Każdy Świadek Jehowy kiedy opuszcza organizację czuje się jak Izraelita, który opuścił Egipt. Dlaczego? Pomimo tego, że był w niewoli dostawał  jedzenie,  mieszkał z rodziną, miał znajomych, mógł liczyć zapewne na jakąś pomoc. Tak samo Świadkowie. Mają  jednakowy „pokarm duchowy”, żyją z dala od złego świata, w swoim bezpiecznym środowisku. Po wyjściu z organizacji, gdzie non stop wpajano nam, że wszystko co obce to „świeckie”, „bezbożne” i ogólnie  „be”, człowiek musi się uczyć życia na nowo. Ja się uczę i moje „rozterki” są  bliskie  temu  co zawiera  ten  wiersz:
 
Uczę się żyć
 
Uczysz  się  znowu  żyć, wykluwasz  z  twardej  skorupy
Sporo  lat  Ci  minęło w organizacji  Świadków  Jehowy
Otwierasz  się   na  świat  i  nie chcesz ponownie  swej  zguby
Ale  czy  do nowego  życia  jesteś  w pełni  gotowy?

Ja  chyba  nie, bo co  i rusz niespodzianki  mam  na  swej  drodze
Moja  mentalność  okryła  mnie  szczelnie, niczym  gładka  skóra
Gdy  widzę  niezależność  myślenia, nie  ze  wszystkim  się  godzę
Wyrasta  czasem  mur, tak  duży, jak  wysoka  góra.

Co  zrobisz - pytam? Ano  muszę  się  uczyć  życia  na  nowo
Patrzę  na  innych  przez  pryzmat  miłosierdzia  Bożego
Widzę  różnorodność  i  chociaż  zadziwia  mnie  też  to  i  owo
Powoli  uczę  się  miłować  i  rozumieć  swego  bliźniego.

To  trudny  etap  w  mym  życiu, bo  nie  tak  jest  poukładany
Chaos  wokoło  widzę  i  szukam  harmonii  dla  swej  duszy
Ale  teraz  już  wiem, że każdy  w  niewoli  na  ludzi  jest  zdany
A   wolność  w  Chrystusie, największy  mur  z  czasem  skruszy.

Uczę  się  znowu  żyć, to  tak  jak  przy  zmartwychwstaniu
Wszystko  co  wokół  obcym  jest, bo dotąd  nie  znanym
Jednak  robię  krok, powoli, jak  po  rannym  wstawaniu
By  nie zachwiać się znów,  w  nowym  porządku  tak  zwanym.
 
​
Barbara 

Czy Bóg może kogoś odrzucić jak śmiecia?
Czy Chrystus nie kocha nas tak bardzo, ze oddał Samego Siebie za nas?
Czy brak miłosierdzia nie jest oznaką całkowitego niezrozumienia Bożego serca i miłości?
Jakie mamy prawo ferować wyroki?
Czy Bóg ustanowił sędzią nad innymi kogokolwiek z ludzi?

Jeśli nawet ktoś rozmyślnie stoi poza obecnością Boża, Bóg go NIGDY nie odrzuca. Tak jak w opowieści o synu marnotrawnym ojciec cierpi i czeka na ukochane dziecko, tak samo kocha i cierpi Boże serce. Nie dajmy sobie wmówić, ze jest inaczej.
 
Bóg nie przestaje nas kochać nigdy, nawet wtedy, gdy mamy wątpliwości, gdy buntujemy się przeciwko Niemu, nawet wtedy, gdy grzeszymy, nawet wtedy gdy rozmyślnie idziemy "w świat".
 
Boża miłość jest tym, co przemienia wszystko, co karze nam klęknąć w pokorze i pokucie, i powiedzieć: "Panie, tylko Ty możesz nauczyć mnie tak kochać. Twoja miłość i miłosierdzie jest poza moim zrozumieniem. Nawet nie próbuję tego ogarnąć".
 
Jeszcze kiedy byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas  umarł. Nie umarł za sprawiedliwego, ale poszedł na krzyż za grzesznika (Rz.5,8), za mnie i za Ciebie.
Jest taka piosenka, której słowa przejmują do głębi: "To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech".
 
