,Biorę bardzo poważnie słowa i obietnice zawarte w Biblii.
Czytam w Niej, że Bóg objawił się ludziom w Osobie Pana Jezusa Chrystusa, który przelał Swoją Świętą Krew za nas, abyśmy mogli żyć. Czytam w Biblii, że Bóg jest jak dobry Ojciec, który czeka na swoje dzieci, na ich opamiętanie i skruchę. Czytam, że kocha nas tak bardzo, że (...) Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny - J. 3, 16. Czytam wreszcie, że ten kto uwierzy w Pana Jezusa nie będzie zawstydzony, że wiara w Chrystusa prowadzi do zbawienia - Rz. 9, 33.

To wszystko, co powyżej napisałam, czytam w Słowie, dlatego poddaję swoje życie Bogu i doświadczam pokoju, który płynie z wiary.
Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie. J. 8. 36
Wiem, że miłuję Boga i poddaję się jego kierownictwu, a On obiecał w Swym Słowie:
(...) Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. 1 Kor. 2, 9

Nie jestem podporządkowana żadnej organizacji ani związkowi religijnemu. Jestem podporządkowana Panu Jezusowi Chrystusowi. To On (nie żadna organizacja czy religia) wyzwolił mnie z grzechów; to On prowadzi mnie drogą mego życia i uczy, kierując poprzez Swoje Słowo, Swego Ducha Świętego i doświadczenia, to On (nie żadna organizacja czy religia) jest jedynym pośrednikiem i drogą do Ojca. Wielbię Go i dziękuję Mu.
Czczę Go, a poprzez Niego czczę Ojca, jak jest napisane:
aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał. J. 5, 23

Przez Chrystusa mogę wołać do Ojca: "Abba, Ojcze!" - Rz. 8, 15, gdyż przez Niego mam dostęp do Ojca zgodnie ze słowami:
Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie. J. 14, 6

Wszystkie inne drogi to fikcja, ułuda i kłamstwo:
(1) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą.(...) (9) Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie. J. 10

W Ewangelii Jana 1, 12 czytam:
Tym zaś, którzy go [Pana Jezusa, Słowo] przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego.
Przyjęłam Go do swego serca i życia, wierzę w Niego, poddaję się Jego kierownictwu. Uczyniłam Go swoim Panem i Bogiem. Jestem dzieckiem Bożym.

Kiedyś pewien Świadek Jehowy zapytał mnie, czy Bóg widzi mnie jako swoją czcicielkę?
Odpowiem tak: Obietnice Boże są pewne i prawdziwe, a co jest napisane w Piśmie?

jak napisano: Oto kładę na Syjonie Kamień obrazy i skałę zgorszenia [jest nią Jezus Chrystus], a kto w niego uwierzy, nie będzie zawstydzony. Rz. 9, 33

Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.  Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie. Rz. 10, 9-13

Wyznaję to, wierzę i wzywam imienia Pana.
Bóg wie, co ze mną zrobić, a ja nie boję się wyroku, gdyż zaufałam Jego miłości.


​Ania

Obłuda organizacji.

Nie ma nic ukrytego, co nie ujrzy światła.
Zamiatanie problemów i wstydliwych grzechów pod dywan nie zmienia faktu, że one istnieją.

Krzywda ludzka pozostaje krzywdą.
Manifestacja przeciw działaniom Strażnicy. Przeciw obłudzie i kłamstwu. Przeciw krzywdzie.
Manifestacja nie przeciw ludziom, a dla nich.

Popieramy.

Wrocław. 26.03.2017. Pokojowa manifestacja.

"A gdy się zgromadziły niezliczone rzesze ludu, tak iż nawzajem się deptali, zaczął mówić najpierw do uczniów swoich: Strzeżcie się kwasu faryzeuszów, to jest obłudy.
Bo nie ma nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani tajnego, co by nie stało się wiadome.
Dlatego, co mówicie w ciemności, będzie słyszane w świetle dziennym, a co w komorach na ucho szeptaliście, będzie rozgłaszane na dachach.
Powiadam zaś wam, przyjaciołom moim, nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nie mają już nic do zrobienia.
Ale wskażę wam, kogo się bać macie! Bójcie się tego, który, gdy zabija, ma moc wrzucić do piekła. Zaiste, powiadam wam: Tego się bójcie!" Łuk. 12, 1-5

''Pewnego razu ktoś Go zapytał; Panie czy tylko niewielu będzie zbawionych? Wtedy On odpowiedział;  Próbujcie z całych sił wejść przez wąskie drzwi, gdyż mówię wam wielu będzie starało się wejść - i nie zdołają .Gdy tylko Pan domu wstanie i zamknie drzwi zaczniecie pukać z zewnątrz i wołać Panie , otwórz nam ! Ale On odpowie nie wiem skąd jesteście'' Łuk 13;23-25.

