„Synu mój! Jeżeli przyjmiesz moje słowa i zachowasz dla siebie moje wskazania (…), wtedy zrozumiesz bojaźń Pana i uzyskasz poznanie Boga.”
Przypowieści Salomona 2,1.5

Biblia jest Słowem nieograniczonego Boga, zaś człowiek istotą ograniczoną – w każdej jednej sferze swojego istnienia. Dlatego żaden z nas nie powinien uważać, że zdoła wszystko zgłębić i zrozumieć. By to osiągnąć, musiałby być takim, jak Bóg.

Konieczne jest uznanie faktu, że nasze pojmowanie i możliwości są ograniczone; należy zaufać temu, co mówi Bóg w swoim Słowie. Również uczniowie Jezusa nie zawsze rozumieli słowa swojego Mistrza, a jednak przyjmowali je, gdyż Mu zaufali. Niektóre Jego słowa zrozumieli dopiero po jakimś czasie. Również dzisiaj każdy wierzący może tego doświadczać.

Biblia jako księga stanowi godną podziwu jedność. Fascynuje czytelników spójnością myśli i przekazu. Każda jej część odnosi się do reszty, dlatego trudno jest właściwie zrozumieć jakiś pojedynczy jej fragment, nie biorąc pod uwagę całości. Poszczególne miejsca Pisma Świętego wzajemnie się uzupełniają i im więcej się w nie wgłębiamy, tym bardziej je rozumiemy.

Czytamy Biblię, bo pragniemy znaleźć w niej Boga i przyjąć Jego pouczenia. Powinniśmy też odrzucić wszelkie z góry przyjęte założenia i krytyczne interpretacje.

Przez uważne czytanie Biblii wielu ludzi przekonało się o istnieniu Boga i o Jego wielkiej miłości, którą okazał nam w Jezusie Chrystusie. Nawrócili się oni do Boga, a nie do jakiejś religii czy wyznania, bo jedynie Słowo Boże jest prawdą! Ludzkie teorie nie mogą się z nim równać.

Dobry Zasiew - 25.10.2021

„Wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.”
2 List do Koryntian 5,8

Śmierć – koniec czy początek?

Na terenie Wigierskiego Parku Narodowego znajduje się dawny Klasztor Kamedułów, w którego podziemiach są katakumby zmarłych mnichów. Na ścianie głównego pomieszczenia widnieje malowidło przedstawiające dawnego przeora klasztoru, którego za rękę trzyma kościotrup. Pod spodem umieszczony jest napis: Memento Mori, co znaczy „Pamiętaj, że umrzesz”. Jest to jedna z tych prawd, o których ludzie chcieliby dziś jak najszybciej zapomnieć. W ostatnich latach temat śmierci próbuje się banalizować przez coraz bardziej popularne maskarady uliczne pod popularyzowanym hasłem „halloween”. Z drugiej strony często zdarza się, że przed kimś, kto jest śmiertelnie chory, ukrywa się ten fakt aż do końca. Dlaczego unikamy tematu śmierci? Śmierć, to koniec ziemskich radości i nadziei, to dla większości ludzi przejście do innej, nieznanej i niepewnej rzeczywistości, a wielu wręcz uważa, że to koniec wszystkiego – pustka.

Jest to nadzwyczaj interesujące, że dla apostoła Pawła, biblijnego pisarza połowy Nowego Testamentu, śmierć była czymś, czego nie mógł się doczekać. Pisał on: „Dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem (…) pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej” (List do Filipian 1, 21.23). Nie był on w ogóle przerażony końcem życia tu na ziemi, ale raczej tęsknił za wspaniałym życiem TAM, u boku swego Zbawiciela. Paweł był całkowicie pewny dokąd idzie, z kim tam się spotka i jak tam będzie!

Wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.

Także i my wierząc obietnicom Pisma Świętego możemy mieć taką samą pewność jak apostoł Paweł. Uczestnicząc w pogrzebach ludzi nienawróconych, zapewne często mamy poczucie, że minęli się oni z ewangelią i bezpowrotnie stracili możliwość zbawienia. Z drugiej strony na pogrzebie człowieka pojednanego z Bogiem jesteśmy pełni nadziei i mimo chwilowego smutku, cieszymy się perspektywą spotkania z nim w niebie.

Na kartach Nowego Testamentu opisane jest zdarzenie, które miało miejsce na wysokiej górze (prawdopodobnie na Górze Hermon), jak wielkie wrażenie zrobił na apostołach widok Mojżesza i Eliasza, którzy przecież obaj odeszli z tej ziemi przed setkami lat, a teraz byli razem z Jezusem, którego szaty i oblicze świeciło nadzwyczajnym blaskiem! W tamtym momencie Bóg odsłonił nieco ze świata niewidzialnego, abyśmy przez trzech świadków tego wydarzenia: Piotra, Jana i Jakuba, byli pewni tego, że wierzący po śmierci są razem z Panem w niebie, że rozpoznają się i są szczęśliwi.

