Księga Izajasza 32:17 „I pokój stanie się dziełem sprawiedliwości, a niezakłócone bezpieczeństwo owocem sprawiedliwości po wszystkie czasy”.

W tym wieku, nastawionym na natychmiastowe rozwiązania, pewne niebezpieczeństwo wybija się spośród innych z każdym dniem coraz mocniej. To niebezpieczeństwo nie leży w samym postępie cywilizacyjnym, który najbardziej przejawia się w sferze komunikacji, gdzie telewizja, radio, telefon i komputery przyśpieszają tempo życia, ale w możliwości, że ten postęp przeznaczony dla mas może sprawić regresję jednostek.

Słowo Boże mówi: Przestańcie i poznajcie, żem ja Bóg” (Ps 46:11a). Pozwólmy, aby cichość i zaufanie były naszą siłą (Iż 30:15). „Cichość” dotyczy tutaj wewnętrznej niewzruszoności. Jest to bardzo trudne. Jesteśmy tak świadomi okoliczności i sytuacji w świecie, że stajemy się nieświadomi pozycji naszej duszy i cichego łagodnego głosu, który ma nią kierować i strzec jej.

Dlatego, dla naszego dobra i bezpieczeństwa, powiedziano nam, abyśmy uczyli się jak być wyciszonym (1 Tes 4:11), abyśmy nie byli pod wpływem rozproszeń pochodzących z tego świata, którego księciem jest szatan (Ef 2:2). Musimy być pochłonięci zajmowaniem się Stworzycielem tego świata i Zbawicielem dusz. Ta wewnętrzna ufność, pokładana w Chrystusie, nie w nas, czyni nas zwycięzcami. „I pokój stanie się dziełem sprawiedliwości, a niezakłócone bezpieczeństwo owocem sprawiedliwości po wszystkie czasy” (Iż 32:17).

Iz 30:15 „Gdyż tak mówi Wszechmocny, Pan, Święty Izraelski: jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc; lecz wy nie chcieliście”.

1 Tes 4:11 „I gorliwie się starali prowadzić żywot cichy, pełnić swe obowiązki i pracować własnym rękami, jak wam przykazaliśmy”.

Ef 2:2 „W których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych”.

2 List do Koryntian 10:4 „Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły”.

Jezus zawsze szybko definiował taktyki swojego przeciwnika. On nigdy nie był zaskoczony pomysłami diabła. Szatan nie był w stanie zwieść naszego Pana używając ludzkiej sentymentalnej dobroci (Mt 16:22-23) czy tradycji religijnej (Mk 7:8-9). Szatan był zawsze od razu rozpoznawany, a jego pokusy były z łatwością definiowane (Łk 4:3-13).

Szatan może zostawić nas na jakiś czas (Łk 4:13), ale zawsze powróci z inną metodą ataku. Kościół w Efezie radził sobie dobrze z obroną przeciwko herezji, ponieważ Paweł ostrzegł go, jednak drugie natarcie szatana było przygniatająco skuteczne. Był to subtelny, podbijający atak, który wciągnął Efezjan w postawę krytycyzmu i osądzania. On sprawił, że ludzie utracili życie w doktrynie, którą uprzednio poznali. Wierzący ci porzucili swoją pierwszą miłość, stracili także z pola widzenia to, za czym tak długo i z oddaniem opowiadali się (Obj. 2:1-7).

Szatan nie zmienił swojej wojny, gdyż dzisiaj nadal osiąga zwycięstwo nad masami chrześcijan.

Poznanie Słowa i umysłu Chrystusa przez Ducha Świętego uzdalnia cię do zdefiniowania każdej pułapki szatana. Społeczność w Ciele Chrystusa daje rozróżnienie co do jego sztuczek (2 Kor 2:11). Posiadanie silnego fundamentu w Słowie Bożym pozwala wierzącemu wykorzystywać niezwykłe zaopatrzenia jakie Pan ma do definiowania strategii diabła i chwytania go w jego własną sieć.

