Chodzenie po wodzie

Ewangelia wg Mateusza 14:22-23 “I zaraz wymógł na uczniach, że wsiedli do łodzi i pojechali przed nim na drugi brzeg, zanim rozpuści lud. A gdy rozpuścił lud, wstąpił na górę, aby samemu się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam”.

Pewnego wieczora uczniowie byli w łodzi i zobaczyli zbliżającą się do nich postać. Bali się, myśląc, że to był duch. Pan przemówił do nich, a Piotr odpowiedział: “Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie” (Mt 14:28). A Pan powiedział: “Przyjdź” (Mt 14:29). Piotr zaczął iść i był tak świadomy obecności Mistrza, tak wypełniony oczekiwaniem dojścia do Pana, że opanowała go niezwykła radość. Piotr patrzył na Sprawcę i Dokończyciela wiary. On nie był nawet świadomy tego, że oto miał miejsce cud. Był to czas życia i społeczności z łaską.

Potem nastała wichura i Piotr przestał patrzeć na Mistrza. Zaczął żyć w oparciu o swoje uczucia. W chwili, gdy zaczął się bać,  zaczął tonąć. Jego niewiara i strach przed utonięciem zastąpiły wiarę w to, że dojdzie on po wodzie do swojego Mistrza.

W wieczornych porach życia wierzącego, w słabości ludzkiego doświadczenia Pan przemawia mówiąc: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie” (Mt 11:28). Wtedy odkrywamy, że Boże Słowo jest adekwatne i wystarczające do tego, byśmy  przybliżyli się do podtrzymujących nas wiecznych ramion miłości (Jk 4:8). Ale nawet wówczas, gdy tracimy nasze myśli wiary, Bóg zachowa nas przed utonięciem, tak jak zachował Piotra. Możemy wołać do Boga kiedy jesteśmy w głębokiej rozpaczy, a Jego wierność nas podtrzyma.

Jk 4:8 “Zbliżcie się do Boga, a  zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyście serca, ludzie o rozdwojonej duszy”.

---