Jezus Chrystus w swojej nieskończonej łasce przywrócił do życia zmarłego Łazarza, brata Marii i Marty, na skutek czego wielu Żydów uwierzyło w Niego. Na podstawie czynów i wypowiedzi Chrystusa Jezusa zapisanych w Biblii, możemy z całą pewnością powiedzieć, że życie człowieka trwa dalej po jego śmierci, i że o miejscu naszego wiecznego przebywania decydujemy teraz, będąc jeszcze tu na ziemi.

Pewna starsza chrześcijanka powiedziała: Ja już się do tego świata nie nadaję. Nic mnie tu nie cieszy. Chciałabym już iść do Pana Jezusa. To samo pragnienie wyrażają słowa pieśni:

Od tych czasów czczej marności
Przyjdź już Jezu, słysz błaganie,
Z tego świata uszedł bym
Na wesele wprowadź mnie!
Do Baranka wspaniałości,
Pragnę dziś pójść na mieszkanie,
Tam w ojczyźnie być już z Nim.
Tam u ciebie być już chcę.

"DOBRY ZASIEW" 18-19.10.2021

„Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? [...] Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.”
1 List do Koryntian 15,55.57

Większość ludzi bardzo niechętnie myśli o śmierci. Najchętniej pozostaliby na zawsze na ziemi, aby korzystać z tego, co oferuje ten świat. A jednak nie ma niczego, co byłoby tak pewne, jak fakt, że musimy umrzeć.

Cóż więc? Nie chodzi o to, czy umrzemy, lecz o to, jak umrzemy: czy Twoje sprawy z Bogiem zostały uporządkowane, to znaczy czy Twoje grzechy są przebaczone. Jeśli tak jest, dostrzegasz, że możesz ze spokojem spoglądać na śmierć. Wiesz, że Pan Jezus, Syn Boży i Twój Zbawiciel, na Golgocie odebrał śmierci jej żądło i zniweczył Twoje grzechy z ich niszczącą, śmiertelną mocą. To właśnie to daje Twej duszy cudowny pokój.

Uświadomiłem to sobie w szczególny sposób, gdy byłem obecny przy łożu śmierci mojego przyjaciela. Człowiek ten już jako chłopiec dostąpił odpuszczenia swoich grzechów przez krew Pana Jezusa, wyznając w szczerej pokucie Mu swoje grzechy. W dziecięcej wierze przyjął Go jako Zbawiciela. Przez wiele lat żył krocząc w śladach swojego Pana. Teraz jednak czuł, że jego czas na ziemi był policzony. Pożegnał się ze wszystkimi swoimi bliskimi i przyjaciółmi; dla każdego posiadał słowo otuchy lub napomnienia. Z każdą chwilą ubywało mu sił. Na koniec zaczął mówić ze swoim Panem. W usilnej modlitwie dziękował Mu za zbawienie, które od Niego otrzymał, za wierne prowadzenie i zachowanie na całej drodze jego życia. Jego modlitwa była pochwałą miłości i łaski Pana. Potem w pokoju nastała cisza... Pół godziny później był w upragnionej ojczyźnie, w raju u Pana Jezusa!

Czy TY też potrafisz tak umrzeć?

"DOBRY ZASIEW" 12.10.2021

„Lecz tamtym słowo usłyszane nie przydało się na nic, gdyż nie zostało powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli.’
List do Hebrajczyków 4,2

„Nie zgadzam się z takim podziałem – powiedział ktoś kiedyś do mnie. – Zbawiony albo zgubiony, wierzący albo niewierzący – to jest zbyt proste”.

A co Bóg myśli na ten temat? Pismo Święte wyraźnie rozróżnia pomiędzy tymi, którzy przyjęli ewangelię, a tymi, którzy w nią nie uwierzyli. Tym drugim nic nie pomoże, nawet jeśli często słuchają Słowa Bożego bądź je czytają, gdyż nie przynosi ono żadnych owoców w ich życiu. Wielu ludzi ceni sobie poetyckie piękno Psalmów czy moralne przesłanie Kazania na górze, jednak nie przyjmuje osobiście zawartej w nich Bożej nowiny mówiącej, że każdy człowiek jest grzesznikiem, a Jezus Chrystus jedynym, kto może ratować – Zbawicielem. Takie osoby można by porównać do ciężko chorych, którzy nie chcą przyjąć do wiadomości diagnozy i dlatego wzbraniają się przed zażyciem lekarstwa.

Inaczej jest z wierzącymi, którzy przyjęli Bożą ewangelię. Narodzili się oni na nowo przez Ducha Świętego i Słowo Boże (Ew. Jana 3,5; 1. Piotra 1,23). Z pewnością nie są oni lepsi od innych ludzi ani nie mają większych zasług, ale w prostocie serca przyjęli Boży osąd dotyczący ich osoby i uwierzyli w zbawcze dzieło Pana Jezusa na krzyżu. Dlatego ich realna pozycja przed Bogiem jest zupełnie inna. Biblia mówi o nich: „Przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa” (1. Tes. 2,13).

Dlatego też całkowicie zasadne jest pytanie: Czy naprawdę należysz do tych uratowanych? Czy wierzysz z całego serca w Jezusa Chrystusa – zmarłego i zmartwychwstałego Pana?

"DOBRY ZASIEW" 11.10.2021