List do Galacjan 5,22-23 „Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara; Łagodność, powściągliwość. Przeciwko takim nie ma prawa”.

Z dziewięciu owoców Ducha przedstawionych w Liście do Galacjan 5,22-23 miłość jest pierwsza; jest pierwszą przyczyną, a pozostałe osiem owoców są skutkami Miłości. 'Esencją' czy też 'substancją' Boga jest miłość. Jakość tej substancji tkwi w jej skutkach.
Chrześcijanie próbują doświadczyć duchowych skutków poprzez jawne wyrażanie naturalnej zdolności i w tym dążeniu stają się ślepi na Boże zaopatrzenie, które objawia Jego plan na ich życie. Zastępują wiarę uczynkami, mając nadzieję na doświadczenie satysfakcji w swoich umysłach i emocjach.
Destylacja to proces ekstrakcji esencji substancji. Miłość jest naszą substancją. Dlatego Duch Święty destyluje w nas skutki zamierzenia Bożego wobec nas, co powoduje, że stajemy się wytworami Jego istoty.
Esencja Boga jest wyodrębniana z substancji przez posłuszeństwo prawdzie Świętego Słowa Bożego. Słowo Boże jest energią używaną przez Ducha Świętego do wydobywania esencji, upodabniania nas do Jego obrazu i doskonalenia nas w Jego charakterze. Ujawniamy boskie działanie, gdy zajmujemy się pierwszą przyczyną, Jezusem Chrystusem. Wynikający z tego charakter Jego Osoby rzuca światło na skutki: radość - spokojną rozkosz; pokój - cichy dobrobyt w Bożym porządku; cierpliwość - męstwo, które objawia cierpliwość; uprzejmość - cechę współczucia Boga; dobroć - cechę charakteru Boga; wiarę - istotę prawdy; łagodność - pokorę  w kwestii dostępności na zmartwychwstanie; umiarkowanie - zdolność kontrolowania naszej adamowej natury.

Księga Wyjścia 8-10

1 List do Koryntian 2,16 „Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa”.

Czym się zajmujesz - planem Boga czy Jego zasobami? Ani razu Bóg nie nakazał, nie wymagał, nie prosił, ani nawet nie sugerował, abyśmy zajmowali się Jego planem. Naszym obowiązkiem jako chrześcijan jest zajmowanie się Jego zasobami.
Ilekroć osoba pozwala swojemu umysłowi skupić się na Bożym planie, wchodzi w obszar myśli wykraczający poza jej możliwości. Nie ma dla nas znaczenia, czy znamy Boży Plan dla naszego życia czy też nie, a tylko to, czy wypełniamy go, korzystając z Jego zasobów. „I któż z was, martwiąc się3, może dodać do swego wzrostu jeden łokieć” (Mt 6,27)?
Zajmowanie się planem może zaowocować jedynie umysłem pełnym pytań. Zajmowanie się zasobami sprawia, że wszystkie moje myśli wyrażają gotowość. Czy mógłbyś, jak Abraham, udać się do obcej krainy, nie wiedząc, dokąd się wybierasz, czy też wymagałbyś zobaczenia szczegółowej geofizycznej mapy drogi i lądu? Jajko nie musi znać szczegółów przepisu, aby pasowało do ciasta. Podobnie my nie potrzebujemy znać szczegółów Bożego przepisu na życie, aby być wypełnionym przez nasz udział w Dokonanym Dziele.
Chrystus jest moim Zaopatrzeniem. Jestem wypełniony Jego życiem i uczestniczę w Planie Bożym. Moje myśli są nieustannie zajęte Mistrzem. Koncentruję się na przyjęciu wszystkiego, czym On jest dla mnie w tej chwili. Zajmowanie się zasobami, które są w Nim, jest tym aspektem planu Bożego dla mojego życia, którym pozwalam mojemu umysłowi się interesować.

Księga Wyjścia 5-7

Pierwszy List do Koryntian 14,40 „Wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku.

Porządek jest kluczem w Ojcowskim administrowaniu życiem. Wszystko, co narusza porządek, nie jest w planie Ojca. Porządek to nie struktura. Struktura to fałszywa koncepcja porządku, która w rzeczywistości narusza podstawowe zasady porządku. Porządku nie znajduje się w organizacji, ale w życiu. To, co jest dziełem Bożego życia, jest w porządku, a to, co buntuje się przeciwko życiu, jest anarchistyczne i chaotyczne, nawet jeśli jest zorganizowane.
Boży porządek to stopniowe wypływanie życia, które zstępuje z Tronu. Tron jest na górze, a życie zstępuje z tego Tronu. Olej spływał z głowy Aarona na spód jego szaty, rosa spadała na górę Hermon. Struktura próbuje zorganizować życie, które jest na dole, starając się być jak życie, które jest na górze. Autorytet najlepiej zdefiniować jako autorstwo. Tak jak autor wypełnia swoją książkę swoimi myślami, tak Bóg ma autorytet, aby wypełnić nasze życie samym sobą.
Nie ma życia poza porządkiem, ani pełni poza autorytetem zwierzchnictwa Chrystusa. Porządek osiąga się, pozwalając Bogu być autorem, który wypełnia puste strony naszych biografii życiem, które zstępuje od Niego.
Życie, które ma porządek, ma autorytet życia. Pierwszy Adam pozostał tylko żywą duszą, ponieważ naruszył porządek. Drugi Adam ma władzę dawania życia duchowego, ponieważ porządek był prawdziwym obiektem Jego poddania się.  

Księga Wyjścia 1-4