Mt 16:22-23 „A Piotr, wziąwszy go na stronę począł go upominać, mówiąc: Miej litość nad sobą, Panie! Nie przyjdzie to na ciebie. A On, obróciwszy się, rzekł Piotrowi: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie”.

Mk 7:8-9 „Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie. I mówił im: Chytrze uchylacie przykazanie Boże, aby naukę swoją zachowywać”.

Łk 4:3-13 „I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby stał się chlebem. A Jezus odpowiedział mu: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie. I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka. I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę. Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie. A odpowiadając Jezus rzekł mu: Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył. Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół; Napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego. A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu”.

Łk 4:13 „A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu”.

Obj 2:1-7 „Do anioła zboru w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w prawicy swojej, który się przechadza pośród siedmiu złotych świeczników: Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami. Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś. Lecz mam ci za złe, że porzuciłeś pierwszą twoją miłość. Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz. Na swoją obronę masz to, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i ja nienawidzę; Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym”.

2 Kor 2:11 „Aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem są nam dobrze znane”.

Księga Przypowieści 9:8 “Nie karć szydercy, aby cię nie znienawidził; karć mądrego, a będzie cię miłował”.

Strach niejednokrotnie staje się środkiem blokującym przekazanie prawdy (Prz 29:25). Jak często niechętnie opowiadamy się po stronie prawdy, nawet gdy staje się ona “jak ogień płonący” w naszych duszach (Jr 20:9).

Apostoł Paweł polecił młodemu Tymoteuszowi, aby głosił Słowo Boże w porę i nie w porę, miał także poprawiać, ganić, napominać  z cierpliwością i w doktrynie (2 Tm 4:2). Nagana i poprawa wielokrotnie są Bożym lekarstwem na życiowe sytuacje. Prz 9:8 mówi: “Nie karć szydercy, aby cię nie znienawidził; karć mądrego, a będzie cię miłował”. Popatrz, że ci, którzy są mądrzy nigdy nie obrażają się, nawet, gdy Słowo Boże ostro gani ich. Mają oni świadomość tego, że Słowo zamierza to, co najlepsze dla nich. Nie reagują zgorzknieniem naturalnego człowieka, ale odpowiadają w umyśle Chrystusa. Kochają Boże prawo i nic ich nie obraża (Ps 119:165). Psalmista powiedział: “Gdy sprawiedliwym mnie karze, jest to łaska, a gdy mnie karci, jest to jak wyborny olejek na głowę, przed którym głowa moja wzdrygać się nie będzie” (Ps 141:5).

Nawet, gdy Słowo Boże staje się młotem (Jr 23:29) w rękach sprawiedliwego usługuje ono dobrocią tym, którzy są w stanie przyjąć jego prawdę. Kiedy poprawiamy kogoś czy przyjmujemy poprawę, pamiętajmy: “Złotym kolczykiem i klejnotem ze złota jest dla ucha, które słucha, ten, kto mądrze napomina” (Prz 25:12).

Prz 29:25 “Lęk przed ludźmi nastawia na człowieka sidła, lecz kto ufa Panu, ten jest bezpieczny”.

Jr 20:9 “A gdy pomyślałem: Nie wspomnę o nim i już nie przemówię w jego imieniu, to stało się to w moim sercu jak ogień płonący, zamknięty w moich kościach. Mozoliłem się, by go znieść, lecz nie zdołałem”. 

2 Tm 4:2 “Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem”.

Ps 119:165 “Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, na niczym się nie potkną”.

Jr 23:29 “Czy moje słowo nie jest jak ogień – mówi Pan – i jak młot, który kruszy skałę?”

1 List do Koryntian 2:9 “Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują”.

Każdy z nas ma dzisiaj wiele otwartych drzwi. Otwarte drzwi do służby są dostępne w każdej fazie naszego życia, ale my często tracimy te okazje, gdyż nie rozpoznajemy ich. Te drzwi to najcenniejsze rzeczy w naszym życiu. Musimy wejść przez nie używając do tego naszej wolnej woli .

