiwszy, głoście ludowi w świątyni wszystkie te słowa, które darzą życiem. (21) Usłyszawszy to, weszli z brzaskiem dnia do świątyni i nauczali. Dz. 5

- czyńcie uczniami wszystkie narody (ewangelizacja misyjna):

(19) Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata. Mat.28

Pierwsi chrześcijanie nauczali w świątyniach, synagogach i innych miejscach publicznych. Spotykali się także w domach ludzi wierzących na modlitwach i łamaniu chleba. 
Chodzenie po domach bez uprzedniego zaproszenia jest naruszaniem prywatności ludzi. 

Poniżej zamieszczam tłumaczenie BW i dla porównania BNŚ cytatów z Pisma dotyczących tej sprawy. Podkreślam fragmenty, które celowo zmieniono w tłumaczeniu NŚ. Sprawdziłam w tłumaczeniu interlinearnym – nie ma uzasadnienia dla tych zmian. Tłumaczenie NŚ jest przekłamaniem, dostosowaniem do doktryny WTS:

(46) Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, (47) chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni. Dz. 2

(46) I dzień w dzień wciąż jednomyślnie przebywali w świątyni i Przyjmowali posiłki w domach prywatnych, a także spożywali pokarm z wielką Radością oraz szczerością serca, Dz. 2 - NŚ

(40) I usłuchali go, i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich. (41) A oni odchodzili sprzed oblicza Rady Najwyższej, radując się, że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego. (42) Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie. Dz. 5

(42) I każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie. Dz. 5 - NŚ

(20) jak nie uchylałem się od zwiastowania wam wszystkiego, co pożyteczne, od nauczania was publicznie i po domach, (21) wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa. Dz. 20 

(20) przy tym nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu. Dz. 20 – NŚ
 

Ania


Zobaczcie wykład na ten temat z kanału „Jak Berejczycy”. Bracia analizują, jak nauczał apostoł Paweł:

Świadkowie Jehowy uczą, że są dwie klasy ludzi zbawionych. Pierwsza klasa to tzw. pierwsze owce w liczbie 144 000 i one namaszczone Duchem, są dziećmi Bożymi, nazywają się klasą niebiańską, bo swoją przyszłość widzą w niebie razem z Jezusem.
Drugie owce według świadków Jehowy, to tzw. „wielka rzesza” ludzi, którzy będą żyć wiecznie na ziemi.
Takim stwierdzeniem sami dzielą ludzi, jednych do nieba, drugich do życia na ziemi.
A co mówi Biblia? Czy potwierdza tę naukę?
W Ewangelii Jana 10:16 Jezus powiada: ”Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni, również i te muszę przyprowadzić i głosu mojego słuchać będą i będzie jedna owczarnia i jeden Pasterz”.
Żeby zrozumieć co Jezus miał na myśli mówiąc o owczarni, warto przypomnieć sobie pewne zdarzenie opisane w Ew. Mt. 15:22- 28 „ I oto niewiasta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron wołała, mówiąc: zmiłuj się nade mną Panie, Synu Dawida! Córka moja jest okrutnie dręczona przez demona...On zaś odpowiadając rzekł: "Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela....”.
Zatem owce z owczarni, do których został posłany Jezus to ŻYDZI. Niemniej wspomniał On, że ma i inne owce, które z tej owczarni ( czyli z ŻYDÓW) nie są, ale musi je przyprowadzić aby razem z tymi owcami (Żydami) stanowili jedną owczarnię, mającą jednego Pasterza.
Kogo Jezus miał na myśli?
Wiemy, że Żydzi nie bratali się z poganami, nie przebywali w ich towarzystwie bo uznawali ich za nieczystych. Ciekawe słowa powiedział Jezus uczniom, a mianowicie „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia ale teraz znieść nie możecie” Jana 16:12.
Czego w tym czasie nie mogliby znieść? Nie mówił wtedy o poganach, ale możliwe, że m.in. i ta sytuacja, „bratanie” się z poganami była dla nich nie do przyjęcia, nie byli na to przygotowani.
Co pokazuje czas?
Otóż w Dziejach Apostolskich 10 rozdziałwspomniano o nawróceniu Korneliusza – poganina. To do Niego przyznał się Pan mówiąc: „ modlitwy twoje i jałmużny twoje jako ofiara dotarły przed oblicze moje” – 10: 4, 31. Bóg patrzył na Niego. Dalej wspomniano, że w tym czasie Piotr również się modlił. Piotr - gorliwy naśladowca i uczeń Pana Jezusa, apostoł, rodowity Żyd, usłyszał głos: „co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane”. Udał się do Korneliusza. Na wstępie powiedział: „Wy wiecie, że dla Żyda przestawanie z ludźmi innego plemienia lub odwiedzanie ich jest niezgodne z prawem, lecz Bóg dał mi znak, żebym żadnego człowieka nie nazywał skalanym lub nieczystym”(w.28). Dlatego potem przyznał: „..teraz pojmuję, że Bóg nie ma względu na osobę, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje...On jest Panem wszystkich” (w.34-36).
Powyższa historia pokazuje, że POGANIE wchodzą do TEJ (nie innej) OWCZARNI. To PAN JEZUS przyłącza ludzi z pogan do owczarni.
Co się stało z Korneliuszem i jego domem? „...zstąpił na nich Duch Święty jak i na nas na początku” – powiedział Piotr do braci z Żydów ( Dz. Ap. 11: 3, 14-18). „..jeżeli Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakże ja mogłem przeszkodzić Bogu?” (w. 17).
Zatem to co powiedział Pan Jezus, a zapisane jest w ew. Jana 10:16 jest wyjaśnione w Dz. Ap. 11:18. Poganie mają tę samą nadzieję co literalni Żydzi, a nie jak głoszą świadkowie, że jedni idą do nieba, a drudzy będą na ziemi.
Dalej apostoł Paweł w Liście do Rzymian 10: 17 -21 wyjaśnia, że Izrael odrzucił Pana Jezusa ale poganom czyli tym, którzy Go nawet nie szukali, dał się znaleźć.
W Liście do Efezjan 2: 11-18 Paweł podkreśla, że „z dwóch jedność powstała i że razem są pojednani z Bogiem przez krzyż, i że przez Chrystusa mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu”.
Pismo wyraźnie podkreśla, że drugie owce to poganie, ale tak samo jak Izrael, są dziećmi Bożymi. Dał Im taką samą nadzieję zbawienia. Bóg nie podzielił ludzi na 144 000 jako dzieci Bożych i resztę.
W 1 Jana 3:10 jest wspomniane o tym, że są dzieci Boże i dzieci diabelskie. Jeśli tylko 144 000 są dziećmi Bożymi według nauki świadków Jehowy, a Ty do nich nie należysz, to czyim dzieckiem jesteś? Czy przez tę fałszywą naukę, nie jesteś ograbiony z prawdziwej nadziei, jaką daje nasz Zbawiciel Jezus Chrystus?
Komu wierzyć?
Dzisiejsze Owce Pana są rozproszone. Są w różnych denominacjach. Czy jednak pozostawione samemu sobie?
Ezechiela 34: 11 – 22 „ Będę szukał zaginionych, rozproszone sprowadzę z powrotem, zranione opatrzę, chore wzmocnię, tłustych i mocnych będę strzegł, i będę pasł sprawiedliwie”( w.16). „Wyratuję moją trzodę i już nie będzie łupem. Rozsądzę między owcą a owcą” (w.22).
Ciało Kierownicze SJ „depcze” owce, zabiera z pastwiska od Pasterza, którym jest Pan Jezus Chrystus ikieruje do swojej owczarni. Dlatego to My musimy przyjść do tego Pasterza (Ew. Jana 10:27-29). Nie pozwólmy się wyrwać z ręki Ojca i Syna. Zbawienie nie jest w religii, w organizacji, w kościołach.
Zbawienie jest w Jedynym Pasterzu owiec – w Jezusie Chrystusie. Jest tylko jedna nadzieja, jedna owczarnia, Jeden Pasterz. Czy pójdziesz za Nim?


Barbara


Dziękuję Grzegorzowi za tak przystępne i zrozumiałe wyjaśnienie tego zagadnienia, Oto link:

Jakie jest najważniejsze przesłanie Pisma Świętego?
O czym Ono mówi?
Ktoś powie: opowiada historię Izraela. Na pewno tak, ale czy tylko to, i czy to jest najważniejsze?

