Ci, którzy dziedziczą Jego obietnice

List do Hebrajczyków 6:17-20 „Również Bóg, chcąc wyraźniej dowieść dziedzicom obietnicy niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą, abyśmy przez dwa niewzruszone wydarzenia, co do których niemożliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do pochwycenia leżącej przed nami nadziei. Jej to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, sięgającej poza zasłonę, gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki”.

Każde dziecko Boże jest dziedzicem wszystkich obietnic Boga zawartych w Jego Słowie gdyż jest współdziedzicem z Jezusem Chrystusem i uczestnikiem boskiej natury. Hbr 6:17-20  zawiera wielorakie zapewnienia i obietnice dotyczące wierności Boga w dotrzymaniu tego, co obiecał.

W tym fragmencie jest tak wiele obietnic, że moglibyśmy spędzić wieczność na radowaniu się ich licznymi implikacjami. Bóg potwierdził przysięgę swojej wiarygodności poprzez dwie niewzruszone rzeczy: niezmienność swojej rady i potwierdzenie tej rady oparte na istocie swojej świętości. Niesamowita moc stojąca za Bożą zdolnością do dotrzymania obietnic danych ludzkości wykracza poza naszą ograniczoną zdolność do zrozumienia jej granic! Absolutnie niemożliwe jest, aby Bóg kłamał. Głębia Bożych obietnic i przynależna Jego naturze zdolność do spełnienia ich daje nam rodzaj nadziei tak pewnej i niewzruszonej, że staje się ona kotwicą naszych dusz. Jezus, nasz Arcykapłan został wywyższony nad niebiosa (Hbr 7:26) żyje, by wstawiać się za swoimi dziećmi! „Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi”.

Hbr 7:26 „Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa”.

---