Takie jest Boże serce, pełne miłości dla nas niepojętej. Bóg kocha nas zawsze, wtedy kiedy wszyscy nas odrzucili także...
Jego słowa to: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, a ja wam dam ukojenie..." - Mat.11,28


Ania

''Teraz zatem nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. Bo prawo Ducha właściwe dla życia w Chrystusie Jezusie uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci.'' Rzym 8;1
 
Czyż te słowa nie napawają nadzieją i radością? ''Prawo Ducha uwalnia nas od śmierci'', od tego na co tak na prawdę sobie zasłużyliśmy. Żaden człowiek nie byłby w stanie wypełnić Prawa w taki sposób, by zapewnić przez to sobie życie. Mimo to nasz Bóg w cudowny sposób obdarowuje nas swą łaską w Chrystusie.
''On umorzył nasze długi całą listę niespełnionych zobowiązań - skończył z nimi, gdy przygwoździł je do krzyża'' Kol 2;14
Bóg jest dobry, nieskończenie dobry. Przez krew przelaną na krzyżu daje nam wolność i nowe życie - życie w obfitości.
 
''Jeśli chodzi o niemoc Prawa wynikającą ze słabości ciała, to Bóg przez posłanie swego Syna w postaci grzesznego ciała - jako ofiarę za grzech - potępił grzech w ciele'' Rzym 8;3
Miłość Boga do ludzi jest niepojęta ''kimże jest człowiek ,że o nim pamiętasz?''
 
''Wy natomiast nie jesteście w ciele, lecz w Duchu - jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Kto zaś nie ma Ducha Chrystusa, ten do Niego nie należy...Jeśli według ciała żyjecie, przyjdzie wam umrzeć. Jeśli jednak w Duchu zadajecie śmierć sprawom ciała będziecie żyli.'' Rzym 8;9 i 13.
Życie w Chrystusie to dobrowolny akt. To przywilej i wielka Boża łaska. Nikt Cię przyjacielu do takiego życia nie zmusza, to tylko Pan zachęca i przekonuje ''weźcie Moje jarzmo i zobaczcie, że jest miłe i lekkie'', „weź swój krzyż i naśladuj Mnie'' - mówi Pan.
 
On wycierpiał dla nas niewyobrażalne męki, sam poszedł na krzyż.
Wykonanie woli Ojca było dla Niego sensem życia - czy zastanawiałeś się kiedyś jak wyglądało życie Jezusa? Każda chwila tego życia była poświęcona tylko temu,  do czego był przeznaczony - jako przebłaganie za nasze grzechy. Jego uniżoność jest czymś niezrozumiałym dla człowieka, nie szukał Swej chwały. Ci, do których został posłany nie zobaczyli w Nim Pana Chwały, Mocarza nad Mocarze, który poprzez Swoją śmierć rozbroił zwierzchności oraz władze. Kol 2;15 – oni widzieli w Nim tylko słabość. Tak, i ta słabość uleczyła nas - to uniżenie ocaliło każdego, kto wierzy w imię Jego. To imię jest ponad wszelkie imię, gdyż jest w Nim zbawienie - jedyny ratunek.
 
''Bo wszyscy ,których prowadzi Duch Boży są dziećmi Boga. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by ponownie żyć w zastraszeniu, lecz Ducha usynowienia, w którym wołamy Abba, Ojcze! Ten właśnie Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga. A jeśli dziećmi to i dziedzicami - dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale." Rzym 8;14-17
 
Bóg kładzie przed nami życie lub śmierć - wybór należy do nas -''Uważam przy tym, że teraźniejsze cierpienia nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić'' - mówi dalej apostoł Paweł, Rzym 8;18. Postępujmy tylko w Tym Duchu – tzn. w Duchu Bożym a nie zawiedziemy się. Czasem robimy wszystko ''po swojemu'' i efekty tego bywają różne. Lepiej jest oddać się pod prowadzenie Ducha Świętego - mamy wtedy pewność nie tylko tego, że postępujemy mądrze lecz przede wszystkim - mamy pewność zbawienia i miłości Chrystusa. ''Gdyż jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.'' Rzym 8;38,39
 
Oddajmy wszystko Bogu, przecież i tak wszystko do Niego należy...