Dla mnie wszystkie Pisma mówią lub prowadzą do Chrystusa. W Nim realizuje się genialny plan Boga względem człowieka, a polega on na przywróceniu pierwotnej relacji jaką miał człowiek z Bogiem w Edenie, a którą utracił przez grzech. Wiemy, że Jezus jest Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata, że umarł za nas na krzyżu, że objawia nam Boga jako Ojca, dzięki czemu możemy do Niego wołać „Abba, Ojcze” , Tatusiu! (Rz. 8, 15; Gal. 4, 6). Taka relacja to niesamowity przywilej, rozpoczyna się ona w momencie przyjęcia Pana Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, czyli narodzeniu z Ducha. Bycie dzieckiem Bożym to coś niesamowitego i niezasłużonego, taka „wygrana”, skarb, które dają możliwość bogatego życia w świetle Chrystusowym.

Podsumowując: Chrystus jest centrum wszechświata i wieczności, bo wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone (Kol. 1, 16; J. 1). Tak upodobało się Ojcu, który wszystko oddał w ręce Syna (J. 3, 35). Dlatego twierdzenie ŚJ, że czczenie Pana Jezusa Chrystusa jest bałwochwalstwem i umniejszaniem Ojca jest bluźniercze, jest postępowaniem wbrew woli Ojca (1J. 2, 23; J. 14, 8-11; J. 14, 1-7; J. 14, 23; 1 J. 5, 10-15; itd..)

(39) Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie; (40) ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot. J. 5

16) Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. (...)

(35) Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w jego ręce. J. 3


Oto kilka cytatów z Pisma na poparcie tego, co powyżej napisałam:

(7) W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, (8) której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, (9) oznajmiwszy nam według upodobania swego, którym go uprzednio obdarzył, (10) tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim, (11) w którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej, (12) abyśmy się przyczyniali do uwielbienia chwały jego, my, którzy jako pierwsi nadzieję mieliśmy w Chrystusie. (13) W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, (14) który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego. Ef. 1

(4) Czytając to, możecie zrozumieć moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej, (5) która nie była znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach, a teraz została przez Ducha objawiona jego świętym apostołom i prorokom, (6) mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami jednego ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangelię, (…) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe (9) i abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzył, (10) aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą, (11) według odwiecznego postanowienia, które wykonał w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, (12) w którym mamy swobodę i dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w niego.(…), (17) żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, (18) zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, (19) i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. Ef. 3

Tego Kościoła sługą zostałem zgodnie z postanowieniem Boga, powziętym co do mnie ze względu na was, abym w pełni rozgłosił Słowo Boże, (26) tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. (27) Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. (28) Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie; (29) nad tym też pracuję, walcząc w mocy jego, która skutecznie we mnie działa. Kol. 1

(2) aby pocieszone były ich serca, a oni połączeni w miłości zdążali do wszelkiego bogactwa pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, (3) w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania. (4) A to mówię, aby was nikt nie zwodził rzekomo słusznymi wywodami. (5) Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem jestem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara wasza w Chrystusa jest utwierdzona. (6) Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie, (7) wkorzenieni weń i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, składając nieustannie dziękczynienie. (8) Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie; (9) gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości (10) i macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności, Kol. 2

(25) A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. (26) Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? (27) I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach. Łuk. 24

(1) Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, wyznaczony do zwiastowania ewangelii Bożej, (2) którą [Bóg] przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach Świętych (3) o Synu swoim, potomku Dawida według ciała, (4) który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, (5) przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody Rz. 1


Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. (…) I ja go nie znałem; lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do mnie: Ujrzysz tego, na którego Duch zstępuje i na nim spocznie, Ten chrzci Duchem Świętym. (34) A ja widziałem to i złożyłem świadectwo, że ten jest Synem Bożym. J. 1, od 29


​Ania

Pytanie o Boskość Pana Jezusa i odpowiedź na nie są najważniejsze dla chrześcijanina. 
Bez zmierzenia się z tym pytaniem nie ma dalszej drogi (J. 14, 6). Od tego zaczyna się życie z Bogiem. Dla Świadka Jehowy jest to droga bardzo trudna, ale warto podjąć to wyzwanie po to, aby móc stanąć przed Chrystusem i powiedzieć:
Pan mój i Bóg mój! (J. 20, 28b)