Jezus powiedział: “Ja jestem drzwiami dla owiec” (J 10:7). Pewnego dnia wszyscy staniemy przed Jezusem, a On osądzi nas według tego jak odpowiadaliśmy na łaskę, Boże Słowo i te otwarte drzwi. On da nagrody tym, którzy dali kubek zimnej wody w Jego imieniu (Mt 10:42).

Księga Malachiasza 3:16 mówi, że “została spisana przed nim księga pamiątkowa dla tych, którzy boją się Pana i czczą jego imię”. Pismo uczy nas, że nie mamy pojęcia o tym, co Pan przygotował dla nas. “Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują” (2 Kor 2:9).

Powiedzmy: “Nie!” buntowi, przyjemnościom życia, światowości, pożądliwości, etc. Powiedzmy: “Tak!” drzwiom pobożności, modlitwy, misjom, studiowaniu Słowa i miłowaniu braci. Trwajmy w podejmowaniu decyzji w oparciu o przekonania; wszystkie te otwarte drzwi są dostępne dziś dla ciebie. Odkryjesz, że to sam Jezus otworzył je dla ciebie.

Mt 10:42 “A ktokolwiek by napoił jednego z tych maluczkich tylko kubkiem zimnej wody jako ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej”.

Ewangelia wg Mateusza 9:38 “Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje”.

Dzisiejszy świat rozpaczliwie potrzebuje chrześcijańskich pracowników, którzy są przygotowani. Niestety niewielu chce płacić cenę za to by być odpowiednio wyposażonym, a przez to efektywnym na polu misyjnym. “Wówczas powiedział do uczniów: żniwo naprawdę jest wielkie, ale niewielu jest robotników” (Mt 9:37, tłumaczenie poszerzone). Pan obiecuje obfite żniwo, jednak mówi nam, że robotników jest niewielu. O, gdyby chrześcijanie mogli uchwycić istotę tego wersetu. Tłumy będą odpowiadać na ewangelię, ale zawsze będzie brakować pracowników, którzy pójdą do nich by powiedzieć im dobrą nowinę.

“Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości” (Prz 22:6). Hebrajskie słowo na określenie wychowania to chanak, które oznacza “inicjować dyscyplinę i wybierać wąską ścieżkę”. Mojżesz wybrał wąską ścieżkę, kiedy znosił ucisk z ludem Bożym zamiast doświadczać przemijających rozkoszy grzechu (Hbr 11:25). Bóg powołał go to tego, by był przygotowany (II Mojż. 3). Izajasz przyjął powołanie do bycia przygotowywanym kiedy usłyszał głos Trójcy: “Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie!” (Iz 6:8). On zdał sobie sprawę z tego jak pilna była misja swojego niebiańskiego Ojca. Oby wielu wierzących nieustannie modliło się do “Pana żniw, aby wypchnął, wygonił robotników na swoje żniwo” (Mt 9:38, tłum. poszerzone).

Hbr 11:25 “I wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu”.

List do Filipian 2:1-2 “Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością”.

Objawianie boskiej natury poprzez cnoty pocieszenia, miłości, społeczności i współczucia jest bezpośrednio związane z miarą i stopniem w jakim kościół uczestniczy w tej naturze.

Flp 2:1-2 jest przesłanką, w oparciu o którą apostoł Paweł chce, aby kościół w Filipii przyjął następne wersety. Kiedy te serie motywujących cnót przepływają przez ludzką naturę dziecko Boże zaczyna myśleć z Bogiem w miejsce reagowania na ludzi. Naturalne usposobienie jest pozbawione znaczenia poprzez bezinteresowność i współukrzyżowanie, a dusza owocuje życiem, równowagą, pokojem i mądrością. “Wypełnijcie i dopełnijcie mojej radości poprzez życie w harmonii i posiadanie takiego samego umysłu, jednego celu, tej samej miłości, będąc w zgodzie i harmonii umysłu oraz intencji” (Flp 2:2, tłumaczenie poszerzone).