​Edek

Człowiek wierzący w Boga powinien przejawiać takie nastawienie jakie mieli Berejczycy.  Pismo bowiem powiada o Nich tak: „Którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice, przyjęli oni  Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają” (Dz.Ap. 17:11).

Codziennie badali Pisma...... To pokazuje, że nasza wiara musi mieć grunt w Słowie Bożym.  Jak bardzo to jest ważne, pokazuje historia ludzi zwiedzionych, uzależnionych od sekt religijnych. Człowiek tylko religijny, nie będzie opierał swojej duchowości na Biblii, pójdzie za ludzkim guru. Nie ważne jak on będzie się zwał. Czy to będzie Ciało Kierownicze tzw. „niewolnik wierny i roztropny”  u Świadków Jehowy, czy Papież  u Katolików, czy Prorok u Mormonów, czy Ellen White u Adwentystów,  czy Pastor u protestantów, jakikolwiek ksiądz, biskup czy  samozwańca mający „objawienie” na dzień dzisiejszy. To są ludzie.  Biblia posiada zarówno literę jak i Ducha.  Duch zaś wprowadzi nas we wszelką prawdę (Jan 16:13).

Codzienne badanie Pisma, to tak jak codzienne jedzenie, trudno się bez niego obejść na dłuższy czas. To powinien być nawyk. To nasza ochrona w codziennym zmaganiu się z przeciwnościami.

Pewnego razu Pan Jezus zapytał uczniów: „Czy i wy chcecie odejść? Na to Piotr odrzekł: Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” ( Jan 6:67-69). Jakie piękne wyznanie.  „TY MASZ SŁOWA ŻYWOTA WIECZNEGO” . Tak, Pismo Święte – Biblia, to nic innego jak Słowo Naszego Boga, Naszego Pana.

Bądźmy zatem jak Berejczycy. Codziennie badajmy Pismo, „poddawajmy samych siebie próbie czy trwamy w wierze” (2 Kor. 13:5). Nie dopuśćmy do tego aby nami targały złe emocje, lęki, obawy.

Cieszmy się i radujmy,  jak nas zachęca apostoł Paweł: „Radujcie się w Panu zawsze, powtarzam, radujcie się” ( Fil.4:4), bo ”radość z Pana jest waszą ostoją” (Neh. 8: 10b).
 
​
Barbara

Pozwólcie, że przytoczę dwa fragmenty Pisma mówiące o Tym, który został wyceniony na 30 srebrników. Co mówi o Nim Stary Testament? Kim On  jest? Co mówi Nowe Przymierze?
Proszę, rozważcie to z swoich sercach.

"(11) I zostało złamane w owym dniu, a uciśnieni z trzody, którzy mnie obserwowali, poznali w ten sposób, że było to słowo Jehowy. (12) Potem rzekłem do nich: "Jeżeli jest to dobre w waszych oczach, dajcie mi moją zapłatę, lecz jeśli nie, powstrzymajcie się". I wypłacili mi zapłatę: trzydzieści srebrników. (13) Wtedy Jehowa rzekł do mnie: "Wrzuć ją do skarbca - tę wielką zapłatę, na jaką zostałem wyceniony z ich punktu widzenia". Wziąłem więc te trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbca w domu Jehowy." Zach. 11 PNS

Wtedy Jehowa rzekł do mnie: "Wrzuć ją do skarbca - tę wielką zapłatę, na jaką zostałem wyceniony"

Wynika jednoznacznie z powyższego fragmentu, że Jehowa został wyceniony na 30 srebrników.

Kto w NT został wyceniony na 30 srebrników?

"I rzekł: Co mi chcecie dać, a ja go [Jezusa Chrystusa] wam wydam? Oni zaś wypłacili mu trzydzieści srebrników." Mat 26,15 BW

Co wynika z powyższego zestawienia?
Kim jest Jezus Chrystus?