Jest dziś niczym niezasłużony czas łaski dla każdego, ale powyższy werset wskazuje na czas kiedy Pan zamknie drzwi. To oznacza, że Boża cierpliwość ma swe granice. Nie powinniśmy więc tracić czasu, tylko z całych sił szukać Boga i mieć z Nim relację.

Jezus powiedział: ''Czy myślicie, że ci Galilejczycy ucierpieli tak dlatego, iż byli większymi grzesznikami niż wszyscy mieszkańcy Galilei? Bynajmniej! Mówię wam, jeśli się nie opamiętacie wszyscy podobnie poginiecie. Albo czy myślicie, że tych osiemnastu na których runęła wieża w Siloe i zabiła ich byli bardziej winni niż pozostali mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej! Mówię wam jeśli się nie opamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie.'' Łuk 13;2-5

Pewna osoba, która przebudziła się już na tyle iż zauważa w jakim kierunku zmierza organizacja powiedziała, że na razie nie chce się w nic angażować i ja to rozumiem, sam bowiem przeżywałem to samo. Jednak, ile jeszcze mamy czasu przed zamknięciem drzwi?

Kochani, jeśli Pan Jezus przemawia do nas tak mocnymi słowami, to co stoi na przeszkodzie, by Go przyjąć? ''Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował a on ze mną'' Obj.3;20

Klamka jest tylko z jednej strony. Pan siłą się do niczyjego serca nie wdziera. Każdy z nas może Mu otworzyć - tylko musi chcieć.

Bóg jest miłosierny i czeka cierpliwie, jak Dobry Pasterz. On nie chce niczyjej zguby. ''Kto z was , gdy ma sto owiec , a zgubi jedną, nie zostawia na pustkowiu dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie szuka zagubionej, aż ją znajdzie?'' Łuk 15;4 - oj ''niewolnik'' mógłby się wiele nauczyć gdyby tylko usłuchał Pana Jezusa.

W dalszej części opowieści Jezus mówi, że całe Niebo cieszy się z nawrócenia jednego grzesznika. Łuk 15;10. 

Zwróć swe oczy ku Panu i nie spuszczaj z Niego wzroku. Nie czekaj, bo nie wiesz kiedy Pan przyjdzie - jakim cię zastanie?

Zaangażuj się w Chrystusa !


Edek

Ew. Jana 9:25 „To jedno wiem, że byłem ślepy a teraz widzę”.

„Człowiek, który urodził się ślepy, a którego Pan Jezus uzdrowił, nie próbuje wyjaśnić cudu, jaki właśnie miał miejsce. Przyjmuje to po prostu jako fakt. Dla niego jest to coś oczywistego (....). W jego życiu miało miejsce  nadzwyczajne wydarzenie, któremu nie można było w żaden sposób zaprzeczyć. Obok  ewangelicznej  relacji tego rzeczywistego  wydarzenia, dostrzegamy tu także  obrazowe  przedstawienie  przemiany, jaką prawda  Boża  wywołuje  w życiu człowieka.

Chrześcijańska wiara  nie jest  przede wszystkim kwestią intelektu. Dowody na jej prawdziwość  i wiarygodność  są natury wewnętrznej, duchowej. Nie jest wynikiem logicznych  argumentów, które są zrozumiałe  tylko dla ludzi  inteligentnych. Musi po prostu  zostać przyjęta  ufnie i w pokorze, jako dar  od samego Boga”.

Fragment z „Dobry Zasiew” 2017r.


Powyższy fragment tekstu pokazuje, że nie wiedza, nie uczoność, nie multum przeczytanych książek, nie intelekt, przemienia naszą wewnętrzną naturę. Siła w tkwi w wierze, w pokornym uniżonym duchu, w zaufaniu do Boga. „Wiara nie jest rzeczą wszystkich” jak mówi Pismo.