Emocje, jakie by nie były, wpływają na nasze życie. Musimy przyznać, że często im ulegamy. Skutki tego są różne, bo na przykład możemy zaniedbywać swoje obowiązki, a niekiedy popaść w depresję.  To taka ludzka słabość, że popadamy w skrajności.  Bywamy też ofiarami swoich emocji. Mogą one odebrać nam sens życia, pozbawić radości, doznajemy przykrości, jesteśmy zniechęceni. Niekiedy rozmyślamy nadmiernie nad tym, co ktoś nam powiedział, dręczymy się sami ale też nasze zachowanie wpływa na stosunki z bliźnimi. Dlaczego tak się dzieje. Czy takie skrajne emocje mogą pojawić się w życiu ludzi wierzących?

Emocje nie są obce nikomu. Chrześcijanie nie są wolni od utrapień, zmartwień, smutku. Niemniej jednak ważne jest jak podchodzimy do naszych emocji. Co na ten temat mówi Biblia? „zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani ale nie zrozpaczeni, prześladowani ale nie opuszczeni, powaleni ale nie pokonani”   2 Kor 4:8-9. „dlatego nie upadamy na duchu, bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały. Nam którzy nie patrzymy na to co widzialne ale na to co niewidzialne, albowiem to co widzialne jest doczesne, a to co niewidzialne jest wieczne” w. 16-18.

Prawdziwą radość i siłę możemy znaleźć tylko w Bogu Ojcu i Jezusie Chrystusie. Nasze myśli musimy kierować ku górze, skąd pochodzi nasza pomoc i pocieszenie. Jak podaje Pismo „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu....” 2 Kor 1: 3,4.

To Bóg otrze z naszych oczu wszelką łzę. Oczekujmy tego dnia i nie ulegajmy naszym emocjom, aby nas nie zdominowały. Patrzmy w górę, bo „Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa” Fil. 3:20.

Dzisiejsze zaś życie to tylko „pielgrzymka” do lepszej krainy, którą jest niebo. Hebr.11:13-16.

Drogi Czytelniku, czy pozwolisz na to aby Twoje emocje przysłoniły Ci prawdziwy cel, zbawienie w Jezusie Chrystusie? Czy uważasz, że tylko nieliczni mogą  być zbawieni i spędzić wieczność z Bogiem w ojczyźnie, którą jest niebo jak powiada Pismo? Gdzie widzisz swoją przyszłość?


Barbara

Ja jako światłość przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie. J. 12, 46

W Polsce ok. 90 % ludzi deklaruje się jako wierzący.
Powstaje więc pytanie, co to znaczy być wierzącym?
Czy wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje?

W Biblii jest napisane:
… demony również wierzą i drżą. Jak. 2, 19b

13) Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.(14) A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują. (15) Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi! Mat. 7

Demony nie żyją w świetle (Jak. 1, 17; 1 J. 1, 5), to wiemy na pewno. Nie jest to więc przykład, o który nam chodzi. Szeroka droga zaś to taka, którą odnajduje się bez zastanowienia, bez poszukiwań; to taka nasza droga, którą my sami sobie kreujemy.

Wiara jest nam niezbędna do zbawienia, zbawienie jest z wiary:
Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony Dz. 16, 31b

Jak widać, jest to obietnica warunkowa – jeżeli uwierzysz, będziesz zbawiony. 

Postawione przeze mnie na początku pytanie i dobra odpowiedź na nie, jest więc sprawą zasadniczą, sprawą życia lub śmierci.

Co to więc znaczy „uwierzyć”?

Przez wszystkie lata swego życia uważałam się za osobę wierzącą. Jeżeli nią byłam, co się ze mną stało dwa i pół roku temu, w czasie modlitwy, w której zawierzyłam całe swoje życie Panu Jezusowi Chrystusowi?
Ta decyzja zmieniła wszystko, przewartościowała moje myślenie, odwróciła do góry nogami wiele spraw. Zmiany nastąpiły nie tylko wewnątrz mnie, ale również w moim życiu zawodowym i rodzinnym.

Wcześniej, przed tą zmianą, gdyby ktoś mi zasugerował, że jestem niewierząca, byłoby mi bardzo przykro. Wierzyłam jak umiałam, o własnych siłach. Modliłam się słowami „Jezu, ufam Tobie”, ale… nie ufałam….

