Uwielbić Jezusa Chrystusa

"On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi". J 16,14

Nawet Duch Święty nie może lepiej uwielbić Pana Jezusa niż poprzez pokazanie nam, kim On jest. On sam bowiem jest najlepszą rekomendacją samego siebie. Nie ma lepszego sposobu uczczenia Go niż Jego własnym złotem.

Pocieszyciel pokazuje nam to, co sam otrzymał od naszego Pana Jezusa. My nigdy nie widzimy niczego w odpowiednim świetle, dopóki On nam tego nie objawi. On zna sposób na otwarcie naszych umysłów oraz na otwarcie przed nami Pisma i poprzez ten podwójny proces pokazuje nam naszego Pana.

Sztuką jest właściwe przedstawienie sprawy, a umiejętność tą w najwyższym stopniu posiadł Duch Prawdy. On pokazuje nam istotę rzeczy. Ci, którzy doświadczyli niebiańskiego objawienia, wiedzą, że jest to wielki przywilej.

Szukajmy oświecenia przez Ducha Świętego – nie dla zaspokojenia naszej ciekawości czy nawet nie dla osobistej pociechy, ale by uwielbić Pana Jezusa. Obyśmy mieli Jego właściwy obraz, ponieważ zbyt niskie wyobrażenia o naszym drogim Panu przynoszą Mu ujmę. Obyśmy tak żywo odczuwali Jego obecność, dzieło i chwałę, żeby nasze serce i dusza wykrzykiwały ku Jego czci! Tam, gdzie serce jest ubogacone przez nauczanie Ducha Świętego, będzie też uwielbiony Zbawiciel i to ponad wszelkie wyobrażenie. Przyjdź, Duchu Święty, Niebiańskie Światło, i pokaż nam Jezusa, naszego Pana!

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych"

Służcie jedni drugim w miłości.

List do Galacjan 5,13

Miłość jest zawsze gotowa do usługiwania – przez to w pewnym sensie przygotowuje innym drogę. Ona rozumie, iż należy usunąć przeszkody z drogi, by inni się nie potknęli. Nie żąda podziękowania, ponieważ sama potrafi tylko dawać. Ubogaca każdego, kto przyjmuje jej dary.

To wielka radość ją spotkać. Ona pozdrawia nas bardzo serdecznie, a jeśli to możliwie, po imieniu. Zawsze ma przygotowane dobre, pocieszające słowo. Chętnie towarzyszy nam w drodze – przy każdej pogodzie, niezależnie od tego, czy ta druga osoba jest uprzejma, czy też nie. Pomaga nosić ciężary współtowarzyszowi – nie tylko te znajdujące się na rękach, ale i na sercu.

Miłość słucha ochoczo i cierpliwie. Potrafi milczeć. Z jej ust nie wychodzi żadne słowo, które w jakiś sposób zlekceważyłoby słuchającego. Nigdy nie mówi nic złego o nieobecnych. Jest taktowna, dostojna, ale przy tym i skromna. Nie rzuca się w oczy, a zarazem nie może pozostać niezauważona.

Miłość stale chodzi ze swoim wielkim Mistrzem do „prywatnej szkoły” – najlepszej, jaka w ogóle istnieje. Jest z Nim w bardzo bliskich stosunkach. Jemu, który powiedział: „uczcie się ode mnie”, potrafi czytać w myślach. Nic więc dziwnego, że jest do Niego tak bardzo podobna: łagodna i pokorna, kawałek nieba.

Jakże wspaniale jest pełnić służbę miłości! Jakaż radość dla Pana, który jej się może przyglądać!

„Służcie jedni drugim w miłości”. Jedni drugim. Nikt nie jest wykluczony. Również i mnie dotyczy to słowo. Panie, dopomóż mi, abym pilnie naśladował miłość i ćwiczył się w niej, ku Twojej czci i ku radości innych!

Dobry Zasiew - 27.09.2020

Postanowienia Boże rozciągają się nawet na najdrobniejsze detale.

"Czy nie sprzedają dwóch wróbli za assariona? A jednak ani jeden z nich nie upadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. Nawet i włosy na waszej głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się więc; wy jesteście ważniejsi niż wiele wróbli". (Mt 10:29-31, TNP).

Czy Jezus tutaj żartuje, czy też jest śmiertelnie poważny? Czy Bóg naprawdę wie, ile masz włosów na twojej głowie? Czy On faktycznie wie, ile z nich spada ci z głowy, gdy rano się czeszesz?

Większość ludzi nie odczytuje poprawnie wersetu 29., ani nie rozumie go poprawnie. Tak sobie myślą, że nawet pojedynczy wróbel, który spada na ziemię nie uchodzi uwagi Boga. Ale nie o to chodzi w tym tekście. Jezus mówi, że nawet niewiele znaczący wróbelek nie może upaść na ziemię, jeśli Bóg nie postanowił, iż tak się stanie w określonym czasie. Jezus tu nie żartuje ani nie naciąga faktów, by osiągnąć jakiś efekt. Po prostu stwierdza fakt, a następnie podaje jego zastosowanie.