Oznaką dojrzałości duchowej jest to, gdy potrafimy przyznać się przed samym sobą, że bywamy „ślepi”. Chodzi o ślepotę duchową, o to że nie rozeznajemy czasem prostych prawd Bożych, bo zaślepia nas uczoność „mądrych”. Pozwalamy aby ktoś inny za nas myślał, aby ktoś inny za nas decydował, aby ktoś inny nami kierował. Ta ślepota ogranicza „duchowy” wzrok. Nim się zorientujemy, wpadamy w zwodnicze sidła sekty, która do reszty wypłucze nasze zdrowe myślenie. Zaczynamy mówić jak inni, chodzić jak inni, myśleć jak inni i to co uważamy za swoje poznanie prawdy, w rzeczywistości jest to poznanie prawdy innych, jakiegoś guru, nauczyciela. Włączamy się jako mały trybik w maszynę i jako całość działamy, ale gdy zostaniemy sami, widzimy „pustkę” w głowie. Nie umiemy samodzielnie myśleć, dociekać, jesteśmy sfrustrowani, denerwujemy się, wybuchamy gniewem, obrażamy innych. To są skutki działania sekt.

„Byłem ślepy, ale teraz widzę”- to wspaniałe motto dla każdego z nas. Pójdźmy do Tego, który potrafi nas uzdrowić z tej ślepoty, pójdźmy do naszego Pana Jezusa Chrystusa, oddajmy Jemu samych siebie. Gdy przejrzymy, zobaczymy prawdziwe Boże światło, zobaczymy drogę do Boga, a jest nią nie kto inny jak nasz Pan, ponieważ sam tak powiedział o sobie: „JA jestem droga, prawda i życie... (ew. Jana 14:6)...nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie”.

Jeśli dla ludzi drogą do Boga będzie organizacja świadków Jehowy, jeśli tą drogą będą rady „niewolnika wiernego i roztropnego”, jeśli tą drogą będzie bezwarunkowa lojalność względem ludzi, to możesz być pewny, że będziesz nadal „ślepy” i nie dojdziesz do celu, który obrałeś.

Wolą Ojca bowiem jest i na Ojca chwałę, to co napisano w Piśmie: „Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył imieniem, które jest ponad wszelkie imię. Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi i pod ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus JEST PANEM, ku chwale Boga Ojca: (Filip.2:9-11).

​
Barbara

​Przypowieści 16: 18-19 „Pycha przychodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną. Lepiej być pokornym z ubogimi, niż dzielić łupy z pyszałkami”.

Złodziej – pycha

Pycha jest złodziejem, który próbuje całkowicie zniszczyć wierzącego. Z powodu pychy szatan został wyrzucony z nieba (Izaj. 14:14-15). W jego sercu znaleziono niegodziwość. Kiedy ziarno diabelskie zostało zasiane, diabeł podlewał je, wołając: „Zrównam się z najwyższym”(Izaj. 14:14b). Pycha pozbawiła go wspaniałego miejsca, jakie miał w niebie (Ez.28:13).

Ten niegodziwy złodziej powstrzymuje chrześcijan przed uznawaniem innych za wyższych od siebie (Rzym 12:10) i służeniem innym w Ciele Chrystusa (Gal. 5:13). Ludzie, którzy stają się jego ofiarą, kończą życiem w pogardzie dla swojego bliźniego (Przyp.11:12), łamaniem przykazania miłowania bliźniego jak siebie samego (Mat.19:19). Tu rodzi się brak jedności i znika błogosławieństwo.

Jako naśladujący Jezusa, musimy uważać, aby błogosławieństwa, które mamy od Boga, nie zostały nam wykradzione. Musimy utrzymywać siebie w pokorze przed Panem, abyśmy mogli błogosławić wielu ludzi (Ps.16:2-3). Potrzebujemy zająć niższe miejsce, odpoczywając w łasce Jezusa Chrystusa. Strzeż się złodzieja – pychy. „Pycha przychodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną. Lepiej być pokornym z ubogimi, niż dzielić łupy z pyszałkami” (Prz.16:18-19).
 
Tekst z książki – „Myśli wiary”  Carl H. Stevens

''A zatem niech wie to na pewno cały dom Izraela ,że Bóg ustanowił Panem i Chrystusem tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.
Słowa te przeszyły ich do głębi serca. Przerażeni zwrócili się do Piotra i pozostałych apostołów; Drodzy bracia, co mamy teraz robić?
Opamiętajcie się - odpowiedział Piotr - i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego   Obietnica ta bowiem odnosi się do was ,do waszych dzieci oraz do wszystkich pozostających z dala, ilu ich tylko Pan, nasz Bóg powoła '' Dz Ap 2;36-39.