Paweł prosi Filipian, aby żyli w harmonii, posiadali tę samą treść w duszy, byli jedno w myślach i zamiarach oraz by działali w całkowitej zgodzie. On pragnie, aby oni mieli tę samą wizję i cel pomimo tego, że członkowie kościoła byli na różnych poziomach dojrzałości i zdolności. To jest możliwe, abyśmy funkcjonowali w ten sposób jeśli czerpiemy naszą wewnętrzną siłę z Chrystusa i jesteśmy motywowani do tego by kochać z powodu Chrystusa. Pozwólmy, aby Duch Święty wypełnił nas głębokim, serdecznym współczuciem względem innych.

Dzieje Apostolskie 13:34 “A że go wzbudził z martwych, aby już nigdy nie uległ skażeniu, powiedział to tak: Dał wam święte rzeczy Dawidowe, rzeczy pewne”.

W IV Ks. Mojż. 23:21 napisane jest, że Bóg nigdy nie oglądał niegodziwości Jakuba.  “W Jakubie nie dopatrzyłem się niczego zdrożnego, nie widziałem obłudy w Izraelu”. Jakub obrazuje tutaj naród izraelski. Bóg nigdy nie widział niegodziwości rozdwojonego w umyśle Dawida z powodu mocy łaski.

Dawid upadł grzesząc z Batszebą. Zaaranżował śmierć jej męża Uriasza, ale nie został usunięty z tronu. Był karcony, doświadczył bólu i cierpienia, ale upamiętał się ze swojego grzechu. Dyscyplina musiała trwać w jego życiu przez jakiś czas, ponieważ uczynił straszne rzeczy. Jednak on nigdy, nigdy nie otrzymał od Boga niczego innego jak tylko łaskę! Słowo Boże mówi w Dz 13:22, że zanim Dawid umarł wypełnił całą wolę Bożą i był według serca Chrystusowego: “A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida i wystawił mu świadectwo w słowach: znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją”. My również mamy niezłomne łaski Dawida. “Nakłońcie swojego ucha i pójdźcie do mnie, słuchajcie, a ożyje wasza dusza, bo ja chcę zawrzeć z wami wieczne przymierze, z niezłomnymi dowodami łaski okazanej niegdyś Dawidowi!” (por. Dz 13:34)

Ewangelia wg Mateusza 12:37 “Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”.

Człowiek otrzymał dar wolnej woli, dlatego on wybiera, które królestwo będzie panowało w jego sercu i stanie się źródłem jego bogactwa. Wcześniej czy później to, co otrzymał, ułożył i zgromadził w swoim umyśle będzie przekazane dalej. Ze złych zasobów wyjdą złe słowa samousprawiedliwienia, obrony siebie, logicznego ataku i ludzkiej mądrości, które są przekazywane w formie osobistej opinii.

List do Hebrajczyków 9:27 mówi: “A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd”. Wszyscy ludzie zdadzą sprawę ze słów, które wypowiadali. Ewangelia wg Mateusza 12:37 mówi: “Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”. Z tego powodu Księga Kaznodziei Salomona 5:1b mówi: “niech twoich słów będzie niewiele”.

Musimy jasno zrozumieć, że wszystkie aspekty życia chrześcijańskiego, a szczególnie mowa nie mogą być wykonywane jako uczynki ciała. Powinny one być wykonywane dzięki wyposażeniu Ducha Świętego w posłuszeństwie wiary.