W Polsce mamy wiele religii, m. in. świadkowie Jehowy, katolicy, protestanci, mormoni....
Jeżeli wszyscy są wierzący, to „jedzmy i pijmy”, bo wszyscy będą zbawieni.
Nie musimy się martwić o nikogo.
Po co głosić, ewangelizować, przecież wszyscy wiedzą, że Jezus Chrystus istniał i deklarują, że w Niego wierzą.

Wróćmy więc do początkowego pytania:

Co to znaczy „uwierzyć”?
Czy wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje?
Czy wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje i chodzić do Kościoła, spowiedzi, itp?
Czy wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje i być dobrym człowiekiem?
Czy wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje i słuchać kazań z ambony?

Mnie osobiście wydaje się, że w ogóle nie o to chodzi.
Wszystko, co powyżej wymieniłam można czynić i nie przyjąć rozwiązania, jakie Bóg dał nam w Chrystusie, nie przyjąć łaski miłosierdzia i miłości, nie zaczerpnąć ze źródła wody życia.

Moim zdaniem, znajomość przykazań, wiedza o Bogu, bycie „dobrym” człowiekiem, to nie to samo, co życie z Bogiem i wzrastanie w Nim. Bycie chrześcijaninem, to codzienność, nie „niedzielne ubranie”.
Wiedza o miłości nie jest jeszcze samą miłością (zatopieniem się w niej).
Słuchacz Słowa, to jeszcze nie wykonawca (Jak. 1, 22).

Co o tym myślicie?


​Ania
 

Kogo wielbimy, Kogo wywyższamy?
Czy siebie i swoje dążenia?
Co staje się najważniejsze?
Czy nasze plany są na pierwszym miejscu?

To nie moja osoba jest wywyższona, ale Chrystus jest wywyższony. To nie ja jestem Bogiem, ale Bóg jest we mnie. Mnie jest coraz mniej, wcale nie ma, moja stara natura została przybita do krzyża, przeminęła, jest nowy człowiek. Żyję już nie ja, ale Chrystus we mnie. Ja jestem w Chrystusie.

Nowy człowiek staje się częścią naszego Pana, trwa w Nim, wzrasta, jest wkorzenionym, wrośniętym w Niego.

Chodzi o decyzję oddania siebie Chrystusowi, zawierzenia Mu tak, żeby mógł działać w naszym życiu i zmieniać nas, abyśmy stawali się podobni do Niego. On nie zrobi tego bez naszego TAK. Tu potrzebne jest wyznanie: „Kto w sercu uwierzy, a ustami wyzna…”( Rz. 10, 9-10). Przemiana ta następuje z wewnątrz na zewnątrz, nie odwrotnie. To nie nasze starania. Chodzi o zejście z tronu, złożenie korony przed Chrystusem, powiedzenie: „Już nie ja tu (czyli w moim życiu) rządzę”.

Mamy wolną wolę, nie musimy tego robić, ale możemy.
W ten właśnie sposób rozumiem werset:
„Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla mnie, znajdzie je”. Mat. 10, 39

Stracić swoje życie dla Jezusa Chrystusa – oddać Mu je całkowicie, przyjąć Jego wolę, Jego rozwiązania, Jego decyzje, nawet wtedy, gdy wydają nam się niewłaściwe, niesprawiedliwe, niedobre. On widzi dalej i wie lepiej, i – co najważniejsze – jest dobry i „współdziała ku dobremu z tymi, którzy Go miłują” (Rz. 8, 28). Nie ma się czego bać. (Niesamowite, Paweł siedząc w więzieniu wielbił Boga, śpiewał psalmy Dz. 16, 25). „Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz. 8, 31)
Taka modlitwa do Jezusa jest początkiem fascynującej drogi, tzw. chodzenia z Bogiem.
 
Oto kilka cytatów na ten temat:

…nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, 2 Kor. 3,5.

mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas. 2 Kor. 4, 7.

… trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. J. 15, 4-5

Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta.  Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu;  lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta. A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność. My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.  2 Kor. 3, 14-18.

nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył. W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich. Kol. 3, 9-11

Na to rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim.  J. 6, 53-56


​Ania