Sprawozdanie to pokazuje, że do zbawienia powołuje tylko Bóg i nie decyduje o tym żaden człowiek. Jedynym warunkiem jak widzimy jest opamiętanie się w Chrystusie i chrzest na odpuszczenie grzechów. Nie ma słowa o jakiejś  organizacji czy religii. Drogą do Boga jest tylko Zmartwychwstały, którego powinno uwielbić każde kolano ''aby na imię Jezusa zgięło  się każde kolano w niebie, na ziemi i pod ziemia i aby każdy język wyznał ,ze Jezus jest Panem-na chwałę Boga Ojca ''  Fil 2;10,11

Już Mojżesz przepowiadał, że Bóg wzbudzi Proroka i ten, co Go nie posłucha będzie wytępiony z ludu. W Nim będą błogosławione wszystkie rody ziemi Dz Ap 3;22-25

Nadal żyjemy w okresie wielkiej łaski i mamy możliwość zbawienia jedynie poprzez wiarę w Chrystusa, Bóg nie chce, by ktokolwiek zginał, jest Miłosierny 2 Piotra 3;9

Zaufajmy nie człowiekowi, tylko samemu Stwórcy .Boże, bądź uwielbiony w imieniu Jezusa ''Wiemy też jednak ,że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum abyśmy poznawali Tego, który jest Prawdziwy - i jesteśmy w Tym Prawdziwym, w Jego Synu Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.
Dzieci wystrzegajcie się bożyszczy!'' 1Jana 5;20,21

Tak jest Amen - wierzmy w Prawdziwego i Jemu ufajmy!

Edek

 „Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata”.     List do Galacjan 6:14

„Nie ma nic, co mogłoby się równać z krzyżem Jezusa Chrystusa. Tam dobro stoczyło walkę ze złem. Pytanie, jakie każdy musi z sobie zadać, brzmi: czy stoję po stronie świata, który odrzucił Chrystusa czy po stronie Chrystusa, którego odrzucił świat? Krzyż jest jednocześnie dowodem sprawiedliwości Bożej względem grzechu, jak i jego niepojętej miłości gotowej przebaczyć grzesznikowi. Dla każdego, kto wierzy, oznacza uniknięcie sądu oraz początek nowego życia, które otrzymuje z chwilą, gdy uchwyci się zbawienia. Tam, na Golgocie, poprzez ukrzyżowanie Zbawiciela został popełniony największy z grzechów i jednocześnie to właśnie tam grzech został przebłagany. Im więcej przyglądamy się krzyżowi, tym lepiej rozumiemy, że jest on w centrum wszystkiego.

Ewangelia, która ukazuje winę człowieka i jednocześnie ogłasza zbawienie dla każdego, kto wierzy w moc i doskonałość ofiary Chrystusa, nazwana została przez apostoła Pawła „słowem o krzyżu” (1 Kor. 1,18). To słowo jest, jak mówił apostoł, „głupstwem dla tych, którzy giną”. Tacy ludzie niekoniecznie zaprzeczają faktowi historycznemu, jakim jest śmierć  Jezusa Chrystusa na Golgocie, ale odmawiają mu prawdziwego znaczenia i wartości. Dla nich jest to najwyżej śmierć jakiegoś męczennika, jakich świat widział wielu. Nie wierzą w skuteczność Jego ofiary w kwestii przebłagania grzechów i nie uznają Jezusa jako Syna Bożego, który jako odwieczny Bóg stał się człowiekiem, by móc umrzeć za moje i Twoje grzechy. Oby żaden z naszych Czytelników nie myślał w ten sposób i nie musiał z tego powodu ponieść sądu Bożego.

„Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha  Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży  ciąży na nim” (Ew. Jana 3:36). "

Tekst zaczerpnięto z „Dobry Zasiew” 11.01.2017 r.