Nie ważne jak bardzo człowiek próbuje wytworzyć pobożną komunikację w swoim grzesznym ciele, odkryje on, że jest to niemożliwe. Pobożna komunikacja jest wyłącznie rezultatem przemieniającej w sposób nadnaturalny mocy Słowa Bożego, która odnawia umysł wierzącego (Rz 12:2). Musimy przyjąć Chrystusa przez wiarę i przez wiarę chodzić w Nim (Kol 2:6) ufając, że tylko On może być źródłem naszych zasobów.

Rz 12:2 “A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe”.

Kol 2:6 “Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie”

1 List Jana 1:5-7 “A zwiastowanie to, które słyszeliśmy od niego i które wam ogłaszamy, jest takie, że Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności. Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu”.

“Bo u ciebie jest źródło życia, w światłości twojej oglądamy światłość” (Ps 36:10). Zaobserwuj proces zaniedbywania. Kiedy zaniedbujemy codzienne odpowiadanie na Bożą miłość przybieramy negatywną postawę, która wpuszcza ciemność do naszych dusz. Zaniedbana dusza nie wzrasta w łasce, ale używa łaski do zakrywania swoich nawyków i usprawiedliwiania grzechu. To pozwala, aby  zaczęły pojawiać się chwasty starego życia. Kiedy prawda rzuca swoje światło na konkretny temat konieczna jest świadoma decyzja zignorowania Bożego głosu, by nadal móc trwać w nieposłuszeństwie. Skutkiem tego zatwardziałość serca względem konkretnego światła doktryny powstrzymuje dusze przed przyjmowaniem światła w innych dziedzinach. Bóg ma upodobanie w promowaniu ludzi chodzących w świetle, które otrzymali. Psalm 25:9b mówi: “Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej”. Psalm 34:3b mówi: “Niechaj słuchają pokorni i weselą się!”. Oznaką pokory jest zdolność do doświadczania Bożej łaski by być posłusznym (Jk 4:6). Ten, kto powołuje nas do uczynków światłości w nas sprawia, że chcemy czynić to, co się Jemu podoba (Flp 2:13).

Jk 4:6 “Owszem, większą jeszcze okazuje łaskę, gdyż mówi: Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje”.

Flp 2:13 “Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie”

Psalm 73:24 “Prowadzisz mnie według rady swojej, a potem przyjmiesz mnie do chwały”.

Każdy chrześcijanin ma jakieś dary i talenty. Mamy pewne dziedziny, w których przodujemy. Jednak musimy uważać kiedy je objawiamy, abyśmy nie uczynili bożkiem naszej siły (Ha 1:11) zamiast polegać na Bogu.

Kiedy Jezus był prowadzony na pustynię przez Ducha Świętego (Mt 4:1) nie jadł od czterdziestu dni i nocy. Diabeł przyszedł by Go kusić (Mt 4:3-4). Jezus odpowiadał w pokorze. Chociaż jest Synem Bożym uznał, że Boże pouczenia pochodzące ze Słowa są nakazami, w oparciu o które człowiek ma żyć. “A On odpowiadając, rzekł: Napisano: nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”(Mt 4:4). Pamiętaj, Jezus był Bogiem w ludzkim ciele, zatem miał moc w sobie samym by pokonać swój głód, ale On czekał na Boga Ojca, aby Ten zaspokoił Jego potrzeby. Wielokrotnie w Ewangeliach czytamy, że Jezus nie uczynił niczego bez konkretnego pouczenia od Ojca, ponieważ to było dzieło Ojca, które On przyszedł wypełnić (J 17:4).

Nasze całe życie ma być oparte na prowadzeniu pochodzącym od Ojca. Nie ważne jak sami potrafimy radzić sobie, mamy uniżyć się i czekać, aż Ojciec wprowadzi nas w swoją doskonałą wolę.

Ha 1:11 “Z ciebie wyszedł ten, który umyślił zło przeciw Panu i doradzał nikczemnie”.

Mt 4:1 “Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł”.

Mt 4:3-4 “I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem. A On odpowiadając, rzekł: Napisano: nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”.

J 17:4 “Ja cię uwielbiłem na ziemi: dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał”.