​
Pozdrawiam,
Ania

''Gdy zbliżały się dni odejścia Jezusa do nieba, postanowił udać się do Jerozolimy. W związku z tym wysłał przed sobą posłańców, którzy wyruszyli i przyszli do pewnej samarytańskiej wioski, gdzie mieli przygotować Mu miejsce. Lecz mieszkańcy nie chcieli Go przyjąć, dlatego, że zmierzał do Jerozolimy. Jakub i Jan w obliczu takiej niechęci, zwrócili się do Jezusa: Panie czy mamy rozkazać aby ogień spadł z nieba i ich pochłonął? Lecz On obrócił się i skarcił ich: Nie wiecie - powiedział - że już nie powinniście postępować w tym duchu? Syn Człowieczy nie przyszedł niszczyć życia ludzkiego, ale je ratować. Po czym skierował się do innej wsi.” Łuk 9;51-56.
 
Tak - to była jedna z wielu lekcji, jakich udzielił nasz Pan swym uczniom. Postawa apostołów była całkiem zrozumiała i ich zdaniem pragnienie zniszczenia tych, co nie chcieli przyjąć Jezusa, oczywiste.
W innym przekładzie jest dodane ''jak to Eliasz uczynił'' 2Król 1;10.
Wiedzieli więc, że takie sytuacje sprzeciwu ze strony ludzi miały już miejsce i chwała Boga objawiała się m.in. zsyłaniem ognia z nieba.
 
Myślę, że większość z nas pomyślałaby podobnie, jak apostołowie. Wniosek ich był całkiem logiczny. Pan Jezus chciał im uświadomić, jakiego są ducha. Doskonale wiedział, co ich spotka - przecież innym razem, kiedy ich posyłał dał im dokładne instrukcje dotyczące przyprowadzenia dla Niego osiołka. Mało tego, powiedział nawet co mają powiedzieć w przypadku sprzeciwu.
 
Jezus jest doskonałym Nauczycielem, naucza indywidualnie Ciebie i mnie, w dodatku wykazuje nadzwyczajną cierpliwość.
Nie powiedział do nich - jesteście do niczego, wybiorę innych.
Zganił tylko ich ludzki sposób pojmowania – chciał, by na własnej skórze nauczyli się duchowego patrzenia. Dziś jest to ten sam Dobry Nauczyciel i tak samo postępuje z nami.
 
Jeśli naśladujemy Pana Jezusa, to jesteśmy jego uczniami. On nam nigdy nie powie ''jesteście do niczego''. Miłość, jaką ma w Sobie przekracza nasze pojmowanie. Nie stawia też stopni, lecz chce byśmy zrozumieli co znaczy ''miłosierdzia chcę nie ofiary'' Mat 12;17.
 
Nasze życie nie zawsze jest takie wzorowe i czasem upadamy (niekiedy z błahych powodów). Co wtedy zrobić - po prostu iść do Jezusa.
 
Kiedy upadniesz, nie daj przystępu diabłu, on tylko czeka. byś zatracił się z powodu grzechu. Upadnij przed Jezusem na kolana - to jedyna droga i nadzieja. Wszyscy bardzo potrzebujemy Jezusa -szczególnie ci, co dopiero wychodzą z organizacji. Bojaźń przed modlitwą do Jezusa z powodu indoktrynacji, jest naturalna.
 
Budowanie relacji z Jezusem wymaga często czasu - nie przejmuj się tym, tylko wierz. To Jezus pójdzie szukać tej zaginionej jednej owcy - nikt z ludzi tego nie zrobi - wcześniej czy później człowiek popada w zniechęcenie - ale nie Jezus. Daj Mu tylko sposobność, by wszedł do Twego serca - On puka i cierpliwie czeka.
 
Jezu bądź uwielbiony !!!
 

Edek

„Albowiem nie wstydzę  się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy , najpierw Żyda, potem Greka”  (Rzym. 1:16).

„Ludzie mieli tysiące  lat, aby dowieść, że w głębi swego serca SĄ DOBRZY.  Jednakże ta dobra  cząstka  ludzkiej duszy, w której Bóg mógłby znaleźć upodobanie, po prostu nie istnieje. Również i wszystkie  znane szlachetne myśli  człowieka oraz jego wzniosłe czyny nie są ostatecznie wolne od skazy i grzechu. Stąd to wstrząsające  stwierdzenie Słowa Bożego z Listu do Rzymian: „Nie masz , kto by  czynił  dobrze, nie masz ani jednego” (Rzym. 3:12).