Gdy mówimy o Panu Jezusie Chrystusie, każdy z tzw. wierzących w Boga przyznaje, że wierzy w Syna Bożego. Jednak zacytowany tu werset z Jana 3,36 uzmysławia nam, że jeśli nie słuchamy Syna - nie ujrzymy żywota i ciąży na nas gniew Boży.  Na czym polega to słuchanie Syna?  Przede wszystkim musimy usłyszeć i zrozumieć „język”, w którym Chrystus do nas przemawia.  To „inna mowa”. Inna dlatego, że dotyczy spraw niebiańskich, a nie ziemskich. Dotyczy nas i naszej przyszłości.
Świadkowie Jehowy mówią, że znają Jezusa, że w Niego wierzą. Nie przeczę. Jednak ta „znajomość” ogranicza się tylko do wąskiej grupy ludzi, tj. 144 000, którzy uznają, że jako jedyni mają zbawienie w Chrystusie. A co z resztą wierzących Świadków? Czy do Nich nie dotarł „język”, „mowa” Bożego Syna? Jeśli nie pokładają swojego zbawienia w Chrystusie, to znaczy, że Go nie słyszą i co za tym idzie nie mogą słuchać, kiedy przemawia do Nich z kart Pisma Świętego. Nic dziwnego i to jest przykre, że obecnym „pismem świętym” dla Świadków Jehowy jest „duchowy pokarm” na kartach czasopisma Strażnica.  Poza tym warto zauważyć, że drugim czasopismem wiodącym w organizacji jest broszurka „Przebudźcie się!”  Chociażby ze względu na tę wymowną nazwę warto skorzystać z tej rady : „Przebudź się śpiący i powstań  z martwych a zajaśnieje ci Chrystus” ( Ef. 5:14 PNŚ).

​
Barbara

Świadkowie Jehowy nie uznają Pana Jezusa za Boga,
Niektórzy są w stanie powiedzieć jedynie, że jest bogiem przez małe „b”, mniejszym od Ojca. 
Jeden z nich napisał kiedyś w dyskusji ze mną: "Tylko, że SJ wierzą... w boskość Jezusa. Nie wierzą tylko, że ta boskość jest równa Jehowie, Jego Ojcu." 

Jest to nauka niezgodna z Biblią.  Iz 44, 6.  Bóg jest jeden.

Wierzyć w większego Boga i mniejszego boga to nic innego, jak politeizm.
Olimp też jest pełen bogów, z czego Zeus jest największy…

Dlaczego uznanie Pana Jezusa Bogiem jest takie ważne?
Dopóki nie uznamy Go bowiem za Boga równego Ojcu, nie będziemy czuli potrzeby, aby zgiąć przed Nim swoje kolana, modlić się do Niego i wzywać Jego imienia. 
Przed Bogiem bowiem powinniśmy się uniżyć i oddać Mu hołd. 
A także: pomocny nam (słabym) może być tylko Bóg, i to taki Bóg, który we wszystkim może nam współczuć, który może nas zrozumieć, ponieważ sam stał się człowiekiem i wszystkiego doświadczył (nie przestając być Bogiem, oczywiście). 

Gdzie jest potwierdzenie w Piśmie, że Jezus Chrystus jest Bogiem? 
Jest wiele fragmentów, które o tym mówią. 
Chciałabym tutaj skupić się na jednym z nich. 
Chodzi o wyznanie Tomasza: Pan mój i Bóg mój! (J. 20, 28) 
ŚJ uważają, że Jezus jest Panem, ale nie jest Bogiem (albo, że jest jakimś małym bogiem). 
Tomasz jednak powiedział do zmartwychwstałego Jezusa: 
- Jesteś moim Panem, jesteś moim Bogiem! 

Powiedział to autorytatywnie i deklaratywnie. Amen i kropka. 
Tam nie ma słowa "może", albo zapytania "czy?" 
Tomasz powiedział: 
- Jezu, teraz zrozumiałem, że jesteś Panem i Bogiem, bądź moim Panem i moim Bogiem! 
Uwierzyłem w Ciebie. 

My także możemy/mamy/musimy uwierzyć w Jezusa. Pismo mówi o tym wielokrotnie. Taki jest plan Boży, tajemnica Chrystusowa, którą głosił Paweł i dla której był więźniem (Kol. 4, 3); taka jest Dobra Nowina. 

Co to znaczy uwierzyć w Jezusa? 
To znaczy uznać Go swoim Panem (Pan mój) - Panem swojego życia, i Bogiem w swoim życiu (Bóg mój). 