Jeżeli Bóg jest zainteresowany tym, kiedy jakiś wróbel żyje lub traci życie, to czyż nie zatroszczy się o ciebie? Czy potrafisz Mu ufać we wszystkich rzeczach i w każdym czasie?

John C. Reisinger, "Łaska naszego suwerennego Boga"

"Obmyśliliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, żeby sprawić to, co się dziś dzieje, aby zachować tak wielki lud". (Rodzaju 50:20, UBG)

Bracia Józefa zamyślali zło swoim niegodziwym i zdradzieckim czynem (sprzedaniem brata do niewoli), ale Bóg obrócił to w dobro (Rodzaju 45:5-8; 50:20).

Wszelkie, nawet najbardziej niepomyślne okoliczności Stwórca potrafi wykorzystać dla dobra Swoich wybranych. (Rzymian 8:28-39).

A cierpienia uczą wytrwałości i nasza wierność pomimo wiejących zimnych wichrów w twarz, rodzi w nas wypróbowaną wiarę, silniejszą nadzieję, intensywniejszą miłość oraz wytrwałość i podobieństwo do Chrystusa (Rzymian 5:3-5; Jakuba 1:2-4; 1 Piotra 1:6-7; 4:17-19).

Każde cierpienie dziecka Bożego ma swój początek, ale i koniec. Uciski w tym świecie nic nie znaczą w porównaniu z nadchodzącą chwałą (Rzymian 8:18; 2 Koryntian 4:17). Radość zbawionych w nowym niebie i nowej ziemi będzie tak wielka, że zapomną o wszystkich, nawet najstraszniejszych utrapieniach (Izajasza 65:17). Pan Jezus zwyciężył świat, więc z Nim także my go zwyciężymy (Ew. Jana 16:33; 1 Jana 5:4-5).

Nie poddawaj się, Droga Siostro, Drogi Bracie. Pan jest z Tobą!

Uwierz w to, że Pan Bóg Wszechmogący wyprostuje te wszystkie sprawy, które stanowią przedmiot Twojej troski.

Szukaj Jego prowadzenia! Bo wszyscy ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi (Rzymian 8:14-17).


Szymon M.

Nagroda jest pewna

"A ktokolwiek by napoił jednego z tych maluczkich tylko kubkiem zimnej wody jako ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej". Mt 10,42

Tyle akurat mogę zrobić. Mogę wyświadczyć uprzejmość słudze Pana. Bóg wie, że kocham wszystkich Jego uczniów i umycie im stóp potraktowałbym jako zaszczyt. Ze względu na Mistrza kocham uczniów.

Jakie to łaskawe ze strony Pana – wspominać tak mało znaczący uczynek jak „napojenie tylko kubkiem zimnej wody”. To mogę zrobić, niezależnie od tego, jak bardzo jestem ubogi i potrafię to uczynić bez względu na to, jak niskie mam pochodzenie – i uczynię to z radością.

Pan zauważa to, co wydaje się drobiazgiem – widzi, gdy zostaje to uczynione nawet najmniejszemu z Jego naśladowców. On najwyraźniej nie patrzy ani na wartość, ani na umiejętności, ani na ilość, ale na naszą motywację – dostrzega i rekompensuje to, co czynimy dla jednego z uczniów tylko ze względu na to, że jest Jego uczniem. On nie nagradza nas według wartości tego, co zrobiliśmy, ale według bogactwa swojej łaski.

Podaję kubek zimnej wody, a On daje mi pić żywą wodę. Daję kubek jednemu z Jego maluczkich, a On traktuje mnie jak jednego z nich. Jezus znajduje wytłumaczenie dla swojej hojności w tym, do czego doprowadziła mnie Jego łaska i mówi o mnie: „Nie straci zapłaty swojej”.

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych" 16 września

„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Rz.10,17

Słuchaj z nami Słowa Bożego.
Z modlitwą, prośbą do Boga, aby prowadził, przemawiał, pokazywał sprawy ważne, wskazywał Prawdę o Sobie. Potrzebujemy Jego prowadzenia, aby Słowo Boże stało się dla nas Żywym Słowem.

Czy masz odwagę powiedzieć:
„Boże, nawet jeśli to zburzy moje dotychczasowe wierzenia, proszę, burz fałszywe doktryny i prowadź do właściwego poznania Ciebie. Amen”.
To wielka odwaga, czy jesteś odważny?