Saul, późniejszy apostoł Paweł, musiał o tym wiedzieć. Jako dawny faryzeusz dobrze orientował się we wszystkich Bożych postanowieniach, które On przekazał ludowi Izraela. Nikt też nie mógł wykazać jakichkolwiek uchybień w jego życiu (Filip.3:6). Lecz jego gorliwość dla spraw zakonu nie powstrzymała go nawet przed tym, by prześladować uczniów Pana, a tym samym Chrystusa, nie mając przy tym żadnych wyrzutów sumienia! Był nawet przekonany, że to co czyni, podoba się Bogu. Dlatego musiało się wydarzyć coś zupełnie nadzwyczajnego, aby tego zaślepionego człowieka doprowadzić do upamiętania. Tak, zdarzenie takie miało miejsce w drodze do Damaszku, gdy oślepiające objawienie Pana Jezusa z nieba powaliło go nagle na ziemię.

To „damasceńskie wydarzenie” nie tylko zmieniło całkowicie jego życie, lecz również osobistą ocenę jego dotychczasowego życia. Gdy potem pisze, że Chrystus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, dodaje słowa : „z których ja jestem pierwszy” (1 Tym. 1:15).

Człowiek, który dojdzie do tego punktu, nie wstydzi się  już ewangelii, lecz wstydzi się swego wcześniejszego życia bez Boga. Stara się odtąd rozgłaszać tę dobrą nowinę o ratującej Bożej łasce, aby jeszcze wielu mogło przeżyć swoje „damasceńskie wydarzenie” – punkt zwrotny na drodze ku Bogu.”        

Tekst z „Dobry Zasiew” 2017r.



Właśnie ten „punkt zwrotny” jest istotny dla każdego z nas. Życie  apostoła Pawła pokazuje jak ślepa gorliwość może być szkodliwa, ba, może się przyczynić nawet do naszej zguby w drodze do Boga według naszego rozumowania. Czyż możemy zarzucić Pawłowi brak gorliwości w służeniu Bogu? Na pewno nie i sam Pan widział Jego gorliwość. Gdyby nie Boże działanie, Boża nadprzyrodzona moc, Paweł sam z siebie nie poznał by Pana Jezusa, mimo tego, że był wykształconym faryzeuszem, znał Pisma.

Dzisiaj też niejeden Świadek Jehowy może się pochwalić znajomością Biblii, widzimy to, gdy biegle odnajduje wersety, skacze z tematu na temat. Jednak przyglądając się bliżej, widzimy, że jest „ubogi” w Chrystusie, bo Go nie poznał tak, jak opisuje Pismo. W swojej prostocie serca zaufał ludziom mającym lepsze „duchowe rozeznanie”. Jednak to co robi dla Boga zostaje zauważone przez naszego Ojca i Jego Syna Pana Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Oto stoję u drzwi i kołaczę, jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię  do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” (Obj.3:20).

Drogi Świadku Jehowy, również dzisiaj Pan Jezus puka do drzwi Twego serca, nie zatykaj zatem uszu, zaufaj i otwórz serce by poznać bliżej Swojego Zbawiciela, o którym czasami sam głosisz, bo być tylko DOBRYM CZŁOWIEKIEM  to  MIT, a to nie doprowadzi Cię do zbawienia.

​
Barbara

Byliśmy właśnie na Konferencji w Gdańsku, spędziliśmy tam majowy weekend.
Bardzo budujące spotkania, modlitwa, wykłady, wspólnota.
W czasie konferencji kilkoro naszych Braci i Sióstr (również tych wywodzących się ze SJ) wzięło chrzest.
Chwała Panu i dzięki za ten czas.

Oto króciutka relacja z chrztu oraz linki do wykładów :)

​https://www.youtube.com/watch?v=t9tmWO5V9bE&list=PLvVhTF_BAMR6Q8H9Eyt-3lUdtjBIRWCfg&index=3
​