Czy Jezus zgodził się na nazwanie Siebie przez Tomasza Panem i Bogiem? 
Co na to wyznanie odpowiedział? 
Czy gdyby Bogiem nie był, nie powinien był zabronić Tomaszowi tytułowania Go w ten sposób?
Czy nie powinien wtedy wskazać na Ojca i powiedzieć „Bogu oddaj pokłon”?
Nie zrobił tego.
Dlaczego przyjął chwałę przynależną TYLKO Bogu?
Dlaczego nie przestrzegł Tomasza np. tak: 
"Nie mów tak do mnie, bo urągasz mojemu Ojcu, jesteś bałwochwalcą" ? 

Odpowiedź Pana Jezusa na słowa Tomasza była następująca:
Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. J. 20, 29 

Jezus nie tylko się zgodził z wyznaniem Tomasza, ale jeszcze powiedział o nas wszystkich, którzy uwierzyliśmy w Niego, że szczęśliwi jesteśmy, bo choć nie widzieliśmy Go, ale uwierzyliśmy i dzięki tej wierze mamy życie w Jego imieniu (J. 20, 31) 

Każdy z nas stoi przed wyborem, każdy może stanąć przed Panem Jezusem i powiedzieć do Niego za ap. Tomaszem: 
Pan mój i Bóg mój!


Ania

„Przez wiarę zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie znaleziono go, gdyż zabrał do Bóg. Zanim jednak został zabrany, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu”
(List do Hebrajczyków 11:5).
​
„Czy słusznie zrzucać odpowiedzialność za swoje złe postępowanie na otoczenie, w którym wierzący zmuszony jest żyć? Czy mężczyzna lub kobieta mogą wciąż jeszcze z Bogiem, jeżeli stale są otoczeni ludźmi nieliczącymi się z Bogiem? Co to właściwie znaczy „chodzić z Bogiem”?

Aby znaleźć odpowiedź na te pytania, pomyślmy chwilę o Henochu. Gdy żył na tej ziemi, gwałt i przemoc były nieodłącznym elementem codziennego życia. Naturalnie, że były zapewne również inne, przyjemne i pożyteczne rzeczy. Potomkowie Kaina nieustannie dążyli do tego, aby z tego świata uczynić jak najbardziej przyjemne miejsce do życia- ale bez Boga. Rozwijali rolnictwo, wynaleźli przemysł oraz dbali o muzykę i rozrywkę. Jednak mimo tego przemoc i zepsucie cechowały życie człowieka.

A „Henoch chodził z Bogiem”. Wiara stanowiła fundament jego wzorowego życia – oczy tego człowieka skierowane były na obietnice wiecznego Boga, a każdy dzień był wypełniony tym, co znajdowało Jego upodobanie. Henoch sam nie twierdził tego o sobie – to Bóg wydał o nim takie świadectwo.

Niektórzy z nas pracują w miejscach, gdzie z trudem można uniknąć słuchania przekleństw  i nieprzyzwoitych żartów. Może nawet wymaga się od nas nieuczciwości w ramach stałej polityki prowadzenia interesów naszej firmy. Inni muszą uczęszczać do szkół, gdzie prawda o Bogu i jego prawa codziennie są negowane, gdzie zarówno nauczyciele, jak i program zawarty w podręcznikach bombarduje ich swoją niemoralnością. Jeszcze inni zmuszeni są pracować w warsztatach, magazynach lub halach „udekorowanych” nieprzyzwoitymi plakatami. A jacyż jesteśmy zdezorientowani działaniem wszechobecnych mass mediów. Czy możliwe jest, by w takim świecie prowadzić życie pobożne, poświęcone Chrystusowi? Niech przykład Henocha podniesie nas na duchu i zachęci, by podążać posłusznie  za Słowem Bożym i trzymać  się wytrwale imienia Pana”.

Tekst  zaczerpnięto z „Dobry Zasiew” 09.01.2017r.


Powyższy tekst uzmysławia mi, że „chodzenie z Bogiem” powinno być dla nas tak naturalne, jak codzienne przyodziewanie swojego ciała. „Przyobleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy” (Ef. 4:24). Szerzące się wokół zło może nas  obdzierać z tej „Bożej szaty”, widzimy rysy, małe dziury, większe rozdarcia. Co wtedy robimy? Ano zapobiegamy całkowitemu zniszczeniu i „łatamy” tę odzież. Niekiedy  rozdarcie jest tak duże, że musimy je z siebie zewlec i szukać nowego odzienia. „Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze. I odnówcie się w duchu umysłu waszego” (Ef.4:22,23). ODNÓWCIE SIĘ W DUCHU – to jest sedno Bożego przesłania. Nic nie zrobimy sami z siebie. Siłę mamy tylko w naszym Bogu, Zbawicielu, Panu Jezusie Chrystusie i w Duchu Świętym. Niby proste, jednak się potykamy, ale zaufajmy Najwyższemu, gdyż „On ratuje od zguby życie twoje, On wieńczy cię łaską i litością, On nasyca dobrem życie twoje....” (Psalm 103: 4,5).          Czy  i o nas Bóg wyda kiedyś świadectwo, że „chodzimy z Bogiem?”