Ewangelia Mateusza, Uwspółcześniona Biblia Gdańska

Najbezpieczniejsze schronienie
"Bo Mąż on będzie jako zasłona od wiatru, i jako zakrycie przed powodzią". Iz 32,2a [BG]

Kim jest ten Mąż, wiemy wszyscy. Bo kimże On mógłby być, jeśli nie Drugim Człowiekiem (1 Kor 15,47), Panem z nieba, Mężem boleści (Iz 53,3), Synem Człowieczym? Jaką wspaniałą Kryjówką jest On dla swojego ludu! Bierze na siebie całe uderzenie wiatru i osłania tych, którzy są w Nim ukryci. W ten sposób uniknęliśmy gniewu Bożego i tak samo ukryjemy się przed gniewem ludzi, troskami życia i strachem przed śmiercią. Dlaczego zatem stoimy na wietrze, skoro bez trudu i pewnie możemy ukryć się za naszym Panem? Pobiegnijmy dziś do Niego i bądźmy spokojni.

Często zwykły wiatr kłopotów wzmaga się i przybierając na sile, przechodzi w burzę, która zmiata wszystko, co stanie jej na drodze: i to, co
wyglądało jak mocna, stabilna skała, i wiele wielkich rzeczy tego świata, w których pokładaliśmy zaufanie.

Nasz Pan Jezus, to pełen chwały Człowiek, jest On Schronieniem, które nigdy nie zostanie zburzone. W Nim możemy oglądać przetaczającą się burzę, ale sami odpoczywamy w błogim spokoju.

Pozwól nam dzisiaj, Panie, schować się w naszej kryjówce, usiąść i śpiewać pod osłoną Tego, który jest naszym Schronieniem. „Jezu, drogi Jezu, jakże my kochamy Ciebie!”. Tak, kochamy, bo Ty jesteś naszym schronieniem w czasie burzy.

Charles H. Spurgeon, "Klejnoty obietnic Bożych" 15 września

Komu ufasz?
Czy wszystko, co napisane w Strażnicy uważasz za święte, czy wyżej cenisz Boga i sprawdzasz nauczanie organizacji w świetle Bożego Słowa?
Napisano, żeby nie pokładać ufności w człowieku. Organizacja jest prowadzona ludzką ręką, ufając jej podążasz za człowiekiem, nie za Bogiem, a nawet jeśli uważasz inaczej - sprawdź to. Poproś Boga o prowadzenie.
Pomódl się - Panie, pokaz mi prawdę Słowa Bożego, jeżeli błądzę, proszę nakieruj moją drogę, aby była tez Twoją. Odetnij wszystkie fałszywe nauki, wszystkie, które nie podobają się Tobie i obrażają Ciebie. Panie, nawet jeśli miałoby to przewrócić całkowicie moje dotychczasowe wierzenia, poprowadź, proszę. Wyżej cenię Ciebie Boże, niż własne dotychczasowe życie. Pragnę iść za Tobą Panie. Amen.

Zapraszamy - konferencja odbyła się 5.09.2020 w Swietochlowicach.
Organizatorzy:
• Elear Elda Rafał tel. 515-155-584
• Byłem w religii.... Grzegorz tel. 736-930-336

"Czy Murzyn może odmienić swoją skórę a pantera swoje pręgi? A czy wy, przywykli do złego, możecie dobrze czynić?"
Jr 13:23

Czy wiedzieliśmy już dawniej, że w Biblii można znaleźć i takie prawdy? Większość ludzi przekonana jest, że Biblia mówi, iż należy czynić dobrze i dążyć do poprawy. A tu czytamy, że wcale nie możemy się poprawić ani zmienić. Murzyn mimo najlepszych chęci nie może zmienić koloru swojej skóry.
A pantera nie może zmienić sierści. „I tak samo” – mówi Słowo Boże – „my nie możemy się zmienić”.

Czy to rzeczywiście prawda? No cóż, każdy z nas przecież próbował już się zmienić. Nasza droga usiana jest drobnymi postanowieniami, które nie zostały zrealizowane. Jesteśmy Murzynami, którzy nie mogą odmienić swojej skóry. Nie możemy się zmienić.

Jednakże jest jeszcze druga droga zwiastowania: zmienić nas może Bóg. On swemu Synowi kazał umrzeć na krzyżu, abyśmy z Jezusem „umarli grzechowi”, aby ukrzyżowany z Nim został „nasz stary człowiek”. Bóg podarował Ducha Świętego, by przemienił nas gruntownie.
Jezus nie powiedział: „Ty musisz się zmienić”, ale: „Musicie się narodzić z góry” (J 3:7). Jezus nie mówi: „Ty musisz sam siebie zmienić”, ale: „Oto wszystko czynię nowe” (Obj 21 :5). On to czyni.

Byłem kiedyś prawie sparaliżowany przez ischias. Chodziłem zgięty i nic mi nie pomagało. Pojechałem więc do uzdrowiska, gdzie były lecznicze wody. Musiałem tam po prostu leżeć spokojnie w leczniczej kąpieli. I wyzdrowiałem. I tak mogą też zrobić ci, którzy przyszli do wniosku, że ich życie powinno się zmienić. Trzeba oddać się Jemu, który wszystko czyni nowym.

Panie! Uzdrów mnie, a będę zdrowy! Amen.

Wilhelm Busch, "365 razy On" 8 września