Księga Przypowieści 16:18-19 “Pycha przychodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną. Lepiej być pokornym z ubogimi, niż dzielić łupy z pyszałkami”.

Pycha jest złodziejem, który próbuje całkowicie zniszczyć wierzącego. Z powodu pychy szatan został wyrzucony z nieba (Iz 14:14-15). W jego sercu znaleziono niegodziwość. Kiedy ziarno diabelskie zostało zasiane diabeł podlewał je wołając: “Zrównam się z najwyższym” (Iz 14:14b). Pycha pozbawiła go wspaniałego miejsca jakie miał w niebie (Ez 28:13).

Ten niegodziwy złodziej powstrzymuje chrześcijan przed uznawaniem innych za wyższych od siebie (Rz 12:10) i służeniem innym w Ciele Chrystusa (Ga 5:13). Ludzie, którzy stają się jego ofiarą kończą życiem w pogardzie dla swojego bliźniego, łamaniem przykazania miłowania bliźniego jak siebie samego (Mt 19:19). Tu rodzi się brak jedności i znika błogosławieństwo.

Jako naśladujący Jezusa musimy uważać, aby błogosławieństwa, które mamy od Boga nie zostały nam wykradzione. Musimy utrzymywać siebie w pokorze przed Panem, abyśmy mogli błogosławić wielu ludzi (Ps 16:2-3). “Pycha przychodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną. Lepiej być pokornym z ubogimi, niż dzielić łupy z pyszałkami”(Prz 16:18-19).

Iz 14:14-15 “Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści”.

Ez 28:13 “Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis, chryzolit, beryl i onyks, szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony”.

Rz 12:10 “Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku”.

Ga 5:13 “Bo wy do wolności powołani zostaliście, bracia; tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale służcie jedni drugim w miłości”.

Prz 11:12 “Człowiek nierozumny gardzi swoim bliźnim, lecz mąż roztropny milczy”.

Mt 19:19 “Czcij ojca i matkę, i miłuj bliźniego swego, jak siebie samego”.

Ps 16:2-3 “Rzekłem do Pana: Tyś Panem moim, nie ma dla mnie dobra poza tobą. Do świętych zaś, którzy są na ziemi: To są szlachetni, w nich mam całe upodobanie”

List do Hebrajczyków: 12:28 “Przetoż przyjmując królestwo nie chwiejące się, miejmy łaskę, przez którą służmy przyjemnie Bogu ze wstydem i z uczciwością”.

Jest to drugie z serii rozważań. Służenie bez tchnienia życia pochodzącego z oddawania czci doprowadzi do załamania i wyczerpania. Ci, którzy służą nie wiedząc jak oddawać cześć, wkroczą w konflikty osobowościowe z innymi wierzącymi i będą duchowo zmęczeni. Oddawanie czci w duchu i prawdzie wytwarza odpocznienie wiary w służbie.

Ga 5:13b mówi: “ale służcie jedni drugim w miłości”. Taki rodzaj służenia pochodzi z bezwarunkowej miłości. Jeśli ktoś służy nie oddając czci, będzie cielesny. Osoba taka zacznie narzekać i nie będzie miała duchowych zasobów by trwać w służbie. Ga 6:9a stwierdza: “A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia”. Duch prawdziwie oddaje cześć Panu wyłącznie poprzez uwewnętrznianie Bożej prawdy, codzienne uznawanie jej i koncentrację na niej. Słowo ożywia i daje życie tym, którzy rozmyślają nad nim (Hbr 4:12). To udzielone życie jest siłą, dzięki której dziecko Boże jest w stanie służyć Bogu w sposób jaki On akceptuje. Hbr 12:28b stwierdza: “miejmy łaskę, przez którą służmy przyjemnie Bogu” (ang. “miejmy łaskę, przez którą możemy służyć Bogu w sposób przez Niego akceptowany”). Osoba taka nauczyła się jak służyć Bogu z radością (Ps 100:2). Powtórzmy to jeszcze raz: jej służba to odpoczywanie w Bożej miłości.

Służenie Bogu w ten sposób nada cel naszemu uwielbianiu i będzie fundamentalną podstawą do duchowej walki, którą stacza każdy wierzący. Idź i służ Panu, naszemu Bogu (II Mojż 10:8).

Hbr 4:12 “Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca”. 

Ps 100:2 “Służcie Panu z radością, przychodźcie przed oblicze jego z weselem!” 

II Mojż 10:8 “Sprowadzono więc z powrotem Mojżesza i Aarona do faraona, a on rzekł do nich: Idźcie, służcie Panu, Bogu waszemu. Lecz którzy to mają iść?”