​
Barbara

 „I o  cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu” (Ew. Jana 14:13).

„W rozdziałach 14-16 Ewangelii Jana Pan Jezus kilkakrotnie mówi o modlitwie. Przy tym posługuje się często znanym nam wyrażeniem „ w imieniu moim”. Co to znaczy modlić się w Jego imieniu? Czy to coś w rodzaju zwrotu grzecznościowego „z serdecznymi pozdrowieniami”, jaki umieszczamy często na koniec listu?

Być może niejeden z nas przywykł do zakańczania modlitw w ten sposób. Przy tym nie mamy wcale zamiaru używać tego głębokiego wyrażenia jako zwyklej formułki, niemniej jednak czasami sprawia to takie wrażenie. Z łatwością zapominamy o głębokim znaczeniu, jakie kryje się za tymi słowami. Modlić się w imieniu Jezusa oznacza bowiem modlić się tak, by Jego pragnienia wypełniały i poruszały nasze serca.

Jego imię reprezentuje Jego istotę – to, kim jest On sam w sobie. Modlić się w Jego imieniu oznacza modlić się w zgodności z Jego świętą wolą. Prośby, które przedkładamy Bogu w takiej modlitwie, są odzwierciedleniem Jego istoty. Modlitwa powinna być zatem przeniknięta mocą Ducha Świętego i usposobieniem Chrystusa oraz wyrażać pragnienia, jakie On ma wobec nas. Nie chodzi  więc  o formułkę, lecz o to, aby nasze modlitwy były naprawdę przeniknięte Jego odczuciami.

Nie powinniśmy modlić się  w pierwszym rzędzie za samych siebie. Nadrzędny motyw naszych modlitw powinien być ten: „aby Ojciec był uwielbiony w Synu”. Czy nie jest to głęboka motywacja? Spróbujmy tak się modlić. Gdy będziemy mieli ten cel przed oczami, z pewnością zrezygnujemy  z egoistycznych, cielesnych i powierzchownych próśb. Wówczas nie będzie żadnych ograniczeń, gdyż modlić się w imieniu Pana Jezusa oznacza wypowiadać Jego własne myśli i pragnienia.

Oczywiście, że nie ujmuje to nic z naszego przywileju, który otrzymaliśmy jako dzieci Boże, by również spontanicznie i w dziecięcym zaufaniu przedkładać wszystkie nasze prośby Bogu (Fil. 4,6)”.

Powyższy tekst zaczerpnęłam  z  „Dobry Zasiew” 06.01.2017r

Gdy pomyślimy nad wyżej przytoczonym  tekstem, powinno nas to pobudzić do refleksji. Świadkowie Jehowy modlą się do Boga Jehowy, kończąc modlitwę słowami: „ w imię Jezusa Chrystusa. Amen”. Jednak pomniejszając rolę Syna Bożego, który jednak jest Bogiem, nie oddając Mu czci i uwielbienia, tak jak pragnie tego Jego Ojciec, powyższe wyrażenie w modlitwie, jest tylko czystą formułką. Nie ma duchowego przesłania. Jeśli mamy modlić się w imieniu Pana Jezusa, musimy na tyle Go poznać aby zrozumieć, że modlitwa to nie nasze pobożne życzenia, ale przede wszystkim odzwierciedlenie usposobienia Chrystusowego jakie ma być widoczne w nas samych, a wszystko to jest tylko w mocy Ducha Świętego.

​
Barbara 

Witamy Was serdecznie w drugim dniu nowego 2017 roku!

Życzymy jeszcze raz, abyście każdy dzień tego roku rozpoczynali z dziękczynieniem i tak samo go kończyli, z imieniem naszego Pana Jezusa Chrystusa w sercach i na ustach!
Bo: "Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy."
Biblia Warszawska Rzym 10,8b

Życzymy Wam, aby życie Chrystusa było w Was, abyście mogli wzrastać i budować się w Nim!